• Αργυράδες - Κέρκυρας
  • Thursday , Feb 1 , 2018

Εκπαιδευση

Πανελλήνιες Εξετάσεις και Επιτήρηση: Από τον 16λογο του επιτηρητή στην επιτήρηση της κοινωνικής διάκρισης και επιλογής!

June 06, 2021 1113

 

Η πολιτική εξουσία και η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ ανάγουν την επιτήρηση ως σημαντική διαδικασία για το "αδιάβλητο" των πανελληνίων εξετάσεων κωδικοποιώντας τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους στον παρακάτω κατάλογο. Πίσω από αυτό τον κατάλογο ας εξετάσουμε και την άλλη πλευρά. Ποια είναι ο ρόλος της επιτήρησης; Για προβληματισμό και ως αντίπαλον δέος στην κυρίαρχη άποψη παραθέτουμε ένα παλαιότερο και διαχρονικό κείμενο του καθηγητή Παιδαγωγικής  Γιώργου Μαυρογιώργου

Ο 16λογος του επιτηρητή

1. Οι οριζόμενοι επιτηρητές/τριες επιτηρούν σε Εξεταστικά Κέντρα διαφορετικά από εκείνα στα οποία εξετάζονται υποψήφιοι που ήταν μαθητές τους το τρέχον έτος.

 

2.  Στα ιδιωτικά Λύκεια ως επιτηρητές ορίζονται υποχρεωτικά καθηγητές μόνο της δημόσιας εκπαίδευσης.

3. Κατά τον ορισμό των επιτηρητών λαμβάνεται μέριμνα ώστε σε κάθε αίθουσα εξετάσεων να υπάρχουν δύο επιτηρητές και ανά πέντε αίθουσες να ορίζεται και ένας αναπληρωματικός.

4. Δεν μπορεί να μετέχει στην οικεία ομάδα επιτηρητών όποιος έχει συγγένεια εξ’ αίματος ή εξ’ αγχιστείας μέχρι και του τρίτου βαθμού με εξεταζόμενο ή είναι σύζυγος υποψηφίου/ας που εξετάζεται στο συγκεκριμένο εξεταστικό κέντρο.

5. Οι καθηγητές των Γυμνασίων που θα ορισθούν ως επιτηρητές δεν απαλλάσσονται από τις υποχρεώσεις τους στο Γυμνάσιο.

6. Με ευθύνη της Λυκειακής Επιτροπής οι επιτηρητές κατανέμονται στις αίθουσες εξετάσεων κατά τέτοιο τρόπο ώστε κάθε ημέρα εξέτασης να είναι σε διαφορετική αίθουσα.

7. Η Λυκειακή Επιτροπή παραδίδει κάθε ημέρα το φάκελο της εξέτασης στους επιτηρητές οι οποίοι υποχρεούνται να ενημερώνουν άμεσα τη Λυκειακή Επιτροπή για όποιο πρόβλημα τυχόν προκύψει.

8. Οι επιτηρητές παραλαμβάνουν από την επιτροπή του Εξεταστικού Κέντρου το φάκελο της εξέτασης, εκφωνούν τον κατάλογο των μαθητών, σημειώνουν τους απόντες, διανέμουν το χάρτη γραφής ή το ειδικό τετράδιο, μεριμνούν για την επικόλληση σ’ αυτό των μηχανογραφικών αυτοκόλλητων που αντιστοιχούν στο μαθητή και στο εξεταζόμενο μάθημα, διανέμουν τα φωτοτυπημένα θέματα της εξέτασης και αναγράφουν στον πίνακα το χρόνο έναρξης και λήξης της εξέτασης. 

9.Οι επιτηρητές απαγορεύεται να παρέχουν οποιαδήποτε διευκρίνιση, πληροφορία ή επεξήγηση στους εξεταζόμενους εκτός των οδηγιών, διευκρινίσεων ή πληροφοριών που διαβιβάζονται σε αυτούς από την Κεντρική Επιτροπή Εξετάσεων δια των Λυκειακών Επιτροπών, τις οποίες διανέμουν ή ανακοινώνουν στους εξεταζόμενους, χωρίς να προβαίνουν σε δικές τους διευκρινίσεις.

10. Οι επιτηρητές απαγορεύεται να φέρουν μαζί τους κινητό τηλέφωνο και οφείλουν να συμπεριφέρονται κατά τρόπο που να μη δημιουργεί πρόβλημα στους εξεταζόμενους αλλά και να ελέγχουν κατά τον αυστηρότερο τρόπο την πιθανότητα αντιγραφής ή συνεργασίας.

