Το σχολείο-φροντιστήριο δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φαντεζί βιτρίνα προκειμένου να κρυφτεί από πίσω της η διαρκής κι αδιάλειπτη συρρίκνωση πόρων προς το Δημόσιο Σχολείο και η εσκεμμένη υποβάθμισή του.

Η ανακοίνωση

ΕΝΩΣΗ  ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ  ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ  ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

ΤΗΛΕΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ  ΜΕ  ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑ  ΖΩΣΗΣ  ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ  ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ,  ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!

      Πρόκειται για διασυρμό του αντικειμένου μας και δεν θα το επιτρέψουμε!!!

Μετά λύπης μας διαπιστώνουμε ότι οι εξαγγελίες του Υπουργού Παιδείας για τη σύσταση “τηλε-φροντιστηρίων”,  μπήκαν σε άμεση υλοποίηση, ενώ ταυτόχρονα η δια- διδασκαλία αντιμετωπίζει πολλές ελλείψεις και στην εφαρμογή, αλλά και τον σχεδιασμό!

Φαίνεται ότι η πανδημία, εκτός των άλλων, μας άφησε και μια ακατάληπτη τηλελαγνεία και μία ευκολία να μετακυλούμε ευθύνες και να συρρικνώνουμε πόρους σε εκπαιδευτικό δυναμικό. Ψηφιακό Σχολείο, Ψηφιακή Τάξη, Ψηφιακό Φροντιστήριο, e-class, e-me, Webex και έπεται συνέχεια!

Το ΥΠ.ΠΑΙ.Θ.Α σε μια απέλπιδα προσπάθεια εξοικονόμησης χρημάτων από τη μία και εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης, από την άλλη, συστήνει μια σειρά  τηλε-μαθημάτων, “για την ενίσχυση των μαθητών που έχουν ελλείψεις” και παρουσιάζεται ότι έτσι εξαλείφει τις κοινωνικές ανισότητες και την πρόσβαση στην παραπαιδεία!!!

Εύλογα ερωτήματα ταλανίζουν τους εκπαιδευτικούς, όπως:

• Αν το ΥΠ.ΠΑΙ.Θ.Α. αντί να συγχωνεύει-στοιβάζει τους μαθητές σε 26άρια τμήματα, έσπαγε τα τμήματα σε 15άρια ή 12άρια, δεν θα ήταν το μάθημα πιο ποιοτικό;
• Αν αντί να κλείνει σχολεία και να αναγκάζει τους μαθητές να ταξιδεύουν καθημερινά πολλαπλάσια χιλιόμετρα, δεν θα ήταν καλύτερα να επωμιστεί το οικονομικό βάρος αυτών των σχολείων για το καλό όλων;
• Αν αντί να καταργεί ειδικότητες, τις διατηρούσε προκειμένου να υπάρχει μία ομαλή μετάβαση των μαθητών από την μία βαθμίδα στην άλλη, προετοιμάζοντάς τους κατάλληλα, δεν θα αποτρέπονταν έτσι ουσιαστικά η παραπαιδεία και οι κοινωνικές ανισότητες;
• Αν αντί να δίνει voucher “σχολικής τσάντας” στους γονείς για να αγοράσουν φθηνές γομολάστιχες στα παιδιά τους, χρηματοδοτούσε τα σχολεία και τα εξόπλιζε με εποπτικά υλικά, δεν θα ήταν πιο υποβοηθητικό για το κάθε νοικοκυριό;
• Αν αντί να διαλύει τις σχολικές επιτροπές τις ενίσχυε οικονομικά δεν θα ήταν πιο αποτελεσματικό;
• Αν αντί να καταργήσει τα εργαστηριακά μαθήματα, εξόπλιζε εργαστήρια, δεν θα ήταν το μάθημα πιο επιστημονικό;
• Αν αντί να προσλάβει μερικές δεκάδες εκπ/κους να διδάξουν από μια ψυχρή οθόνη για 45', γέμιζε τα σχολεία με εκπ/κους που θα είναι δίπλα στο μαθητή, δεν θα ήταν πιο στοχευμένη η εκπαιδευτική διαδικασία;

Ωστόσο, κόντρα στην κοινή λογική το Υπουργείο έρχεται να φέρει το καινοτόμο (ή μήπως “κενοτόμο”) Τηλε-Φροντιστήριο, για το οποίο μάλιστα, επειδή δεν έβρισκε καθηγητικό προσωπικό σε αλλεπάλληλες προσκλήσεις, προκειμένου να το στελεχώσει, έδωσε μπόνους τυράκι διπλά μόρια προϋπηρεσίας ή εξαπλά μόρια μετάθεσης (αναλόγως τη σχέση εργασίας).

Το σχολείο-φροντιστήριο δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φαντεζί βιτρίνα προκειμένου να κρυφτεί από πίσω της η διαρκής κι αδιάλειπτη συρρίκνωση πόρων προς το Δημόσιο Σχολείο και η εσκεμμένη υποβάθμισή του. (Εξάλλου έρχεται μαζί με τις εξαγγελίες για κατάργηση του Άρθρου 16 του Συντάγματος και την ίδρυση των “Μη Κρατικών Πανεπιστημίων”).

Εμείς, οι εκπαιδευτικοί εικαστικών μαθημάτων, γνωρίζουμε καλύτερα από τον καθένα, ότι τέτοιες μέθοδοι εξ αποστάσεως τηλεδιδασκαλιών, έρχονται  σε σύγκρουση με τη φύση της διδασκαλίας των Τεχνών -και της διδασκαλίας εν γένει- όπου απαιτείται αλληλεπίδραση μαθητευόμενου-δασκάλου, δια ζώσης μετάδοση εμπειρίας, επιμονή στην εκμάθηση τεχνικής, διαρκείς πειραματισμοί και αυτοσχεδιασμοί όταν το πλαίσιο το επιτρέπει ή απαιτεί, σχέση ανθρώπου προς άνθρωπο κι όχι βιντεομαθήματα από δασκάλους ΤΙΚ ΤΟΚERS!

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ούτε επιστήμονας ούτε καλλιτέχνης για να κατανοήσει ότι ένα τηλεοπτικό 45λεπτο δεν μπορεί να υποκαταστήσει 45' εργαστηριακής ενασχόλησης με τον δάσκαλο στο πλάι του μαθητή.

Ειδικά για τα Πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα Ελευθέρου και Γραμμικού Σχεδίου, είναι καθαρός παραλογισμός το γεγονός ότι εδώ και τρία χρόνια δεν διδάσκονται στα ΓΕΛ (παρά την απόφαση του ΣΤΕ για επιστροφή τους στο ωρολόγιο πρόγραμμα της Α΄ Λυκείου) και το Υπουργείο μας εμπαίζει, αμφότερους καθηγητές, γονείς και μαθητές, δίνοντάς μας μερικά 45' τηλεοπτικής εκπαίδευσης στα πλαίσια της ενισχυτικής.

Ενισχυτική τηλε-εκπαίδευση χωρίς δια ζώσης κανονική εκπαίδευση;

Το ακόμα πιο παράλογο;

Στην πρόσκληση προς τους ενδιαφερόμενους για την τηλεφροντιστηριακή ενισχυτική, ειδικά για τα Σχέδια και σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα μαθήματα, δεν απαιτείται πενταετής προϋπηρεσία σε τάξη (ακριβώς επειδή τα τελευταία τρία χρόνια δεν διδάσκονται!) ανοίγοντας δυνητικά τον δρόμο σε εκπαιδευτικούς με μικρή ή καθόλου εμπειρία να προετοιμάσουν μαθητές και μαθήτριες για πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα.

Να τονίσουμε επίσης την αντιεπιστημονική και εγκληματική ομαδοποίηση ειδικοτήτων στις οποίες αναθέτονται τα μαθήματά μας Ελεύθερο και Γραμμικό Σχέδιο, η οποία ομαδοποίηση τηρείται και στην πρόσκληση για το Ψηφιακό Φροντιστήριο: Για την τηλε-διδασκαλία του Ελευθέρου σχεδίου καλούνται εκπαιδευτικοί ΠΕ08 οι οποίοι έχουν διδαχτεί επισταμένα ελεύθερο σχέδιο, ζωγραφική και παιδαγωγικά μαθήματα, αλλά και εκπαιδευτικοί ΠΕ89.01 στους οποίους συγκαταλέγονται ειδικότητες που δεν έχουν διδαχτεί το αντικείμενο επαρκώς, ή και καθόλου. Για το Γραμμικό Σχέδιο καλούνται ΠΕ 89.01 και ΠΕ81 στους οποίους επίσης συγκαταλέγονται ειδικότητες χωρίς επαρκή γνώση του αντικειμένου. Είναι προφανής η προχειρότητα και η έλλειψη σοβαρής αντιμετώπισης των σχεδίων και σε αυτό το νέο εγχείρημα της εκπαιδευτικής πολιτικής.

Πρόκειται για διασυρμό του αντικειμένου μας και δεν θα το επιτρέψουμε. Ζητούμε σοβαρότητα στην αντιμετώπιση του γνωστικού μας αντικειμένου από την ηγεσία του ΥΠ.ΠΑΙ.ΘΑ. για το όφελος των μαθητών και της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Όχι άλλη προχειρότητα και απαξίωση στην τέχνη από το Υπουργείο.

Πάγια θέση της Ένωσης Εκπαιδευτικών Εικαστικών Μαθημάτων είναι η επιστροφή των μαθημάτων Καλλιτεχνικής Παιδείας, Ελεύθερου και του Γραμμικού σχεδίου, στον βασικό κορμό του Λυκείου, ως επιλεγόμενα μαθήματα, σε όλες τις τάξεις και για όλους τους μαθητές, εργαστηριακά, με ολιγομελή τμήματα και ειδικούς χώρους-εργαστήρια και για όσους θα εξετάζονται στις πανελλαδικές, επιπλέον ώρες ενισχυτικής (Β΄ και Γ΄ Λυκείου) σε οργανωμένα και καλά εξοπλισμένα εργαστήρια με έμπειρους και εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς, δια ζώσης, με υλικά και εποπτικά μέσα, όπως γίνεται για όλα τα άλλα εργαστηριακά μαθήματα. Εφόσον αυτά τα δίκαια αιτήματά μας ικανοποιούνταν, τότε θα μπορούσαμε να δεχτούμε ένα ψηφιακό τηλε-φροντιστήριο, ως ένα βοηθητικό-συμπληρωματικό μέσο, που θα παρέχει υλικό υποστήριξης για τους μαθητές και τις μαθήτριες. Μέχρι τότε θα είναι ένα ανούσιο και ατελές, κενό μέτρο.