Του Αλέκου Μόσχου*

 

Βλέποντας την συνεχιζόμενη συμπόρευση ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση θυμήθηκα το Γιώργο. Ο Γιώργος, συνάδελφος και φίλος, δούλευε στο ίδιο σχολείο με εμένα για πάνω από μια δεκαετία. Και λέω δούλευε γιατί πλέον είναι συνταξιούχος. Μεγάλο πειραχτήρι. Κάναμε πολλές πλάκες ο ένας στον άλλο με σκοπό να σκάσουν κάποιο γελάκι οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι στο σύλλογο διδασκόντων. Μάλιστα κάποιες από αυτές, τις μεταξύ μας πλάκες, τις είχαμε εκ των προτέρων συνεννοηθεί. Ο Γιώργος είναι “βαμμένος” δεξιός και επεδίωκε όσο τίποτε άλλο το πολιτικό πείραγμα. Όταν λοιπόν πείραζε τα μέλη ΣΥΡΙΖΑ έφερνε την κουβέντα με τέτοιο τρόπο ώστε να καταλήγει στο εξής:

“Εσείς στα ΣΥΝΕΚ δεν πρέπει να τα βάζετε μαζί μου. Εμείς είμαστε στην ίδια πλευρά. Είμαστε σύμμαχοι. Να αυτός, ο αριστερός (με έδειχνε), αυτός είναι ο κοινός μας εχθρός. Αυτόν πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Τι κοιτάς αριστερέ; Οι υποστηρικτές του συστήματος παίρνουμε πάνω από το 80% στις εκλογές. Εσείς που είσαστε;”

 

Και φυσικά μετά από αυτή τη διατύπωση έπαιρναν φωτιά οι ΣΥΝΕΚ. Δεν είναι και λίγο πράγμα να είσαι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ και να σε τοποθετούν στη δεξιά.

Βέβαια στα δύο χρόνια που λείπει από το σχολείο ο Γιώργος έγιναν πολλά. Οι ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ, ταυτίστηκαν πλήρως στο συνέδριο, αποφάσισαν υπέρ της αξιολόγησης των σχολείων, δέχονται τις “καινοτομίες” της Κεραμέως, που αποτελούν προοίμιο της ατομικής αξιολόγησης, έχουν βάλει φρένο σε κάθε κινητοποίηση, έχουν μειωμένα και σίγουρα ανεπαρκή οικονομικής υφής αιτήματα μπροστά μάλιστα στις δύσκολες στιγμές που περνάμε, μετατρέπουν το “ΟΧΙ” στις ηλεκτρονικές εκλογές σε παράκληση προς την υπουργό για τουλάχιστον υβριδικές εκλογές (!!!), βγάζουν εκτός συζήτησης κάθε αναφορά στις επιλογές ΕΕ - ΝΑΤΟ και στην ύπαρξη βάσεων στη χώρα μας, συνεργάζονται απόλυτα στο προεδρείο ΟΛΜΕ (και ΕΛΜΕ Ημαθίας) προωθώντας πρωτόγνωρες πρακτικές και διαδικασίες που δε συνάδουν με το δημοκρατικό χαρακτήρα των σωματείων κτλ.

 

Τώρα ο Γιώργος, με τον αέρα του δικαιωμένου, θα ξαναπεί τις ατάκες του όχι για να πειράξει τις ΣΥΝΕΚ αλλά για να πειράξει εμένα. Και είναι αλήθεια πως θα στεναχωρηθώ. Όχι για τα στελέχη των ΣΥΝΕΚ. Αυτοί και αυτές τα ακούνε τόσο καιρό. Τα άκουσαν και από την “ΕΠΟΧΗ”, που είναι δική τους εφημερίδα. Δεν είναι και λίγο οι δικοί σου να σε χαρακτηρίζουν “κατάντια” και “τσίρκο” να σου λένε πως προσφέρεις “ευπρόσδεκτο συνδικαλιστικό δωράκι στην κυβέρνηση”, να υπονοούν πως οι επιλογές σου “είναι θέμα καρέκλας, καριέρας...” και εσύ να νομίζεις πως ψιλοβρέχει. Όχι, γι’ αυτές και για αυτούς δε στεναχωριέμαι. Έχουν χαράξει ένα δικό τους, διαφορετικό δρόμο. Στεναχωριέμαι για όλες αυτές και όλους αυτούς που τους στήριξαν και τους στηρίζουν. Αυτές και αυτούς που βλέπουν αμήχανοι και αμήχανες τα τεκταινόμενα και αρνούνται να πιστέψουν αυτά που βλέπουν και ακούν. Αυτές και αυτούς που προσπαθούν να βρουν κάτι για να δικαιολογήσουν αυτές τις θέσεις και τις πρακτικές. Αυτές και αυτούς που οι ΣΥΝΕΚ θέλουν να τους/τις οδηγήσουν στη λογική του “δεν υπάρχει άλλος δρόμος”, θέλουν να τους/ τις οδηγήσουν στην απογοήτευση, στην αδράνεια και στην ιδιώτευση.

 

Σε αυτές και σε αυτούς απευθυνόμαστε και τους καλούμε να βρεθούμε στο “εμείς”. Να αλλάξουμε τα δεδομένα στο σχολείο και στο σωματείο. Να αλλάξουμε τις ζωές μας. Να πούμε στο Γιώργο: “Χάρισμα σου τα στελέχη, εμείς είμαστε το κίνημα”.

 

Υ.Γ.: Ο Γιώργος παίζει σε μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα, την οποία βοηθώ στα ηχητικά της παράστασης. Το βράδυ θα βρεθούμε στην πρόβα. Γιώργο είμαι σίγουρος πως διαβάζεις αυτές τις γραμμές. Πρόσεχε τι θα πεις το βράδυ…. Εκτός κι αν θέλεις αντί για καλαματιανό, στην παράσταση, να χορέψεις χιπ χοπ...

 

*Από το FACEBOOK