Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΟΙΕΛΕ σε ρόλο «γλάστρας»
Ανακοίνωση της ΟΙΕΛΕ: «Μετά από πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, την Τετάρτη, 8/2, θα πραγματοποιηθεί συνάντηση αντιπροσωπείας του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ με εκπροσώπους του κόμματος. Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στις 14:30.
Τα μέλη του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ θα παρουσιάσουν την δραματική κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης (ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια, κέντρα ξένων γλωσσών, ΙΕΚ, Κέντρα Μελέτης) και θα ζητήσουν ο ΣΥΡΙΖΑ να δεσμευτεί προεκλογικά, όπως άλλωστε είχε εξαγγείλει από τον Ιούλιο του 2020 ο Πρόεδρός του Αλ. Τσίπρας, για την ψήφιση ενός νέου, συνολικού, δίκαιου νόμου για το χώρο.
Αμέσως μετά τη συνάντηση, θα εκδοθεί σχετική ανακοίνωση της Ομοσπονδίας».
Ενόψει εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ, ξαναζεσταίνει το παραμύθι της υπεράσπισης των εργασιακών δικαιωμάτων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και της δήθεν πάταξης των αυθαιρεσιών από τους σχολάρχες. Διάλεξε, λοιπόν, ως «γλάστα» τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΟΙΕΛΕ, αξιοποιώντας τις κομματικές και φιλικές σχέσεις που έχει παραδοσιακά με τους αστογραφειοκράτες της.
Η ΟΙΕΛΕ έσπευσε προθύμως να αναλάβει αυτόν το ρόλο, σπέρνοντας αυταπάτες στους βαριά χειμαζόμενους -από την τρομοκρατία των σχολαρχών και του επαίσχυντου νόμου Κεραμέως-, ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς ότι με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές θα δουν επιτέλους άσπρη μέρα. Εκεί ακριβώς στοχεύει η αναφορά της ΟΙΕΛΕ περί αναζήτησης «δεσμεύσεων» από τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ.
Για να ξεδιαλυθεί, λοιπόν, μια και καλή το παραμύθι των «δεσμεύσεων», αρκεί να θυμίσουμε τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα «καταργήσει τα Μνημόνια με ένα νόμο και ένα άρθρο» και τη μεγάλη κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος, όπου το συντριπτικό «ΟΧΙ» μετατράπηκε μέσα σε ένα βράδυ σε «ΝΑΙ».
Πέρα, όμως, από αυτά, που γνωρίζουν άπαντες, υπάρχει και η κατάρρευση των παραπειστικών «δεσμεύσεων» στην περίπτωση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Εδώ δεν είχαμε μόνο τα πασαλείμματα που έκανε ο νόμος Φίλης σχετικά με την προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών από τις αυθαιρεσίες των σχολαρχών και τις «αδικαιολόγητες» απολύσεις, αλλά και το ξήλωμα στη συνέχεια του νόμου Φίλη με το Μνημόνιο-4, μετά τις πιέσεις των ιμπεριαλιστών δανειστών και τον ξεσηκωμό των σχολαρχών.
Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τα όσα γράφαμε τον Μάιο του 2017 σε άρθρο με τίτλο «Ξηλώνεται ο νόμος Φίλη για τα ιδιωτικά σχολεία. Μεγάλο δώρο στους σχολάρχες»:
Ανατροπή στον νόμο Φίλη (νόμος 4415/2016) για την ιδιωτική εκπαίδευση φέρνει το Μνημόνιο-4 που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κατέθεσαν προς ψήφιση στη Βουλή. Μετά την απαίτηση των ιμπεριαλιστών δανειστών και ειδικά του ΔΝΤ και τις αντιδράσεις των σχολαρχών, που «είχαν ανεβεί στα κάγκελα», η συγκυβέρνηση πέταξε στα σκουπίδια και τις διατάξεις του νόμου Φίλη για τα ιδιωτικά σχολεία. Στις διατάξεις αυτές, οι συριζαίοι, είχαν επενδύσει πολύ στη δημαγωγική τους προπαγάνδα, αξιοποιώντας και τις κομματικές και φιλικές σχέσεις που έχουν με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΟΙΕΛΕ.
