Οι Ευρωπαίοι καταβάλλουν το τίμημα των επιλογών τους. Δεμένες πισθάγκωνα στο αμερικανικό άρμα, οι ευρωπαϊκές χώρες πρωτοστάτησαν στην επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας ως απάντηση στην εισβολή της στην Ουκρανία. Η αντίδραση της Μόσχας ήταν άμεση και αναμενόμενη εκεί ακριβώς που η Ευρώπη «πεινάει»: στον ενεργειακό της εφοδιασμό.

Υπογραμμίζοντας τη σχέση υποτέλειας που τις συνδέει με τις ΗΠΑ, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προχώρησαν ένα βήμα πιο πέρα: ανακοίνωσαν το μεγαλεπήβολο «σχέδιο» απεξάρτησης από τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους.

Μάλιστα, καθώς οι Ευρωπαίοι δεν είχαν φροντίσει (πριν προχωρήσουν στις ανακοινώσεις «απεξάρτησης») να οικοδομήσουν εναλλακτικές πηγές και δρόμους εφοδιασμού, έπεσαν στα χέρια του αμερικανικού ενεργειακού λόμπι, το οποίο προσέφερε κάποιες ποσότητες υγροποιημένου φυσικού αερίου, όμως αυτές αποτελούν ένα κλάσμα των ευρωπαϊκών ενεργειακών αναγκών.

Τελικά, όλο αυτό το «παιχνίδι», δηλαδή ο οικειοθελής περιορισμός των ποσοτήτων ενέργειας που εύκολα με αγωγούς φτάνουν από τη Ρωσία στην Ευρώπη, είχε ως πρώτο αποτέλεσμα την εκτόξευση των τιμών του φυσικού αερίου σε δυσθεώρητα ύψη.

Η αυτοκτονική εμμονή των Ευρωπαίων να θέλουν να «τιμωρήσουν» τη Ρωσία χτυπώντας το κεφάλι τους στον τοίχο οδηγεί τις τιμές του φυσικού αερίου σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα.

Στο πλαίσιο των ρωσικών αντιποίνων, η Gazprom ανακοίνωσε την περασμένη Τρίτη ότι οι ευρωπαϊκές τιμές του φυσικού αερίου θα μπορούσαν να αυξηθούν κατά επιπλέον 60%, για να ξεπεράσουν τα 4.000 δολάρια ανά 1.000 κυβικά μέτρα αυτόν τον χειμώνα. Κι αυτό γιατί οι εξαγωγές και η παραγωγή της κρατικής εταιρείας συνεχίζουν να μειώνονται εξαιτίας των δυτικών κυρώσεων.

Πού καταλήγει αυτό το «παιχνίδι»; Πρώτα και κύρια στην πλάτη των Ευρωπαίων πολιτών, οι οποίοι ήδη πληρώνουν τη χασούρα που συνεπάγεται για ολόκληρη την αλυσίδα της παραγωγής η κατακόρυφη αύξηση στις τιμές ενέργειας. Οι καταναλωτές, εκτός από τις υπέρογκες τιμές στα καύσιμα και τη θέρμανση, καταβάλλουν ήδη τα «κερατιάτικα» που συνεπάγεται το επιπλέον κόστος παραγωγής κάθε προϊόντος λόγω των αυξήσεων στις τιμές της ενέργειας.

Αυτό ακριβώς είναι και το πολιτικό κόστος που συσσωρεύεται στις πλάτες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, το οποίο αργά ή γρήγορα θα καταβληθεί. Στις κάλπες…