O τελευταίος μήνας ήταν ιδιαίτερα πυκνός για την γειτονιά του Σεΐχ Τζαράχ στην Ανατολική Ιερουσαλήμ. Οι μαζικές διαδηλώσεις και οι συγκρούσεις των Παλαιστίνιων κατοίκων με την Ισραηλινή αστυνομία, με αφορμή την εκδίωξη 38 παλαιστίνιων οικογενειών έφεραν στην επιφάνεια μια σειρά διακρίσεων που έχουν ως στόχο να εξορίσουν τους Παλαιστινίους έξω από την Ιερουσαλήμ και να διατηρήσουν την εβραϊκή πλειοψηφία.
Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο. Η πολύπαθη γειτονιά του Σεΐχ Τζαράχ αποτέλεσε καταφύγιο για τους Παλαιστινίους πρόσφυγες που εκδιώχθηκαν βίαια στις 15 Μάιου του 1948, γνωστή και ως ημέρα της καταστροφής για τους Παλαιστινίους. Από τους συνολικά 750.000 πρόσφυγες που δημιούργησαν οι διωγμοί των σιωνιστικών δυνάμεων, περίπου 80.000 προέρχονταν από την Ιερουσαλήμ και τα γύρω χωριά του Ντερ Γιάσιν, της Μάλχα, της Λίφτα και του Εΐν Κερέμ. Πριν την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ στις 30 Απριλίου του 1948, όλα τα χωριά της Δυτικής Ιερουσαλήμ καταχτήθηκαν από τις Ισραηλινές δυνάμεις και καταστράφηκαν ολοσχερώς.
Το Σεΐχ Τζαράχ βρίσκεται λιγότερο από ένα χιλιόμετρο μακριά από τα τείχη της παλιάς πόλης της Ιερουσαλήμ. Την περίοδο της Χασεμίτικης Διακυβέρνησης του Βασιλείου της Ιορδανίας της Δυτικής Όχθης, επετράπη σε 28 Παλαιστινιακές οικογένειες, που μέχρι τότε ζούσαν σε προσφυγικά στρατόπεδα στο Λίβανο, στην Συρία και στην Ιορδανία, να επιστρέψουν στην Ιερουσαλήμ. Η Ιορδανία είχε χτίσει σπίτια για τις 28 παλαιστινιακές οικογένειες με την έγκριση της υπηρεσίας των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες, UNRWA. Στη δεκαετία του 1960, οι οικογένειες έκαναν μια συμφωνία με την κυβέρνηση της Ιορδανίας που θα τους έκανε ιδιοκτήτες της γης και των σπιτιών, λαμβάνοντας επίσημες κτηματολογικές πράξεις που θα μεταγράφονταν στα ονόματά τους μετά από τρία χρόνια. Σε αντάλλαγμα, θα έπρεπε να παραιτηθούν από το καθεστώς του πρόσφυγα.
Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ. Στις 5 Ιουνίου το 1967 ξεκινάει ο Πόλεμος των 6 ημερών. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο ισραηλινός στρατηγός Χόντ «16 ετών σχέδια χρειάστηκαν για αυτά τα τελευταία 80 λεπτά. Ζούσαμε με το σχέδιο κοιμόμασταν πάνω στο σχέδιο, τρώγαμε πάνω στο σχέδιο. Με επιμονή το τελειοποιήσαμε». Το Ισραήλ προσάρτησε τα εδάφη της ανατολικής Ιερουσαλήμ, μαζί με τη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, σε μία κίνηση που προκάλεσε διεθνή κατακραυγή.
Το 1972, ομάδες εποίκων δήλωσαν στις οικογένειες ότι καταπατούν εβραϊκή γη. Αυτή ήταν η αρχή μιας μακράς νομικής μάχης που κατά τους τελευταίους μήνες κορυφώθηκε με εντολές εκδίωξης εναντίον 38 οικογενειών στο Σεΐχ Τζαράχ και δύο άλλες γειτονιές στην ανατολική Ιερουσαλήμ. Ισραηλινές ομάδες δικαιωμάτων πιστεύουν ότι άλλες οικογένειες είναι επίσης ευάλωτες, εκτιμώντας ότι περισσότεροι από 1.000 Παλαιστίνιοι κινδυνεύουν να εκδιωχθούν. Οι ισχυρές ομάδες ισραηλινών εποίκων, βασίζουν τους ισχυρισμούς τους σε ανύπαρκτα έγγραφα ιδιοκτησίας της γης από Εβραίους πριν την περίοδο του 1948.