Είναι απύθμενο το θράσος των συριζαίων και η ευκολία με την οποία λένε χοντροειδέστατα ψέματα. Το έχουν αποδείξει πάμπολλες φορές. Μία από αυτές ήταν μόλις την προηγούμενη εβδομάδα. Ο υπουργός Παιδείας, κατά την επικοινωνιακού τύπου επίσκεψη του Τσίπρα στο υπουργείο Παιδείας, παρουσία του πρωθυπουργού, δήλωσε σχετικά, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για τα ιδιωτικά σχολεία: «Αυτή τη στιγμή είχαμε ένα μικρό μπλέξιμο, θεωρούμε ότι τα επιχειρήματά μας δεν έχουν απαντηθεί και ως εκ τούτου θεωρούμε ότι έχει γίνει δεκτό αυτό που ήδη υπάρχει».
Τη δήλωση αυτή ο Γαβρόγλου την έκανε ενώ ήδη ήταν έτοιμο το Μνημόνιο-4, του οποίου τις σχετικές διατάξεις γνώριζε πολύ καλά. Τον ίδιο ρόλο, του ψεύτη έπαιξε βεβαίως και ο Τσίπρας που καθόταν δίπλα στον υπουργό Παιδείας και καμάρωνε.
Για να μπορέσουμε να διαπιστώσουμε τις ανατροπές στον νόμο Φίλη για την ιδιωτική εκπαίδευση, θα αναφέρουμε πρώτα τις βασικές συνιστώσες του:
Νόμος Φίλη (άρθρο 28 του νόμου «Ρυθμίσεις για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση, τη διαπολιτισμική εκπαίδευση και άλλες διατάξεις»: Ν. 4415/2016)
Οταν το εν λόγω νομοσχέδιο συζητιόταν στη Βουλή στα τέλη του Αυγούστου του 2016 σημειώναμε ότι αυτό επιχειρεί να βάλει μια στοιχειώδη, κουτσουρεμένη τάξη στο χάος που επικρατεί στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, έπειτα από το γενικό ξεσάλωμα των σχολαρχών που ακολούθησε τις σχετικές ρυθμίσεις Αρβανιτόπουλου με τη μεταφορά των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο υπουργείο Εργασίας και την παύση ουσιαστικά κάθε ελέγχου στη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων από το υπουργείο Παιδείας. Δεν επρόκειτο δηλαδή, για κάποια άκρως επαναστατική ενέργεια των συριζαίων, γι’ αυτό και λέγαμε πως οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να τρέφουν ψευδαισθήσεις, ούτε να επαναπαύονται.
Στην Κόντρα (αρ. φύλ: 881) αναφέραμε τις βασικές διατάξεις του νόμου Φίλη και τις σχολιάζαμε ως εξής:
♦ Συγκεκριμενοποιείται το καθεστώς των συμβάσεων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Η αρχική σύμβαση είναι διετής, ορισμένου χρόνου, και αν αυτή δεν καταγγελθεί στο τέλος της διετίας, τότε μετατρέπεται αυτοδικαίως σε αορίστου χρόνου.
Μπαίνει, λοιπόν, περιορισμός στο καθεστώς των συμβάσεων, ώστε να αποτραπεί το γιγαντωμένο φαινόμενο, μετά τις ρυθμίσεις Αρβανιτόπουλου, των ολιγόμηνων συμβάσεων, που είχαν ως αποτέλεσμα ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί να απολύονται το καλοκαίρι -και επομένως να μην πληρώνονται- και να ξαναπροσλαμβάνονται τον Σεπτέμβρη.
♦ Η σύμβαση αορίστου χρόνου μπορεί να καταγγελθεί, πέραν όλων των άλλων περιπτώσεων που ισχύουν και για τους δημόσιους υπαλλήλους, «εάν ο εργοδότης επικαλείται και αποδεικνύει επαρκώς αιτιολογημένη διαταραχή του εκπαιδευτικού κλίματος στο σχολείο λόγω αδυναμίας συνεργασίας εργοδότη-εκπαιδευτικού».
Επίσης, στην περίπτωση κατάργησης τάξεων και τμημάτων τάξεων, καθώς και «ανεπάρκειας ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων τους (σ.σ. των εκπαιδευτικών)».
