Οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ σε ανακοίνωσή τους αναφέρουν μεταξύ άλλων: "η συμμαχία ΔΑΚΕ – ΠΕΚ – ΣΥΝΕΚ, αλλά και η ΑΣΕ/ΠΑΜΕ αγνόησαν επιδεικτικά την αγωνία που εξέφρασαν 24 ΕΛΜΕ πανελλαδικά, οι οποίες απαίτησαν να γίνει Γενική Συνέλευση Προέδρων άμεσα (1/10 ή 8/10). Τελικά παρέπεμψαν τη Γ.Σ. των προέδρων για ένα μήνα μετά (στις 22/10).

Η πρότασή μας για κλαδική απεργία στις 14/10 απορρίφθηκε, με τον ισχυρισμό μάλιστα από πλευράς ΠΑΜΕ ότι «μια κλαδική απεργία στα μέσα του Οκτώβρη θα αποδυναμώσει την απεργία της 9ης Νοεμβρίου»! Βούτυρο στο ψωμί της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ, που αμέσως υιοθέτησε τον ισχυρισμό του ΠΑΜΕ.

Η μοναδική κινητοποίηση που αποφασίστηκε σε αυτό το δειλό και υπονομευτικό της αγωνιστικής αφύπνισης του κλάδου πρόγραμμα «δράσης», είναι μια 3ωρη στάση εργασίας στις 11/10, με ένα περιεχόμενο στα όρια της φαιδρότητας: διοργάνωση συλλόγων διδασκόντων (την ώρα της στάσης εργασίας!) για «συζήτηση των προβλημάτων του κλάδου» και μετά «δράσεις στα προαύλια των σχολείων», που θα απευθύνονται άραγε σε ποιους; Στους μαθητές που θα έχουν ήδη αποχωρήσει; Στους γονείς; Στην κοινωνία;"

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Κατώτερο των αναγκών της περιόδου το πρόγραμμα δράσης της ΟΛΜΕ

“Η Ελλάδα είναι μία χώρα με καταπληκτική ποιότητα ζωής”

… δήλωνε με περισσό θράσος και κυνισμό 10 μήνες πριν (3/2/2022) ο Κ. Μητσοτάκης. Τι να πρωτοπεί κανείς! Για την ενέργεια και τη θέρμανση, για τις εξωφρενικές ανατιμήσεις στα είδη πλατειάς κατανάλωσης, για τα δυσθεώρητα ενοίκια, για τους καθηλωμένους μισθούς, για το καθεστώς φόβου, καταστολής, για τις “νόμιμες επισυνδέσεις” χιλιάδων πολιτών ή για το γεγονός ότι τα περιβόητα μέτρα “ανακούφισης” περιορίζονται σε κουπόνια και pass - ευτυχώς που δεν βγήκαμε από την Ε.Ε. και το ευρώ!

Με δηλώσεις όπως “θα περάσουμε το χειρότερο χειμώνα του 1942” (Αδ. Γεωργιάδης), “όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει” (Πέτσας) και με παρόμοια πρωτοσέλιδα του τύπου προσπαθούν να μας προετοιμάσουν να δεχτούμε την κοινωνική καταβύθιση, τη γενίκευση της φτώχειας και την κλιμάκωση του πολέμου ως φαινόμενα φυσικά και αναπόφευκτα και, κυρίως, ως μη ανατρέψιμα.

Κάτω από το βάρος όλων των παραπάνω, αλλά και των προωθούμενων φετινών αλλαγών στην εκπαίδευση, που έχουν αναλυθεί σε προηγούμενες ανακοινώσεις (αξιολόγηση - κατηγοριοποίηση σχολείων, προσοντολόγιο για τους μόνιμους κλπ) συνεδρίασε το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ (22/09) για να συ-ζητήσει το πρόγραμμα δράσης. Ως Παρεμβάσεις προτείναμε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσης που να ανταποκρίνεται σε δύο βασικές ανάγκες της περιόδου: από τη μια στην ανάγκη για άμεση αγωνιστική απάντηση στο βάθεμα της αντιεκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης (αυτονομία σχολικής μονάδας, μέντορες, ενδοσχολικοί συντονιστές) και από την άλλη στην ανάγκη όλος ο Οκτώβρης να είναι να είναι ένας μήνας κλιμάκωσης κλαδικών και πανεργατικών αγώνων, ώστε και η απεργία της 9ης Νοέμβρη να είναι ένα κεντρικό βήμα σε μια πορεία για την ανατροπή της πολιτικής της λιτότητας και την αντιμετώπιση της νέας επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι.

Γι’ αυτό και προτείναμε να γίνει άμεσα συνέλευση των προέδρων, την πρώτη Κυριακή του Οκτώβρη, με συλλαλητήρια τις πρώτες εβδομάδες του Οκτώβρη και κλαδική απεργία στα μέσα του Οκτώβρη με γενικές συνελεύσεις μετά, ώστε να υπάρξει κλιμάκωση των αγώνων με την απεργία της 9ης Νοέμβρη. Εντούτοις η συμμαχία ΔΑΚΕ – ΠΕΚ – ΣΥΝΕΚ, αλλά και η ΑΣΕ/ΠΑΜΕ αγνόησαν επιδεικτικά την αγωνία που εξέφρασαν 24 ΕΛΜΕ πανελλαδικά, οι οποίες απαίτησαν να γίνει Γενική Συνέλευση Προέδρων άμεσα (1/10 ή 8/10). Τελικά παρέπεμψαν τη Γ.Σ. των προέδρων για ένα μήνα μετά (στις 22/10).

