Μπορεί να «συναντήθηκαν» ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Οδυσσέας και ο Ουίλιαμ Σέξπιρ; Κυριολεκτικά όχι. Μεταφορικά, μπορεί στον Ερημίτη Κέρκυρας. Εκεί βρέθηκε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Επίσημος προσκεκλημένος και ομιλητής στην έναρξη των εργασιών του «Kassiopi Project». Το έργο παρουσιάστηκε ως δημιουργία ενός καινοτόμου, πολυτελούς οικολογικού προορισμού. Την ίδια ώρα ντόπιοι σκάρωναν τραγούδι: «Λεφτά, λεφτά, λεφτά, λεφτά, λεφτά / Λεφτά, λεφτά, όλα για τα λεφτά / Ο κόσμος δεν τσ’ αφήνει, τσου κράζει δυνατά / Ο Ερημίτης είναι προίκα για τα μιτσά» (μικρά).

 

Προίκα λοιπόν ο Ερημίτης, το μοναδικό κομμάτι του νησιού στο οποίο διατηρήθηκε το φυσικό τοπίο που υπήρχε πριν από την έλευση των Ενετών και τις τεράστιες ελιές που φυτεύτηκαν.

Απέναντι από τις αλβανικές ακτές

Μιλάμε για την άκρη της Ελλάδας, στη βορειοανατολική Κέρκυρα, ανάμεσα στον Άγιο Στέφανο Σινιών και την παραλία Αυλάκι, απέναντι από τις αλβανικές ακτές. Σε ένα τοπογραφικό του 1773 βρίσκουμε ότι η περιοχή είναι προίκα των… υψηλότατων κυρίων αδελφών Ερίτσο (Erizzo, Βενετσιάνοι ευγενείς). Υπάρχει η αναφορά Erremiti et Artavani. Είναι η πρώτη φορά που συναντάμε σε έγγραφο την ονομασία Ερημίτης.

Πολλά χρόνια πριν από τους Βενετσιάνους ευγενείς, την περιοχή φέρεται να επισκέφθηκε ο πολυμήχανος ομηρικός Οδυσσέας. Η αλήθεια είναι ότι οι ιστορικοί δεν βάζουν το χέρι τους στη φωτιά γι’ αυτό.

Το πετρωμένο καράβι

Στο βιβλίο της Ελένης Χ. Σαρακηνού, «Κασσιόπη: Ένας μικρός τόπος, μια μεγάλη ιστορία…», που εκδίδει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Κασσιόπης, διαβάζουμε πληροφορίες για τη βραχονησίδα Καπαρέλι, ή αλλιώς Περιστερές. Η νησίδα ανάμεσα σε Κέρκυρα και Αλβανία «έχει συνδεθεί με το πλοίο του Οδυσσέα, καθώς θεωρείται από κάποιους ως το πετρωμένο καράβι που γύρισε τον Οδυσσέα στην Ιθάκη… Ο περιπλανώμενος βασιλιάς της Ιθάκης απέπλευσε από το Νησί της Καλυψώς με τη σχεδία του και έπειτα από μέρες ξεβράστηκε στο νησί των Φαιάκων, όπου βασίλευε ο μυθικός Αλκίνοος. Σύμφωνα με τον Όμηρο, η ακμάζουσα πόλη των Φαιάκων ήταν χτισμένη σε μια χερσόνησο. Η πόλη ήταν περιτειχισμένη και διέθετε δύο λιμάνια… Είναι γνωστό ότι η χερσόνησος, όπου στέκει σήμερα το κάστρο, περιβαλλόταν για αιώνες από νερό και ένας μικρός ισθμός την ένωνε με τη στεριά. Η τοπική παράδοση λέει ότι σε αυτό το πέρασμα μπορούσαν να μπουν πλοία. Να ήταν αυτό το λιμάνι του Αλκινόου;

 

Εκτός από την τοπογραφική ομοιότητα, η υποψηφιότητα της Κασσιόπης ενισχύεται και από ένα άλλο στοιχείο: η Ναυς του Οδυσσέα, το καράβι που πήρε τον Οδυσσέα από την Ιθάκη και για τιμωρία το πέτρωσε ο Ποσειδώνας λίγο πριν αράξει στην πόλη του Αλκίνοου. Νότια της Κασσιόπης βρίσκεται η βραχονησίδα Καπαρέλι που μοιάζει τόσο πολύ με μαρμαρωμένο καράβι, ώστε πολλοί έχουν υποστηρίξει ότι μπορεί να είναι το καράβι του Οδυσσέα…».

