Την 1η Δεκέμβρη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε Δελτίο Τύπου, στο οποίο ανέφερε μεταξύ των άλλων: «Η Επιτροπή σήμερα πρότεινε μια σειρά προσωρινών μέτρων για το άσυλο και την επιστροφή, με σκοπό να βοηθήσει τη Λετονία, τη Λιθουανία και την Πολωνία να αντιμετωπίσουν την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ με τη Λευκορωσία. Τα μέτρα θα επιτρέψουν στα εν λόγω κράτη μέλη να θεσπίσουν ταχείες και ομαλές διαδικασίες για τη διαχείριση της κατάστασης, με πλήρη σεβασμό των θεμελιωδών δικαιωμάτων και των διεθνών υποχρεώσεων, συμπεριλαμβανομένης της αρχής της μη επαναπροώθησης».

Διαβάζοντας αυτή την παράγραφο δε χρειάζεται να πάει και πολύ μακριά η σκέψη μας για να καταλάβουμε τι επιφυλάσσει το μέλλον για όσους πρόσφυγες προσπαθούν ακόμη να περάσουν τα σύνορα μεταξύ Πολωνίας και Λευκορωσίας. Είναι γνωστός ο τρόπος που μεταχειρίζονται οι της ΕΕ το νομικό οπλοστάσιο. Γίνεται πάντα μια «ευρεία συζήτηση» για τις «δικλείδες ασφαλείας» που «εξασφαλίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις διαδικασίες, την αξιοπρέπεια κλπ. Τρίχες! Κανένας νόμος σε αστικά κράτη δεν μπορεί να τα «εξασφαλίσει» αυτά, τουλάχιστον με την έννοια που τα εννοούμε οι περισσότεροι και τουλάχιστον στη φάση που το ίδιο το αστικό κράτος έχει ανοίξει πόλεμο. Ενδιαφέρεται η ΕΕ για τα θεμελιώδη δικαιώματα των προσφύγων; Οχι, φυσικά. Γιατί αν ενδιαφερόταν, θα έπρεπε να είχε ανοίξει προ πολλού τις πύλες της και όχι να δίνει πακτωλούς χρημάτων για την κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης και φραχτών για να κρατήσει μακριά τους ξεριζωμένους ανθρώπους που ζητούν ένα καλύτερο μέλλον.

 Ή μήπως ενδιαφέρεται να βελτιώσει τις διαδικασίες που υπάρχουν για την καταγραφή τους και την αναγνώρισή τους; Οχι. Ενδιαφέρεται μόνο να βάζει σταθερά προσκόμματα στην έκδοση θετικών αποφάσεων, ώστε όλο και λιγότεροι να έχουν ένα νομικό καθεστώς τέτοιο που να τους εξασφαλίζει την ομαλή διαμονή τους σε μια χώρα της ΕΕ.

Οπότε ας μη μας πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Ο,τι και να γράψουν στα Δελτία Τύπου, ό,τι και να υποβάλουν στα «παπαγαλάκια» τους να πούνε και να γράψουνε, η πραγματικότητα είναι μία και σε ό,τι αφορά την κατάσταση στα σύνορα Λευκορωσίας – Πολωνία; αλλά και γενικά: η ΕΕ «παίζει» τη δική της πολιτική μπάλα, για τα δικά της συμφέροντα στο Προσφυγικό. 

Γράφαμε τον Νοέμβρη για το διπλό έγκλημα του ιμπεριαλισμού, η τελευταία φάση του οποίου εκτυλισσόταν στα σύνορα Λευκορωσίας και Πολωνίας, με θύματα χιλιάδες πρόσφυγες που είχαν αποκλειστεί στη δασώδη περιοχή εκατέρωθεν των συνόρων των δύο χωρών. Λέμε αποκλειστεί, αλλά εννοούμε συνειδητά και εγκληματικά εγκλωβιστεί εκεί από την πολωνική και τη λευκορώσικη συνοριοφυλακή. Χωρίς πρόσβαση σε βασικά είδη πρώτης ανάγκης, μέσα στο ψύχος και τη λάσπη, τρώγοντας ξύλο από όποιας χώρας μπάτσο τους έβρισκε μπροστά του και με αλλεπάλληλα pushbacks από τη μία και από την άλλη πλευρά των συνόρων. Είκοσι ένας ήταν οι νεκροί από τον Αύγουστο μέχρι τον Δεκέμβρη, σύμφωνα με τις επίσημες καταγραφές, με τη σιγουριά πως ο πραγματικός αριθμός είναι ακόμη μεγαλύτερος.

Κρώζανε οι αξιωματούχοι της ΕΕ και τα δυτικά έντυπα για την εργαλειοποίηση των προσφύγων από το καθεστώς Λουκασένκο και τη χρησιμοποίησή τους ως μοχλό δημιουργίας πολιτικής κρίσης. Και εξαπέλυαν ομαδόν μύδρους και κυρώσεις εναντίον της Λευκορωσίας, για να «μαζευτεί» και να σφραγίσει τα σύνορά της. Και επαίρονταν η Φον ντερ Λάιεν στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 15 Δεκέμβρη, ότι 3.500 Ιρακινοί επιστράφηκαν στη χώρα τους από τη Λευκορωσία, και πως η ΕΕ απάντησε στον εκβιασμό ενισχύοντας τα ευρωπαϊκά σύνορα (δηλαδή εξοπλίζοντας τους Πολωνούς να ξυλοφορτώνουν ανενόχλητοι τους ανθρώπους και να τους σπρώχνουν ξανά πίσω από τη γραμμή των συνόρων) και διευκολύνοντας τις ανθρωπιστικές οργανώσεις να παράσχουν βοήθεια στους εγκλωβισμένους. Ποια βοήθεια, όταν ούτε η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ δεν κατάφερε να φτάσει στα σύνορα των δύο χωρών, όπως ανακοίνωσε εκπρόσωπός τους πέντε μέρες μετά τις δηλώσεις της Ούρσουλας, καθώς δεν της «επιτράπηκε» από τις πολωνικές αρχές… 

