Η γραμμή της υφ. Παιδείας Ζ. Μακρή «νίκησε» στο 20ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ – Τη χθεσινή «απόφαση» την είχε προαναγγείλει από τον Μάρτη - ΒΙΝΤΕΟ
Του Γιώργου Κ. Καββαδία*
Η ομορφιά των δρόμων καμιά σχέση δεν έχει με το σκοτάδι των διαδρόμων της συνδικαλιστικής και κομματικής γραφειοκρατίας.
Ο βιασμός στοιχειωδών δημοκρατικών διαδικασιών και η κατάφωρη παραβίαση του καταστατικού της ΟΛΜΕ από το μαύρο μέτωπο ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ στιγμάτισε το 20ο συνέδριο της ΟΛΜΕ που δεν έχει καμιά νομιμοποίηση μετά την αποχώρηση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς.
Μαύρη σελίδα για την ιστορία της ΟΛΜΕ ότι ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ ολοκλήρωσαν το πραξικόπημα ανατρέποντας θέσεις του κλάδου ενάντια στην αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση περνώντας τη γραμμή της υφυπουργού παιδείας Ζ. Μακρή, όπως την είχε προαναγγείλει από τον Μάρτη του 2022, όταν δήλωνε: ”Θα τα βρούμε με τους συνδικαλιστές για τον τρόπο εφαρμογής της αξιολόγησης» (ΒΙΝΤΕΟ)
Πώς και γιατί Ζ. Μακρή – ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ κάνουν σημαία το 8ο Συνέδριο!
Η υφυπουργός παιδείας κάνοντας σημαία της τις θέσεις τους 8ου συνεδρίου της ΟΛΜΕ από το σχετικά μακρινό 1997 μπόρεσε να τις επιβάλει με πραξικοπηματικό τρόπο στο 20ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ μέσω των παρατάξεων ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ. Στο 8ο Συνέδριο διατυπώνονται αντιφατικές θέσεις: «η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου αποτέλεσε και αποτελεί έναν από τους κύριους άξονες των συνδικαλιστικών θέσεων και διεκδικήσεων του κλάδου μας» αλλά «το προσωποπαγές, ιεραρχικό, γραφειοκρατικό και αυταρχικό σύστημα διοίκησης και εποπτείας της εκπαίδευσης (νόμος 2043/92), οποιαδήποτε μορφή αξιολόγησης του εκπαιδευτικού θα είναι αναπόφευκτα διαδικασία συμμόρφωσης και ελέγχου, που θα διαιωνίζει την ισχύουσα τάξη πραγμάτων.»
Οι θέσεις Συνεδρίων της ΟΛΜΕ ενάντια στην αξιολόγηση που ανατράπηκαν πραξικοπηματικά
Ωστόσο, οι θέσεις του 13ου Συνεδρίου το 2007 είναι ξεκάθαρες και αντίθετες με την αξιολόγηση- χειραγώγηση και κατηγοριοποίηση των σχολείων, αλλά και με την «αποκέντρωση/αυτονομία».
Αναλυτικά: «Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στο σχολείο με κατάργηση ολόκληρου του νομοθετικού πλαισίου με το οποίο επιχειρείται η «συμμόρφωση» - χειραγώγηση του εκπαιδευτικού.
Κατάργηση του «Καθηκοντολόγιου».
Όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση των εκπαιδευτικών.
Όχι στην κοινωνική κατηγοριοποίηση των σχολείων μέσω της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων.»
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ 15ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ (ΙΟΥΝΗΣ 2011)
«Το εκπαιδευτικό κίνημα αγωνίζεται για τη δημοκρατία και την παιδαγωγική ελευθερία στο χώρο των σχολείων. Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι και θα αντισταθούμε στη νέα αυταρχική διοικητική δομή, την αυτοαξιολόγηση και τη μετατροπή των διευθυντών σε αξιολογητές - μάνατζερς.
ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ 16ου ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΟΛΜΕ (Ιούλιος 2013)
Ι) Να μην περάσει οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής μηχανισμού αξιολόγησης που διαλύει εργασιακές – εκπαιδευτικές σχέσεις, κατηγοριοποιεί σχολεία, καθηλώνει μισθολογικά τους εκπαιδευτικούς και οδηγεί σε απολύσεις. Κανείς αξιολογητής στην τάξη.
