Δημοσιεύτηκε με ΦΕΚ (4509/Β/25-8-2022) η απόφαση του ΥΠΑΙΘ που προβλέπει τη συγκρότηση εκπαιδευτικών ομίλων στις σχολικές μονάδες και τον ορισμό ενδοσχολικών συντονιστών και μεντόρων, με την τετριμμένη φράση που χρησιμοποιεί εδώ και 3 χρόνια, αυτή της ενδυνάμωσης του εκπαιδευτικού έργου.

Η ΕΛΜΕ Ζακύνθου αναφέρει ότι με «συνταγές» που δοκιμάστηκαν σε πλήθος άλλων χωρών στο παρελθόν και απέτυχαν, ακόμα και ως νομοθετήματα που έμειναν στο συρτάρι (νόμος Διαμαντοπούλου του ΠΑΣΟΚ), το ΥΠΑΙΘ επιχειρεί να παρέμβει ακόμα περισσότερο στη λειτουργία και το περιεχόμενο του σχολείου, όχι όμως από τη σκοπιά των συμφερόντων των μαθητών και των εκπαιδευτικών.

Εκπαιδευτικοί όμιλοι

Μπορούν να λειτουργούν (όχι υποχρεωτικά) μετά το πέρας του ωρολογίου προγράμματος ή ακόμα και κατά τις διδακτικές ώρες του ολοήμερου προγράμματος. Πρόκειται για τη διενέργεια πλήθους δραστηριοτήτων που στη σχολική πραγματικότητα είναι ανεφάρμοστες, εκτός και αν εμπλακούν οι δήμοι ή ιδιώτες.

Σε κάθε περίπτωση, με δεδομένη την υποχρηματοδότηση και την έλλειψη κατάλληλου προσωπικού, η λειτουργία των εκπαιδευτικών ομίλων είναι πρακτικά αδύνατη, παρά μόνο με τη χρηματική επιβάρυνση των γονιών!

Άλλωστε, σε τι υποδομές να πραγματοποιηθούν π.χ. εργαστήρια ρομποτικής, ορχήστρας, καλλιτεχνικής δημιουργίας, όταν μόνο το 10% των σχολικών μονάδων έχουν βοηθητικούς χώρους για εργαστήρια, βιβλιοθήκες, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων κλπ.;

Όπως σωστά επισημαίνει η ΕΛΜΕ Ζακύνθου, «οι εκπαιδευτικοί έχουμε τεράστια εμπειρία από πολιτιστικές, επιστημονικές, αθλητικές πρωτοβουλίες με την ενεργή συμμετοχή των μαθητών μας. Χιλιάδες συνάδελφοι δε φείδονται χρόνου και μόχθου προκειμένου να δώσουν ζωντάνια σε ένα σχολείο στεγνό, αποκρουστικό πολλές φορές για τους μαθητές. Δε θα επιτρέψουμε αυτή η προσπάθειά μας να γίνει στοιχείο κατηγοριοποίησης των σχολικών μονάδων και ελαστικοποίησης του ωραρίου εργασίας μας. Δε θα επιτρέψουμε να εμπεδωθεί ένα καθεστώς απλήρωτης εργασίας».

Ενδοσχολικός συντονιστής

Οι ενδοσχολικοί συντονιστές αναλαμβάνουν να «συντονίζουν» το έργο εκπαιδευτικών όμοιων ειδικοτήτων ή τάξεων. Κάτι δηλαδή που γίνεται έτσι κι αλλιώς στα πλαίσια της συνεργασίας των εκπαιδευτικών, της καθημερινής συζήτησης και του διαλόγου στα σχολεία στο πλαίσιο της παιδαγωγικής ευθύνης που έχουν.

Φυσικά, αυτό για το ΥΠΑΙΘ είναι το προκάλυμμα, γιατί αναφέρεται ρητά πως καθήκον των ενδοσχολικών συντονιστών είναι η «επόπτευση του προγραμματισμού της διδακτέας ύλης», η σύνταξη προγραμματισμού και αποτίμησης των ενεργειών, οι μηνιαίες συνεδριάσεις και οι τουλάχιστον 3 διδασκαλίες που τις παρακολουθούν οι εκπαιδευτικοί των τάξεων/ ειδικοτήτων.

Δηλαδή μια μορφή εκπαιδευτικού «αυθεντίας» ο οποίος θα «αναφέρει» στον διευθυντή/προϊστάμενο. Δηλαδή στα 2 τμήματα τάξεων ο ένας θα συντονίζει τον άλλο συνάδελφο, ενώ σε μια σειρά ειδικότητες, πχ. Πληροφορική, ο συντονιστής θα συντονίζει τον εαυτό του!

Στη συντριπτική πλειοψηφία των σχολείων αυτό το μέτρο είναι από ανεφάρμοστο έως γελοίο. Ολόκληρες ειδικότητες καλύπτονται από έναν έως τρεις συναδέλφους (φυσικών επιστημών, πληροφορικής, κοινωνιολόγοι, οικονομικών, γυμναστές, ξένες γλώσσες).

