Όταν το 2016 έβγαινε ο Φίλης και ανακοίνωνε νέο τρόπο πρόσβασης στην εργασία, δεν περιμέναμε τίποτα, βγήκαμε στον δρόμο εμείς, η γενιά της αναπλήρωσης, και αντισταθήκαμε. Δεν περιμέναμε να βγει κάποια απόφαση από «αλλού». Βγήκαμε και διαδηλώσαμε και σπάσαμε τις φιέστες του Φίλη με ό,τι όπλα είχαμε, με όποια στήριξη υπήρξε από τους συλλόγους μας.
Τον Μάρτη του 2018 όταν ο Γαβρόγλου ανακοίνωνε το δικό του νέο σύστημα προσλήψεων που θα έφερνε (και τελικά έφερε) την απόλυση δεκάδων χιλιάδων από εμάς, δεν περιμέναμε από καμιά ομοσπονδία να οργανώσει τον αγώνα για εμάς. Αντίθετα επιβάλαμε στις ομοσπονδίες να αποφασίσουν να στηρίξουν τις κινητοποιήσεις μας. Τρεις Παρασκευές του Μαρτίου αναπληρωτές ταξίδευαν από όλη την Ελλάδα για να φτάσουν στο Υπουργείο Παιδείας, χωρίς απεργία. «Δεν τραβάει ο κόσμος», «δεν συμμετέχει στις απεργίες» έλεγαν, και έβγαζαν διευκολυντικές τρίωρες στάσεις αγνοώντας τα χιλιάδες άτομα που ταξίδευαν για να έρθουν στην Αθήνα. Εμείς η νέα βάρδια της εργασίας δεν περιμέναμε, δεν κάτσαμε στα αυγά μας. Ακόμα και στις ίδιες τις συγκεντρώσεις κάναμε κατάληψη στις διευθύνσεις, στο Υπουργείο και κάναμε συνελεύσεις και αποφασίζαμε εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι για εμάς τα επόμενα βήματά μας.
Τον Γενάρη του 2019 όταν και ήρθε η ψήφιση του προσοντολογίου και οι ομοσπονδίες έμεναν σε μια απεργία την μέρα ψήφισης, μας θυμάστε; Όταν παιζόταν η δουλειά μας, το μέλλον μας, πήραμε ξανά τον αγώνα στα χέρια μας. Οι ίδιες οι αναπληρώτριες και αναπληρωτές με κατάληψη στην Πρυτανεία, ανάγκαζαν τις ομοσπονδίες να κηρύξουν ξανά και ξανά απεργία, αποφάσιζαν να κάνουν κάλεσμα σε όλο τον κόσμο της επισφαλούς εργασίας σε συμπόρευση. Αυτό το κίνημα δεν έπαιρνε στις πλάτες του μόνο την οργάνωση των μορφών αγώνα αλλά και το πλαίσιο και τα αιτήματα. Δεν διεκδικούσαμε απλά να μην ψηφιστεί ένα νομοσχέδιο που μας χτυπούσε, αλλά από τις συνελεύσεις αγώνα των διαδηλώσεων έβγαιναν τα αιτήματα για «μόρφωση δουλειά για όλο τον λαό». Οι ίδιοι οι αναπληρωτές αποφάσισαν την παρέμβαση στο δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ, τη συγκέντρωση στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, απεργιακή συναυλία, σύσκεψη συζήτηση για τις σύγχρονες μορφές ελαστικής εργασίας και τις δυνατότητες ανάπτυξης κοινού αγώνα των ελαστικά εργαζόμενων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, προβολή ταινιών και ντοκιμαντέρ, αφισοκολλήσεις και πολλά άλλα. Η πραγματική οργάνωση του αγώνα στα χέρια των ίδιων των εργαζομένων.
Τώρα επιχειρείται η επιβολή των νόμων πειθάρχησης της ατομικής αξιολόγησης πάνω στις πλάτες μας, με εκβιασμούς, με τρομοκρατία με ανακλήσεις διαπιστωτικών πράξεων μονιμοποίησης μας. Βλέπουμε για άλλη μια φορά τις ομοσπονδίες φοβικά και σκυμμένα να καθυστερούν, να παίρνουν αποφάσεις για μετά από ένα μήνα και μας αφήνουν άοπλες και άοπλους μπροστά στους αξιολογητές. Ε, λοιπόν έχουμε βρει τον τρόπο για να σηκώσουμε την μάχη στις πλάτες μας. Από τις πρώτες μέρες έχουν ήδη βγει κείμενα από την Πελοπόννησο, από την Κρήτη, από την Θεσσαλονίκη και από την Κάρπαθο που τα υπογράφουν επώνυμα νεοδιόριστες και νεοδιόριστοι, αναπληρώτριες, όλη η νέα φουρνιά της εργασίας και λέμε ότι δεν θα υποταχθούμε. Δεν θα σκύψουμε το κεφάλι. Δεν θα φοβηθούμε από τις απειλές. Η νέα γενιά έχει δείξει τις περγαμηνές της, έχει αποδείξει ότι στέκεται περήφανα στην θέση της παλιάς γενιάς των εκπαιδευτικών που αντιστάθηκαν τόσες δεκαετίες.
Η διάλυση του δημόσιου σχολείου δεν θα περάσει, όχι πάνω στην γενιά μας.
Ξέρουμε μάλιστα και τον τρόπο, το έχουμε ξανακάνει άλλωστε. Η δύναμή μας είναι στους τοπικούς συλλόγους και ΕΛΜΕ, στις συνελεύσεις μας. Θα πάρουμε ξεκάθαρες αποφάσεις, όχι απλά να ζητάμε από τις ομοσπονδίες να αποφασίσουν για εμάς, αλλά και εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι θα κατοχυρώσουμε ότι κάθε σύλλογος και ΕΛΜΕ θα αποφασίσει την Απεργία-Αποχή από την ατομική αξιολόγηση, θα αποφασίσει στάσεις εργασίας για ολόκληρες σχολικές μονάδες όταν οι αξιολογητές δοκιμάσουν να πλησιάσουν τα σχολεία μας και θα τους περιμένουμε. Με πανό και συνθήματα, να μην τολμήσουν να περάσουν την πόρτα του σχολείου.
Και ετοιμαζόμαστε για την μάχη, κόντρα σε κάθε δυσκολία, κόντρα σε κάθε εμπόδιο, κόντρα σε κάθε στάση υποταγής ή συναίνεσης, εμείς θα βγούμε μαζικά σε διαδηλώσεις, με κάθε όπλο που έχουμε στην φαρέτρα μας, σε έναν ασταμάτητο αγώνα για να υπερασπιστούμε την δουλειά μας, το σχολείο μας, τα παιδιά μας. Γιατί είναι η δική μας ώρα και δεν θα αφήσουμε να διαλύσουν το σχολείο στη βάρδιά μας.
Μας θυμάστε;
Ερχόμαστε!
