Print this page

Ο ευρωατλαντισμός επιτίθεται

April 12, 2022 442



ΠΗΓΗ: Θέμης Τζήμας - kosmodromio.gr


Από το Ισλαμαμπάντ ως το Παρίσι και από τη Στοκχόλμη ως τις Βρυξέλλες. Κάθε μέρα μας ληστεύει για τρίτη φορά μέσα σε μια δεκαετία.

Στάση 1η: Στο Ισλαμαμπάντ, η πρεσβεία των ΗΠΑ, ο στρατός και διεφθαρμένοι πολιτικοί τελικώς ανέτρεψαν τον εκλεγμένο πρωθυπουργό Ιμράν Χαν, ολοκληρώνοντας το πρώτο στάδιο της επιχείρησης ΑποσταΣΙΑ στο Πακιστάν. Ο Χαν πληρώνει την άρνησή του να υποταχθεί στα συμφέροντα των ΗΠΑ και την επιλογή του να προσεγγίσει τη Ρωσία και την Κίνα. Είναι μάλιστα πολύ πιθανό να οδηγηθεί και σε δίκη, προκειμένου το πολιτικό του μέλλον να κλείσει.

Ο λαός του Πακιστάν προχώρησε στις μαζικότερες διαδηλώσεις της ιστορίας του απέναντι στους αποστάτες και στις ΗΠΑ, δείχνοντας ότι η επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος στο Ισλαμαμπάντ κάθε άλλο παρά δημοφιλής είναι. Θα δούμε- αναλόγως της λαϊκής αντίδρασης- αν θα χρειαστεί ένα ακόμα στρατιωτικό πραξικόπημα ή πολύ περισσότερο αν θα έχουμε μια εμφυλιοπολεμικού τύπου αποσταθεροποίηση μιας πυρηνικής δύναμης. Σε κάθε περίπτωση, οι ΗΠΑ προσπαθούν να ελέγξουν την κατάσταση με το εγχειρίδιο της CIA και παρότι έχουν καταγράψει νίκη στον πρώτο γύρο, είναι αμφίβολο αν θα κατορθώσουν να εδραιώσουν τα κέρδη τους.

Στάση 2η: Μια μάλλον βαρετή, μάχη μεταξύ δύο δεξιών, αυταρχικών προτάσεων διακυβέρνησης, αποκτά πιο ενδιαφέρον περιεχόμενο χάρη στις «ανησυχίες» των γνωστών κύκλων ότι τυχόν εκλογή της Λεπέν θα ανατρέψει τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό της Γαλλίας- ή αλλιώς την υποταγή του Παρισιού στην Ουάσιγκτον και στο Βερολίνο. Η ανασφάλεια των ΗΠΑ μετατρέπει την Λεπέν σε σχεδόν αντισυστημική από διεθνοπολιτικής απόψεως, παρουσία. Ο «φιλοπουτινισμός» της- εν μέρει πραγματικός και εν μέρει προσχηματικός από τους αντιπάλους της- είναι αμφίβολο αν θα επικαθορίσει τις επιλογές των Γάλλων εις βάρος των οικονομικών και κοινωνικών ανησυχιών τους. Ωστόσο, η ένταση με την οποία τον επικαλούνται οι «ευρωκράτες» αποδεικνύει την ανησυχία τους στα όρια του πανικού για την σταθερότητα της ΕΕ. Όπως φάνηκε και με την περίπτωση Όρμπαν, δεν αρκεί απλώς η υποστήριξη των κυρώσεων εναντίον της Ρωσίας. Οι ηγέτες της ΕΕ πρέπει να ταυτιστούν συνολικά με την αυτοκαταστροφική πολιτική της εγκατάλειψης του ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου, υπέρ του ακριβότερου αμερικανικού ή καταριανού LNG και με τον διαρκή εξοπλισμό της Ουκρανίας μέχρι του σημείου πρόκλησης επέμβασης του ΝΑΤΟ. Πρέπει να επιτρέψουν να καθοδηγείται η ΕΕ από την Ουάσιγκτον, με “frontman” τον Ουκρανό πρόεδρο, ακόμα και με τίμημα τον πλήρη κανιβαλισμό της πρώτης από την δεύτερη. Αυτή η καταφανής αδυναμία του μοντέλου της ΕΕ, η οποία δεν επιτρέπει καμία απόκλιση από την κυρίαρχη «γραμμή» θα μετατρέπει σταδιακώς, κάθε ευρωπαϊκή χώρα σε διεθνοπολιτικό επίδικο.