Ακυρώνουμε στην πράξη τα μέτρα υλοποίησής της με συλλογική δράση Κατάργηση όλου του θεσμικού πλαισίου που αφορά στην αξιολόγηση.
Ως συνδικαλιστικό κίνημα αντιστεκόμαστε για να μην περάσει η αξιολόγηση – χειραγώγηση, που φέρνει την υποταγή, τη διάσπαση του κλάδου, τη μισθολογική καθήλωση, την άρση της μονιμότητας και τις απολύσεις. Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση του ν.2986 και του καθηκοντολόγιου. Λέμε όχι στην «αυτοαξιολόγηση» και την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Κανένας εκπαιδευτικός μέντορας – αξιολογητής. Δεν θα επιτρέψουμε, συλλογικά και με αλληλεγγύη, να μπει κανένας αξιολογητής στην τάξη. Απόσυρση του σχετικού σχεδίου ΠΔ.»
ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΣ ΟΛΜΕ Αθήνα, 8/1/2014
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
«Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ δηλώνει την αντίθεσή του στην απόφαση του Υπουργείου Παιδείας, να επιβάλλει σε όλα τα σχολεία, τον αντιδραστικό θεσμό της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας και να προχωρήσει στην ατομική αξιολόγηση του εκπαιδευτικού.
Θεωρούμε ότι, με την αξιολόγηση και με τις σημερινές συνθήκες, της καπιταλιστικής κρίσης και της αποδόμησης και διαφοροποίησης του δημόσιου σχολείου, επιχειρείται να αθωωθούν οι κυβερνητικές ευθύνες για τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές αφού η αξιολόγηση επιχειρεί να μεταφέρει τα ταξικά αποτελέσματα της πολιτικής της Ε.Ε.-επιχειρήσεων-κυβέρνησης στο μαθητή, στον εκπαιδευτικό, στο γονιό, στη σχολική μονάδα.
Ταυτόχρονα εκτιμούμε ότι διαμέσου των διαφόρων αξιολογήσεων η Ε.Ε., το Υπουργείο Παιδείας και η Κυβέρνηση επιχειρούν:
Να υποβαθμίσουν και να συρρικνώσουν τη Δημόσια Δωρεάν παιδεία, να αλλοιώσουν τον ενιαίο χαρακτήρα της και να προωθήσουν το αυτόνομο, ταξικά διαφοροποιημένο σχολείο της ημιμάθειας, της Ε.Ε., των επιχειρήσεων και την κινητικότητας εκπαιδευτικών και μαθητών, στο οποίο θα επικρατεί η χορηγία, η εμπλοκή επιχειρηματικών φορέων, η χρηματοδότηση από τους γονείς, η διαφοροποίηση των σχολικών μονάδων, ο άκρατος ανταγωνισμός. Στη θέση της συνεργασίας των εκπαιδευτικών και των σχολείων, θα έχουμε μεμονωμένες σχολικές μονάδες που θα επιδιώκουν την επιβίωσή τους, υιοθετώντας πρακτικές προβολής και ανταγωνισμού. Αυτό θα οδηγήσει στην κατηγοριοποίηση σχολείων, εκπαιδευτικών και μαθητών οδηγώντας τελικά τα παιδιά εκτός σχολείου, στην κατάρτιση, τη μαθητεία και τελικά τη φθηνή εργασία.»
Σε αυτή την κατεύθυνση και η απόφαση της ΓΣ των προέδρων των ΕΛΜΕ (25/1/2014)
Αξιολόγηση και μνημονιακές πολιτικές συρρίκνωσης της δημόσιας εκπαίδευσης
Οι αποφάσεις αυτών των συνεδρίων (15ου-16ου) ήλθαν σαν απάντηση στις πολιτικές των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ – ΝΔ που στο πλαίσιο των μνημονιακών πολιτικών υλοποίησαν τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ του ΔΝΤ της ΕΕ και του ΣΕΒ. Οι κυβερνήσεις αυτές με βασικό στόχο τη συρρίκνωση του δημόσιου σχολείου, κατάργησαν και συγχώνευσαν σχολεία, αύξησαν τον αριθμό των μαθητών στις τάξεις, αύξησαν το ωράριο των εκπαιδευτικών, προσπάθησαν να απολύσουν εκπαιδευτικούς μέσω της διαθεσιμότητας. Νομοθέτησαν το αντιδραστικό πλαίσιο της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας και του εκπαιδευτικού με κύριους στόχους την κατηγοριοποίηση και την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου σχολείου και την πειθάρχηση των εκπαιδευτικών.