Παρά την έκδηλη ανυπαρξία νομιμοποιητικών εγγράφων από την πλευρά των Εβραίων, το Ανώτατο Δικαστήριο αρνείται να κάνει έρευνα γνησιότητας των εγγράφων αυτών. Την ίδια στιγμή εθελοτυφλεί σε ότι αφορά τις αυτοδίκαιες εξώσεις που έχουν πραγματοποιήσει με την βία Ισραηλινοί Έποικοι. Τον Απρίλιο, ο υπουργός Εξωτερικών της Ιορδανίας Ayman Safadi παρέδωσε έγγραφα που αποδεικνύουν την ιδιοκτησία των Παλαιστινίων για τις περιουσίες τους στο Σεΐχ Τζαράχ, σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί μια νέα μαζική έξωση.
Την περασμένη εβδομάδα, η κυβέρνηση της Ιορδανίας επικύρωσε 14 συμφωνητικά έγγραφα από τη δεκαετία του 1960 με τις παλαιστινιακές οικογένειες στο Σεΐχ Τζαράχ για την ενίσχυση της θέσης τους εναντίον των ισραηλινών δικαστηρίων.
Ο Adel Budeiri δείχνει ένα έγγραφο σε δικαστική υπόθεση για αρκετές παλαιστινιακές οικογένειες, συμπεριλαμβανομένης της δικής του, που κινδυνεύουν από βίαια έξωση από τα σπίτια τους στη γειτονιά Σεΐχ Τζαράχ της ανατολικής Ιερουσαλήμ, την Κυριακή 9 Μαΐου 2021. (AP Photo / Maya Alleruzzo)
Αυτήν την στιγμή υπάρχουν 38 παλαιστινιακές οικογένειες που ζουν στο Σεΐχ Τζαράχ, τέσσερις από αυτές αντιμετωπίζουν επικείμενη έξωση, ενώ τρεις αναμένεται να απομακρυνθούν την 1η Αυγούστου. Παράλληλα σε περίπτωση που η έκβαση του δικαστηρίου δεν βγει υπέρ τους, που είναι και το πιο πιθανό σενάριο, είναι υποχρεωμένοι να πληρώσουν 20.000 σέκελς στους Εβραίους Εποίκους για τα νομικά τους έξοδα.
Το Ισραήλ διακηρύττει ότι η κατάσταση στο Σεΐχ Τζαράχ είναι μια ιδιωτική διαμάχη ακινήτων την οποία έχουν ξεκινήσει οι Παλαιστίνιοι για να υποκινήσουν γεγονότα βίας. Η πραγματικότητα είναι όμως πολύ διαφορετική. Είναι η προσπάθεια των εποίκων και του Μπέντζαμιν Νετανιάχου για αλλοίωση του δημογραφικού χαρακτήρα της Ιερουσαλήμ με στόχο την προώθηση μακροπρόθεσμων σχεδιασμών για νομιμοποίηση και διεθνή αναγνώριση της σαν “πρωτεύουσα του Ισραήλ”.
Η Ιερουσαλήμ είναι πόλη για λίγους
Το Ισραήλ θεωρεί όλη την Ιερουσαλήμ ως την ενοποιημένη πρωτεύουσα του και λέει ότι οι κάτοικοι της αντιμετωπίζονται ισότιμα. Όμως οι κάτοικοι της Ανατολικής Ιερουσαλήμ έχουν διαφορετικά δικαιώματα ανάλογα με το αν είναι Εβραίοι ή Παλαιστίνιοι.
Οι Εβραίοι που γεννήθηκαν στην ανατολική Ιερουσαλήμ αποκτούν αυτόματα ισραηλινή υπηκοότητα και οι Εβραίοι από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο δικαιούνται να γίνουν Ισραηλινοί πολίτες.
Οι Παλαιστίνιοι που γεννιούνται στην Ανατολική Ιερουσαλήμ έχουν μια μορφή μόνιμης διαμονής που μπορεί να ανακληθεί εάν περάσουν πολύ χρόνο ζώντας έξω από την πόλη. Μπορούν να υποβάλουν αίτηση για ισραηλινή ιθαγένεια, αλλά πρέπει να περάσουν από μια δύσκολη και αβέβαιη γραφειοκρατική διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει μήνες ή χρόνια. Οι περισσότεροι αρνούνται, επειδή δεν αναγνωρίζουν την προσάρτηση του Ισραήλ.
