- Κασσελάκης: 45,04%
- Αχτσιόγλου: 36,21%
- Τσακαλώτος: 8,77%
- Παππάς: 8,70%
- Τζουμάκας: 1,29%
Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ, στο 98% των ψηφισάντων. Κάποιος που τον κουβάλησε από την Αμερική ο Τσίπρας και τον έβαλε ένατο στο ψηφοδέλτιο Επικράτειας και μετά στην εκλογική επιτροπή για τις δεύτερες εκλογές, ένα –στην κυριολεξία- κύμβαλο αλαλάζον, απολίτικο, χωρίς ίχνος πολιτικού λόγου, με μια αμερικάνικου τύπου, πανάκριβη προεκλογική εκστρατεία, στην οποία εμφανιζόταν σαν δεύτερης διαλογής ηθοποιός που διαφημίζει οδοντόπαστα και παρίστανε τον ψευτόμαγκα με κάκιστα ελληνικά, σάρωσε το φαβορί Αχτσιόγλου, γύρω από το οποίο συνασπιζόταν η «γενιά του Τσίπρα» και κάμποσοι από τους «δεινόσαυρους» του παλαιού ευρω-αναθεωρητισμού, και περιόρισε τον Τσακαλώτο, εκπρόσωπο της «αριστερής» πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ, σε μονοψήφιο νούμερο. Ισόπαλος με τον Τσακαλώτο ήρθε ο Παππάς, που πήγε να εκπροσωπήσει τους λεγόμενους «πασοκογενείς», ενώ ο Τζουμάκας ήταν απλά μια γραφική παρελθοντική πινελιά.
Πολιτική παρακμή; Ασφαλώς. Και μόνο που ήρθε αυτό το «πράγμα» από την Αμερική και έχει τις περισσότερες πιθανότητες να γίνει πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, είναι φαινόμενο πολιτικής κατάντιας. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, όμως, πρέπει να πούμε ότι είναι η αποκάλυψη της πολιτικής κατάντιας που ήδη υπήρχε. Ο Κασσελάκης έρχεται να προσωποποιήσει αυτό που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί τον ψήφισε η πλειοψηφία των συριζαίων; Οχι γιατί τους συγκίνησε όταν τους είπε «γεια σας, με λένε Στέφανο κι έχω κάτι να σας πω», ούτε επειδή δήλωσε ότι είναι γκέι, ότι έχει σκυλάκι και ότι είναι αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας. Τον ψήφισε γιατί πείστηκε ότι αυτός είναι η τελευταία ελπίδα τους, ότι μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη. Από όλους τους υπόλοιπους ήταν απογοητευμένοι οι συριζαίοι. Δεν πίστευαν ότι καμιά και κανένας τους μπορεί να τα καταφέρει. Αρπάχτηκαν από το λαμπερό τίποτα, όπως κάποιοι βαριά ασθενείς αρπάζονται από θαυματουργούς αγίους που πλασάρουν ρασοφόροι λωποδύτες.
Τώρα ξέρουμε πως ο μοναδικός συνδετικός ιστός των συριζαίων μελών και οπαδών είναι ο πόθος για επάνοδο στην κυβερνητική εξουσία. Μ’ αυτόν έπαιξε η επαγγελματική ομάδα που σχεδίασε την καμπάνια του Κασσελάκη, αυτόν ενίσχυσε με πρωτοφανή δημοσιότητα το αστικό μιντιακό σύστημα. Η μεγάλη προβολή του Κασσελάκη από Μέσα με φιλοκυβερνητική στάση, έστω και με αρνητικά σχόλια, ενίσχυσε το ρεύμα των συριζαίων προς αυτόν, γιατί παγίωνε την άποψη ότι «μόνο αυτόν φοβάται ο Μητσοτάκης».
Γιατί το έκαναν αυτό οι βαρόνοι των Μίντια; Γιατί πρώτα είναι υπερασπιστές του συστήματος και μετά υπερασπιστές του Μητσοτάκη. Θέλουν εναλλακτική λύση, ο Ανδρουλάκης «δεν κάνει το παιδί», ο Κασσελάκης είναι «μια χαρά περίπτωση» για όταν χρειαστεί. Ενα τίποτα, στηριγμένο σε μιντιακές κατασκευές, άρα και ευκολότερα ελέγξιμο σε σχέση με έναν αστό πολιτικό που έχει κάποια λαϊκή «γείωση».
Σύμφωνα με την εφορευτική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισαν 146.635 μέλη και 1.100 στο εξωτερικό. Δεν μπορούμε, φυσικά, να ελέγξουμε την ακρίβεια του αριθμού και ξέρουμε ότι διαχρονικά όλα τα αστικά κόμματα φουσκώνουν τα νούμερα της συμμετοχής σ’ αυτού του είδους τις εκλογές. Είχαν κόσμο, όμως, όπως φάνηκε και από τις ουρές στα εκλογικά τμήματα. Δεν είχαν τις 20-30 χιλιάδες που φοβούνταν ότι θα έχουν. Ανακοίνωσαν, επίσης, ότι τα νέα μέλη έφτασαν τις 40.000. Αρα, ισάριθμα παλαιά μέλη δεν πήγαν να ψηφίσουν. Αυτά τα παλαιά μέλη μπορούν να ψηφίσουν στο δεύτερο γύρο, αλλά το πιθανότερο είναι να μην έχουν καμιά όρεξη. Μπορεί να είναι και πρώην πασόκοι που επέστρεψαν στο ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ.
Το βέβαιο είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ «κασσελακοποιήθηκε». Αυτό δείχνουν τα 40.000 νέα μέλη (αν ήταν τόσα) και κυρίως το 45% του Κασσελάκη, που μέχρι πριν από δυο μήνες οι συριζαίοι αγνοούσαν το όνομά του και την ύπαρξή του.
Θα πάρει ο Κασσελάκης «χαλαρά» τη νίκη στο δεύτερο γύρο; Η δυναμική της εκλογικής διαδικασίας αυτό δείχνει. Μιλάμε για εννιά μονάδες διαφορά από τη δεύτερη Αχτσιόγλου. Χρειάζονται όλοι οι ψηφοφόροι του Τσακαλώτου και του Τζουμάκα για να ισοφαρίσει το σκορ. Θα πάει η πλειοψηφία των ψηφοφόρων του Παππά με την Αχτσιόγλου, ώστε να είναι αυτή η νικήτρια; Πολύ δύσκολο.
Ο Κασσελάκης ήταν αναγκασμένος να κάνει «ζωντανή» δήλωση έξω από τα κεντρικά γραφεία της Κουμουνδούρου. Και ήταν ένα δράμα. Ο άνθρωπος αυτός δεν μπορεί να συγκροτήσει ούτε στοιχειώδη λόγο (πόσο μάλλον πολιτικό λόγο). Γι’ αυτό και αποφεύγει τις συνεντεύξεις. Αντ’ αυτών, στήνει βιντεάκια. Εκείνο που είπε στη δήλωση εψές το βράδυ είναι πως ο κόσμος τού φωνάζει «είσαι η ελπίδα μας» και πως με τη νίκη του στον πρώτο γύρο «έγινε το πρώτο βήμα, ώστε η χώρα να έχει προοδευτική κυβέρνηση σύντομα». Επαιξε, δηλαδή, πάνω στο βασικό θέμα της προπαγάνδας του επιτελείου του: «Μόνο με τον Στέφανο μπορείτε να ξαναδείτε εξουσία». Αυτό που συνεγείρει τους συριζαίους που δε θέλουν «θεωρίες και τέτοια», αλλά προοπτική να ξαναπάρει το κόμμα τους την κουτάλα.
Η Αχτσιόγλου, περιστοιχιζόμενη από Χαρίτση, Ηλιόπουλο και σία, έδειξε τα νύχια της, κάνοντας μια αιχμηρή δήλωση κατά του Κασσελάκη. Είπε πως η επόμενη Κυριακή «θα είναι καθοριστική», καθώς «θα καθορίσει εάν τους αγώνες θα τους δώσουμε με πολιτικούς όρους ή όχι… στη Βουλή και στην κοινωνία. Αν θα τους δώσουμε με όρους σοβαρότητας, εμπειρίας και ευθύνης». «Δεν πρέπει να πορευόμαστε στα θολά νερά των εύκολων λύσεων», συμπλήρωσε.
Επιτέθηκε, δηλαδή, στα μειονεκτήματα του Κασσελάκη. Αυτά ήταν γνωστά, όμως, και… τον οδήγησαν σε περιφανή νίκη. Το μόνο που μπορεί να θεωρηθεί ως ισχυρό είναι το ότι ο Κασσελάκης δεν θα είναι στη Βουλή. Κι αυτό γνωστό ήταν, όμως. Αρα, η Αχτσιόγλου θύμισε προπονητή που στο ημίχρονο προσπαθεί να ντοπάρει τους παίχτες του που χάνουν με 3-0. Απευθύνθηκε στους δικούς της ψηφοφόρους (φοβούμενη αποχή λόγω απογοήτευσης) και στους ψηφοφόρους των άλλων τριών, χωρίς τους οποίους θα πάει άκλαυτη.
Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν ο Τσακαλώτος: «Είμαι αναγκασμένος να πω ότι η μεταπολιτική -η έμφαση στο πρόσωπο και την εικόνα- έχουν διεισδύσει ακόμα και εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Εναντι στην ουσία της πολιτικής. Είναι προφανές ότι στη συνέχεια θα υπάρχει η ίδια επιμονή για την Αριστερά και την ουσία της πολιτικής» (μη φας, θα σφάξουμε γλάρο). Αντίθετα, ο Παππάς «έκρυψε λόγια», αποφεύγοντας οποιαδήποτε αιχμή που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως αβαντάρισμα του ενός ή της άλλης. Μίλησε για την ενότητα (όπως έκαναν όλοι), για «το υψηλό επίπεδο ήθους και ποιότητας του διαλόγου κατά την προεκλογική περίοδο» από όλους τους υποψήφιους και για το ότι όλοι πρέπει «να υπηρετήσουμε την Παράταξη της Νίκης».
Επανεμφανίστηκε και ο Τσίπρας που ψήφισε και δήλωσε μετά ότι «σήμερα μιλάει η βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Μιλάνε τα χιλιάδες μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που προσέρχονται μαζικά στις κάλπες. Το δικό τους μαζικό “παρών”, μαζί και το δικό μου, ως ένας από τους χιλιάδες που προσέρχονται στην κάλπη, δείχνει ότι βιάστηκαν πολύ όσοι κήρυξαν τον ΣΥΡΙΖΑ απόντα. Θα είμαστε εδώ».
Πάει για διάσπαση ο ΣΥΡΙΖΑ; Μια πρόχειρη ανάγνωση των δεδομένων οδηγεί σ’ αυτό το συμπέρασμα, ειδικά αν κερδίσει η Αχτσιόγλου. Θα πρέπει, όμως, να πάρουμε υπόψη μας έναν σοβαρό παράγοντα: για να έχουν προοπτική κυβερνητικής εξουσίας, πρέπει να μείνουν ενωμένοι. Αυτή η σοβαρή πλευρά ενδέχεται να τους κρατήσει ενωμένους, όποιος/α κι αν κερδίσει την προεδρία. Με τις φράξιες τους και όλα τα συναφή, αλλά υπό την ίδια στέγη και με την ίδια σφραγίδα. Αλλωστε, όποιος έχει τη σφραγίδα διαχειρίζεται και το παραδάκι. Και τα μεγαλοστελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποδείξει πως ούτε από «ιδέες και αξίες» κινούνται ούτε παρορμητικά ενεργούν.
