Γιάννης Αναγνωσταράς - e-lesxi.gr
Στο πληγωμένο καλοκαίρι του Έβρου, της Ρόδου και της Εύβοιας, το φθινόπωρο λασπώθηκε στο Βόλο, στο Πήλιο, την Καρδίτσα, τα Τρίκαλα, τη Λάρισα.
Ένα ποτάμι η Θεσσαλία…
«Για σένα φτωχέ, είναι μόνο η πλημμύρα», γιατί το νερό δεν αγγίζει τα σπίτια των αφεντάδων αλλά τις πόλεις και τα χωριά του κάμπου.
Ο ομφαλός της παραγωγής, η Θεσσαλία, μεταμορφώνεται σε ερείπια ζωής, με σωρούς νεκρών να επιπλέουν στα νερά, άκλαφτους και άθαφτους. Με «ανύπαρκτους» μετανάστες που δεν τους ψάχνει μάνα γιατί είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά…
Ένας τόπος λυγμού! Γιατί το «επιτελικό κράτος» του 2023 παίρνει «άριστα» στους επιχειρησιακούς σχεδιασμούς αλλά θεωρεί εχθρούς τα δάση, τα δέντρα, τη γη.
Γιατί για την κυβέρνηση προσοδοφόρα ηθική των πολιτικών επιλογών της αποτελούν η τιμή, το κέρδος, η φτώχεια, οι πλειστηριασμοί.
Λέξεις και επιλογές που ανεβάζουν τη χώρα σε «επενδυτική βαθμίδα»
των επιτροπειών της Ε.Ε. με απούσες τις ζωές των ανθρώπων.
Κοινωνία που δακρύζει…
Την ώρα που χιλιάδες πολίτες είναι άστεγοι, χωρίς ρεύμα, τροφή και υδροδότηση.
Την ώρα που οι γερόντοι ανήμποροι σώζονται σε αγκαλιές αλληλέγγυων και σε βάρκες.
Την ώρα που τα φτωχικά τραπέζια επιπλέουν ακόμα χωρίς ψωμί και σοδειά για τις χρονιές που έρχονται.
Με κλειστή την εθνική και επαρχιακή οδό, με ολοκληρωτική καταστροφή στη γεωργική παραγωγή και τους κτηνοτρόφους να κλαίνε πάνω από τα κοπάδια τους.
Η ντροπή δεν κοκκινίζει…
Όταν 720.000 στρέμματα είναι βυθισμένα στο νερό (δηλαδή το1/5 της περιφέρειας Αττικής) και ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας πάει… σε γιορτή χαλβά στα Φάρσαλα. «Πήγα και τους ενημέρωσα για το τι έρχεται…»!
Και η ντροπή δεν κοκκινίζει και στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας αφού στα δέκα σημεία του κυβερνητικού σχεδίου για τις πληγείσες περιοχές αναφέρει και «προετοιμασία για διεξαγωγή τηλεκπαίδευσης όπου είναι δυνατόν»!
Ε! λοιπόν δεν είναι δυνατόν!
Την ώρα που συνεχίζονται οι απεγκλωβισμοί, ο αριθμός των νεκρών αυξάνει, με τεράστιο αριθμό αγνοουμένων.
Την ίδια ώρα, το υπουργείο Παιδείας ως κακιά μητριά «νοιάζεται» για τη μόρφωση των παιδιών.
Είναι το ίδιο υπουργείο που επέλεξε την κατηγοριοποίηση των σχολείων, την ημιμάθεια, τα χιλιάδες κενά τον αποκλεισμό και τον αυταρχισμό. Επέλεξε την αξιολόγηση «δια πάσαν νόσον» και την απαξίωση του δημόσιου σχολείου από κάθε παιδαγωγικό όραμα.
Ε! λοιπόν δεν είναι δυνατόν!
Γιατί στο θεσσαλικό κάμπο οι μαθητές/τριες και οι οικογένειές τους δεν έχουν μαντίλι να κλάψουν και περιφέρονται ανθρώπινες φιγούρες με λειψά ρούχα, οιωνοσκόπος του μέλλοντος και των πολιτικών επιλογών, οι εκτός πραγματικότητας δήλωσεις του υπουργού.
Οιωνοσκόπος και τα αλέκιαστα παπούτσια του πρωθυπουργού που πατούν στα στέρεα παρκέ της Ευρώπης και απεχθάνονται τη λάσπη που έπνιξε την περιφέρεια της Θεσσαλίας.
Η ζωή και το σχολείο που ελπίζει…
Ελπίζει και σηκώνει το βλέμμα…
Στον ογδοντάχρονο που έσωσε με τη βάρκα του τους συνανθρώπους του.
Ελπίζει στις κατσαρόλες που αχνίζουν από τα χέρια των αλληλέγγυων.
Ελπίζει στις δασκάλες και στους δασκάλους που άνοιξαν τα σχολειά, οργάνωσαν και περιέθαλψαν τους συμπολίτες τους στις σχολικές τάξεις.
Ελπίζει στους εκπαιδευτικούς που υπερασπίζουν το παιδί, τη μόρφωσή του και το όνειρό του και αποκαλύπτουν ότι δεν προορίζουν τους μαθητές τους να ζήσουν σε μια κοινωνία λύκων με γερμένη συνείδηση χωρίς δικαιώματα και αξιοπρέπεια.
Ελπίζει στους πολίτες της Λάρισας που διαδηλώνοντας διεκδίκησαν ολόκληρη τη ζωή και χτυπήθηκαν από τις «φρουρές» του πρωθυπουργού στο κτίριο της περιφέρειας.
Ελπίζει λοιπόν αυτή η κοινωνία!
Στα υποδόρια θάματα της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης, στις παλικαρίσιες καθημερινές επαναστάσεις των εθελοντών, των πολιτών, του συλλογικού αγώνα!
Ελπίζει στη μπόρα που θα πλημμυρίσει τους δρόμους με υψωμένες γροθιές για να διώξει το σκυλολόι που ασεβεί στις ζωές μας…
