Της Νίνας Γεωργιάδου

 

Η Ελλάδα πεθαίνει ανάμεσα σε σπασμένα μάρμαρα, αγάλματα, εγκαταλειμμένα εργοστάσια, ερειπωμένους σιδηροδρομικούς σταθμούς, καταρρέοντα σχολεία, αποψιλωμένα νοσοκομεία και τσόντες.

Οι φωτογραφίες από το SILO του Πειραιά, μια τεράστια μονάδα υπεύθυνη ως το 2000, για τη διακομιδή των σιτηρών απ’ τα νησιά, στην ιδιοκτησία πια της Cosco και της απόλυτης ερήμωσης.

Τώρα ούτε σιτηρά ούτε διακομιδές. Μουμιοποιημένα κουφάρια ζώων, κουρελιασμένες κουρτίνες, εγκαταλειμμένο αρχειακό υλικό και τσόντες.

Πολύτιμα αρχεία για τη σύγχρονη ιστορία της χώρας και τον ιδρώτα των ανθρώπων, χυλός, πολτός, φτερό στον άνεμο.

Η απόλυτη αποβιομηχάνιση, μαζί με τη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής από το 25% στο 4%, έβαλαν γερά θεμέλια για τον πλήρη εξανδραποδισμό της χώρας και του λαού της.

Αυτή είναι η «ανάπτυξη» για την οποία κοκορεύονται οι παλιάτσοι-μαφιόζοι.

Έχουν στήσει δεκάδες συμβούλια, επιτροπές, ανώνυμες εταιρίες και ΜΚΟ για τη «διαφύλαξη» των μνημείων και όλοι μαζί ροκανίζουν μνημεία και φράγκα.

Το τραγελαφικό στην υπόθεση είναι πως έχουν δαπανηθεί υπέρογκα ποσά για μελέτες και σχέδια, πριν και μετά (!) την παραχώρησή στην Cosco, προκειμένου να μετατραπεί το 8000τμ Silo σε μουσείο εναλίων αρχαιοτήτων.

Το ιστορικό ρολόι, στην κορφή του εμβληματικού κτιρίου, συνεχίζει να μετρά το χρόνο, επιτείνοντας το σουρεαλισμό μας.

Αυτή είναι η αποτύπωση όλης της χώρας, που γιόρτασε τα 200 χρόνια απ’ την απελευθέρωση, με μποτοξαρισμένες καραγκούνες.

Για μας, μόνο ο «πατριωτισμός» των ραγιάδων, που κυνηγάνε πεινασμένες γριές και προσφυγόπουλα.