Η δήλωση του Μηταράκη, ότι οι πρόσφυγες προωθήθηκαν με τη βία από την τουρκική στρατοχωροφυλακή στο ελληνικό έδαφος, δήλωση στην οποία στηρίχτηκε η εκκωφαντική κυβερνητική προπαγάνδα (με όλα τα στοιχεία του γκεμπελισμού), αποτελεί την τρανότερη απόδειξη για το ότι η ελληνική κυβέρνηση ψεύδεται! Χρειάζεται βία για να περάσουν πρόσφυγες σε έδαφος χώρας μέλους της ΕΕ; Είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να τους κάνει κάποιος. Ομως, η κυβερνητική προπαγάνδα από χθες λανσάρισε τη θεωρία του push forward (βίαιη προώθηση) ως απάντηση στα αποδεδειγμένα push back (βίαιη επαναπροώθηση), που η ίδια, παρέα με τα μαντρόσκυλα της Frontex, εφαρμόζει στο Αιγαίο και στον Εβρο.
Φυσικά και είχαν λόγο οι τουρκικές αρχές να βοηθήσουν τους συγκεκριμένους πρόσφυγες να περάσουν στη νησίδα του Εβρου. Ας σημειωθεί, παρεμπιπτόντως, ότι στις πρώτες ανακοινώσεις των ελληνικών αρχών η συγκεκριμένη νησίδα δεν αναφερόταν ως τουρκική. Βαφτίστηκε τουρκική όταν δημοσιοποιήθηκε η τραγική κατάσταση των αποκλεισμένων στη νησίδα προσφύγων, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (δημοσιεύματα και εκπομπές στο γερμανικό Spiegel, στο βρετανικό Channel4, στην τηλεόραση του Al Jazeera). Είχαν λόγο οι τουρκικές αρχές να πουν στους πρόσφυγες «ή ξαναπερνάτε στην Ελλάδα ή σας στέλνουμε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα τουρκο-συριακά σύνορα», γιατί οι πρόσφυγες είχαν καταγγείλει ότι είχαν περάσει σε ελληνικό έδαφος, συνελήφθησαν, ξυλοκοπήθηκαν και επαναπροωθήθηκαν στο τουρκικό έδαφος, εκεί ξανασυνελήφθησαν, κρατήθηκαν για κάποιο διάστημα και μετά τους μετέφεραν στα περάσματα του Εβρου για να ξαναπεράσουν στην Ελλάδα. Και φυσικά δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη.
Επ’ αυτού δεν λένε κουβέντα ο Μηταράκης και ο Θεοδωρικάκος και φυσικά οι «ντουντούκες» του κυβερνητικού γκεμπελισμού. Σύμφωνα με τις καταγγελίες των προσφύγων, πρωτοπέρασαν στην Ελλάδα στις 25 Ιούλη και ήταν περισσότεροι. Ελληνες αστυνομικοί και συνοριοφύλακες, που συνοδεύονταν από αραβόφωνους διερμηνείς (καθάρματα βρίσκονται και σήμερα, όπως βρίσκονταν και στη ναζιστική Κατοχή), τους συνέλαβαν και με τη βία τους επαναπροώθησαν στην Τουρκία, όπου έγιναν αυτά που αναφέραμε παραπάνω, αφού τους χώρισαν σε μικρότερες ομάδες.
Δηλαδή, επί σχεδόν ένα μήνα, οι άνθρωποι αυτοί έγιναν μπαλάκι ανάμεσα στις ελληνικές και τις τουρκικές αστυνομικές αρχές. Στην τελική φάση του δράματος, αποκλεισμένοι σε μια νησίδα του Εβρου, νηστικοί και απελπισμένοι, είδαν και ένα πεντάχρονο κοριτσάκι να πεθαίνει από τσίμπημα σκορπιού!
