Προς τους Δικηγορικούς Συλλόγους και τους δικηγόρους:

Είμαστε 11 αγωνιστές πολιτικοί κρατούμενοι από την Τουρκία που βρισκόμαστε στις φυλακές της Ελλάδας. Συλληφθήκαμε και φυλακιστήκαμε με τη θέληση και με την πίεση της Τουρκίας και των ΗΠΑ. Μετά από μία πολιτική δίκη και απόφαση καταδικαστήκαμε με ποινή 33 χρόνια κάθειρξη ο καθένας.
Μετά από την επιχείρηση της αστυνομίας όπου και συλληφθήκαμε, άρχισε η ιδεολογική προπαγάνδα της κυβέρνησης και ανακοίνωσαν ότι είμαστε τρομοκράτες. Τα κανάλια και οι εφημερίδες της κυβέρνησης στο ίδιο μήκος κύματος, έλεγαν για αστυνομική επιχείρηση εναντίων Τούρκων τρομοκρατών.

Ίδιες δηλώσεις υπήρχαν και από τις Τούρκικες αρχές και τα Τούρκικα ΜΜΕ. Μετά τη σύλληψή μας, ο υπουργός εσωτερικών της Τουρκίας Σουλεϊμάν Σοϊλού σε τηλεοπτικό κανάλι ανακοίνωσε ότι η επιχείρηση της Ελληνικής αστυνομίας εναντίον μας πραγματοποιήθηκε με τη θέληση και μετά από πίεση της Τουρκίας.

Σύμφωνα και με τα λεγόμενά του, το ΜΙΤ (μυστική υπηρεσία της Τουρκίας) μας ακολουθούσε πολύ καιρό και έδωσε στοιχεία στην Ελλάδα ώστε να πραγματοποιηθεί αυτή η επιχείρηση. Με αυτό τον τρόπο πάρθηκε η απόφαση της σύλληψής μας.
Η δίκη μας ήταν πολιτική και άδικη. Δεν υπήρχε κανένα στοιχείο το οποίο να έδειχνε την οργάνωση. Άρχισε με την πίεση και βία της αστυνομίας. Ας πάμε και λίγο πίσω πριν τη δίκη. Οι δικηγόροι μας όταν πήγαν στο εφετείο της Αθήνας για να παραλάβουν κάποια χαρτιά, οι δικαστές τους έλεγαν ότι η δίκη δεν θα γίνει όπως άλλες φορές και ότι δεν θα μπορέσουμε να “ξεφύγουμε εύκολα”. Έχουμε με το ξεκίνημα λοιπόν, τις απειλές του κράτους, τη θέληση της Τουρκίας και τη βία της αστυνομίας. Αστυνομική βία υποστήκαμε μέσα αλλά και έξω από τη δικαστική αίθουσα. Η επίθεση μάλιστα εντός της αίθουσας πραγματοποιήθηκε με παρόντες τους δικηγόρους μας.
Ο μάρτυρας αστυνομικός έλεγε ψέματα και αυτά αποδείχθηκαν από τους δικηγόρους μας. Μάλιστα, σε ερωτήσεις τους, τον έσωσε η πρόεδρος της έδρας λέγοντάς του “πες δεν ξέρω”, “πες δεν μπορώ να απαντήσω”, “πες δεν θυμάμαι”. Δηλαδή έλεγε η πρόεδρος της δίκης τι να πει ή τι να κάνει ο μάρτυρας.
Στη διάρκεια της δίκης οι δικαστές απέρριψαν όλα τα αιτήματα των δικηγόρων μας αλλά δέχτηκαν όλα τα αιτήματα της εισαγγελέως. Συνέχεια διέκοπταν τους μάρτυρες υπεράσπισης. Δεν μας επέτρεψαν να εξηγήσουμε ποιοι είμαστε, γιατί, υπέρ ποιων και ενάντια σε ποιους αγωνιζόμαστε. Όταν μιλήσαμε για την προσωπικότητά μας, μας έλεγαν ότι δεν τους ενδιαφέρει, όταν μιλήσαμε για τον αγώνα μας, μας έλεγαν ότι δεν τους ενδιαφέρει, όταν μιλήσαμε για τη δίκη ή για την αστυνομική επιχείρηση, μας έλεγαν ότι δεν τους ενδιαφέρει. Δεν τους ενδιέφερε τίποτα εκτός από την απόφαση η οποία είχε παρθεί πριν από τη δίκη.
Όταν ζήσαμε την επίθεση και βία της αστυνομίας μέσα στη δικαστική αίθουσα οι δικηγόροι μας αποφάσισαν να μην δεχτούν την επόμενη δικάσιμο και με αυτό τον τρόπο να διαμαρτυρηθούν. Κατόπιν και εμείς πήραμε απόφαση να μη συνεχίσουμε να μην συνεχίσουμε τη δίκη χωρίς τους δικηγόρους μας. Έτσι, την ημέρα της δίκης, το ανακοινώσαμε στο δικαστήριο καθώς και το λόγο που μας οδήγησε σε αυτή τη στάση. Οι δικαστές μας πίεσαν να συνεχίσουμε χωρίς δικηγόρους. Ξανά και ξανά τους εξηγήσαμε ότι υποστήκαμε αστυνομική βία μέσα στην αίθουσα, για αυτό το λόγο διαμαρτύρονται οι δικηγόροι μας και εμείς δεν θα συνεχίσουμε χωρίς την παρουσία τους.

