Συγκλονίζει η αυτοκτονία 14χρονου μαθητή σε σχολείο της Αθήνας που σύμφωνα με μαρτυρίeς συμμαθητών του δεχόταν bullying. Παράλληλα συγκινεί ο αποχαιρετισμός των συμμαθητών του που σχημάτισαν το όνομά του με τις τσάντες τους στο προαύλιο του σχολείου «Μάκης».

Σχηματίζοντας με τις τσάντες τους το όνομα του 14χρονου και ανάβοντας καπνογόνο, οι μαθητές του του 54ου Γυμνασίου Αθηνών ( Σεπολίων) αποχαιρέτησαν το συμμαθητή τους που έδωσε τέλος στη ζωή του με τον πιο τραγικό τρόπο.

Την ίδια ώρα, συμμαθητές του καταγγέλλουν ότι το παιδί δεχόταν συστηματικά bullying από άλλα παιδιά.

Υπενθυμίζεται ότι ο μαθητής βρέθηκε απαγχονισμένος το βράδυ της Παρασκευής από τους γονείς του του οι οποίοι σε κατάσταση σοκ κάλεσαν ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, αλλά το παιδί είχε ήδη φύγει από τη ζωή.

Συμμαθητές του μίλησαν στο newsit.gr και αποκάλυψαν ότι ο φίλος τους είχε πέσει θύμα bullying λίγες ώρες πριν βάλει τέλος στη ζωή του, μέσα στο παιδικό του δωμάτιο.

Αποκαλύπτουν την επίθεση που δέχτηκε από τους νταήδες του σχολείου την περασμένη Παρασκευή. «Του πετούσαν νεράντζια στο σχολείο, τον έφτυναν, του πετούσαν νερό και του έλεγαν “έλα να βγούμε σέντρα”, “θα σε μαχαιρώσω», λέει στο newsit.gr ένας μαθητής.

Οι περισσότεροι συμμαθητές του κάνουν λόγο για άγριο bullying που δεχόταν το 14χρονο αγόρι, αφού, όπως αναφέρουν, «τον πείραζαν συστηματικά κάποια παιδιά».

Ένας άλλος μαθητής του σχολείου, θεωρεί ότι «του το έκαναν αυτό επειδή δεν θα σήκωνε ποτέ χέρι να χτυπήσει κάποιον. Δεν ξέρω πως ξεκίνησε το bullying που του έκαναν, ξέρω μόνο ότι γινόταν από πάρα πολλά παιδιά. Ούτε ο διευθυντής ήξερε τίποτα, ούτε κανένας από τους καθηγητές».

Όπως λέει ο αδερφός παιδιού που ήταν φίλος με τον 14χρονο:

«Βγαίνοντας από το σχολείο την Παρασκευή (σ.σ. την ημέρα της αυτοκτονίας), για να κάνουν την πλάκα τους, δεν ξέρω, τον κυνηγούσαν και του πετούσαν νεράντζια (...). Το παιδί αυτό ήταν πάρα πολύ καλό, δεν πείραζε, δεν έκανε κρυφά πράγματα να τον έχουν άχτι. Ήταν ήρεμος».

Σύμφωνα με τον καταγγέλλοντα, «δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη φορά που δέχθηκε bullying. Έχει δεχτεί και στο σχολείο και έξω από αυτό».

Η ενδο – σχολική αντανάκαλση της κοινωνικής βίας

Η κυρίαρχη άποψη περί ενδο – σχολικής βίας εστιάζει σε ορισμένες μορφές του φαινομένου με μια «ψυχολογίστικη» ανάλυση περί βίαιου οικογενειακού περιβάλλοντος, βλέποντας, έτσι, το δέντρο και χάνοντας το δάσος. Γιατί η βία είναι βασικό χαρακτηριστικό της κοινωνίας και συνδέεται με την ανισότητα και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Επομένως αναπαράγεται και στους θεσμούς της, όπως είναι και το σχολείο.

Οι σοβαρότερες αιτίες, όμως, μπορούν να αναζητηθούν στις δομές της καπιταλιστικής κοινωνίας  που χαρακτηρίζονται από έναν απάνθρωπο ανταγωνισμό που αναπαράγεται σε όλες τις μορφές της κοινωνικής ζωής. Η κοινωνική περιθωριοποίηση ευπαθών κοινωνικών ομάδων που εντείνεται από την οικονομική κρίση, τα εργασιακά προβλήματα τροφοδοτούν τη βία και την εγκληματικότητα.

Η ίδια η πολιτική της κυβέρνησης είναι η απεχθέστερη μορφή βίας εναντίον του κόσμου της εργασίας και του «κοινωνικού κράτους» που σπέρνει τη φτώχεια, την ανεργία και τη μαζική εξαθλίωση. Όσο η φτώχεια , ο κοινωνικός αποκλεισμός, οι διακρίσεις, η βία και η εκμετάλλευση ανθούν, τόσο θα οξύνονται τα φαινόμενα ενδοσχολικής βίας.

Η απειλή της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού που είναι μια από τις απεχθέστερες μορφές και βασική αιτία της βίας ακουμπάει ένα στα τρία παιδιά στην Ελλάδα!

Η βία εκφράζεται και αναπαράγεται μέσα από την αυταρχική οργάνωση του σχολείου. Ένα σχολικό περιβάλλον που υπηρετεί τη λογική των επιδόσεων, «αρένα» άγριου ανταγωνισμού,  υπερφορτώνει τους μαθητές με διδακτική ύλη, στείρες και αποσπασματικές γνώσεις, πολλές άλλες υποχρεώσεις (φροντιστήρια, ξένες γλώσσες κ.λπ.), με πρόσθετο άγχος και ένταση, ανασφάλεια και αρνητισμό. Τέσσερα στα πέντε παιδιά βιώνουν καταστάσεις άγχους που συνδέονται με τη σχολική ζωή(Pulse RC – ΕΚΚΕ). Το σχολείο προβάλλει ακόμη και για τους πρωταγωνιστές του ως χώρος θυσίας και όχι ως χώρος ικανοποίησης και νοήματος.  Ένα τέτοιο σχολείο έχει μετατραπεί σε «θερμοκήπιο βίας». Πρόκειται στην ουσία για μορφή «κρατικής κακοποίησης των παιδιών».

Γιώργος Κ. Καββαδίας – drepani.gr (argyrades.gr)