Μετά την προσάρτηση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ το 1967,η Ισραηλινή κυβέρνηση «προσέφερε» στους Παλαιστίνιους κατοίκους της περιοχής την ιδιότητα του κατοίκου μόνο εφόσον δεν διέμεναν έξω από το Ισραήλ για 7 χρόνια και πάνω, δεν είχαν γίνει υπήκοοι άλλης χώρας και δεν είχαν κάνει αίτηση για άλλη εθνικότητα. ( Law of Entry to Israel 1952, 1974). Με αυτό το νομοθετικό περιεχόμενο, το Ισραήλ στόχευε στην δημιουργία ενός δυσμενούς καθεστώτος για τους Παλαιστινίους ενώ ξεκίνησε καμπάνια κατασχέσεως αδειών διαμονής Παλαιστίνιων κατοίκων της Ιερουσαλήμ που διέμεναν στην Δυτική Όχθη και στην Γάζα.
Πλέον το 37% πληθυσμού της πόλης αποτελείται από Παλαιστινίους εντούτοις απορροφά μόνο το 10% του προϋπολογισμού της πόλης. Οι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται επίσης με διαφορετικό τρόπο όσον αφορά τη στέγαση, κάτι που θα δυσκολέψει τις οικογένειες του Σεΐχ Τζαράχ να παραμείνουν στην Ιερουσαλήμ εάν εκδιωχθούν. Οι Παλαιστίνιοι επιτρέπεται να χτίσουν μόνο στο 14% της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, το υπόλοιπο 34% αποτελεί γη που έχει προσαρτηθεί από το Ισραήλ και το 52% θεωρείται πράσινη γραμμή και δεν επιτρέπεται η οικοδόμηση.
Μετά το 1967, το Ισραήλ επέκτεινε τα δημοτικά όρια της πόλης για να καταλάβει μεγάλες περιοχές ανοιχτής γης, όπου έκτοτε έχει κατασκευάσει εβραϊκούς οικισμούς που φιλοξενούν δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Ταυτόχρονα, έθεσε όρια στις παλαιστινιακές γειτονιές, περιορίζοντας την ανάπτυξή τους.
Σήμερα, περισσότεροι από 220.000 Εβραίοι ζουν στην ανατολική Ιερουσαλήμ, κυρίως σε κατοικημένες περιοχές που το Ισραήλ θεωρεί γειτονιές της πρωτεύουσας του. Οι περισσότεροι από τους 350.000 Παλαιστίνιους κατοίκους της ανατολικής Ιερουσαλήμ είναι στριμωγμένοι σε πυκνοκατοικημένες γειτονιές όπου υπάρχει λίγος χώρος για να χτιστούν νέα σπίτια.
Οι Παλαιστίνιοι ισχυρίζονται ότι το κόστος και η δυσκολία απόκτησης αδειών τους αναγκάζει να χτίσουν παράνομα ή να μετακινηθούν στη κατεχόμενη Δυτική Όχθη, κινδυνεύοντας έτσι να χάσουν την κατοικία τους στην Ιερουσαλήμ. Ισραηλινές ομάδες δικαιωμάτων εκτιμούν ότι από τα 40.000 σπίτια σε παλαιστινιακές γειτονιές, τα μισά έχουν χτιστεί χωρίς άδειες και κινδυνεύουν να κατεδαφιστούν.
Η ισραηλινή αστυνομία περιφρουρεί καθώς οι Παλαιστίνιοι Μουσουλμάνοι νηστεύουν κατά τη διάρκεια του ιερού μήνα του Ραμαζανιού και οι Εβραίοι έποικοι συγκεντρώνονται για να ξεκινήσουν το Σαμπάτ σε ένα παλαιστινιακό σπίτι που έχουν καταλάβει οι έποικοι, στη γειτονιά του Σεΐχ Τζαρά, στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, την Παρασκευή 7 Μαΐου 2021. (AP φωτογραφία / Maya Alleruzzo)
Πολιτική Διακρίσεων
Απηχώντας τα ευρήματα της Ισραηλινής Οργάνωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «B’Tselem», το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε πρόσφατη έκθεση του κατήγγειλε τις πολιτικές διακρίσεων στην ανατολική Ιερουσαλήμ και έκρινε ότι το Ισραήλ είναι ένοχο για το έγκλημα του Απαρτχάιντ.
Σύμφωνα με την έκθεση, τα εγκλήματα του Απαρτχάιντ του Ισραήλ περιλαμβάνουν την πολιορκία εδώ και δεκαετία της Γάζας, τον σοβαρό περιορισμό της κυκλοφορίας των Παλαιστινίων στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, τη δήμευση περισσότερου από το ένα τρίτο της γης στη Δυτική Όχθη, τις πολιτικές διωγμών στη Δυτική Όχθη που οδήγησαν σε βίαιη μεταφορά χιλιάδων Παλαιστινίων, την άρνηση των δικαιωμάτων παραμονής για τους Παλαιστινίους και τους συγγενείς τους στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη και τη συνεχιζόμενη άρνηση των βασικών πολιτικών δικαιωμάτων σε εκατομμύρια Παλαιστινίους.
