Δεν χάνει ευκαιρία η υπουργός Παιδείας να διαφημίσει το μεταρρυθμιστικό της έργο, το οποίο κραδαίνει υπερήφανα, σα λάφυρο, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί. Μα σε συνεντεύξεις σε φίλα προσκείμενα μέσα, μα σε πανηγυρικές ανακοινώσεις και αναρτήσεις στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, η υπουργός παρουσιάζει μια «μαγική εικόνα» που λίγη σχέση έχει με τη σχολική πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που καθίσταται άκρως επικίνδυνη για εκατομμύρια μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς: σοβάδες και παράθυρα πέφτουν μέσα σε αίθουσες διδασκαλίας και γραφεία καθηγητών, τμήματα της οροφής και των κλιμακοστασίων γκρεμίζονται σε διαδρόμους σχολείων, εκεί όπου ελάχιστα λεπτά πριν μπορεί να στέκονταν μαθητές, στέγαστρα και δίκτυα σωληνώσεων καταρρέουν και μόνο από τύχη δεν είχαμε μέχρι χτες σοβαρό τραυματισμό. Μέχρι που ένας μικρός μαθητής, στις Σέρρες, έχασε τη ζωή του, όταν ο καυστήρας θέρμανσης στο λεβητοστάσιο εξερράγη. Οι δύο καθ' ύλην αρμόδιοι υπουργοί Εσωτερικών και Παιδείας εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση με την οποία ζητούσαν «να αποδοθούν ευθύνες». Άραγε η ευθύνη δε βαραίνει τους ίδιους και την κυβέρνησή τους, η οποία υποχρηματοδοτεί σε σημείο διάλυσης τη δημόσια Παιδεία;
Τα ποσοστά είναι συντριπτικά: το 50% των σχολικών κτιρίων είναι ηλικίας μεταξύ 30 και 50 ετών και μόλις στο 5% από αυτά έχουν γίνει σημαντικές εργασίες συντήρησης. Για τα σχολεία του Δήμου της Αθήνας, που είναι ακόμα πιο γερασμένα, δεν περίσσεψαν κονδύλια ούτε για... περίπατο.
Η κυβέρνηση, που όλα τα ζυγίζει στη ζυγαριά κόστους-κέρδους, έφερε και στις υποδομές της Παιδείας τις ΣΔΙΤ. Μόνο που οι εργολάβοι ξέρουν να μετρούν καλύτερα το περιεχόμενο της τσέπης τους. Όπου δε βγαίνει κέρδος, δε βγαίνει και έργο. Τα παιδιά και οι ανάγκες τους σε μια ασφαλή μορφωτική διαδικασία μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Μερεμέτια «καλύπτουν» τη χρόνια αδιαφορία και την εγκατάλειψη. Η ασφάλεια, στα χρόνια του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι συνυφασμένη με τη στολή και το κλομπ του αστυνομικού. Τα υπόλοιπα είναι ψιλά γράμματα.
«Λιτά χτίστε τα, απλόχωρα, μεγάλα, γερά θεμελιωμένα, από της χώρας ακάθαρτης, πολύβοης, αρρωστιάρας μακριά μακριά τ’ ανήλιαγα σοκάκια, τα σκολειά χτίστε!», έγραφε ο Κωστής Παλαμάς.
Η κ. Κεραμέως από τον ποιητή κράτησε μόνο τούτο: «Ξόβεργα και καρφιά κρατά και πάει και πιάνει και καρφώνει και σκοτώνει· του φτερωτού πιο απ’ όλα κυνηγάρης, αρχίζοντας από τις πεταλούδες, φτάνει στη Σκέψη».
