H πιο τραγική μορφή απώλειας είναι η απώλεια της ικανότητας να φανταστούμε πως τα πράγματα θα μπορούσαν να έχουν διαφορετικά.

Θα διασχίσουμε έρημο. Το γνωρίζουμε. Επιμένουμε. Γιατί έχουμε δίκιο! Θα μείνουμε καιρό μόνοι, πιεσμένοι, απομονωμένοι στο ρημαγμένο τοπίο. Προχωράμε. Γιατί έχουμε εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και στο δίκιο του αγώνα μας. Θα χτυπηθούμε, θα προβοκαριστούμε, θα σκίσουν τις σημαίες μας. Αμετανόητοι συνεχίζουμε: όχι υποταγή, αλλά αντίσταση. Και θάρθει καιρός που η ανάγκη θα γίνει πάλι ιστορία και κόσμος πολύς θα μπει στην ιστορία που γράφουν οι άνθρωποι όταν σηκώνονται όρθιοι. Γι αυτό επιμένουμε. Γιατί γνωρίζουμε καλά ότι είναι αναπότρεπτο να νικήσουμε.

Εκπαιδευτικός Όμιλος – Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης