'Οταν οι εκπαιδευτικοί έχουν χιούμορ

Στίχοι: Κυριακή Γασπαρινάτου Μαντολίνο: Στέλιος Καψαλάκης

Να τα πούμε;

Καλήν εσπέρα μαθητές μαμάδες και μπαμπάδες, μπροστά σας υποκλίνομαι και κάνω τεμενάδες!

Θαυμάζω πώς αντέξατε τέτοια διδασκαλία! - Δε σας ακούω βρε παιδιά! Ούτε κι εμείς κυρία!

Ντύνομαι και στολίζομαι, τακτοποιώ το φόντο, μα όλες μου οι προσπάθειες πάνε ξανά στον βρόντο!

Ψηφιακά τις γνώσεις μου εμπλούτισα βιαίως, με τα καμώματα αυτά της Νίκης Κεραμέως!

Με ζήλο έμαθα κι εγώ πώς να διαμοιράζω, μα μοναχός απέμεινα, «μ’ ακούτε;» να φωνάζω.

Αυτά που προετοίμασα, να μην μπορώ να δείξω, το share δεν αποκρίνεται, όσο κι αν το πατήσω.

Στην τάξη μπαινοβγαίνετε, κέντρο διερχομένων, μην είστε απαισιόδοξοι, νικά ο επιμένων!

Εν τέλει δε βοήθησαν μάσκες και παγουρίνα, που μοίρασε η υπουργός, σ’ αυτή την καραντίνα.

Του κόσμου τα ευτράπελα, μπορώ ν’ απαριθμήσω, μα προτιμώ τα κάλαντα, με μια ευχή να κλείσω!

Από καρδιάς σας εύχομαι, υγεία κι ευτυχία, του χρόνου ν’ ανταμώσουμε και πάλι στα σχολεία!

Να βγούμε να γλεντήσουμε σφιχτά ν΄ αγκαλιαστούμε τις μάσκες να πετάξουμε χαμόγελα να δούμε!