Από τον φιλόλογο Γιώργο Παπαθεοδώρου

 

Παιδαγωγικός προτεσταντισμός...

 

Αυτή η ανοησία: μόλις κλείνουν τα σχολεία για μια- δυο μέρες να ξεκινά αυτομάτως στα σχολεία η τηλεκπαίδευση πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Δεν θέτω το θέμα της τηλεκπαίδευσης στην πολιτική του διάσταση, δεν αναφέρομαι στην τηλεκπαίδευση ως απεργοσπαστικό μηχανισμό κατά τη διάρκεια μαθητικών καταλήψεων, δεν έχω σκοπό να θίξω ούτε καν την παιδαγωγική γελοιότητα της συνεχούς εναλλαγής (κανονικό μάθημα, 2-3 μέρες τηλεκπαίδευση, μετά κανονικά, ξαναχιονίζει οπότε άντε πάλι 2 μέρες τηλεκπαίδευση κοκ) λες και η εκπαιδευτική διαδικασία λειτουργεί όπως τα υβριδικά αυτοκίνητα: πατάω το διακόπτη και περνώ από τη βενζίνη στο υγραέριο...

 

Περισσότερο με εξοργίζει το συμπλεγματικό εκδικητικό μίσος απέναντι στα παιδιά, η κοινωνιοπαθής μανία μήπως χαρούν λίγο, μήπως απολαύσουν μια δυο μέρες ξεγνοιασιάς και ξεκούρασης.

 

Γενιές και γενιές μαθητών, η δική μου γενιά πριν 50 περίπου χρόνια, τα παιδιά μου πριν 20 χρόνια, οι παπούδες κι οι γιαγιάδες μου πριν έναν αιώνα, λαχταρούσαν πότε θα χιονίσει, πότε θα πεθάνει κανένας βασιλιάς, πότε θα γίνει κάτι έκτακτο να χάσουν καμιά μέρα μάθημα. Και τι έγινε; Πήγε πίσω η μόρφωση του έθνους;

 

Ρε ελεεινοί πρώην ΔΑΠίτες, θεούσοι και θεούσες, επειδή εσείς ζήσατε μια άθλια εφηβεία χωρίς χαρά, χωρίς παιδική ηλικία, θέλετε να επιβάλετε τη μιζέρια σας σε όλα τα παιδιά;

 

Αφήστε τα παιδιά να βγουν έξω με τους φίλους τους, να παίξουν χιονοπόλεμο, να βγουν μια βόλτα (πράγματα που φυσικά θα κάνουν, απλώς θα τους κάνετε τα νεύρα τσατάλια γιατί κάθε μια ώρα θα πρέπει να μπαίνουν στο Webex να δηλώνουν την παρουσία τους και μετά να κλείνουν το κινητό τους...)