Σε όλη τη γη που ελέγχει το Ισραήλ, επισημαίνει η έκθεση, οι ισραηλινές αρχές «επιδίωξαν να μεγιστοποιήσουν τη γη που διατίθεται για εβραϊκές κοινότητες και να συγκεντρώσουν τους περισσότερους Παλαιστίνιους σε πυκνά κέντρα πληθυσμού».
«Δεν είναι διαμαρτυρία, είναι δικαίωμά μας να είμαστε εδώ»
Οι πρόσφατες νυχτερινές συγκρούσεις ξεκίνησαν στις αρχές του Ραμαζανιού, όταν η ισραηλινή αστυνομία έβαλε εμπόδια έξω από την Πύλη της Δαμασκού της Παλιάς Πόλης, ένα δημοφιλές σημείο συγκέντρωσης μετά τις απογευματινές προσευχές κατά τη διάρκεια του ιερού μήνα, όταν οι Μουσουλμάνοι νηστεύουν από την αυγή έως το σούρουπο.
Η λαϊκή διαμαρτυρία ώθησε την αστυνομία να αφαιρέσει τους διαχωριστικούς φράκτες που είχαν τοποθετήσει οι ισραηλινές αρχές για να εμποδίσουν τους Παλαιστίνιους να καθίσουν στις σκάλες. «Η νίκη εκεί έδωσε τη δύναμη στους νέους, είδαν ότι μπορούν να επιτύχουν αποτελέσματα, και τώρα, ακόμα κι αν υπάρχει κατοχή, όπως εδώ, εμφανίζονται», δήλωσε ο Μωάμεθ Αμπού Χούμο, ένας Παλαιστίνιος ακτιβιστής από το Issawiya.
Ενώ τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης περιγράφουν αυτήν την παράσταση αλληλεγγύης ως «ταραχές» ή «συγκρούσεις», στην πραγματικότητα, οι παλαιστίνιοι νέοι απλώς κάθονται έξω από σπίτια που κινδυνεύουν από βίαια έξωση. H παλαιστινιακή νεολαία πρωτοστατεί στις κινητοποιήσεις έστω και με το φόβο της ασυγκράτητης βίας της Ισραηλινής Αστυνομίας αλλά και των εποίκων. Χαρακτηριστικό είναι το βίντεο που δείχνει έναν έποικο στις 10/5 να ρίχνει το αμάξι του με φόρα πάνω στο διαμαρτυρόμενο πλήθος.
Μέσα στον τελευταίο μήνα φανατισμένοι έποικοι έχουν συγκεντρωθεί στο κέντρο της πόλης φωνάζοντας «Θάνατος στους Άραβες» μαζί με ακροδεξιούς εξτρεμιστές της ρατσιστικής οργάνωσης Λεχάβα. Ανάμεσα σε αυτούς ο αντιδήμαρχος της Ιερουσαλήμ Αριέχ Κινγκ, την προηγούμενη εβδομάδα ευχήθηκε δημόσια τον θάνατο ενός διακεκριμένου Παλαιστίνιου ακτιβιστή.
Περισσότεροι από 305 Παλαιστίνιοι τραυματίστηκαν σε συγκρούσεις κοντά στο Τέμενος Αλ Άκσα, συμπεριλαμβανομένων 205 που μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία και κλινικές για θεραπεία, σύμφωνα με τους γιατρούς της Παλαιστινιακής Ερυθράς Ημισελήνου, με πέντε περιστατικά σε σοβαρή κατάσταση. Υπάρχουν αναφορές ότι η αστυνομία έκανε χρήση πλαστικών σφαιρών με κύριο στόχο το πρόσωπο και ζωτικά όργανα, αλλά και για την παρουσία ελεύθερων σκοπευτών.
Το Ισραήλ επιτίθεται στη Γάζα μετά την ήττα της Ιερουσαλήμ
Ο αριθμός των νεκρών στη Γάζα διαρκώς αυξάνεται, καταγράφοντας 149 νεκρούς μέχρι και την 7η μέρα των ταραχών, συμπεριλαμβανομένων 41 παιδιών, σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας.
Oι σκηνές βαρβαρότητας στην Ιερουσαλήμ προκάλεσαν οργή μεταξύ των Παλαιστινίων αλλά και αλληλέγγυων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, παρά τον πρωτοφανή μηχανισμό προπαγάνδας του κράτους του Ισραήλ που εμφανίζει τους θύτες εγκλημάτων εθνοκάθαρσης και Απαρτχάιντ ως θύματα.
