Τι θα κάνει άραγε η κ.Κεραμέως για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η ολοένα αυξανόμενη βια στα σχολεία και να προστατευτούν οι μαθητές, ιδίως όσοι ωθούνται στην παραβατικότητα, αλλά και οι εκπαιδευτικοί όπως ο αναπληρωτής που παραιτήθηκε από το ΕΠΑΛ ξεσηκώνοντας κύμα συμπαράστασης;

Μα, αυτό που ξέρει να κάνει καλά και που έκανε πολλές φορές από τότε που ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας: ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ. Περισσότερη καταστολή!

Αυτό προκύπτει από τις δηλώσεις της ιδίας, αλλά και του γενικού της γραμματέα κ.Αλ.Κόπτση, που απάντησαν για το ζήτημα αυτό. Ρωτήθηκαν τι σχεδιάζουν για τα επεισόδια βίας και απάντησαν:

Σχεδιάζουν αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου

Κόπτσης: «Για τη διαχείριση προσωπικού είμαστε αποκλειστικά υπεύθυνοι και όταν υπάρχουν πειθαρχικά παραπτώματα, ενεργούμε ακόμα και με αυτοδίκαιη αργία όταν είναι σοβαρά. Ο έλεγχος των μαθητών γίνεται από τον διευθυντή του σχολείου και τον Σύλλογο Διδασκόντων, από επίπληξη μέχρι αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος» σημείωσε. «Ήδη η υπουργός Παιδείας εξέφρασε ότι υπάρχουν σκέψεις για αλλαγή αυτού του νομοθετικού πλαισίου» επισήμανε. «Όταν υπάρχουν ποινικά αδικήματα απευθυνόμαστε στον εισαγγελέα γιατί σε ένα ευνομούμενο κράτος δεν μπορούν να υπάρχουν τέτοια επεισόδια. Πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία, όσοι κακοποιούν την δημόσια περιουσία ή παιδιά πρέπει να αναλαμβάνουν την ευθύνη. Κανένας βανδαλισμός δεν είναι ανεκτός, καμία μορφή βίας και πρέπει να τηρείται η νομοθεσία» κατέληξε.

Ανάλογες δηλώσεις έχει κάνει και η υπουργός, η οποία επιπροσθέτως δήλωσε στις 24 Νοεμβρίου ότι οι καταγγελίες του εκπαιδευτικού είναι υπο διερεύνηση, αλλά πρόσθεσε ότι «Δεν υπήρξε μέχρι σήμερα καμία γραπτή αναφορά από καμία υπηρεσία» είπε, ξεκαθαρίζοντας ωστόσο πως η υπόθεση ήδη διερευνάται.

Κι όμως, όπως αποκαλύπτει σήμερα το alfavita.gr, η καταγγελία του εκπαιδευτικού είχε γνωστοποιηθεί στο ΥΠΑΙΘ (κεντρικό πρωτόκολλο) από τις 21 Νοεμβρίου, με email με θέμα: Παραίτηση - Καταγγελία εκπαιδευτικού, το οποίο μάλιστα έλαβε και Αρ. Πρωτοκόλλου τον οποίο διαθέτουμε. Συνεπώς ας μη μας λένε ότι «έπεσαν από τα σύννεφα»...

Όταν ο εκπαιδευτικός τιμωρείται αν παραιτηθεί!

Όπως προαναφέραμε λοιπόν, ο σχεδιασμός Κεραμέως για τη βια στα σχολεία, φαίνεται να είναι η αυστηροποίηση του νομοθετικού πλαισίου. Οπως σε όλες τις περιπτώσεις κοινωνικής αναταραχής τα τελευταία χρόνια, η κυβέρνηση σκοπεύει να χρησιμοποιήσει την ατομική ευθύνη και την κατασταλτική λογική, αστυνομικού τύπου, για να αντιμετωπίσει τις ακρότητες. Ομως, νομοθετικό πλαίσιο που απαγορεύει τέτοιες συμπεριφορές και προβλέπει κυρώσεις μέχρι και αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος, υπάρχει ήδη στα σχολεία.