11. Εφιστάται ιδιαίτερα η προσοχή των επιτηρητών ώστε κατά την είσοδο των εξεταζομένων να τους ενημερώνουν ότι δεν πρέπει να παίρνουν μαζί τους σημειώσεις ή κινητά τηλέφωνα ή άλλα αντικείμενα που δεν επιτρέπονται και τα οποία πρέπει να παραμένουν εκτός αίθουσας και να μην επιτρέπουν την είσοδο σε όποιον δεν συμμορφώνεται με τις οδηγίες αυτές. Είναι επίσης υπεύθυνοι για τον έλεγχο της ταυτότητας των υποψηφίων η οποία ελέγχεται με: α) το δελτίο αστυνομικής ταυτότητας ή άλλο επίσημο πιστοποιητικό για την ταυτότητά τους έγγραφο, που φέρει επικυρωμένη φωτογραφία τους και β) το δελτίο εξεταζόμενου.

12. Οι επιτηρητές οφείλουν να ελέγχουν με κάθε αυστηρότητα πιθανότητα αντιγραφής ή συνεργασίας των εξεταζόμενων, να εφαρμόζουν πιστά τις οδηγίες της επιτροπής Ε.Κ, να είναι υπεύθυνοι για την τήρηση της τάξης και την επιτήρηση των υποψηφίων κατά την ώρα της εξέτασης και να αναφέρουν αμέσως στην επιτροπή όποιο πρόβλημα προκύψει.

13. Αν ο υποψήφιος φέρει μαζί του στην αίθουσα στην οποία εξετάζεται αντικείμενο ή μέσο από τα ως άνω αναφερόμενα ή αντιγράφει κατά τη διάρκεια της εξέτασης από βιβλίο ή οποιουδήποτε είδους σημειώσεις ή από γραπτό δοκίμιο άλλου εξεταζόμενου, ή θορυβεί και δεν συμμορφώνεται με τις υποδείξεις των επιτηρητών επιχειρώντας να αντιγράψει ή εμποδίζοντας την εξέταση άλλων εξεταζόμενων ή δολιεύεται με οποιοδήποτε τρόπο την εξέτασή του, απομακρύνεται από την αίθουσα εξέτασης με αιτιολογημένη απόφαση της επιτροπής του Εξεταστικού Κέντρου και το γραπτό δοκίμιο βαθμολογείται από την επιτροπή του Εξεταστικού Κέντρου με τον κατώτερο βαθμό μηδέν (0). Η επιτροπή πριν από την επιβολή της ανωτέρω ποινής καλεί σε προφορική απολογία τον υποψήφιο και συντάσσει σχετικό πρακτικό που υπογράφεται από τον πρόεδρο, τα μέλη και το γραμματέα. Τα οποιαδήποτε αποδεικτικά στοιχεία επισυνάπτονται στο πρακτικό και αποστέλλονται μαζί με το τετράδιο σε ξεχωριστό φάκελο στο οικείο Βαθμολογικό Κέντρο

14. Μετά την παραλαβή και του τελευταίου γραπτού, ελέγχουν και παραδίδουν αμέσως τα γραπτά στη Λυκειακή Επιτροπή, προκειμένου αυτή να τα προωθήσει στο Βαθμολογικό Κέντρο.

15. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης δεν επιτρέπεται στους εξεταζόμενους να βγουν από την αίθουσα εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις. Στην περίπτωση αυτή καλείται ο εφεδρικός/αναπληρωματικός επιτηρητής, ο οποίος συνοδεύει τον εξεταζόμενο έξω από την αίθουσα, ελέγχοντας τους χώρους που αυτός επισκέπτεται για την αποφυγή περίπτωσης δολίευσης των εξετάσεων. Σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται ο συνοδός να είναι καθηγητής του ίδιου Λυκείου που μετέχει με οποιαδήποτε ιδιότητα στη Λυκειακή Επιτροπή.

16. Οι επιτηρητές μαζί με τη ΛΕΕ είναι υπεύθυνοι για τον διαχωρισμό των υποψηφίων και για τη σωστή διανομή των θεμάτων, ώστε κάθε υποψήφιος να πάρει τα θέματα που αντιστοιχούν στο μάθημά του.