Οι ίδιες πολιτικές συρρίκνωσης του δημόσιου σχολείου εφαρμόζονται απ’ την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (2015 – 2019) στη βάση των νέων μνημονίων που ψήφησαν από κοινού κυβέρνηση και κυβερνητική αντιπολίτευση. Προωθείται η περιφερειακή οργάνωση της εκπαίδευσης και η αυτόνομη λειτουργία του σχολείου. Η κύρια ευθύνη αυτής της λειτουργίας μεταφέρεται στους εκπαιδευτικούς. Η «ελεύθερη επιλογή σχολείου» κύρια συνταγή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ και η εφαρμογή του χρηματικού κουπονιού μαθητή που θα αποτελεί το μέσο χρηματοδότησης αυτού του σχολείου είναι προ των πυλών και για τη β/βάθμια εκπαίδευση (ήδη εφαρμόζεται στους παιδικούς σταθμούς). Οι ηλεκτρονικές εγγραφές που ήδη έχουν ξεκινήσει στα ΕΠΑΛ και από φέτος ξεκινούν και στα ΓΕΛ αποτελούν κομμάτι αυτών των επιδιώξεων.
Η Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΑΔΙΠΔΕ) παραμένει ως κύριος εξωτερικός αξιολογητής του εκπαιδευτικού συστήματος. Μαζί με το ΙΕΠ και τα ΠΕΚΕΣ οργανώνουν και εξειδικεύουν τους αξιολογικούς στόχους που μπαίνουν στις σχολικές μονάδες απ’ το Υπουργείο Παιδείας και την Κυβέρνηση. Η αξιολόγηση αποτελεί τον πολιορκητικό κριό, το κύριο εργαλείο, για την εφαρμογή των πολιτικών που θα οδηγήσουν στην «ελεύθερη επιλογή σχολείου» με «αντικειμενικό» τρόπο σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ. Οι πολιτικές αυτές οδηγούν στη διαφοροποιημένη χρηματοδότηση των σχολείων, τη μετατροπή του μαθητή σε πελάτη, την άμεση χρηματοδότηση των ιδιωτικών σχολείων απ’ το δημόσιο κορβανά, την διαφοροποιημένη γνώση και το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών.
Επιχείρηση «νεκρανάστασης» της «καλής αξιολόγησης/αυτοαξιολόγησης» και του 8ου Συνεδρίου
Το 2018 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ρίχνοντας στον κάλαθο των αχρήστων τις προεκλογικές υποσχέσεις για κατάργηση όλου του θεσμικού πλαισίου των προηγούμενων κυβερνήσεων για την αξιολόγηση προσπαθεί βαφτίζοντας το άσπρο μαύρο «να εμπεδώσει κουλτούρα αξιολόγησης» αναφερόμενη σε «αποτίμηση» «μη τιμωρητική αξιολόγηση» και άλλα.
Σε αυτή την κατεύθυνση η πλειοψηφία στο ΔΣ της ΟΛΜΕ (ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ - ΠΕΚ) γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τις ψηφισμένες θέσεις των Συνεδρίων ενάντια στην αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση και επιχειρεί τη «νεκρανάσταση» των θέσεων του 8ου Συνεδρίου. Στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ την Τρίτη 8 του Μάη αυτή η πλειοψηφία σφράγισε τις πραξικοπηματικές ενέργειες που έκανε στη ΓΣ των προέδρων στις 28 Απρίλη.
