• Αργυράδες - Κέρκυρας
  • Thursday , Feb 1 , 2018

Εκπαιδευση

Ανακαλύπτουμε τον άγνωστο αμπελώνα της Κέρκυρας

January 30, 2022 6392

 

Η αναγέννηση του αμπελώνα της Κέρκυρας, με τον Κακοτρύγη και το Σκοπελίτικο, το ιστορικό κρασί των Φαιάκων, και αυτοί που κολύμπησαν κόντρα στο ρεύμα, πεισματάρηδες και ρομαντικοί.


Νικολέτα Μακρυωνίτου - gastronomos.gr
 
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Αβραμίδης

«Η Κέρκυρα ξυπνάει οινικά. Το νησί έχει κάμποσα οινοποιεία, κάποια εκ των οποίων κάνουν εξαιρετική δουλειά. Προ Ενετοκρατίας ήταν ένας απέραντος αμπελώνας, με ποικιλίες όπως ο Κακοτρύγης, το Βέρτζαμο, η Μαυρορομπόλα. Ωστόσο, ο αμπελώνας εγκαταλείφτηκε και η γη στην Κέρκυρα έγινε πολύ ακριβή», μου εξιστορεί ο διεθνής οινοκριτικός και συγγραφέας, Νίκος Μάνεσης, που τον συνάντησα στην Κέρκυρα, τόπο καταγωγής του. Μιλήσαμε κάμποση ώρα για τον παγκόσμιο και τον ελληνικό αμπελώνα, σε μια απολαυστική συζήτηση επί παντός επιστητού. Όταν η κουβέντα έφτασε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, μου διηγήθηκε ένα σωρό ιστορίες, ανάμεσα στις οποίες και για την μπεβάντα, ένα χαμηλόβαθμο κρασί από πατημένα σταφύλια που πίνανε οι φτωχοί Κερκυραίοι. Μου είπε πολλά για την οινική παράδοση του τόπου του, με ξενάγησε στη «ζούγκλα» της κερκυραϊκής υπαίθρου, σε καλλιεργημένα αλλά και ξέφραγα αμπέλια, με έμπασε σε μικρά οινοποιεία και μου γνώρισε ανθρώπους με φλογερό πάθος για το κρασί. Δοκίμασα τον Κακοτρύγη και το Σκοπελίτικο – την ερυθρή ποικιλία που τη λένε και Μαύρο και όπως μου είπε δεν έχει σχέση με τη Σκόπελο, αλλά ούτε έχει ταυτοποιηθεί η προέλευσή του. Έφαγα σταφύλια τραγανά και ζουμερά κατευθείαν από το αμπέλι, τα ήπια οινοποιημένα μέσα από τη δεξαμενή και από το βαρέλι. Τα δοκίμασα και σε κολωνάτα ποτήρια, μαζί με ντόπιες αγριοφράουλες, με κουτσούλους πιπεράτους, σοφρίτα και παστιτσάδες, και με ένα κομμάτι απεταχτή με ντόπιο βούτυρο Κερκύρας.

Το Οινοποιείο των αδερφών Κουλούρη βρισκόταν στη Λευκίμμη και έχει κλείσει εδώ και 30 χρόνια. Την περίοδο ’56-’57 έδινε κρασί στο περίφημο Club Méditerranée στη Δασσιά, όπου οι Γάλλοι τουρίστες έπιναν τεράστιες ποσότητες χύμα Κακοτρύγη, χαζεύοντας από τον πρασινογάλαζο νότο της Κέρκυρας τα βουνά της Αλβανίας

Πήγαμε και στο χημείο του γεωπόνου και οινολόγου Νίκου Κοτινά, αυτού που «φταίει για όλα». Έτσι μου είπε ο Νίκος Μάνεσης. «Ο Κοτινάς “άναψε τη φωτιά” στη Λευκίμμη. Εκείνος με παρακίνησε ν’ αρχίσουμε να τσιγκλάμε τους ντόπιους οινοποιούς». Μέριμνα του Κοτινά ήταν να σωθεί η ποικιλία Κακοτρύγης. «Όπου βλέπετε να φυτρώνουν ελιές, ήταν κάποτε αμπελώνας», μου είπε ο γεωπόνος, όμως «ο τουρισμός τα εξαφάνισε όλα, ήταν η αιτία που εγκαταλείφτηκε η γη. Αφενός οι οικονομικές κρίσεις και αφετέρου η πανδημία, έφεραν ξανά τους ανθρώπους κοντά στα χωράφια των παππούδων τους. Η συγκυρία αυτή μας οδήγησε στην αναβίωση του κερκυραϊκού αμπελώνα». Ο Κοτινάς επέστρεψε στην Κέρκυρα μετά τις σπουδές του, επειδή φοβήθηκε πως ο Κακοτρύγης στο τέλος θα εξαφανιζόταν από τον χάρτη. Μαζί με άλλους, φύτεψαν αμπέλια και τα καλλιέργησαν με μεθόδους ολοκληρωμένης διαχείρισης. «Ο στόχος επετεύχθη κι έτσι σήμερα έχουμε μια σύγχρονη αμπελοκαλλιέργεια στην Κέρκυρα», τονίζει.