Οι Πανελλαδικές αρκεί που είναι αδιάβλητες και ας έχουν έλλειμμα  αντικειμενικότητας, αξιοπιστίας, διακριτότητας και εγκυρότητας | Alfavita

Πανελλήνιες εξετάσεις και επιτήρηση

Του Γιώργου Μαυρογιώργου

Η επιτήρηση της κοινωνικής διάκρισης κι επιλογής      

Θα ξεκινήσουμε από τη βασική παραδοχή πως οι εξετάσεις είναι ένα κομβικό σημείο -σημείο τομής- στη συνάντηση σχολείου και κοινωνίας, μιας κοινωνίας που προσδιορίζεται από άνιση κατανομή πλούτου, προνομίων και εξουσίας. Σε αυτή την κοινωνία το σχολείο ως κρατικός ιδεολογικός μηχανισμός συμβάλλει στη μετάδοση  και ανάπτυξη συγκεκριμένων γνώσεων και ικανοτήτων, στην κοινωνική διάκριση, κατάταξη, επιλογή και κατανομή των ατόμων στις ιεραρχημένες θέσεις εργασίας με διαφορά κοινωνικής υπόληψης, και στην εγχάραξη των κυρίαρχων προτύπων, αξιών και στάσεων. Και οι τρεις αυτές λειτουργίες ευνοούν την αναπαραγωγή των υφισταμένων κοινωνικών σχέσεων. Και στις τρεις αυτές λειτουργίες του σχολείου οι εξετάσεις διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο.

Εκείνο, βέβαια, που χρειάζεται να τονισθεί είναι ότι οι εξετάσεις δεν παράγουν την κοινωνική διάκριση και κοινωνική επιλογή, απλά την ευνοούν και κυρίως τη νομιμοποιούν. Αν δεχθούμε τα παραπάνω, τότε αντιλαμβανόμαστε γιατί το εξεταστικό ζήτημα (εξεταστέα ύλη, τεχνικές συντέλεσης, βάσεως, βαθμοί, βαθμολογητές, κ.λ.π.), δηλαδή, η οργάνωση, η ρύθμιση και η διεξαγωγή των εξετάσεων προβάλλεται ως η κορυφαία στιγμή της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η εξασφάλιση δηλαδή του κύρους και του αδιάβλητου των εξετάσεων αποχτάει προτεραιότητα σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, γιατί εξαρτάται (από τη διεξαγωγή του) η εξαγορά μιας εύκολης νομιμοποίησης των επιπτώσεων και των αποτελεσμάτων τους.

Έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα την προτεραιότητα του εξεταστικού, με προσδιοριστικές μεταβλητές το φορμαλισμό, την τυπικότητα, την κανονικότητα, την σταθερότητα της μορφής, το πρωτόκολλο, την αυστηρότητα, την ομοιομορφία, το απόρρητο, τη διαφάνεια, κ.α. Πρόκειται για μια πολιτική της βεβαιότητας και της εμπιστοσύνης, που επιδιώκει υψηλούς βαθμούς αποδοχής και συναίνεσης. Θα μπορούσαμε να πούμε μάλιστα ότι η σπουδαιότητα των εξετάσεων δεν έγκειται στο ότι είναι ένας αποτελεσματικός μηχανισμός επιλογής των «κατάλληλων», αλλά στο ότι προσφέρεται για την απόκρυψη των πολλαπλών μορφών κοινωνικής μεροληψίας και ιδεολογικής διαχείρισης.

Στην περίπτωση των προαγωγικών και απολυτήριων εξετάσεων που συνδέονται με την εισαγωγή σε ανώτερες βαθμίδες εκπαίδευσης μπορούμε να εντοπίσουμε ένα διπλό και αντιφατικό ρόλο: i)την ομοιομορφία – ομοιογενοποίηση της γνώσης, των μαθητών, των δραστηριοτήτων, κ.α. και ii) τη διάκριση της εκπαιδευτικής διάστασης: γνώσης, μαθητών, εκπαιδευτικών. Έτσι π.χ. μαθητές και μαθήτριες, ανεξάρτητα από την κοινωνική προέλευσή τους, τις δέσμες ή τα πεδία, εξομοιώνονται ως προς την τυπική τους δυνατότητα για συμμετοχή, αλλά ταυτόχρονα, διακρίνονται σε κοινωνικές κατηγορίες ως προς τις επιλογές τους για την  τριτοβάθμια εκπαίδευση, την εισαγωγή τους ή τον αποκλεισμό. Τα ορατά –τεχνικά- οργανωτικά στοιχεία της διεξαγωγής τους αποκρύπτουν, ωστόσο, τη γραμματική της βαθιάς κοινωνικής δομής των προϋποθέσεων, πριν από τις εξετάσειςμπροστά σ’ αυτές και μετά από αυτές

Επιτήρηση της ιδεολογίας του ατομικισμού και του ανταγωνισμού

Η συμμετοχή των μαθητών στις εξετάσεις ή η δήλωση προτίμησης, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, απαιτεί τη συμπλήρωση σχετικού δελτίου. Αυτό, πέρα από όλα τα άλλα, εξατομικεύει τα κοινωνικά τους χαρακτηριστικά, κατασκευάζει τον υποψήφιο ως άτομο – περίπτωση - ντοκουμέντο το οποίο προσφέρεται για ποσοτική μέτρηση, σύγκριση, διαχείριση. Υπογράφεται συμβολικά η ιδεολογία της ελεύθερης επιλογής, της ατομικής προτίμησης, της ατομικής ευθύνης.