Αυτή η ΓΣ προέδρων πήρε απόφαση με συντριπτική πλειοψηφία για την απόσυρση του σχεδίου νόμου της κυβέρνησης για τις δομές και την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και με πλειοψηφία 56% περίπου αποφάσισε την αποχή των εκπαιδευτικών από κάθε διαδικασία αξιολόγησης. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την αποχή των εκπαιδευτικών απ’ τις διαδικασίες αξιολόγησης δεν έγινε αποδεκτό πραξικοπηματικά απ’ την συγκεκριμένη πλειοψηφία επειδή δεν συγκεντρώνει τα 2/3 των ψήφων των ΕΛΜΕ (66,7%) που χρειάζεται για απεργία.
Στη συνέχεια απορρίπτει την πρόταση για να κηρύξει απεργία - αποχή από την αυτοαξιολόγηση επί υπουργίας Κ. Γαβρόγλου. (από τη λεγόμενη "αποτίμηση" και τον προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου με βάση το άρθρο 47 του ν. 4547/2018.) (11 Ιούλη). Τάσσεται απροκάλυπτα υπέρ της εφαρμογής της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας και του εκπαιδευτικού. Ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για να περάσει και να εφαρμοστεί το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης για την αξιολόγηση και τις δομές πειθάρχησης.
19ο Συνέδριο Ιούλης 2019
ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ - ΠΕΚ απέρριψαν την πρόταση πάνω από 40 ΕΛΜΕ για κήρυξη απεργίας – αποχής από κάθε διαδικασία αξιολόγησης. Έστρωσαν, έτσι, το χαλί στην επόμενη κυβέρνηση να συνεχίσει την πολιτική της κατηγοριοποίησης των σχολείων και των εκπαιδευτικών, της προσαρμογής τους στις ανάγκες της αγοράς.
Να θυμίσουμε ότι η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ έγραψε μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος το Σάββατο 16/10, στη Γενική Συνέλευση των Προέδρων των ΕΛΜΕ. Με πολιτική απόφαση των συνδικαλιστικών δυνάμεων των ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ, που υπαγορεύτηκε ευθέως από τους πολιτικούς τους φορείς, την κυβέρνηση της ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, έκλεισε βάναυσα η απεργία – αποχή, παρά την εκφρασμένη βούληση του κλάδου υποδεικνύοντας θρασύτατα σε εκπροσώπους συγκεκριμένων ΕΛΜΕ να την καταψηφίσουν παρά την αντίθετη απόφαση των σωματείων τους, όπως μάλιστα καταγράφηκε και στα πρακτικά της Γενικής Συνέλευσης των Προέδρων. Άφησαν, έτσι, μετέωρους δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς και τον μεγαλειώδη αγώνα ενάντια στην αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης. Λίγες ημέρες μετά τη μεγάλη 24ωρη απεργία στις 11 Οκτωβρίου στην οποία συμμετείχαν μαζικά πάνω από 100.000 δάσκαλοι και καθηγητές, πλημμυρίζοντας τους δρόμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και όλων των πόλεων. Είχε προηγηθεί μια ανακοίνωση (13/10/2021) – υπόδειγμα υποταγμένου συνδικαλισμού - που ενημέρωνε για τα πρόστιμα, τις ποινές, τις περικοπές μισθών, ακόμα και απολύσεις ως συνέπειες της δικαστικής απόφασης του Εφετείου, αφήνοντας να εννοηθεί πως όλα αυτά επικρέμανται ως δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια των εκπαιδευτικών που απεργούν – απέχουν! Προσφορά και συνδρομή στην κυβερνητική προπαγάνδα και επιχείρηση τρομοκράτησης των εκπαιδευτικών σε μια περίοδο μάλιστα που ο αγώνας βρίσκεται σε εξέλιξη, οι δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί πείθονται για τη συνέχιση της απεργίας – αποχής, αντιπαλεύουν μαζικά το φόβο και την τρομοκρατία.
Είναι οι ίδιοι που απορρίπτουν και αρνούνται ακόμα και τις εκλογές και καταφεύγουν στα δικαστήρια για να αυτοδιοριστούν! Έτσι απαξιώνουν το συνδικαλιστικό κίνημα, διευκολύνουν την ωμή παρέμβαση του κράτους σε αυτό. Θέλουν τον κλάδο να στέκει στη γωνία βουβός και ακίνητος, μια ιστορική Ομοσπονδία να βρίσκεται σε παρατεταμένο καθεστώς παραλυσίας!