 

Η όμορφη Λευκίμμη είναι μια κωμόπολη της νότιας Κέρκυρας, που στο παρελθόν υπήρξε σπουδαίος αμπελότοπος

 


Το οινοποιείο Λειβαδιώτη λειτουργεί στον Χαλικούνα από το 1989

Ο Κακοτρύγης είναι το ιστορικό κρασί που πρόσφερε ο βασιλιάς Αλκίνοος στον Οδυσσέα, το κρασί που ύμνησε ο Ξενοφώντας, αυτό που ο Αθήναιος στους Δειπνοσοφιστές λέει πως είναι ευχάριστο όταν παλιώνει, ενώ στα Ελληνικά του Ξενοφώντα αναφέρεται ότι το 373 π.Χ. ο Σπαρτιάτης στρατηγός Μνάσιππος αποβιβάστηκε στην Κέρκυρα και οι στρατιώτες του λεηλάτησαν «…τις αγροτικές περιοχές, που ήταν ωραιότατα καλλιεργημένες και φυτεμένες, καθώς και τις μεγαλόπρεπες επαύλεις και τις αποθήκες κρασιού που ήταν χτισμένες στ’ αγροκτήματα, τόσο, ώστε λεγόταν ότι οι στρατιώτες του κακόμαθαν σε σημείο να μη δέχονται να πίνουν άλλο από αρωματικό κρασί.». Ο Στυλιανός Βλασσόπουλος, στο βιβλίο Στατιστικαί και Ιστορικαί περί Κερκύρας Ειδήσεις, των αρχών του 19ου αιώνα, αναφέρει σχετικά με το κρασί ότι παράγονταν περίπου 120.000 βαρέλες τον χρόνο.

Αμπελώνας στον Χαλικούνα, στα νοτιοδυτικά του νησιού

Ο Κακοτρύγης, που μέσα στα χρόνια ξεριζώθηκε για να φυτευτούν ελιές, ήταν το κρασί που έθρεψε τις αγροτικές οικογένειες της Λευκίμμης και στήριξε την οικονομία της Κέρκυρας για πολλούς αιώνες. Επειδή έχει σκληρό μίσχο, σχεδόν ξυλώδη, και ταλαιπωρεί τους αμπελουργούς, γι’ αυτό και τον είπαν Κακοτρύγη. Μάλιστα, οι τρυγητές άφηναν να μακραίνει το μικρό τους νύχι για να μπορούν να κόβουν τους μίσχους. Τον λένε και λιανόραγο, γιατί έχει μικρή ρόγα. «Είναι ευοξείδωτη ποικιλία που δίνει υψηλόβαθμα κρασιά, κι έτσι χρειάζεται να την τρυγήσουμε νωρίτερα για να ρυθμίσουμε τον αλκοολικό βαθμό και την οξύτητα», εξηγεί ο Κοτινάς.

Σύμφωνα με τον γεωπόνο και οινολόγο Νίκο Κοτινά, ο Κακοτρύγης είναι ευοξείδωτη ποικιλία που δίνει υψηλόβαθμα κρασιά, κι έτσι χρειάζεται να τρυγηθεί νωρίτερα για να ρυθμιστεί ο αλκοολικός βαθμός και η οξύτητα

