Είχα να πάω από το 1981, τότες που ο Κούρκουλος με φώναξε για το Βίδο.

Είκοσι έξη παρόντες. Εις κύκλον. Θέματα δύο. Σύλλογοι δύο.

- Να το δούμε κι έτσι, να το δούμε κι αλλιώς. Όλα τα νομίσματα έχουσιν δύο όψεις.

- Διαφωνώ. Μία και μόνο μία.

- Τότες το νόμισμα είναι κίβδηλον και δε κάνει για τ’ αψήλου.

- Κορώνα-γράμματα θα το παίξουμε;

- Να σας κεράσω μια μπεβάντα;

- Το ούζο πίνω ανέρωτο και το καφέ μου σκέτο.

- Μας το παίζεις του άντρα του πολλά βαρύ;

- Όχι, αλλά τα μεσοβέζικα μούχουνε φάει τα σκότια.

- Συγγνώμην, αλλά να το δούμε και εκ της άλλης οπτικής.

- Τη κολοκυθιά θα παίξουμε ή το τσίμπι-τσίμπι-τόλι, έχασα βελόνι;

- Δεν υπάρχει κοινός τόπος; Έστω κάτι τότσο…, λίγο;

- Μηδενική ανοχή. Ό,τι λέει ο Νόμος.

- Θα σας κράξουνε. Είστε εκτός πραγματικότητας.

- Είναι ο Νόμος εκτός πραγματικότητας;

- Η εφαρμογή συναντά δυσχέρειας.

- Πέστε ό,τι θέλετε να το κάμω. Εδώ με διώχτουνε από το σπίτι μου. Να πέσω μέχρι τελευταίας ρανίδος. Στο ύστερο βαρώ βουτιά κι απ’ το μπαρκόνι να σώνει τούτο το μαρτύργιο.

- Πάντως υπάρχει βερτίωση. Το βλέπετε, δε το βλέπετε;

- Έχεις δει πως κάνεις το κόκορο να σου ορμάει;

- Πώς;

- Πας κατά πάνου του, αυτός κάνει κατά πίσω, μετά κάνεις εσύ πίσω, αυτός παίρνει φόρα και σου ορμάει. Έτσι γίνεται ο κόκορος αντράκι.

- Παναπεί;

- Μηδενική ανοχή. Ό,τι λέει ο Νόμος.

 

*Από το FACEBOOK