Συνήθως δεν τηρείται γιατί είναι ανέφικτο, όχι μόνο επειδή οι μαθητές σε ορισμένα σχολεία (κι όχι μόνο ΕΠΑΛ) έχουν ξεφύγει, ούτε επειδή οι οικογένειες δεν ενδιαφέρονται. Αλλά γιατί βιώνουν μια εγκατάλειωη, σε υποδομές και προσωπικό, ένα σχολείο χωρίς ενδιαφέρον, που επιπλέον, δε φροντίζει να ερευνήσει -πόσο μάλλον να διαχειριστεί και να θεραπεύσει- τα αίτια της αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Αντιμετωπίζει ενλίοτε (κατασταλτικά συνήθως) τα συμπτώματα, αλλά όχι τις αιτίες. Επιπλέον, αν ο εκπαιδευτικός είναι αναπληρωτής και οδηγηθεί σε παραίτηση όπως ο συγκεκριμένος, αντί να επιβραβευθεί ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ με διετή αποκλεισμό από την εκπαίδευση!

Ας δούμε τι  καταγγέλλει η ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς-Ιθάκης για το ΕΠΑΛ από το οποίο παραιτήθηκε ο εκπαιδευτικός που κατήγγειλε εκφοβισμό από μαθητές:

«Ως μαχόμενοι εκπαιδευτικοί καταδικάζουμε κάθε προσπάθεια δημιουργίας εξιλαστήριων θυμάτων και αποπροσανατολισμού από τις κύριες αιτίες  που δημιουργούν και αναπαράγουν τέτοια  προβλήματα στα σχολεία (όπως και στο συγκεκριμένο). Η πολιτική που διαχρονικά και από όλες τις κυβερνήσεις υποχρηματοδοτεί και κατηγοριοποιεί τα σχολεία, τσακίζει τα εκπαιδευτικά δικαιώματα των μαθητών και τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, δεν παίρνει και κανένα μέτρο για να αντιμετωπιστούν  τέτοια φαινόμενα και τόσο σοβαρά περιστατικά. Όχι μόνο δεν υπήρξε συγκεκριμένη βοήθεια στον συνάδελφο από την Διεύθυνση Δ/θμιας Εκπαίδευσης όταν απεύθυνε σε αυτήν την καταγγελία του, αλλά αντίθετα αντιμετωπίστηκε με την γνωστή τυπική, αδιέξοδη και εν τέλει  απειλητική επίκληση της ποινής απόλυσης και του αποκλεισμού του από τους διορισμούς και για τα επόμενα δύο χρόνια. Την στάση αυτή της αδιαφορίας που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα με την Διεύθυνση Δ/θμιας Εκπαίδευσης να μην έχει επισκεφθεί έστω και τυπικά το συγκεκριμένο σχολείο αναλαμβάνοντας  τις δικές της ευθύνες, δεν μπορεί να την κρύψει το εκ των υστέρων υποκριτικό ενδιαφέρον του Υπουργείου παιδείας να «διερευνήσει» τάχα την υπόθεση.»

Τι ΔΕΝ κάνουν για τα σχολεία

Η εγκατάλειψη του συγκεκριμένου σχολείου (προσέξτε, μιλάμε για το σχολείο που προέκυψε το ζήτημα!) στις υποδομές (ελλείψεις σε, αίθουσες διδασκαλίας, αίθουσα εκδηλώσεων, γυμναστήριο, υπαίθριους και κοινόχρηστους χώρους, έστω και υποτυπώδεις αθλητικές εγκαταστάσεις, σύγχρονα εργαστήρια οικονομίας και υγείας που είναι τομείς αιχμής για το σχολείο, τουαλέτες, ανυπαρξία στοιχειώδους φύλαξης και ασφάλειας κ.α.), η συγκατοίκησή του στον μικρό χώρο με δύο άλλες δομές κατάρτισης, το μεγάλο ποσοστό εργαζόμενων μαθητών καθώς και μαθητών με ιδιαίτερες διαγνωσμένες εκπαιδευτικές δυσκολίες (32 συνολικά) χωρίς το απαραίτητο ειδικό υποστηρικτικό προσωπικό (ανυπαρξία τμήματος ένταξης), οι ατακτοποίητες σχολικές μεταφορές που στοιχίζουν σε μαθητές χαμένες διδακτικές ώρες κ.α., έχουν αρκετές φορές κατατεθεί στους υπεύθυνους κρατικούς  και εκπαιδευτικούς φορείς, από την ΕΛΜΕΚΙ. Τα παραπάνω, μαζί με όσα άλλα απορρέουν από τα αλλεπάλληλα αντιεκπαιδευτικά μέτρα (ιδιαίτερα για την τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση), έχουν την δική τους συμβολή στο  πρόβλημα, που φυσικά κανένας δεν ισχυρίζεται ότι αφορά μόνο ένα σχολείο.