Η «διαταραχή του εκπαιδευτικού κλίματος», η «αδυναμία συνεργασίας εργοδότη-εκπαιδευτικού», που διαπιστώνονται από τον σχολάρχη, αν και «επαρκώς αιτιολογημένες» και η «ανεπάρκεια ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων», είναι διατυπώσεις που φανερά δίνουν το δικαίωμα στους εμπόρους της γνώσης να απολύουν τελικά τους «ανεπιθύμητους» εκπαιδευτικούς, ειδικά αυτούς που τους «μπαίνουν στη μύτη», επειδή δε δέχονται να γίνουν «πρόβατα» και να υπακούουν τυφλά στις ορέξεις τους.
Βέβαια, σύμφωνα με τον νόμο, οι απολύσεις αυτές συναντούν τώρα κάποια εμπόδια, αφού περνούν από τον έλεγχο του αντίστοιχου Υπηρεσιακού Συμβούλιου, που «επιβεβαιώνει εάν η σύμβαση εργασίας καταγγέλθηκε νομίμως, διαπιστώνει εάν η καταγγελία είναι καταχρηστική ή μη και εισηγείται σχετικά με την απόλυση στον αρμόδιο Διευθυντή Εκπαίδευσης, ο οποίος έχει δέσμια αρμοδιότητα να εκδώσει διαπιστωτική πράξη».
Μπορεί οι σχολάρχες να μην επιθυμούν με τίποτε ούτε αυτά τα ελάχιστα εμπόδια, που οι συριζαίοι βάζουν για να δώσουν σάρκα και οστά στην «υγιή επιχειρηματικότητα», στην οποία ομνύουν, όμως είναι γνωστό ότι τα Υπηρεσιακά Συμβούλια είναι και αυτά κρατικά όργανα και γι’ αυτό φροντίζουν να διαφυλάττουν σε κάθε περίπτωση τα συμφέροντα του συστήματος, ειδικά σε περιπτώσεις που οξύνεται η ταξική πάλη. Το σύστημα φροντίζει να θωρακίζεται, βλέποντας μακριά, στην ανάπτυξη των ταξικών αγώνων του μέλλοντος, που μπορεί να μην είναι και τόσο μακρινοί.
Είναι χαρακτηριστική η απάντηση που έδωσε το υπουργείο Παιδείας στον θόρυβο που ξεσήκωσαν ο Σύνδεσμος Ιδιοκτητών Ιδιωτικών Σχολείων, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα φιλικά τους προσκείμενα ΜΜΕ: «το άρθρο δεν αφαιρεί τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες να απολύουν εκπαιδευτικούς με μία προϋπόθεση που ισχύει σε όλα τα πολιτισμένα κράτη: Να αιτιολογούν επαρκώς την απόλυση».
♦ Σε περίπτωση που καταγγελθεί η σύμβαση αορίστου χρόνου του εκπαιδευτικού σε ένα σχολείο, καταβάλλεται σ’ αυτόν αποζημίωση ενός (1) μηνός για κάθε έτος προσφοράς των υπηρεσιών του σε αυτό το σχολείο. Στην αποζημίωση υπολογίζεται και η υπηρεσία του με σύμβαση ορισμένου χρόνου (η σύμβαση της πρώτης διετίας).
♦ Το διδακτικό ωράριο των ιδιωτικών εκπαιδευτικών παραμένει ως έχει, σύμφωνα με όσα προβλέπει το διοριστήριό τους, ανεξάρτητα από το αν καταργηθούν τάξεις ή τμήματα, ή οι ώρες διδασκαλίας ενός μαθήματος δεν επαρκούν για την κάλυψή του. Στους εκπαιδευτικούς αυτούς ανατίθενται άλλες σχολικές δράσεις και δραστηριότητες (ενισχυτική διδασκαλία, πρόσθετη διδακτική στήριξη, ενίσχυση της γλωσσομάθειας, διοικητικό έργο, κ.λπ.) προκειμένου να συμπληρώσουν το υποχρεωτικό τους ωράριο.
♦ Τα ιδιωτικά σχολεία μπορούν να πραγματοποιούν οποιαδήποτε εκπαιδευτική δράση πέραν του υποχρεωτικού ωρολόγιου προγράμματος (ενισχυτική διδασκαλία, πρόσθετη διδακτική στήριξη, ενίσχυση γλωσσομάθειας) με την προϋπόθεση να τη δηλώνουν και οι εκπαιδευτικοί να έχουν τα απαραίτητα τυπικά προσόντα.
