Να γίνει άμεσα νέα Γ.Σ. στην ΕΛΜΕ

Ποιοι και γιατί δε θέλουν νέα γενική συνέλευση στην ΕΛΜΕ;

Στην σχεδόν διετία που διανύουμε υπό το «βάρος» και την «σκιά» του coronavirus η κυβέρνηση της ΝΔ και η υπουργός Παιδείας Κεραμέως, επέλεξαν με πολλή προσοχή και επιμέλεια να διαλύσουν το δημόσιο σχολείο. Θέσπισαν με κάθε «σοβαρότητα» και ακολουθώντας το πρόγραμμα του ΟΟΣΑ, της Παγκόσμιας τράπεζας και της ΕΕ, μια σειρά από νόμους που αλλάζουν άρδην τη φυσιογνωμία του σχολείου προς το χειρότερο, διαλύουν τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών και των οικογενειών τους και φυσικά διαμορφώνουν το πλαίσιο για την υπονόμευση και διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Τράπεζα θεμάτων, ΕΒΕ, συντελεστές βαρύτητας, επαγγελματική εκπαίδευση, τηλε-«εκπαίδευση», αξιολόγηση σχολείων, αξιολόγηση εκπαιδευτικών είναι μερικά από τα σχετικά νομοσχέδια.

Οι εκπαιδευτικοί της βάσης και τα πρωτοβάθμια σωματεία συντόνισαν τη δράση τους και με απόφαση 77 ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ «υποχρέωσαν» τον Σεπτέμβρη του 2020 την ΟΛΜΕ, να πάρει απόφαση για Απεργία-Αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης.

Τον Μάρτη του 2021 που επιχείρησε η Κεραμέως να επιβάλει την αξιολόγηση των σχολείων πήρε ένα μεγαλοπρεπέστατο ΟΧΙ και μια συμμετοχή στην Απεργία –Αποχή που κυμάνθηκε γύρω στο 90%. Το σκηνικό επαναλήφθηκε τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη του 2021 για να εισπράξει το ίδιο μεγαλοπρεπές ΟΧΙ στην Απεργία-Αποχή και μια τεράστια συμμετοχή στην Απεργία στις 11/10/2021 που όλοι κι όλες θυμόμαστε.

Η αντίδραση της Κεραμέως και της Κυβέρνησης ήταν να σύρει τις Ομοσπονδίες στα δικαστήρια για να βγάλει κατά παραγγελία την Απεργία –Αποχή παράνομη και καταχρηστική. Την έβγαλε παράνομη όχι όμως και καταχρηστική κάτι που σήμαινε ότι μπορούσαν οι ομοσπονδίες και τα πρωτοβάθμια σωματεία να κηρύξουν νέα Απεργία-Αποχή.

Αντί να γίνει αυτό και να οξυνθεί η αντιπαράθεση τη στιγμή που η κυβέρνηση και η Κεραμέως βρισκόταν στα «σχοινιά» και ήθελαν ακόμη μια «σπρωξιά» για να καταπέσουν, η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ) προχώρησε όχι μόνο στο σταμάτημα αλλά και στην υπονόμευση της Απεργίας – Αποχής.

Δύο ημερομηνίες είναι κομβικές για την υπόθεση της αξιολόγησης : 16/10/21 και 27/11/21.

Στις δύο αυτές ημερομηνίες καταδείχθηκε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο πως οι κυβερνητικές παρατάξεις , ΔΑΚΕ και ΣΥΝΕΚ έκαναν τα πάντα, φτάνοντας ακόμη και σε πραξικόπημα, παραβιάζοντας αποφάσεις γενικών συνελεύσεων ΕΛΜΕ, για να ρίξουν νερό στον μύλο της αξιολόγησης, της Κεραμέως και της Κυβέρνησης της Ν.Δ., παρόλο που η συντριπτική πλειοψηφία των ΕΛΜΕ είχαν ως αίτημα την Απεργία – Αποχή.

Άφησαν έναν κλάδο, που με ποσοστά 90% συμμετείχε στην απεργία αποχή και 80% συμμετείχε στην πανεκπαιδευτική απεργία στις 11/10/20121, έρμαιο στις ορέξεις του υπουργείου, του Κόπτση και των στελεχών της εκπαίδευσης.

Δεν συναινούν να γίνει νέα Γενική Συνέλευση.

Η ΔΑΚΕ όπως είναι φυσικό και αφού αποτελεί τον δούρειο ίππο και το μακρύ χέρι της κυβέρνησης στην εκπαίδευση δεν έκανε, δεν κάνει και δεν θα κάνει απολύτως τίποτε για το θέμα της αγωνιστικής απάντησης στην κυβέρνηση. Εξάλλου η ίδια έχει δηλώσει σε ανακοινώσεις της ότι είναι υπέρ τη αξιολόγησης και του εκπαιδευτικού έργου και του εκπαιδευτικού.