Ο Κακοτρύγης είναι πολυδύναμος. Μπορεί και δίνει διαφορετικά κρασιά, από αφρώδη, μέχρι κρασιά παλαίωσης, γεμάτα, με χαρακτηριστική τανικότητα, εκχυλισματικά και με μεγάλη επίγευση, που, κατά τον Κοτινά, «έχουν όλα τα εχέγγυα για να γίνουν ΠΟΠ». Το ατού του Κακοτρύγη είναι ότι έχει ταυτότητα. Τον ξεχωρίζεις στη μύτη και, κυρίως, στο στόμα. Να σημειωθεί ότι είναι γαστρονομικό κρασί και δεν πίνεται εύκολα ξεροσφύρι. Η κακή φήμη της ποικιλίας οφείλεται στις λανθασμένες οινοποιητικές τεχνικές του παρελθόντος: όψιμος τρύγος, υπερώριμα σταφύλια, πρωτόγονα μηχανήματα και οινοποίηση που υποβάθμιζε επιπλέον τον ήδη ταλαιπωρημένο καρπό, καθώς ο χυμός παρέμενε με τα στέμφυλα για 4 με 5 μέρες μέσα σε σκαφόνια, στο έλεος του θεού.   

ΒΟΛΤΑ ΣΤΑ ΟΙΝΟΠΟΙΕΙΑ

Nicoluzo Estate

Ο οινοποιός Τάσος Νικολούζος ξερίζωσε τα Merlot για να βάλει Σκοπελίτικο και Κακοτρύγη

Φτάσαμε στην Άνω Κορακιάνα, έναν τόπο γεμάτο ιστορία, για να επισκεφτούμε το μόλις 31 τ.μ. οινοποιείο της οικογένειας του Τάσου και της αδερφής του, Ειρήνης Νικολούζου, κρασάδες αναντάμ παπαντάμ, με το οικόσημό τους από το Βένετο. Κάναμε σαφάρι μέσα από μια πυκνή ζούγκλα για να φτάσουμε στο αμπέλι, διασχίζοντας τη χαώδη βλάστηση της Κέρκυρας. Τι τερουάρ κι αυτό! Ο αμπελώνας είναι ένα ξέφωτο μέσα στην άγρια φύση, ανάμεσα σε αγριοαχλαδιές, κυπαρίσσια, αιωνόβιες ελιές, κυδωνιές και οξιές, περιφραγμένος με συρματόσχοινα που κρατάνε έξω τα αχόρταγα κουνέλια που βόσκουν παντού.

Ένα ξέφωτο μέσα στην άγρια φύση, ανάμεσα σε αγριοαχλαδιές, κυπαρίσσια, αιωνόβιες ελιές, κυδωνιές και οξιές, είναι ο αμπελώνας του οινοποιείου Nicoluzo Estate

Ο Τάσος Νικολούζος έχει κοπιάσει πολύ για να δαμάσει τη φύση και να καταφέρει να κάνει εδώ μια ανάμικτη φύτευση και μια σύγχρονη καλλιέργεια ολοκληρωμένης διαχείρισης. Ξερίζωσε τα Merlot για να βάλει Σκοπελίτικο και Κακοτρύγη. «Βρήκα και λίγες ρίζες Αμφιόνι, ένα αμπέλι που κάνει ρώγες σε σχήμα καρδιάς», λέει, ενώ έχει καταγράψει άλλες 15 ντόπιες ποικιλίες στην περιοχή του. Γκουζανίτης, Μαντζαβί, Φιδιά, Κορφιάτης, Πετροκόριθο, Ξηροποδιά, Αγούμαστο είναι μερικές παντελώς άγνωστες στο ευρύ κοινό ποικιλίες. «Εδώ τα χώματα είναι 50 χρόνια σε αγρανάπαυση», εξηγεί.

Ανακαλύπτουμε τον άγνωστο αμπελώνα της Κέρκυρας Ανακαλύπτουμε τον άγνωστο αμπελώνα της Κέρκυρας

Από τη μικρή παραγωγή τους, που ως τώρα δεν έχει ξεπεράσει τις 10.000 φιάλες, το 95% περίπου εξάγεται, ενώ τα περισσότερα από τα κέρδη των πωλήσεων επανεπενδύονται στο οινοποιείο. Το ερυθρό χαρμάνι τους με Μαντζαβί και Σκοπελίτικο είναι ένα πολύ ξεχωριστό κρασί, με αρώματα βιολέτας, νότες από κεράσι και αίμα, τραγανή οξύτητα. Ο Κακοτρύγης τους, που τον απολαύσαμε μαζί με σοφρίτο, συμπεριφέρεται περισσότερο σαν ερυθρό, παρά σαν λευκό κρασί.

