Στην μετονομασία του πρόσφατα ανακαινισμένου Δημοτικού γηπέδου ΑΓΕΤ Χαραυγή σε «Νίκος Γόδας», προχώρησε ο Δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας μετά από απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Στην Ανακοίνωσή του ο Δήμος Κερατσινίου σημειώνει:
«Ο Νίκος Γόδας, Μικρασιάτης στην καταγωγή, γεννημένος το 1921 ήταν ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών κατακτητών και λοχαγός του ΕΛΑΣ.
Η ανιδιοτελής προσφορά του Νίκου Γόδα στην Αντίσταση (Μάχη της Ηλεκτρικής και της Κοκκινιάς) και η μετέπειτα άρνηση του να υπογράψει συνθήκη μεταμέλειας για τις πεποιθήσεις και τα ιδανικά του, τον καθιστούν μια εμβληματική μορφή στο χώρο του Ελληνικού αθλητισμού.
Ως Δήμος, αισθανόμαστε την ανάγκη να αποτίσουμε ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του σπουδαίου αυτού αγωνιστή, δίδοντας το όνομά του στο δημοτικό γήπεδο της Χαραυγής. Με αυτό θα διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη του και η ιστορία του, ενώ και οι νεότερες γενιές θα έχουν την ευκαιρία να αναρωτηθούν, να γνωρίσουν και να μάθουν μια εμβληματική αν και όχι τόσο διάσημη μορφή του αντιστασιακού αγώνα.
Για την ιστορία, μετά την υπογραφή της συνθήκης της Βάρκιζας και τα Δεκεμβριανά ο Νίκος Γόδας συνελήφθη στον Πειραιά όπου και καταδικάζεται σε θάνατο, στη δίκη που έμεινε στην ιστορία ως “δίκη του ασύλου της Κοκκινιάς”. Ύστερα από αρκετές μεταγωγές, κατέληξε στις φυλακές της Κέρκυρας, όπου εκτελέστηκε από Έλληνες ταγματασφαλίτες ως κομμουνιστής, στις 19 Νοεμβρίου του 1948, μια βροχερή μέρα στη νησίδα Λαζαρέτο της Κέρκυρας φορώντας την εμφάνιση του Ολυμπιακού, όπως ήταν η τελευταία του επιθυμία».
Δυο λόγια
Οι τελευταίες στιγμές του ήρωα του ΕΛΑΣ Νίκου ΓόδαΝησάκι Λαζαρέτο, Κέρκυρα. Ξημερώματα 19ης Νοεμβρίου 1948
Κατέβηκε τα πέτρινα σκαλοπάτια με σταθερό βήμα. Προχώρησε λίγα μέτρα, συνοδεία των αστυφυλάκων, προς τον χώρο εκτελέσεων. Στάθηκε στη μέση. Το ύφος του δεν πρόδιδε φόβο. Έβγαλε το πανωφόρι του και έμεινε μόνο με τη φανέλα. Την κόκκινη φανέλα με τις λευκές κάθετες ρίγες. Κοίταξε το εκτελεστικό απόσπασμα. Ο αξιωματικός κρατούσε ένα μαύρο ύφασμα. Τον πλησίασε και τον ρώτησε: «Μελλοθάνατε, έχεις κάποια τελευταία επιθυμία;». Ο άνδρας τού αποκρίθηκε: «Έχω. Να μου ρίξετε και να με δολοφονήσετε με τη φανέλα του Ολυμπιακού, και να μη μου δέσετε τα μάτια, για να βλέπω τα χρώματα της ομάδας μου πριν από τη χαριστική βολή».
Στο «επί σκοπόν» έφερε το αριστερό του χέρι στην καρδιά και έπιασε το σήμα της αγαπημένης του ομάδας. Τράβηξε την μπλούζα και χαμήλωσε το κεφάλι. Φίλησε τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο και φώναξε: «Ζήτω ο Ολυμπιακός, ζήτω ο Δημοκρατικός Στρατός, ζήτω το ΚΚΕ». Στο «Πυρ» τα μάτια του τρεμόπαιξαν, πριν οι σφαίρες τού ξεσκίσουν το κορμί και κόψουν το νήμα της ζωής του στα 28 του χρόνια.
Ολυμπιακός: Όπως έστρωσε ας κοιμηθεί!
Φήμες που οργίαζαν, έλεγαν πως πολλοί άνθρωποι, απλοί ολυμπιακοί που καμία σχέση δεν είχαν με τα πολιτικά, επισκέφτηκαν τον Μιχάλη Μανούσκο, Πειραιώτη μεγαλοβιομήχανο με εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας και τότε πρόεδρο του Ολυμπιακού, και ζήτησαν να μεσολαβήσει για να μην εκτελεστεί ο Γόδας. Ο Μανούσκος, ο οποίος ήταν και δήμαρχος του Πειραιά, ενώ το 1951 υποψήφιος βουλευτής με τον συνδυασμό του Παπάγου «Ελληνικός Συναγερμός», φέρεται να απάντησε για τον Γόδα: «Όπως έστρωσε να κοιμηθεί».