Δεν υπάρχει, λοιπόν, φραγμός στις δράσεις, με τις οποίες οι σχολάρχες προσπαθούν να δελεάσουν τους πελάτες τους (ασφαλώς αυτούς που διαθέτουν και τα οικονομικά μέσα).
Απλά τώρα το υπουργείο Παιδείας επιχειρεί να ελέγξει στοιχειωδώς αυτές τις δράσεις, γεγονός που θα έχει ως αποτέλεσμα να περιοριστεί η μαύρη εργασία, η φοροδιαφυγή και να τηρούνται τα τυπικά προσόντα των διδασκόντων και οι όροι εργασίας τους.
Στην πραγματικότητα οι έμποροι της γνώσης έχουν πολλούς υπόγειους τρόπους για να διαφεύγουν τον έλεγχο. Αλλα δηλώνουν στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και άλλα κάνουν και όταν έρχεται ο αρμόδιος υπάλληλος να κάνει τον έλεγχο, αυτοί έχουν όλο το χρόνο να καλύψουν την παρανομία (τα ιδιωτικά σχολεία είναι «φρούρια» και δεν μπορεί ο καθένας να μπει ανεξέλεγκτα στους χώρους τους). Ας αφήσουμε δε, το γεγονός ότι πολλές Διευθύνσεις Εκπαίδευσης κάνουν συνειδητά «τα στραβά μάτια» στις παρανομίες των σχολαρχών, αφού το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του είναι συνδεδεμένοι σαν το νύχι με το κρέας με το κεφάλαιο και την επιχειρηματική του δράση.
Επίσης, είναι γνωστό ότι οι εκβιασμοί στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς δίνουν και παίρνουν. Με τις ουρές των ανέργων να καραδοκούν να πάρουν τη θέση των «τυχερών εργαζόμενων», την απουσία ταξικού διεκδικητικού κινήματος και συλλογικής ταξικής συνείδησης, την απουσία ουσιαστικής προστασίας από τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, οι εργαζόμενοι είναι πολύ εύκολο να πέσουν θύματα του εργοδότη τους. Οι σχολάρχες άλλους μισθούς φαίνεται να καταβάλλουν τυπικά στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς και άλλους τελικά αυτοί να παίρνουν με συμφωνίες «κάτω από το τραπέζι».
Τι αλλάζει με το Μνημόνιο-4
Τα κυριότερα σημεία του νόμου Φίλη που τροποποιεί προς το χειρότερο το Μνημόνιο-4 είναι τα εξής:
♦ Διευκρινίζεται η έννοια της «ανεπάρκειας ως προς την εκτέλεση των καθηκόντων» των ιδιωτικών εκπαιδευτικών σε «ανεπάρκεια διδακτική, παιδαγωγική» και προστίθεται και ως λόγος απόλυσης και η «επαγγελματική ασυνέπεια».
Το τελευταίο δίνει ένα ακόμα όπλο-αόριστο επιχείρημα στους σχολάρχες να πετάξουν από τις επιχειρήσεις τους, τους εκπαιδευτικούς. Τον ιδιωτικό εκπαιδευτικό θα ακολουθεί η ρετσινιά όχι μόνο του παιδαγωγικά και διδακτικά ανεπαρκούς, αλλά και αυτή του επαγγελματικά ασυνεπούς.
♦ Τη διδακτική, παιδαγωγική ανεπάρκεια ή την επαγγελματική ασυνέπεια διαπιστώνει ο Διευθυντής της σχολικής μονάδας, ο οποίος υποβάλλει δύο τουλάχιστον εκθέσεις που αφορούν δύο τουλάχιστον συνεχόμενα διδακτικά έτη, ενώ στο νόμο Φίλη, η «ανεπάρκεια» στηρίζεται σε δύο τουλάχιστον υπηρεσιακές εκθέσεις που συντάσσονται από τον αρμόδιο Διευθυντή Εκπαίδευσης.
Η εν λόγω διάταξη, πέραν του ότι εισάγει από το παράθυρο την αξιολόγηση, που δεν ισχύει ακόμη ούτε για τα ιδιωτικά σχολεία, είναι φωτογραφική της αξιολόγησης που θα επιχειρηθεί να εφαρμοστεί και στο δημόσιο σχολείο το επόμενο διάστημα. Η αξιολόγηση ξεκινάει από τη βάση της διοικητικής πυραμίδας (Διευθυντής του σχολείου) και προχωράει προς τα πάνω.