Άνω Κορακιάνα, Τ/ 6943-77.77.28Ο

Οινοποιείο Λειβαδιώτης

Η Ειρήνη, ο Σωτήρης και ο γιος τους, Πάρης Σπύρος Λειβαδιώτης, απόφοιτος της σχολής Οινολογίας, μας κέρασαν Κακοτρύγη και Σκοπελίτικο
Κρασιά περιορισμένης παραγωγής, που εκφράζουν το terroir και τα χαρακτηριστικά της κάθε ποικιλίας

Στον Χαλικούνα μας ξενάγησαν στο οικογενειακό οινοποιείο και στους αμπελώνες με τον Κακοτρύγη και το Σκοπελίτικο η Ειρήνη, ο Σωτήρης και ο γιος τους, Πάρης Σπύρος Λειβαδιώτης, απόφοιτος της σχολής Οινολογίας. Μας κέρασαν λιανολιές, σαλαμάκι και γραβιέρα ντόπια μαζί με ζυμωτό ψωμί από τα Μωραΐτικα, και μας άνοιξαν να δοκιμάσουμε φετινά κρασιά και μερικές παλαιότερες χρονιές. Ξεκίνησαν το οινοποιείο το 1989 και η παραγωγή τους δεν ξεπερνά τις 10.000 φιάλες. «Τη σημαία του Κακοτρύγη αυτοί τη βαστάνε», έλεγε ο Νίκος Μάνεσης. «Ήμασταν οι πρώτοι που κινήσαμε τις διαδικασίες για να πάρουμε το ΠΓΕ Κέρκυρα για τον Κακοτρύγη», εξηγούν οι ίδιοι. «Εκείνη την εποχή κυκλοφορούσαν κρασιά από την Ήπειρο και την Πελοπόννησο με ετικέτες που έγραφαν “Κέρκυρα” κι έτσι υπήρχαν δυσκολίες για να πείσουμε ότι ο Κακοτρύγης είναι μια ξεχωριστή ποικιλία, που αξίζει να την προστατεύσουμε. Κολυμπήσαμε κόντρα στο ρεύμα και επιμείναμε». Ήταν από τους λίγους που έβγαλαν ελιές για να φυτέψουν αμπέλια, με κίνητρο τον πατρικό αμπελώνα. «Το ’94 πήραμε έγκριση για Τοπικός Χαλικούνα και το ’96 για Τοπικός Κέρκυρας, έτσι ώστε να μπορούμε να αγοράζουμε σταφύλια και από άλλους ντόπιους παραγωγούς. Πλέον, οινοποιούμε μόνο τα δικά μας σταφύλια», τονίζουν.

“Τη σημαία του Κακοτρύγη αυτοί τη βαστάνε”. Έτσι λέει για την οικογένεια Λειβαδιώτη ο Νίκος Μάνεσης, ο διεθνής οινοκριτικός και συγγραφέας

Ο Κακοτρύγης τους, που παράγεται από πρώιμο σταφύλι, είναι ένα χρυσαφένιο κρασί, υψηλόβαθμο και με τρανταχτή οξύτητα, με γλυκά αρώματα κηρήθρας και σταφίδας, με ελαφριά τανικότητα και μεγάλη επίγευση. «Είναι ένα κόκκινο που παριστάνει το λευκό», λέει ο κύριος Λειβαδιώτης, δίνοντας έμφαση στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ποικιλίας. Κάποιες χρονιές βγάζουν και ροζέ από Σκοπελίτικο και ένα γλυκό κρασί από σταφύλια Κακοτρύγη λιασμένα επάνω σε σεντόνια. Το ερυθρό τους, 100% από Σκοπελίτικο από τη Γράβα, έχει ένα σχετικά διάφανο ερυθρό χρώμα, χαμηλής έντασης μύτη με λίγο φρούτο, ενώ η δύναμη και οι ιδιαιτερότητές του βρίσκονται στο στόμα, που είναι ελαφρύ, με ευχάριστες τανίνες και καλή οξύτητα. 