Στην ουσία πρόκειται για μια πρόχειρη αντιγραφή του – έτσι κι αλλιώς αντιδραστικού – αγγλικού μοντέλου δομής και αξιολόγησης, το οποίο εφαρμόζεται σε σχολεία γίγαντες που λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και έχουν μεγάλη οικονομική διαστρωμάτωση στο προσωπικό του σχολείου (εκπαιδευτικοί-μέντορες-συντονιστές-διευθυντές).

Είναι ενδεικτικό πάντως της στόχευσης του υπουργείου για προσαρμογή του ελληνικού σχολείου στο πιο σκληρό, ταξικά διαφοροποιημένο σχολείο της Ε.Ε που ήδη εφαρμόζεται σε πολλές χώρες. Στον δρόμο αυτό κινήθηκαν και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Παιδαγωγικός σύμβουλος – μέντορας

Πρόκειται για άλλη μια αποτυχημένη συνταγή του παρελθόντος. Το ΥΠΑΙΘ αναφέρει πως ρόλος του «μέντορα» είναι «να εμπνεύσει, να προσανατολίσει και να υποστηρίξει κάθε νεοδιοριζόμενο ή πρόσφατα τοποθετημένο στη σχολική μονάδα μόνιμο, αναπληρωτή ή ωρομίσθιο εκπαιδευτικό, με προϋπηρεσία έως πέντε (5) έτη».

Καταρχάς μετά από 12 χρόνια αδιοριστίας και διορισμών με το σταγονόμετρο, η πλειοψηφία των νεοδιοριζόμενων, αλλά και των αναπληρωτών, έχει ήδη 5 χρόνια προϋπηρεσία.

Η στήριξη του νέου συναδέλφου γινόταν ανέκαθεν από τον σύλλογο διδασκόντων, τα πιο έμπειρα μέλη του, με ένα πνεύμα συναδελφικότητας, προσαρμογής του συναδέλφου στα νέα του καθήκοντα.

Αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κάποια «αυθεντία» με διδακτορικό ή μεταπτυχιακό ή διάφορα προσόντα, που θα τους προσανατολίζει στο έργο τους.

Το μέτρο του μέντορα αντικειμενικά συνδέεται με τη «διοικητική αξιολόγηση» του νεοδιορισμένου συναδέλφου, όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και τη διαδικασία μονιμοποίησής του στη διετία, όπως προβλέπει ο νόμος.

Παράλληλα, ο ορισμός του από τον Διευθυντή/προϊστάμενο της σχολικής μονάδας ακόμα και αν ο συνάδελφος διαφωνεί με αυτό, δημιουργεί μια απαράδεκτη, αυταρχική λογική μέσα στα σχολεία, ενδεικτική των προθέσεων.

Τα παραπάνω καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών και των εκπαιδευτικών. Όλα αυτά τα χρόνια ο Σύλλογος Διδασκόντων, τόσο στην αρχή και στο τέλος, όσο και κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, συνεδριάζει, συζητά, προσπαθεί να λύνει ζητήματα που προκύπτουν, πάντα συλλογικά και προς όφελος των μαθητών.

Η ΙΔΙΑ Η ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΙΔΑΣΚΌΝΤΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ!

Ιδίως οι νέοι συνάδελφοι δεν έχουν ανάγκη από «μέντορες» και «συντονιστές». Έχουν ανάγκη από ολιγομελή τμήματα, κάλυψη όλων των κενών με βάση τις ανάγκες των μαθητών, υλικοτεχνική υποδομή σε σχολεία σύγχρονα, μισθούς αξιοπρεπείς, μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Έχουν ανάγκη από συστηματική επιστημονική επιμόρφωση, άμεσα συνδεδεμένη με τα Πανεπιστήμια, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν.

Αυτά είναι τα ζητήματα που πρέπει να ικανοποιήσει το Υπουργείο και όχι να πετάει την μπάλα στην εξέδρα με διάφορες μορφές που όχι μόνο δε δυναμώνουν το παιδαγωγικό κλίμα, αλλά δημιουργούν εκπαιδευτικούς πολλών ταχυτήτων, διαρρηγνύουν το συναδελφικό κλίμα και αυξάνουν τον γραφειοκρατικό φόρτο, απαξιώνουν και στην πράξη καταργούν τον Σύλλογο Διδασκόντων με τη μεταφορά πλήθους αρμοδιοτήτων στη διεύθυνση του σχολείου.

Καμία σχέση δηλαδή με το σχολείο που έχουν ανάγκη οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί. Το Υπουργείο να μην προχωρήσει στην εφαρμογή των παραπάνω αντιδραστικών / αντιπαιδαγωγικών ρυθμίσεων.

Οι Σύλλογοι Διδασκόντων έχουν την εμπειρία, τη βούληση, την επαγγελματική ευσυνειδησία να είναι δίπλα σε όποιο συνάδελφο παραστεί ανάγκη!