Άταφος νεκρός η αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση - Συλλογικότητα - Αντίσταση
Η ιστορία της εκπαίδευσης και η συγκριτική παιδαγωγική καταδεικνύουν ότι όπου εφαρμόστηκε η αξιολόγηση οδήγησε στην εξωτερική αξιολόγηση των μαθητών, δηλαδή σε εξετάσεις. Η «αξιολόγηση» της σχολικής μονάδας, η οποία στην πιο ακραία έκφραση της θα συνδέεται με τις εξεταστικές επιδόσεις των μαθητών εκτός του ισοπεδωτικού της χαρακτήρα, θα χωρίζει τα σχολεία σε κατηγορίες, θα οξύνει τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, δηλητηριάζοντας εκπαιδευτικές και κοινωνικές σχέσεις, διαφοροποιώντας τους τρόπους χρηματοδότησης, βάζοντας τους χορηγούς από το παράθυρο και τους γονείς να στηρίζουν οικονομικά τη λειτουργία, οδηγώντας πολλά σχολεία στο μαρασμό και τελικά στο κλείσιμο.
Συμπερασματικά η αυτοαξιολόγηση/αξιολόγηση διαμορφώνει μια δυναμική κωδικοποίησης, συγκρισιμότητας, διαφοροποίησης, κατάταξης και ανταγωνισμού των σχολικών μονάδων. Οδηγεί τους εκπαιδευτικούς σε ένα κυκεώνα συνεδριάσεων και γραφειοκρατικών διαδικασιών. Είναι μια διαδικασία αλλοτρίωσης και χειραγώγησης.
Παραφράζοντας τον Δ. Γληνό θα χαρακτηρίζαμε την αξιολόγηση ως τον «άταφο νεκρό» της εκπαίδευσης. Αν η κυβέρνηση και η συνδικαλιστική γραφειοκρατία θέλουν να πιστεύουν στη νεκρανάσταση της, οι εκπαιδευτικοί έχουν κάθε λόγο να τη θάψουν όσο πιο βαθιά γίνεται οριστικά και αμετάκλητα με τους αγώνες τους. Ούτε βήμα πίσω από τις θέσεις του 13ου και άλλων συνεδρίων ενάντια στην αξιολόγηση – χειραγώγηση – κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων και την «αποκέντρωση/αυτονομία». Έτσι επιτελούν το παιδαγωγικό και κοινωνικό χρέος τους απορρίπτοντας το φθηνό, ευέλικτο, πειθαρχημένο σχολείο υποταγμένο στους νόμους της αγοράς και υπερασπιζόμενοι τον ενιαίο και δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου για όλα τα παιδιά χωρίς φραγμούς και διακρίσεις.
Ο λόγος πέφτει τώρα στον κλάδο, στα πρωτοβάθμια σωματεία και τις Γενικές Συνελεύσεις. Στις σημερινές σκληρές πολιτικές συνθήκες, του πολέμου, της ακρίβειας και της φτώχειας, του χτυπήματος των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, η ανασυγκρότηση των σωματείων σε ταξική και αγωνιστική κατεύθυνση είναι αναγκαία όσο ποτέ, σε σύγκρουση με τις δυνάμεις της ηττοπάθειας, της συνθηκολόγησης και της υποταγής.
Να προετοιμαστεί ο κλάδος για παρατεταμένο και πολύμορφο αγώνα με βασικούς άξονες την ανατροπή της αξιολόγησης, της τράπεζας θεμάτων, της ΕΒΕ, του ν. Χατζηδάκη, τη διεκδίκηση για αύξηση στους μισθούς. Με προκήρυξη απεργίας/αποχής, απεργία, διαδηλώσεις, με συγκρότηση επιτροπών αγώνα και απεργιακών ταμείων.
*Ο Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της ΣΕ του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης» και του «Εκπαιδευτικού Ομίλου»