Χαλικούνας, Τ/ 6936-86.81.78

Borovino

Οι τρεις συνέταιροι του οινοποιείου Borovino. Ο Αλέκος Κουλούρης, ο Άκης Χρυσικόπουλος και ο γιος του Φώτης, μαζί με τον οινολόγο τους Νίκο Κοτινά
Στον πιο τακτοποιημένο και επιμελώς φροντισμένο αμπελώνα της Κέρκυρας

Δώσαμε ραντεβού στην περιοχή Στραφτελιάς, 500 μέτρα από τη θάλασσα, σε ένα αμπελοτόπι στοιχισμένο και φροντισμένο σαν μωρό παιδί, που θεωρείται μάλιστα από τα καλύτερα της Λευκίμμης, στον Μπόρο. Εκεί καλλιεργείται Κακοτρύγης από παλιές και νέες φυτεύσεις. «Η ναυαρχίδα των αμπελώνων της Κέρκυρας ήταν η Λευκίμμη. Στις αρχές του 20ου αιώνα έρχονταν γαλέρες από την Ιταλία και τη Γαλλία για να φορτώσουν κρασί μαύρο από την Κέρκυρα», μου λένε οι τρεις συνέταιροι, ο Αλέκος Κουλούρης, ο Άκης Χρυσικόπουλος και ο γιος του, Φώτης. Στον Μαραθιά και στους Αργυράδες έχουν και Σκοπελίτικα. Οι τρεις τους δεν αγοράζουν σταφύλι. Βγάζουν όσο κρασί τους επιτρέπει το αμπέλι τους. «Θέλουμε να ελέγχουμε οι ίδιοι την πρώτη ύλη μας. Είμαστε αμπελουργοί. Μέσα στο αμπέλι θέλουμε να είμαστε», μου λένε. Το κρασί τους το επιμελείται ο Νίκος Κοτινάς.

 

Βγάζουν όσο κρασί τους επιτρέπει το αμπέλι τους

 

Νεαρός, τρυφερός Κακοτρύγης που μόλις ξεπετάχτηκε

Το οινοποιείο τους, μικρό πολύ, παράγει μάξιμουμ 30.000 φιάλες κρασί ετησίως. Ο Κακοτρύγης τους έχει φινέτσα, ανεπαίσθητη τανικότητα, είναι πράσινος και με ωραία φρεσκάδα, με επίγευση εσπεριδοειδών. Τις προάλλες άνοιξα ένα μπουκάλι και το απόλαυσα με μερικές φέτες νούμπουλο και ελιές που μου έστειλαν από το νησί.

Λευκίμμη, Τ/ 6974-91.32.85, 6980-51.12.35

Pontiglio στη Λευκίμμη

Στη μαγική βεράντα του οινοποιείου Pontiglio, με θέα τον οικογενειακό αμπελώνα, δοκιμάσαμε κρασιά και μαζί λιανολιές και λιανόλαδο, ντόπια φέτα και μπακαλιάρο μπουρδέτο

Ο έχων ποντίγιο (pontiglio) είναι ο πεισματάρης, σύμφωνα με την κερκυραϊκή διάλεκτο. Στον νότο του νησιού, λίγο έξω από το Νεοχώρι, συναντήσαμε μια οικογένεια πεισματάρηδων οινοποιών που μας υποδέχτηκαν με κέφι σε μια μαγική βεράντα με θέα τον αμπελώνα τους. Για να φτάσουμε εκεί διασχίσαμε μια αλέα, περνώντας από το μπροστινό κομμάτι του αμπελώνα που περικυκλώνει το οινοποιείο, και ύστερα μέσα από αυτό, ένα ξύλινο, κουκλίστικο σαλέ. Δύο mountain bikes που κρέμονταν από το ταβάνι είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα εξοικονόμησης χώρου σε αυτό το οινοποιείο τσέπης. Ο αμπελώνας, που ανήκε στον Μπάμπη Ταραμπάρα και χρονολογείται στα μέσα του 19ου αιώνα, επί Αγγλοκρατίας, και τον οποίο καλλιεργούσε η οικογένεια Κουρή από το 1824, τη χρονιά που γεννήθηκε ο Νικολέτος Κουρής, είναι πλέον η προίκα του εγγονού, Μπάμπη Κουρή. Δικό του δημιούργημα είναι το οινοποιείο, που το έφτιαξε το 2014 μαζί με την Αθηνά Κιρτζόγλου και την κόρη της, Κωνσταντίνα Ντίνη.