Εδώ λοιπόν, προκύπτει η πραγνματικότητα: Εχουμε ξέσπασμα βίας σε ένα εγκαταλειμένο σχολείο, με κακές υποδομές, χωρίς ψυχολόγους και με πολλούς μαθητές οι οποίοι σύμφωνα με διαγνώσεις από το ΚΕΔΑΣΥ, θα έπρεπε να φοιτούν σε άλλου τύπου σχολεία! Κι όμως, η πολιτική της κυβέρνησης τους αφήνει εκεί που βρίσκονται ΠΑΡΑ τις διαγνώσεις (όταν υπάρχουν κι αυτές, γιατί τα ραντεβού για διαγνώσεις στα ΚΕΔΑΣΥ μπορεί και να χρειαστούν ...χρόνια για να πραγματοποιηθούν... Επίσης, η εγκατάλειψη και η αίσθηση ότι τους προετοιμάζουν για φτηνό εργατικό δυναμικό γίνεται εμφανής και γεννά απελπισία στους νέους που ξεσπούν με βία και σπασίματα, όπως στο σχολικό συγκρότημα «Ευκλείδης» στην οδό Κατσιμίδη, στην ανατολική Θεσσαλονίκη και προκάλεσαν φθορές ευρείας έκτασης τόσο στο εσωτερικό του κτηρίου όσο και στον αύλειο χώρο. Και αν -σε μεμονωμένες περιπτώσεις- ίσως και να υπάρχουν νέοι που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να τα σπάνε, αυτό ας μην το γενικεύουμε γιατι τότε είναι που θα το βρούμε για τα καλά μπροστά μας. Δεν είναι οι νέοι έτσι. Ετσι τους κάνει η απουσία οράματος και μέλλοντος... 

Που είναι οι ψυχολόγοι σε ΟΛΑ τα σχολεία;

Να προσληφθούν ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί σε ΟΛΑ τα σχολεία και ζητά η ΕΛΜΕ Καβάλας, με αφορμή περιστατικό παραβατικής συμπεριφοράς μαθητών που καταγράφηκε σε σχολείο της περιοχής. Οι εκπαιδευτικοί υπενθυμίζουν πως οι μαθητές/τριες δεν είναι εγκληματίες, ενώ υπογραμμίζουν πως η παράβαση σε τέτοιες ηλικίες αντιμετωπίζεται «με μέτρα διοικητικά, αλλά κυρίως αντιμετωπίζεται με μέτρα παιδαγωγικά. Γιατί ο σκοπός τους δεν είναι η τιμωρία, αλλά ο σωφρονισμός». «Το αίτημά μας λοιπόν για εισαγωγή ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία επανέρχεται επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε. Αίτημα το οποίο φέτος δεν ικανοποιήθηκε, παρά τις εξ αντιθέτου δηλώσεις του ΓΓ του ΥΠΑΙΘ» αναφέρει χαρακτηριστικά. 

Τι πρέπει να γίνει στο συγκεκριμένο σχολείο και στα σχολεία

Η ΕΛΜΕ Κεφαλονιάς -Ιθάκης, ζητά:

    Να διευθετηθεί η ασφάλεια πρόσβασης από και προς στο σχολείο με δημιουργία δεύτερης εισόδου, με εκσυγχρονισμό της υπάρχουσας που μόλις πρόσφατα μπήκε πόρτα, με σήμανση και άλλα μέτρα κυκλοφοριακής ρύθμισης ύστερα από σχετική μελέτη.

