Εδώ και ένα μήνα σχεδόν, αναγκάζεται να παίρνει στο σχολείο  το 20 μηνών αγοράκι της, δεδομένου ότι κατάγεται από άλλη περιοχή της χώρας και είναι μόνη της στο νησί χωρίς καμιά βοήθεια και επιπλέον δεν υπάρχει θέση  στο βρεφονηπιακό σταθμό της Σαντορίνης.

Αυτό συμβαίνει γιατί τον περασμένο Μάιο, που έγινε ο δημόσιος διαγωνισμός για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, η κυρία Απάζογλου δεν βρισκόταν καν στο νησί. Ο διαγωνισμός προέβλεπε επτά θέσεις για τη Σαντορίνη και έγινε με εισοδηματικά κριτήρια.

Πλέον, η εκπαιδευτικός που βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση, κάνει έκκληση για να βρεθεί μια λύση, καθώς ο μισθός της είναι χαμηλός και δεν δύναται να στείλει το παιδί της σε ιδιωτικό βρεφονηπιακό σταθμό πληρώνοντας μέχρι και 500 ευρώ το μήνα!

Αυτό είναι ένα ακόμα δείγμα γραφής μιας ανάλγητης πολιτικής. Η χρόνια υποστελέχωση των σχολείων, οι τεράστιες ελλείψεις σε μόνιμο προσωπικό, οι ελάχιστοι διορισμοί των τελευταίων ετών (μετά από μια δεκαετία μηδενικών διορισμών), που δεν φτάνουν να καλύψουν ούτε καν τις συνταξιοδοτήσεις και η προσπάθεια να καλυφθούν όπως-όπως τα κενά με ελαστικές σχέσεις εργασίας (αναπληρωτές πλήρους ωραρίου, αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου, 3μηνίτες, ωρομίσθιοι) δημιουργούν μια εκρηκτική κατάσταση στα σχολεία, που έχει σοβαρές επιπτώσεις τόσο στη μόρφωση των μαθητών, όσο και στα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.