Στις 10/5 η στρατιωτική πτέρυγα της παλαιστινιακής οργάνωσης αντίστασης Χαμάς εξέδωσε τελεσίγραφο στο Ισραήλ για μια ώρα – έως τις 18:00 τοπική ώρα – για να αποσύρει τις δυνάμεις του από την Αλ-Άκσα και την κατεχόμενη γειτονιά της Ανατολικής Ιερουσαλήμ του Σέιχ Τζαράχ, και να ελευθερώσει κρατούμενους. Όταν πέρασε η προθεσμία, ομάδες αντίστασης στη Γάζα εκτόξευσαν ρουκέτες προς την Ιερουσαλήμ για πρώτη φορά μετά τον καλοκαιρινό πόλεμο του 2014.
Το Ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο αποφάσισε εναέρια επίθεση εναντίον του εδάφους της Γάζας, με έναν ισραηλινό στρατιωτικό εκπρόσωπο να λέει ότι η επίθεση «θα διαρκέσει λίγες μέρες».
Χθες το πρωί (Σάββατο 15/5) το Ισραήλ κατεδάφισε βομβαρδίζοντας το πολυώροφο κτήριο που στέγαζε το Al Jazeera και το Associated Press επιχειρώντας να σιγήσει τη μετάδοση εικόνας και ήχου από τη Γάζα.
«Το Ισραήλ θα απαντήσει με μεγάλη δύναμη», δήλωσε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, προσθέτοντας ότι «όποιος μας επιτεθεί θα πληρώσει βαρύ τίμημα».
Αυτές οι προειδοποιήσεις δεν είναι τίποτα άλλο από απειλές συλλογικής τιμωρίας αμάχων στη Γάζα.
Έτσι, το Ισραήλ βομβάρδισε κατοικίες αμάχων, με αποτέλεσμα για παράδειγμα το θάνατο ενός από τους ελάχιστους Νευρολόγους που υπηρετούσαν στη Λωρίδα της Γάζας, του Dr. Moeen Alalool μαζί με τα πέντε του παιδιά, βομβάρδισε επίσης όλους τους δρόμους που οδηγούσαν στο μεγαλύτερο Νοσοκομείο, το Shifa Hospital, καθιστώντας αδύνατη την πρόσβαση σε αυτό.
Η επίθεση σε αμάχους συνεχίζεται μέχρι και σήμερα (Κυριακή 16/5), με τον αριθμό των νεκρών να αναμένεται να αυξηθεί. Οι ισχυρισμοί του Ισραήλ ότι χτυπά στόχους με στρατιωτική σημασία ή κρυσφήγετα της Χαμάς, ακυρώνονται από εικόνες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας με οικογένειες θαμένες στα ερείπια των σπιτιών τους. Το πρωί της Κυριακής, από κατεδαφισμένο σπίτι διασώθηκε κάτω από τα ερείπια μόνο ένα βρέφος.
Το Ισραήλ και συγκεκριμένα ο Νετανιάχου επιθυμεί την κλιμάκωση της βίας με τον βομβαρδισμό της Γάζας. Επιδιώκει την δημιουργία ενός κλίματος «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» που σκοπό έχει να εμφυσήσει στην Ισραηλινή κοινωνία την αντίληψη ότι το Ισραήλ βρίσκεται υπό συνεχή απειλή. Η τεράστια συντηρητικοποίηση της Ισραηλινής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια, ευνοεί την αντι- Παλαιστινιακή ρητορική.
Η θέση του Νετανιάχου φαίνεται να κλονίζεται από τις προσπάθειες δημιουργίας κυβέρνησης συνασπισμού από τον Γιαίρ Λαπίντ του κόμματος “Υπάρχει Μέλλον” (το οποίο στηρίζεται από το δεξιό κόμμα του Γιαμίνα) με τον Ναφτάλι Μπένετ, το αριστερό κόμμα Μέρετζ και μέχρι πριν τα τελευταία γεγονότα στην Γάζα το αραβικό ισλαμικό κόμμα Ρά’αμ του Μανσούρ Αμπάς.
Ωστόσο, φαίνεται ότι ο Νετανιάχου θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει τον φόβο των Ισραηλινών προκειμένου να προβάλει τον εαυτό του ως τον ηγέτη που χρειάζεται η χώρα αυτή τη στιγμή της «κρίσης» και ότι είναι ο μόνος υποψήφιος αρκετά ισχυρός για να αντιμετωπίσει μια τέτοια «απειλή».
ΠΗΓΗ: Σοφία Χάντερ - antapocrisis.gr