Η νεαρή Κωνσταντίνα Ντίνη – εδώ περιστοιχισμένη από τη γατοπαρέα της – φροντίζει μαζί με την οικογένειά της το οινοποιείο συμμετέχοντας σε όλα τα στάδια της παραγωγής. Αναλαμβάνει επίσης τις ξεναγήσεις και τις γευστικές δοκιμές των κρασιών

Σε συνεργασία με τον οινολόγο Γιώργο Σγούρο, οινοποιούν με τον παραδοσιακό τρόπο. Έχουν τρία τρόκολα (στροφιλιές) και ο μούστος μεταφέρεται στις υπόγειες δεξαμενές με τη βαρύτητα. Παράγουν κι αυτοί τον Κακοτρύγη τους, Σκοπελίτικο ροζέ και κόκκινο, φέτος και orange, και κάνουν δοκιμές για ένα early harvest αφρώδες. Όλοι ασχολούνται με όλα. «Το κρασί για εμάς είναι raison d’ etre», λένε. Φαίνεται το πάθος και η αγάπη τους για το αμπέλι και το κρασί. Σχολιάζουν τη διαφορετικότητα -που κι εμείς έχουμε ήδη παρατηρήσει στο μεταξύ-, στα κρασιά που δοκιμάζουμε στα οινοποιεία του νησιού. Αν και με λίγα χιλιόμετρα απόσταση μεταξύ τους, τα αποτελέσματα στο ποτήρι είναι αρκετά διαφορετικά, συμπεραίνουμε. Οι ίδιοι έχουν περί τα 35 στρέμματα αμπελώνες, κυρίως με Κακοτρύγη και λίγο Σκοπελίτικο, αλλά το γεγονός πως είναι διάσπαρτα συνιστά μια επιπλέον δυσκολία. Εμφιαλώνουν μόνο αν είναι ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα, κι έτσι οι ποσότητες δεν είναι στάνταρ.

Διασχίζοντας το μπροστινό κομμάτι του αμπελώνα που περικυκλώνει το οινοποιείο φτάνουμε στον χώρο όπου γίνεται η οινοποίηση και οι γευσιγνωσίες
Ο Μπάμπης Κουρής με τη σύντροφό του Αθηνά Κιρτζόγλου και την κόρη της, Κωνσταντίνα Ντίνη, είναι μια παρέα πεισματάρηδων οινοποιών – ο έχων ποντίγιο (pontiglio) είναι ο πεισματάρης, σύμφωνα με την κερκυραϊκή διάλεκτο
«Το κρασί για εμάς είναι raison d’ etre» λέει η Κωνσταντίνα.
Γαστρονομικά κρασιά σύγχρονα, πολύ ταιριαστά με την ιδιαίτερη κουζίνα της Κέρκυρας

Μας έβγαλαν να δοκιμάσουμε δικές τους λιανολιές και λιανόλαδο, ντόπια φέτα και μπακαλιάρο μπουρδέτο. Στα ποτήρια μας το λευκό Pontiglio, όλο λουλουδάτα αρώματα, πολύ φινετσάτο στόμα, μοντέρνο και με επίγευση δροσερή σαν λεμονανθός. Τελειώσαμε την περιπέτεια με έναν εξαιρετικά ενδιαφέρον orange Κακοτρύγη, αφιλτράριστο και με χαμηλά θειώδη, μελωμένο, με μαρμελάδες κουμ κουάτ και κηρύθρα, γεμάτο στόμα και επίγευση μεγάλου μήκους.

Νεοχώρι, Λευκίμμη, Τ/ 26620-22.866

Καββαδίας

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Illusion Hair Studio

Boschetto (Άγιος Γεώργιος Αργυράδων)

MAMA 'S MARKET

Corfu Office Systems

PRANZO CHANIOTI

 

Καφέσας ψαροταβέρνα

Cosy finger food bar

Lord Travel Group

Blue sea hotel

Ιονική

 

Calendar

« March 2024 »
Mon Tue Wed Thu Fri Sat Sun
        1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31

Argyrades - News

argyrades.gr

Σελίδες για τη ζωή, την ιστορία, τον πολιτισμό, στην Κέρκυρα. Με κριτική ματιά στην επικαιρότητα.

drepani.gr

Μια από τις ονομασίες με τις οποίες ήταν γνωστή η Κέρκυρα στην αρχαιότητα ήταν και η Δρεπάνη. Όνομα που χρησιμοποιήθηκε λόγω του σχήματός της. Η Δρεπάνη ταυτίζεται με το όπλο με το οποίο ο Κρόνος σκότωσε τον πατέρα του τον Ουρανό.

logo

© 2018 Your Company. All Rights Reserved. Designed By Your Company

Search