Για τη λευκορώσικη πλευρά ούτε λόγος, καθώς έχει αποκλείσει την πρόσβαση σε όλη της την επικράτεια. Και οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους από την Πολωνία την περασμένη εβδομάδα, γιατί δεν τους επιτρέπεται να έχουν πρόσβαση στους εγκλωβισμένους. Αυτή είναι η φιλάνθρωπη ΕΕ!

Ως απάντηση στις κυρώσεις, το καθεστώς του Λουκασένκο σύσφιξε τις σχέσεις με τη Ρωσία και προχώρησε σε «αντι-κυρώσεις» έναντι της ΕΕ. Και απ’ ότι φαίνεται, του έχει βγει σε καλό. Στη συνάντησή του με τον Πούτιν στις 29 Δεκέμβρη, ο Λουκασένκο παραλίγο να σπάσει το κούτελό του στις ευχαριστίες: «Σας είμαι ευγνώμων, και εκτιμώ αυτό που εσείς προσωπικά έχετε κάνει για τη Λευκορωσία (…) Δεν θέλω να σας κολακεύσω, δεν είναι αυτό. Η αλήθεια είναι πως είστε πολύ δεκτικός σε όλες τις προτάσεις και τα αιτήματά μας». Θα καγχάζαμε, αν η πραγματικότητα δεν ήταν τόσο ζοφερή.

Τη λύση έδωσε η «μούτι» Ανγκελα, στην τελευταία υπηρεσία της προς την Ευρώπη-φρούριο, λίγες μέρες πριν ολοκληρώσει, δόξη και τιμή, τη μακρά θητεία της στην καγκελαρία της ιμπεριαλιστικής Γερμανίας. Με γρήγορες κινήσεις στο τρίγωνο Βερολίνο-Μόσχα-Μινσκ, έκλεισε «ντιλ» με τον παλιό γνώριμό της (από την εποχή που τον χρησιμοποιούσαν ως μεσάζοντα στο Ουκρανικό) Αλεξάντρ Λουκασένκο. Ετσι σφραγίστηκαν τα σύνορα από τη λιθουανική πλευρά, έτσι έκλεισε για τους πρόσφυγες κάθε δρόμος από το Μινσκ προς τα σύνορα με την Πολωνία, έτσι άρχισαν τα αεροπλάνα να επιστρέφουν τους πρόσφυγες πίσω. Κάτι παρτάλια σαν τον ΥΠΕΞ της Λιθουανίας Γκαμπριέλιους Λαντσμπέργκις δήλωναν «έκπληξη» για τις τηλεφωνικές επικοινωνίες της Μέρκελ με τον Λουκασένκο, παραπονιόταν που δεν είχαν προηγούμενη ενημέρωση από τη Μέρκελ και ότι έμαθαν για το γεγονός από το tweet του Λουκασένκο, εκφράζοντας ταυτόχρονα την αντίθεσή τους στην αναγόρευση του Λουκασένκο ως συνομιλητή της ΕΕ. Η Μέρκελ απαξίωσε και να τους απαντήσει. Σιγά μην ασχοληθεί με τον κάθε πολωνό και λιθουανό βασιβουζούκο που ακούνε Ρωσία ή Λευκορωσία και βγάζουν αναφυλαξία. 

Τι έμειονε μετά τη συμφωνία Μέρκελ-Λουκασένκο; Εμεινε η ζοφερή πραγματικότητα που βρίσκει εκατοντάδες ανθρώπους ακόμη εγκλωβισμένους στην κολασμένη ζώνη μεταξύ των δύο χωρών, με την έναρξη του 2022. Περί τους 600 από αυτούς σε μια αποθήκη στην τοποθεσία Μπρούσγκι στη Λευκορωσία. Με το φρικτό πινγκ-πονγκ να συνεχίζεται μεταξύ ευρωπαϊκών και λευκορώσικων γκλομπ, και με μπαλάκια τις ζωές τους. Γι’ αυτές τις ζωές τίποτα δεν άλλαξε από τις πολύκροτες δηλώσεις και τις «αποφασιστικές κινήσεις» των δυτικών. Αυτές τις ζωές τις εκμεταλλεύονται οι αστικές κυβερνήσεις, ιμπεριαλιστικές και μη, για να παίζουν τα παιχνίδια εξουσίας τους και να γέρνουν την πλάστιγγα πότε από δω και πότε από κει. Εγκληματούν μια φορά φέρνοντας την καταστροφή και την εξαθλίωση στις χώρες τους, και μία δεύτερη καταδικάζοντάς τους σε ατέρμονη απελπισία, στα σύνορα και στα στρατόπεδα του «πολιτισμού».

Δεν θα κουραστούμε να το γράφουμε ποτέ: Η αλληλεγγύη μας είναι το ελάχιστο που μπορούμε να προσφέρουμε στα κύματα των απελπισμένων. Το μέγιστο καθήκον μας είναι ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό.

ΠΗΓΗ: eksegersi.gr