Σημειώνουμε ότι ο Διευθυντής της σχολικής μονάδας, στην περίπτωση των ιδιωτικών σχολείων, είναι της απόλυτης επιλογής του σχολάρχη. Είναι δηλαδή τσιράκι του σχολάρχη και επομένως την έκθεση αξιολόγησης του εκπαιδευτικού την κάνει στην ουσία ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του ιδιωτικού σχολείου.
Για ξεκάρφωμα, το υπουργείο συμπεριέλαβε στη διάταξη την αναφορά ότι οι εκθέσεις θα συντάσσονται επί τη βάσει των «κριτηρίων» που θα καθορίζει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής για τη διαπίστωση της «διδακτικής, παιδαγωγικής ανεπάρκειας» και της «επαγγελματικής ασυνέπειας». Γεύση τέτοιων «κριτηρίων» μπορούμε να πάρουμε από τους νόμους Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου για την αξιολόγηση.
♦ Τις εκθέσεις αυτές ο Διευθυντής του σχολείου τις κοινοποιεί στον Σχολικό Σύμβουλο, ο οποίος τη δεύτερη φορά «εφόσον το κρίνει σκόπιμο» «προσθέτει συμπληρωματική έκθεση». Είναι δηλαδή, στη διακριτική ευχέρεια του Σχολικού Συμβούλου να συντάξει δική του έκθεση.
Το Μνημόνιο-4 τα δίνει όλα στους σχολάρχες. Στην πραγματικότητα, ο Σχολικός Σύμβουλος, που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί το υπουργείο Παιδείας και είναι θεσμικό όργανο της Πολιτείας, έχει διακοσμητικό ρόλο σε αυτήν την αξιολογική διαδικασία, αφού σε αυτόν απλώς «κοινοποιείται» η έκθεση του Διευθυντή της σχολικής μονάδας (λέγε με σχολάρχη) και έχει το δικαίωμα, «εφόσον το κρίνει σκόπιμο» να συντάξει και δική του έκθεση τη δεύτερη φορά.
♦ Η νομιμότητα της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας κρίνεται από «ανεξάρτητη Επιτροπή», η οποία εξετάζει αν η σύμβαση εργασίας καταγγέλθηκε νομίμως και αν η καταγγελία είναι καταχρηστική ή μη και αποφαίνεται σχετικά.
Η Επιτροπή συγκροτείται με απόφαση του υπουργού Παιδείας και αποτελείται από τρεις (3) Πρωτοδίκες -ο ένας εξ αυτών είναι Πρόεδρος της Επιτροπής-, που υπηρετούν στο Τμήμα Εργατικών Διαφορών του Πρωτοδικείου Αθηνών. Οι Πρωτοδίκες υποδεικνύονται από το Τριμελές Συμβούλιο Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου.
Στην Επιτροπή συμμετέχουν ένας εκπρόσωπος της ΟΙΕΛΕ και ένας του συνδέσμου των σχολαρχών ως παρατηρητές, χωρίς δικαίωμα ψήφου. Το πόσο «ανεξάρτητη» θα είναι αυτή η Επιτροπή το καταλαβαίνουμε, αφού είναι γνωστή η διαπλοκή της εκτελεστικής με τη δικαστική εξουσία.
Οι ιμπεριαλιστές δανειστές απαίτησαν και έφυγαν από τη μέση τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, στα οποία μετέχουν με δικαίωμα ψήφου και δύο αιρετοί εκπρόσωποι των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Θέλουν σε κάθε περίπτωση να έχουν «δεμένο τον γάιδαρό» τους, βλέποντας μακριά, σε περιόδους ανάπτυξης του ταξικού κινήματος, τότε που τα Υπηρεσιακά Συμβούλια θα δέχονται μεγάλες πιέσεις από το κίνημα και ίσως εξαναγκαστούν σε κάποιες περιπτώσεις να κάνουν πίσω και να μη δεχθούν τις απολύσεις των εκπαιδευτικών.
Την αντικατάσταση των Υπηρεσιακών Συμβουλίων από την «ανεξάρτητη» Επιτροπή των δικαστών την έκανε «γαργάρα» η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΟΙΕΛΕ από τότε που άρχισε ήδη να ψιθυρίζεται η εν λόγω αλλαγή. Μάλιστα τότε σχεδόν πανηγύριζε, διαλαλώντας ότι «δεν πέρασε των σχολαρχών», που ήθελαν τις μαζικές αναιτιολόγητες απολύσεις. Βάφτισε, λοιπόν, «το ψάρι, κρέας» στο πλαίσιο του παζαριού με το υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση.