Τι έλεγε η ελληνική κυβέρνηση όταν διάφορες ΜΚΟ, που έπαιρναν καταγγελίες από τους πρόσφυγες, κατήγγειλαν ότι υπάρχουν πρόσφυγες αποκλεισμένοι στη νησίδα και ότι υπάρχει και θάνατος παιδιού; Οτι όλα αυτά είναι μυθεύματα… ανθελληνικών ΜΚΟ! Οτι δεν υπάρχει ρουθούνι πάνω στη νησίδα. Ο Θεοδωρικάκος, με όλο το θράσος του γενίτσαρου, δήλωσε ότι η αστυνομία τούς έψαχνε αλλά δεν τους εύρισκε γιατί ήταν… κρυμμένοι! Ακόμα και σε επίσημη ενημέρωση που ζήτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, διαβεβαίωσαν τους απεσταλμένους του ότι δεν υπάρχει τίποτα, ότι όλα είναι μυθεύματα!
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, δεν δικαιούται να μιλάει, γιατί τα ίδια γίνονταν επί των ημερών του, όταν άλλωστε υπεγράφη και η Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, με πλήρη συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ομως το θέμα μας δεν είναι η πολιτική σπέκουλα του ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί να εξιλεωθεί για τα εγκλήματα της δικής του διακυβέρνησης, αλλά η εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που διαχειρίζεται σήμερα το Προσφυγικό.
Οταν είδαν ότι το θέμα παίρνει διαστάσεις στα ξένα ΜΜΕ και μάλιστα μπαίνει στο ίδιο κάδρο με τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις (τόσο αναξιόπιστος έχει καταστεί πλέον ο Μητσοτάκης στα μάτια των ιμπεριαλιστικών χαλκείων, που τον συγκρίνουν με τον Ορμπαν και τον Ερντογάν!), δόθηκε εντολή στον Μηταράκη να πάει στον Εβρο και να κλείσει την υπόθεση. Πήγε και την έκλεισε: οι «ανύπαρκτοι» πρόσφυγες έγιναν «υπαρκτοί» και βρέθηκαν μέσα σε λίγες ώρες. Και ο ίδιος ο Μηταράκης επιβεβαίωσε ότι υπάρχει νεκρό κοριτσάκι. Το ίδιο κοριτσάκι που προηγουμένως έλεγαν ότι είναι «μύθευμα των ΜΚΟ».
Γίναμε μάρτυρες ενός ακόμη επεισοδίου της εγκληματικής πολιτικής της Ευρώπης-φρούριο, εκτελεστικό-συνοριακό όργανο της οποίας είναι το ελληνικό κράτος. Ανεξάρτητα από κυβερνήσεις. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όμως, επέλεξε να εντάξει την άγρια καταστολή κατά των προσφύγων στα σύνορα, χερσαία και θαλάσσια, στο βασικό ιδεολογικό της αφήγημα «του νόμου και της τάξης». Αυτή είναι η διαφορά της με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά κάποιες φορές το αφήγημα δεν βγαίνει στην πράξη. Ομως, και όταν αναγκάζεται να περιμαζέψει πρόσφυγες που προηγουμένως επαναπροώθησε στην Τουρκία με τη βία, όπως εν προκειμένω με τους κολασμένους της νησίδας του Εβρου, προσπαθεί στη συνέχεια να ρετουσάρει το αφήγημα δίνοντάς του «εθνική» διάσταση («η Τουρκία εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες και με συμμάχους κάποιους δικαιωματιστές προσπαθεί να βλάψει τη χώρα μας»!).
Οταν άνθρωποι πνίγονται στη θάλασσα, όταν μανάδες θάβουν τα παιδάκια τους αποκλεισμένες σε μια νησίδα στη μέση ενός ποταμιού, δημιουργούνται κύματα συμπάθειας στους απλούς ανθρώπους του λαού. Αλλωστε, μνήμες προσφυγιάς υπάρχουν στα μισά ελληνικά σπίτια. Το θέμα είναι να μην περιοριστούμε σ’ αυτά τα περιοδικά κύματα συμπάθειας, αλλά να αντιληφθούμε την ουσία του Προσφυγικού, που δεν είναι παρά το δικαίωμα (το απεριόριστο δικαίωμα) των ανθρώπων από τις ζώνες των ιμπεριαλιστικών πολέμων και από τις ζώνες της έσχατης ένδειας και της πείνας, αποτέλεσμα της άγριας εκμετάλλευσης των χωρών του λεγόμενου τρίτου κόσμου από τα μονοπώλια της αναπτυγμένης Δύσης, να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στις μητροπόλεις των ιμπεριαλιστικών χωρών.
ΠΗΓΗ: eksegersi.gr