Μπορεί από τους 47 εν ενεργεία βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ μόνο τέσσερις (Πολάκης, Τζάκρη, Νοτοπούλου, Αποστολάκης) να έχουν εκδηλωθεί ανοιχτά υπέρ του Κασσελάκη, όμως πόσοι από τους υπόλοιπους θα ακολουθούσαν την Αχτσιόγλου, αν πήγαινε να φτιάξει άλλο κόμμα επειδή έχασε την προεδρία; Το ίδιο ισχύει και για τον Κασσελάκη. Αν έχανε και πήγαινε να φτιάξει νέο κόμμα, χωρίς ο ίδιος να είναι βουλευτής, θα έβρισκε δέκα εν ενεργεία βουλευτές για να φτιάξει κοινοβουλευτική ομάδα;
Ο Κασσελάκης, αν κερδίσει στο δεύτερο γύρο και γίνει πρόεδρος, θα μπορούσε να γίνει βουλευτής. Φτάνει να παραιτούνταν ένας από τους τρεις εκλεγέντες βουλευτές Επικρατείας (ο εξ Αμερικής Οθωνας Ηλιόπουλος, η Ελενα Ακρίτα και ο βαρκάρης του Λαυρίου Ευάγγελος Αποστολάκης) και πέντε αναπληρωματικοί (κατά σειρά: Τσαπανίδου, Καλογήρου, Λειβαδάρου, Τσακρής, Λάλη). Σε ένα σοβαρό αστικό κόμμα κάτι τέτοιο δε θα ήταν δύσκολο, στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, όμως, φαντάζει ανάβαση στο Εβερεστ.
Αν ο Κασσελάκης μείνει εκτός Βουλής, ενώ θα μπορούσε να γίνει βουλευτής (δεν είναι περίπτωση σαν αυτή του Ανδρουλάκη, που δεν είχε τη δυνατότητα), ενδεχομένως να πρέπει να περιμένει 3,5 χρόνια. Πολύς χρόνος. Ενδεχομένως και να τον χρειάζεται προκειμένου να του κάνουν φροντιστήρια. Ποιος θα ήταν ο ιδανικότερος για πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ; Ο Τσίπρας, φυσικά, το όνομα του οποίου δεν το αναφέρει κανείς γι’ αυτόν το ρόλο.
Εν πάση περιπτώσει, οι συριζαίοι θα μας προσφέρουν αρκετά διασκεδαστικά επεισόδια ακόμα. Γι’ αυτό θα το ξαναγράψουμε:
Τι κρατάμε απ’ όλο αυτό το νταβαντούρι; Το ότι αναφερόμαστε σε ένα αστικό κόμμα εξουσίας, που προσπαθεί να παραμείνει τέτοιο και να μην καταλήξει στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Το αν θα τα καταφέρει ή όχι δεν αφορά την πορεία της ταξικής πάλης, δεν πρόκειται να την επηρεάσει. Τα καμώματα των συριζαίων ανήκουν κυρίως στη σφαίρα της παραπολιτικής και όχι της πολιτικής.
ΥΓ. Οι άνθρωποι της Αχτσιόγλου άρχισαν από σήμερα το πρωί να ζητούν ντιμπέι(τ). Είναι μια έσχατη προσπάθεια να κερδίσει η Αχτσιόγλου κάποιες εντυπώσεις. Δεν νομίζουμε ότι θα τη δεχτεί ο Κασσελάκης. Μέχρι και Βατερλό θα μπορούσε να πάθει σ’ ένα ντιμπέι(τ), γιατί είναι εντελώς άσχετος. Θα βρουν μια δικαιολογία και θα απορρίψουν την πρόταση, αν υποβληθεί επίσημα από την Αχτσιόγλου.
ΠΗΓΗ: Eksegersi.gr