«Η Τρικυμία» του Σέξπιρ

Εκτός από καράβι του Οδυσσέα, μπορεί να ήταν και το μέρος που κάποτε ενέπνευσε τον Ουίλιαμ Σέξπιρ και έγραψε την «Τρικυμία» («The Tempest») , το διήγημα που κατά πολλούς θεωρείται το τελευταίο του.

Στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε: «Λέγεται ότι τρικυμία γύρω από το Καπαρέλι ενέπνευσε τον Ουίλιαμ Σέξπιρ στο διήγημά του “The Tempest”. Σε ταξίδι του έξω από τα στενά της Κασσιόπης είδε τα κύματα να σπάνε με ορμή στη βραχονησίδα όταν λυσσομανά ο άνεμος. Τότε γεννήθηκε στη φαντασία του Άγγλου συγγραφέα το νησί που πρωταγωνίστησε στο έργο του».

Ο φάρος με τους πίθους

Επάνω στη βραχονησίδα Καπαρέλι χτίστηκε από τους Άγγλους την εποχή της Ιονίου Πολιτείας το 1823 και λειτούργησε πρώτη φορά το 1828 με ελαιόλαδο ο δεύτερος παλαιότερος φάρος του νησιού ~ο πρώτος είναι στο Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας. Επρόκειτο για τον μοναδικό φάρο της χώρας που είχε τεράστιους πίθους (πιθάρια) για αποθήκευση νερού. Το ύψος του πύργου είναι 9 μέτρα, το εστιακό του ύψος 32 μέτρα.

Η κόρη και οι πειρατές

Ο Ερημίτης κουβαλά και έναν θρύλο ακόμα. Τον διαβάζουμε στο εγχειρίδιο του οικοσυστήματος του Ερημίτη από τον πρώην Δήμο Κασσωπαίων. Η ντοπιολαλιά δίνει χάρη:

«Μια φορά και έναν καιρό, πριν από πολλά πολλά χρόνια, ζούσε σε εκείνα τα μέρη ένας πλούσιος γαιοκτήμονας. Η κάζα (σπίτι) του λένε πως ήταν απάνου στον λόφο του Αρταβάνη. Μόνος δεν ήταν αφού είχε και φαμίλια, δηλαδή την γυναίκα του και τη μοναχοκόρη τους. Η κοπελιά, εκτός του ότι ήταν μόλτο μπέλλα (πολύ όμορφη), ήταν και πολύ εργατική… Μιαν αποφράδα ημέρα, όπου πήγε να ποτίσει την αγελάδα της στα πηγάδια στις Τονιές, το κακό εγίνηκε. Πειρατές είχαν αράξει στο κάβο Μπάρμπαρο και βγήκαν στην στεριά για παγανιά. Ήταν ανασφαλείς εποχές και οι επιδρομές για πλιάτσικο δεν ήταν κάτι το ασυνήθιστο. Μόλις λοιπόν είδαν την κοκόνα και πριν αυτή προλάβει να πει κιχ, την άρπαξαν, μαζί και την αγελάδα, την πήγαν στο καράβι τους και την έκαναν για τα ανοιχτά… Η μάνα δεν άντεξε και αποδήμησε εν τόπω χλοερώ αφήνοντας τον πατέρα μονάχο του. Έτσι αυτός έμεινε ερημίτης στον τόπο του. Εξου και η ονομασία…».

 

Ο θρύλος τελειώνει με την επιστροφή ύστερα από χρόνια της εύμορφης κόρης.

ΠΗΓΗ: fosonline.gr