Η πρότασή μας για κλαδική απεργία στις 14/10 απορρίφθηκε, με τον ισχυρισμό μάλιστα από πλευράς ΠΑΜΕ ότι «μια κλαδική απεργία στα μέσα του Οκτώβρη θα αποδυναμώσει την απεργία της 9ης Νοεμβρίου»! Βούτυρο στο ψωμί της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ, που αμέσως υιοθέτησε τον ισχυρισμό του ΠΑΜΕ.

Η μοναδική κινητοποίηση που αποφασίστηκε σε αυτό το δειλό και υπονομευτικό της αγωνιστικής αφύπνισης του κλάδου πρόγραμμα «δράσης», είναι μια 3ωρη στάση εργασίας στις 11/10, με ένα περιεχόμενο στα όρια της φαιδρότητας: διοργάνωση συλλόγων διδασκόντων (την ώρα της στάσης εργασίας!) για «συζήτηση των προβλημάτων του κλάδου» και μετά «δράσεις στα προαύλια των σχολείων», που θα απευθύνονται άραγε σε ποιους; Στους μαθητές που θα έχουν ήδη αποχωρήσει; Στους γονείς; Στην κοινωνία; Η ημέρα δράσης θα ολοκληρωθεί με συγκεντρώσεις στις ΔΔΕ και στο ΥΠΑΙΘ στις 2μμ, ούτε καν δηλαδή με πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια στο κέντρο της Αθήνας και των μεγάλων πόλεων.

Σε μια περίοδο λοιπόν που το υπουργείο συνεχίζει να επιτίθεται στον κόσμο της εκπαίδευσης, ΔΑΚΕ – ΠΕΚ – ΣΥΝΕΚ και ΠΑΜΕ επιλέγουν την αδράνεια, αφήνουν ακάλυπτους τους συναδέλφους και τελικά συνεπικουρούν το ΥΠΑΙΘ να περάσει την πολιτική του. Κάτι τέτοιο φυσικά δεν μας εκπλήσσει για τον παλιό και νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό. Δυστυχώς όμως ούτε και η στάση της ΑΣΕ/ ΠΑΜΕ μας προκαλεί έκπληξη. Σε μια χρονιά που όσο προχωράει το προεκλογικό χρώμα θα γίνεται όλο και πιο έντονο, το ΠΑΜΕ επιλέγει – όπως συνήθως - να στηρίξει μόνο κάποιες κεντρικές κινητοποιήσεις που θεωρεί ότι θα αποφέρουν μόνο κεντρικά πολιτικά οφέλη. Ο κλαδικός αγώνας θα γίνει στα λόγια μόνο.

Από την πλευρά μας επιμένουμε ότι στις 9 του Νοέμβρη πρέπει να υπάρξει απεργιακό λουκέτο παντού! Όμως σήμερα μια μεγάλη κινητοποίηση που θα δείξει τη δύναμη των εργαζόμενων δε φτάνει. Ούτε μπορεί να υπάρξει αναμονή μέχρι τη μέρα που θα κατέβουμε όλοι στο δρόμο, σε ενάμιση μήνα από σήμερα, ενώ η επίθεση της κυβέρνησης ξετυλίγεται τώρα. Για να πετύχει η 9η Νοέμβρη, να υπάρξει συνέχεια και να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας και να αντιμετωπιστεί η επίθεση του κεφαλαίου χρειάζονται αγώνες με σχέδιο, κλιμάκωση και διάρκεια.

Ο λόγος ανήκει τώρα στις γενικές συνελεύσεις και τα πρωτοβάθμια σωματεία.

Συνεχίζουμε το αμέσως επόμενο διάστημα να παλεύουμε για την κήρυξη απεργίας – αποχής εν-ντια στην αξιολόγηση των ν. 4823/21 και 4692/20, στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και τις εφαρμοστικές εγκυκλίους και διεύρυνσή της ώστε να καλύπτει και τις νέες υπουργικές αποφάσεις για τους μέντορες και τους ενδοσχολικούς συντονιστές μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία.

Η ΟΛΜΕ, όπως έκανε και η ΔΟΕ, να ζητήσει από την ΑΔΕΔΥ να κηρύξει άμεσα απεργία – αποχή από τους νέους θεσμούς, καλύπτοντας καθηγητες/ριες.

Επιδιώκουμε ο Οκτώβρης να είναι μήνας κινητοποιήσεων και κλιμάκωσής τους μέχρι την απεργία της 9ης Νοέμβρη και δημιουργίας των προϋποθέσεων της και για συνέχισή της μετά.

Στηρίζουμε τις προσπάθειες για συντονισμό των α/θμιων σωματείων.