♦ Η Επιτροπή συνεδριάζει και αποφαίνεται υποχρεωτικά εντός εξήντα (60) ημερολογιακών ημερών από την καταγγελία και υποβάλλει την πρότασή της στον αρμόδιο Διευθυντή Εκπαίδευσης, στην οποία διατυπώνεται η κρίση της σχετικά με τη νομιμότητα της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας. Ο Διευθυντής Εκπαίδευσης έχει δέσμια αρμοδιότητα να εκδώσει σχετική απόφαση περί απόλυσης ή μη του εκπαιδευτικού, σύμφωνη με το περιεχόμενο της πρότασης της Επιτροπής εντός τριών (3) ημερών από την υποβολή σε αυτόν της πρότασης.
«Σε περίπτωση άπρακτης παρέλευσης της εν λόγω προθεσμίας τεκμαίρεται η νομιμότητα και μη καταχρηστικότητα της καταγγελίας».
Η διάταξη αυτή είναι η επιτομή της αντιδραστικότητας και της καταπάτησης κάθε εργασιακού δικαιώματος. Το περίφημο «τεκμήριο αθωότητας» πετιέται στα σκουπίδια και ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός απολύεται στιγματισμένος γιατί η Επιτροπή δεν «κατάφερε» να συνεδριάσει. Πρόκειται για ένα ακόμη «παράθυρο», για ένα επιπλέον δώρο στους σχολάρχες, που με υπόγειες διαδρομές θα πετυχαίνουν τη μη πραγματοποίηση των συνεδριάσεων της Επιτροπής και έτσι θα απολύουν, χωρίς το παραμικρό εμπόδιο, τους εκπαιδευτικούς που τους είναι ανεπιθύμητοι.
♦ Οπως και ο νόμος Φίλη έτσι και το Μνημόνιο-4 αφήνει ανοικτό τον δρόμο και για απολύσεις κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, αφού δεν υπάρχει δεσμευτικός χρόνος για την καταγγελία των συμβάσεων αορίστου χρόνου.
♦ Το εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα διδασκαλίας αποφασίζεται το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου από τον Διευθυντή του σχολείου και τον υπεύθυνο Σχολικό Σύμβουλο, ενώ ο νόμος Φίλη προϋπέθετε τη συνεργασία του Διευθυντή με τον Σύλλογο Διδασκόντων.
Οι συριζαίοι, που τάχα κόπτονται για τη δημοκρατία στο σχολείο, ξηλώνουν και την ελάχιστη αρμοδιότητα του Συλλόγου Διδασκόντων να έχει λόγο στη διαμόρφωση του ωρολόγιου προγράμματος. Και τυπικά ο σχολάρχης έχει τη δυνατότητα να μετατρέψει το σχολείο του σε κανονικό φροντιστήριο.
♦ Η αποζημίωση που δίνεται «στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, των οποίων η σύμβαση καταγγέλλεται, καθώς και στους αποχωρούντες ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς λόγω συμπληρώσεως του συντάξιμου χρόνου ή του 70ού έτους της ηλικίας τους», καταβάλλεται «σύμφωνα με τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας».
Σημειώνουμε ότι το Μνημόνιο-3 εισήγαγε νέες ρυθμίσεις που μείωσαν δραματικά την αποζημίωση. Ετσι, προ Μνημονίων, ένας ιδιωτικός εκπαιδευτικός που απολυόταν ενώ είχε π.χ. 28 έτη υπηρεσίας στο ίδιο σχολείο θα λάμβανε αποζημίωση ίση με 28 μηνιαίους μισθούς (έναν μισθό για κάθε έτος υπηρεσίας στο ίδιο σχολείο). Τώρα, μετά το Μνημόνιο-3, εφόσον δεν έχει προειδοποιηθεί από τον εργοδότη ο ίδιος θα λάβει 24 μισθούς, ενώ αν προειδοποιηθεί τέσσερις (4) μήνες πριν την απόλυση θα λάβει τους μισούς, δηλαδή 12 μισθούς.
Η διάταξη αυτή, είναι φανερό, ότι χαρίζει εκατομμύρια ευρώ στους σχολάρχες.