Εκείνη την ημέρα παρών στην αίθουσα ήταν και ο κ. Σοφός, ως εκπρόσωπος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, ο οποίος καταλαβαίνοντας την αδικία της έδρας, ζήτησε και πήρε το λόγο εξηγώντας ότι δεν είναι νόμιμο να προσπαθούν να συνεχίσουν χωρίς τους δικηγόρους μας. Έτσι πάρθηκε η απόφαση για διακοπή.
Η πρόταση της εισαγγελέως ήταν εχθρική και μακριά από σοβαρότητα. Έλεγε ότι μας είδε να κάνουμε το σήμα της νίκης (το οποίο έδειξε) και ισχυρίστηκε ότι το σήμα της νίκης είναι σήμα της οργάνωσης DHKP-C. Επίσης, είπε ότι έβλεπε ανθρώπους που που μαζεύτηκαν έξω από το δικαστήριο να φωνάζουν το σύνθημα “ζήτω το DHKP-C” οπότε έβγαλε το συμπέρασμα ότι είμαστε μέλη σε αυτή την οργάνωση. Έλεγε ότι συλληφθήκαμε σε ίδιο σπίτι και αυτό δείχνει τρομοκρατική οργάνωση.

Κάποια στιγμή μας είπε “εσείς λέτε ότι υπάρχει φασισμός στην Τουρκία αλλά ο κύριος Ερντογάν κυβερνάει μέσα από εκλογές και τις ψήφους του λαού. Νομίζω ότι αυτό είναι δημοκρατία”. Η εισαγγελέας με αυτά τα λόγια ανέλαβε υπεράσπιση της κυβέρνησης του Ερντογάν.

Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι δεν ήταν μία δίκαιη δίκη αλλά πολιτική δίκη, καθώς και η απόφαση ήταν πολιτική.
Μετά λοιπόν από όλα αυτά και την απόφαση, άρχισε καμπάνια για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία μας. Μέσα σε αυτή την καμπάνια κάθε εβδομάδα πραγματοποιήθηκε διαμαρτυρία μπροστά από το υπουργείο δικαιοσύνης. Μαζεύτηκαν υπογραφές, πραγματοποιήθηκαν διαδηλώσεις, πορείες και άλλα. Επίσης ξεκίνησε μεγάλη πορεία από την Ευρώπη προς την Ελλάδα η οποία θα φτάσει στην Ελλάδα στις 17 Μάρτη.

Εμείς, οι πολιτικοί κρατούμενοι από την Τουρκία που βρισκόμαστε στις φυλακές της Ελλάδας ζητάμε από σας να δυναμώσετε τον αγώνα για δικαιοσύνη. Πιστεύουμε ότι είναι καθήκον όλων των δικηγόρων και δικηγορικών συλλόγων να συμπαρασταθούν σε αυτόν τον αγώνα γιατί με αυτή τη δικάσιμο και αυτή την απόφαση η κυβέρνηση και το δικαστήριο βίασαν την Ελληνική δικαιοσύνη.

Οι δικαστές και η εισαγγελέας όχι μόνο δεν σεβάστηκαν τη δικαιοσύνη αλλά τη χρησιμοποίησαν ως όπλο της κυβέρνησης εναντίον μας. Έκαναν τη δικαιοσύνη παιχνίδι της κυβέρνησης.
Γι αυτό το λόγο ζητάμε να πάρετε μέρος δίπλα μας στον αγώνα μας αυτό.
Σας ευχαριστούμε,

Οι 11 Τούρκοι Επαναστάτες Κρατούμενοι στην Ελλάδα:

– Ali Ercan Gökoğlu (Φυλακές Μαλανδρίνου)
– Burak Ağarmış (Φυλακές Μαλανδρίνου)
– Hasan Kaya (Φυλακές Μαλανδρίνου)
– Sinan Çam (Φυλακές Μαλανδρίνου)
– Anıl Sayar (Φυλακές Αγίου Στεφάνου-Πάτρας)
– Şadi Naci Özpolat (Φυλακές Τρικάλων)
– Sinan Oktay Özen (Φυλακές Δομοκού)
– İsmail Zat (Φυλακές Δομοκού)
– Harika Kızılkaya (Γυναικείες Φυλακές Θήβας)
– Hazal Seçer (Γυναικείες Φυλακές Θήβας)