Τι εξήγηση να δώσεις όταν σε μια μαζική και ιστορική ομοσπονδία, όπως η ΟΛΜΕ υπερψηφίζεται δεξιός πρόεδρος με την ευλογία όλων των παρατάξεων των κοινοβουλευτικών κομμάτων.

Ο Νικηφόρος Κωνσταντίνου της ΔΑΚΕ είναι ο νέος πρόεδρος της ΟΛΜΕ με την ψήφο των ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΑΜΕ – ΠΕΚ (9 ψήφοι στους 11). Δεν ψηφίστηκε από τους δυο εκπροσώπους των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ.

Αυτό αποτελεί μια ακόμα γκρίζα σελίδα στην ιστορία της ΟΛΜΕ με δεδομένο ότι η συντριπτική πλειονότητα του κλάδου των εκπαιδευτικών εκφράζεται από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις που αναφέρονται στην Αριστερά. Και είναι ένα πολιτικό συνδικαλιστικό παράδοξο πως οι παρατάξεις των ΣΥΝΕΚ και ΠΑΜΕ ψήφισαν δεξιό πρόεδρο σε μια περίοδο που η επίθσεση της κυβέρνησης ενάντια στον κόσμο της εργασίας και τη δημόσια εκπαίδευση εντείνεται με μεγάλη σφοδρότητα.

Στις σημερινές συνθήκες, λοιπόν  ξεδιπλώνεται η επίθεση εναντίον της δημόσια εκπαίδευσης είναι αναγκαίος ο σαφής προσανατολισμός του εκπαιδευτικού κινήματος για την υπεράσπιση του δωρεάν χαρακτήρα της και την προώθηση συγκεκριμένων αιτημάτων που επανειλημμένα έχουν διατυπωθεί, έτσι ώστε να ενισχυθεί ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης. Παράλληλα, είναι επιτακτική ανάγκη η αγωνιστική διεκδίκηση αιτημάτων που συμβάλλουν στην κατοχύρωση και διεύρυνση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Αντί για αυτό οι δυνάμεις των ΣΥΝΕΚ και ΠΑΜΕ βάζουν πλάτη στην κυβερνητική πολιτική σπέρνοντας τη σύγχυση και την απογοήτευση στον μαχόμενο κόσμο της εκπαίδευσης.

Είναι φανερό ότι ο κυβερνητικός συνδικαλισμός έχει μεταλλαχθεί σε αντιδραστικότερη κατεύθυνση. Τώρα πια δεν εκφράζεται από μια κυβερνητική παράταξη, αλλά από τρεις (ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ). Η αυτοονομαζόμενη κεντροαριστερά επανέρχεται σε αντιδραστικό ρόλο με ακροδεξιά στήριξη. Έχουν πάρει διαζύγιο από το εκπαιδευτικό κίνημα και τους αγώνες, εδώ και πολλά χρόνια. Η όποια αναφορά του στο κίνημα και τους αγώνες γίνεται για ψηφοθηρικούς και μόνο λόγους! Αλλά το ΠΑΜΕ, γιατί συναινεί με αυτές τις παρατάξεις υπερψηφίζοντας τον πρόεδρο της Δεξιάς;

Ενδεικτικό του εκφυλισμού της ΟΛΜΕ είναι το γεγονός ότι την ώρα που η κυβέρνηση φέρνει το ένα μετά το άλλο τα μέτρα για την αξιολόγηση – χειραγώγηση – κατηγοριοποίηση  - εκπαιδευτικών και σχολείων βρίσκεται μόνιμα σε διακοπές. Ούτε μια ανακοίνωση για τον ορυμαγδό των αντιεκπαιδευτικών μέτρων της κυβέρνησης εν όψει της νέας σχολικής χρονιάς!

Ενδεικτική και η παρακάτω ανάρτηση του νέου προέδρου της ΟΛΜΕ και όποιος κατάλβε, κατάλαβε!

Στις σημερινές σκληρές πολιτικές συνθήκες, του πολέμου, της ακρίβειας και της φτώχειας, του χτυπήματος των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, η ανασυγκρότηση των σωματείων σε ταξική και αγωνιστική κατεύθυνση είναι αναγκαία όσο ποτέ, σε σύγκρουση με τις δυνάμεις της ηττοπάθειας, της συνθηκολόγησης και της υποταγής. Για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης -ΕΕ -ΟΑΣΑ στην εκπαίδευση και την κοινωνία, για την ανάπτυξη ενός ρωμαλέου αντιπολεμικού κινήματος.  Για αυτό είναι ανάγκη να προετοιμαστεί ο κλάδος για παρατεταμένο και πολύμορφο αγώνα με βασικούς άξονες την ανατροπή της αξιολόγησης, της τράπεζας θεμάτων, της ΕΒΕ, του ν. Χατζηδάκη, τη διεκδίκηση για αύξηση στους μισθούς, την αντιμετώπιση της ακρίβειας και της φτώχειας, την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης!

Οι αγώνες που απαιτούνται θα γίνουν. Θα γίνουν γιατί είναι αναγκαίοι. Θα γίνουν γιατί είναι μονόδρομος. Και θα γίνουν κόντρα σε όλα τα κέντρα εξουσίας του συστήματος, κόντρα σε «νομιμότητες» υποταγής και υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες!

Γιώργος Κ. Καββαδίας – drepani.gr (argyrades.gr)