Στάση 3η: Στη Σουηδία και στη Φινλανδία, η διαδικασία αυτοεκπλήρωσης των διεθνοπολιτικών φόβων μπαίνει μπροστά. Η Σουηδία και η Φινλανδία δεν έχουν ενοχληθεί από κανέναν και σίγουρα από τη Ρωσία, αιώνες και δεκαετίες αντιστοίχως. Θα μπορούσαν να ερμηνεύσουν τα γεγονότα στην Ουκρανία ως αποτέλεσμα της κίνησης των ΗΠΑ προς την Ουκρανία και της απόπειρας της Ουάσιγκτον να ελέγξει την τελευταία. Η Σουηδία και η Φινλανδία, αν διατηρούσαν μια ψύχραιμη ανάγνωση των πραγμάτων θα ενοχοποιούσαν την απόπειρα ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ για την σημερινή κατάσταση και θα επέλεγαν τον πλέον λογικό δρόμο για την ειρήνη: την παραμονή στο status quo. Αντιθέτως φαίνεται να επαναλαμβάνουν ό,τι έκανε και η Ουκρανία: αποπειρώνται να προλάβουν την ρωσική αντίδραση, με μια γρήγορη ένταξή τους στο ΝΑΤΟ, ενώ αυτή ακριβώς η διαδικασία ένταξης είναι που πυροδοτεί την ρωσική αντίδραση. Επιλέγουν να παραγνωρίσουν ότι όταν οι ΗΠΑ διακηρύσσουν πως θα υπερασπιστούν κάθε κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ από τη Ρωσία, εννοούν ότι τουλάχιστον στο έδαφος αυτών των κρατών θα διεξαχθούν καταστροφικοί έως και πυρηνικοί πόλεμοι. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς μια τέτοια Φινλανδία και Σουηδία θα είναι καλύτερη από τις σημερινές, ειρηνικές χώρες.

Στάση 4η: Βρυξέλλες, όπου αυτός ο απίθανος, άκαπνος τύπος, ο Μπορέλ δήλωσε ότι η ρωσοουκρανική κρίση θα πρέπει να επιλυθεί στο πεδίο της μάχης. Είναι εντυπωσιακό τι ηλιθιότητες ακούγονται στις Βρυξέλλες. Ο κος Μπορέλ δεν έχει ιδέα από πόλεμο. Αν ποτέ ξεσπάσει πόλεμος οπουδήποτε κοντά του, θα πάρει το διπλωματικό του διαβατήριο και θα πετάξει όσο πιο μακριά μπορεί, σε κάποιο θέρετρο ενδεχομένως, με τα λεφτά που εμείς του πληρώνουμε. Είναι αποφασισμένος όμως να βάλει τους Ουκρανούς να πεθάνουν μέχρι ενός -υπερχρεώνοντάς τους ταυτοχρόνως- για τα συμφέροντα των αφεντικών του στην Ουάσιγκτον. Διακηρύσσει το αναγκαίο μιας λύσης στο πεδίο της μάχης, η οποία πολύ πιθανώς θα συνοδευτεί από την ρευστοποίηση του ουκρανικού κράτους. Οι αξιωματούχοι της ΕΕ, από υποτιθέμενοι κήνσορες της ειρήνης έχουν μετατραπεί σε κολαούζους και πλασιέ δεύτερης διαλογής, του στρατιωκοβιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ. Κανένας μάλιστα δεν τους ζητάει τον λόγο. Οι λαοί της ΕΕ, σαν σε ομαδική ύπνωση, δεν συνειδητοποιούν ότι στην καλύτερη περίπτωση θα υποστούν μια νέα, οικονομική κρίση και στη χειρότερη θα μετατραπούν σε πρόσφυγες- όσοι ζήσουν αν γενικευτεί ο πόλεμος.

Ο ευρωατλαντισμός φθίνει και επιτίθεται παντού. Κάθε μέρα που περνάει, μας πηγαίνει ένα βήμα πιο κοντά στο γενικευμένο πόλεμο, «χάρη σε» ηγεσίες πρωτοφανούς ανοησίας. Κάθε μέρα που περνάει, μας ληστεύει για τρίτη φορά μέσα σε μια δεκαετία.

Καββαδίας

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.