Οι ΣΥΝΕΚ, αναπολούν τις μέρες που ήταν στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με το ακροδεξιό ΑΝΕΛ του Καμμένου, και επιθυμούν ξαναέρθουν. Γι αυτό όχι μόνο συνεργάζονται με την ΔΑΚΕ στην ΟΛΜΕ και στην ΕΛΜΕ αλλά ουσιαστικά αποτελούν τον καλύτερο συνεργάτη της κυβέρνησης στην παρούσα συγκυρία, αφού όχι μόνο δεν κάνουν τα στοιχειώδη από αυτά που θα μπορούσαν, αλλά αντίθετα προτείνουν ως λύση το ενιαίο κείμενο ως απάντηση στρώνοντας με αυτόν τον τρόπο τον δρόμο για να περάσει η πολυπόθητη κουλτούρα της αξιολόγησης, που σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ λείπει από τους εκπαιδευτικούς. Επίσης έχουν κι έναν ακόμη λόγο για αυτήν την στάση τους. Ο νόμος Γαβρόγλου, υπουργού Παιδείας στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, στον οποίο στηρίζεται η αξιολογική διαδικασία

της Κεραμέως, υπουργού Παιδείας της ΝΔ, που αφορά τα σχολεία αποτελεί οδηγό για τις ΣΥΝΕΚ. Έτσι, κατηγορούν όσους υπερασπίζονται ακόμη την Απεργία-Αποχή με το επιχείρημα ότι είναι παράνομη, και ταυτόχρονα επιχειρούν να παρασύρουν τους συλλόγους διδασκόντων στην υιοθέτηση ενός ενιαίου κειμένου δικής τους έμπνευσης, το οποίο δεν έχουν κατεβάσει σε καμία ΓΣ για να συζητηθεί από τον κλάδο, βάζοντας ουσιαστικά τους συναδέλφους στην αξιολόγηση από την πίσω πόρτα, απεμπολώντας το δικαίωμα της απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης και υποτασσόμενοι πλήρως στον νόμο Χατζηδάκη.

Η ΠΕΚ ακολουθώντας του δύο παραπάνω, ενίσχυσε το μαύρο μέτωπο των κυβερνητικών παρατάξεων που στόχο έχουν την απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών και την ενίσχυση του εργοδοτικού και γραφειοκρατικού. συνδικαλισμού.

Η ΑΣΕ-ΠΑΜΕ τι έκανε αλήθεια όλο αυτό το χρονικό διάστημα;

Κάλεσε τα πρωτοβάθμια σωματεία να συντονιστούν ώστε να επαναληφθεί η συνέλευση προέδρων, αφού πρώτα γίνουν συνελεύσεις, και να κηρύξουν Απεργία-Αποχή με την ευθύνη της ΟΛΜΕ. Αυτό το βήμα στο οποίο συμφωνήσαμε έγινε. Όπως έγινε το ότι έχουμε ως όπλο την απόφαση της Γ.Σ., τις στάσεις εργασίας σε περιπτώσεις που κληθούν οι συνάδελφοι και συναδέλφισσες σε συνεδριάσεις είτε Σ.Δ., είτε ομάδων που έχουν αναθέσει οι διευθυντές.

Αυτήν την ώρα όμως και μετά την πολιτική επιλογή της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΟΛΜΕ να μην προχωρήσει σε νέα Απεργία-Αποχή, ποια είναι η θέση της ΑΣΕ-ΠΑΜΕ;

Δε συναινεί σε νέα Γ.Σ..

Δεν υπάρχει ανάγκη άραγε να εξετάσουμε το τι κάνουμε συλλογικά από δω και πέρα; Οι συνάδελφοι και συναδέλφισσες που έχουν ορισθεί ως συντονιστές ομάδων τι θα κάνουν; Θα αφεθούν να προχωρήσουν στον προγραμματισμό; Θα προχωρήσουν στην συμπλήρωση της Α πλατφόρμας; Οι υπόλοιποι συνάδελφοι και συναδέλφισσες θα περιμένουμε την ώρα που θα κληθούμε να σχεδιάσουμε τις δράσεις μας; Αυτό είναι το σχέδιο της ΑΣΕ – ΠΑΜΕ ;

Ή η επιλογή τους είναι, αφού φτάσουμε στο όριο, να διολισθαίνουμε σε ενιαία κείμενα «με βάση τις θέσεις του κλάδου»;

Γιατί αρνούνται να κάνουμε Γ.Σ. και, να αποφασίσουμε, όπως έχουμε τη δυνατότητα, ΑΠΕΡΓΙΑ – ΑΠΟΧΗ συντονιζόμενοι με τις ΕΛΜΕ και τους ΣΕΠΕ που το έχουν ήδη κάνει; Τι είναι αυτό που τους εμποδίζει; Το ότι είναι λίγα τα σωματεία δεν λέει κάτι. Πάμε συντονισμένα τουλάχιστον στα 77 που ανάγκασαν ΔΟΕ και ΟΛΜΕ να προχωρήσουν σε Απεργία – Αποχή. Πιστεύουν στον δίκαιο αγώνα μας ή καλούν απλά τους συναδέλφους και συναδέλφισσες να «βγάλουν τα συμπεράσματά τους και να ψηφίσουν ανάλογα στις εκλογές»;

Τώρα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ ένας πραγματικός συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων που θα ξεπεράσει την λογική της υποταγής της γραφειοκρατικής-εργοδοτικής πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ.

Τώρα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ όλοι μας να συγκροτήσουμε εκείνο το ρεύμα αντίστασης στη λαίλαπα που επιφέρουν και διαλύουν το δημόσιο και δωρεάν σχολείο.

Τώρα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ να δυναμώσουν οι αντιστάσεις από τη βάση. Είναι ανάγκη να προχωρήσουμε άμεσα στη συγκρότηση Επιτροπής Εκπαιδευτικών στον Πειραιά όχι μόνο για τη συνέχιση της Απεργίας – Αποχής από την αξιολόγηση αλλά και για την ανάπτυξη ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ που θα στοχεύει στην ανατροπή των αντιδραστικών νόμων που χτυπάνε τα δικαιώματα μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών και θέλουν να οικοδομήσουν μια απάνθρωπη κοινωνία.

Σε αυτόν τον δρόμο πρέπει να βαδίσει και η ΕΛΜΕ Πειραιά μέσα από απόφαση Γενικής Συνέλευσης το επόμενο διάστημα.

Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΕΙΡΑΙΑ συμμετέχει στην

ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