•    Να γίνει περίφραξη, εξωραϊσμός και αξιοποίηση του Δάσους από την εκπαιδευτική κοινότητα.

•    Να στελεχωθεί με ψυχολόγο και κοινωνικό λειτουργό για όλες τις ώρες λειτουργίας του σχολείου και αποκλειστικά γι αυτό το σχολείο.

•    Να μην χαθεί πλέον άλλη διδακτική ώρα λόγω των απραγματοποίητων σχολικών μεταφορών δύο μήνες περίπου μετά την έναρξη του σχολικού έτους.

•    Να χωριστούν τα τμήματα σε λιγότερους μαθητές,  να δημιουργηθεί άμεσα τμήμα ένταξης και να υπάρξει παράλληλη στήριξη όπου απαιτείται.

•    Να υπάρξει ιδιαίτερη στήριξη και φροντίδα για τους εργαζόμενους μαθητές .

•    Να ληφθούν ιδιαίτερα μέτρα για τους μαθητές, οι οποίοι σύμφωνα με διαγνώσεις από το ΚΕΔΑΣΥ, θα έπρεπε να φοιτούν σε άλλου τύπου σχολεία.

•    Να υπάρξουν ημερίδες και συνεχείς ενημερώσεις από τους φορείς αντιμετώπισης των εξαρτήσεων και εξαρτητικών συμπεριφορών.

Όπως εξάλλου παρατηρεί ο Στάθης Αθανασιάδης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός ΕΠΑΛ, με κοινωνική σύνθεση των μαθητών σχεδόν 80% από παιδιά ταλαιπωρημένων οικονομικών μεταναστών και προσφύγων, με παιδιά από φτωχές λαϊκές οικογένειες που οι γονείς είναι ή άνεργοι ή δουλεύουν 12ωρα για 550 ευρώ «στοιβάζονται» στα ιδιότυπα αυτά σχολεία της εγκαταλελειμμένης εκπαίδευσης να «μορφωθούν».

«Σε ακατάλληλα κτήρια, με υποχρηματοδότηση (κάθε χρόνο με το σταγονόμετρο τα απολύτως απαραίτητα και αυτά όχι πάντα), χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, με ύλη για τα βασικά μαθήματα κάθε χρόνο "εξαφανισμένη", τα παιδιά αυτά "οσμίζονται" το αδιέξοδο αύριο και αρχίζουν να συμπεριφέρονται "τρελά" όπως περιγράφει ο συνάδελφος. Δεν υπάρχει όραμα δεν υπάρχει απτή ελπίδα για να τα ενεργοποιήσει σε άλλη κατεύθυνση. Αρνούνται να παρακολουθήσουν, αρνούνται να " υποταχθούν" σ’ ένα εκπαιδευτικό σύστημα που τους ετοιμάζει σαν αμόρφωτο φτηνό εργατικό δυναμικό», λέει.

Με όλα αυτά θέλουμε να τονίσουμε ότι η καταστολή ποτέ και πουθενά δε λύνει από μόνη της τα προβλήματα. Τα κρύβει κάτω απ' το χαλί, αντιμετωπίζοντας επιφανειακά τα συμπτώματα αλλά όχι την αιτία τους. Η επένδυση σε υποδομές, σε ψυχολογους σε όλα τα σχολεία, σε κοινωνικούς λειτουργούς, με ενεργοποίηση συζητήσεων και συλλόγων γονέων, και κυρίως, με εμπιστοσύνη στον εκπαιδευτικό της τάξης αντί για συνεχή ενασχόλησή του με γραφειοκρατικές εργασίες και παραπομπές τους σε δικαστήρια όταν απεργούν, ίσως θα έδινε μια ουσιαστική λύση.  Αλλα για κάτι τέτοιο χρειάζεται κατ' αρχάς ένας υπουργός Παιδείας -και όχι Θρησκευμάτων και Δικαστηρίων.