Η  επιτήρηση στις εξετάσεις συγκροτεί  ένα αυστηρό και ομοιόμορφο κανονιστικό πλαίσιο του αδιάβλητου. Ωστόσο, οι πρακτικές της επιτήρησης υποθάλπουν, αναπαράγουν ή κατασκευάζουν, επικυρώνουν, νομιμοποιούν ή και αντανακλούν μια σειρά από ευρύτερες κοινωνικο-πολιτικές και ιδεολογικές αφετηρίες και επιπτώσεις.  Πρόκειται για ένα σύνολο τεχνικών διευθετήσεων και κανόνων που δίνει έμφαση στην τάξη, την πειθαρχία, την απομόνωση, τον ατομικισμό και τον ανταγωνισμό. Όλα αυτά ως πρακτικές ιδεολογίες επηρεάζουν βαθύτατα το σύνολο της εκπαιδευτικής διαδικασίας που προηγείται πριν από τη διεξαγωγή τους. Η ταξιθέτηση των υποψηφίων στις εξετάσεις προσφέρεται κυρίως για την κατασκευή μιας πλασματικής εικόνας: οι αγχωμένοι υποψήφιοι, που ανταγωνιστικά διεκδικούν μια θέση, προβάλλονται ως φρόνιμα και πειθαρχημένα άτομα, αραιωμένα μέσα στο χώρο. . Οι εκπαιδευτικοί όταν επιτηρούν στις εξετάσεις, ουσιαστικά, εξασφαλίζουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την επικύρωση της κοινωνικής επιλογής των υποψηφίων.

Η αραίωση των μαθητών μέσα στο χώρο κάνει έτσι κι αλλιώς ορατή μια αλλαγή: το θρανίο των δύο έχει γίνει θρανίο για ένα. Πρόκειται για μια διευθέτηση που σε τελευταία ανάλυση ευνοεί την επιτήρηση και την αποθέωση της ιδεολογίας του ατομικισμού και του ανταγωνισμού ( «ο θάνατός σου η ζωή μου»). Η επιτήρηση δηλαδή αντανακλά και δικαιώνει τον ατομικισμό. προφυλάσσει και ενισχύει τον ανταγωνισμό με φανερές τις αφετηριακές παραδοχές ενός κοινωνικού «δαρβινισμού»: ο σκληρός ανταγωνισμός δεν είναι μόνο αποτελεσματικός για την επιλογή των ικανότερων αλλά και για τη συνέχιση της εξέλιξης. Η αυστηρή επιτήρηση, η αραίωση των μαθητών στο χώρο και η αυστηρή τήρηση του κανονισμού διεξαγωγής των εξετάσεων δεν είναι παρά οι πρακτικοί και υλικοί όροι που εκφράζουν, αντανακλούν και ενισχύουν την ιδεολογία αυτού του ανταγωνισμού και ατομικισμού που κυριαρχεί στη συνολική εκπαιδευτική διαδικασία.

Με άλλα λόγια, το υλικό/πρακτικό – θεσμικό πλαίσιο οργάνωσης των εξετάσεων προωθεί την αντίληψη ότι η συμμετοχή σ’ αυτές, η επιτυχία ή η αποτυχία είναι ατομική υπόθεση και ευθύνη. Μαθητές/τριες, επιτηρητές, βαθμολογητές και γονείς εμπλέκονται σε ένα συμβολισμό που εκφράζει συγχρόνως κοινωνικο-πολιτισμικές αξίες της κυρίαρχης κοινωνικής και πολιτικής λογικής: τον ατομικισμό και τον ανταγωνισμό που είναι τα δομικά στοιχεία μιας κοινωνίας με άνισους όρους στην κατανομή προνομίων, πλούτου και εξουσίας.

Η αποθέωση της ιδεολογίας του ατομικισμού με την επιτήρηση επιτελεί, ως φαίνεται, μια σημαντική κοινωνική λειτουργία: συμβάλλει ώστε η επιτυχία και η αποτυχία να νομιμοποιείται ως ατομική υπόθεση παρά ως ζήτημα που προσδιορίζεται ως ένα μεγάλο βαθμό από τους όρους άνισης κατανομής προνομίων και εξουσίας. Η επιτήρηση των υποψηφίων-ατόμων, η εξίσωσή τους και η εξομοίωσή τους, κατά την τελετουργία της διεξαγωγής των εξετάσεων, αποκρύπτουν την πραγματικότητα των κοινωνικών προνομίων.

Η επιτήρηση της ομοιομορφίας και της συμμόρφωσης

Οι διάφορες πρακτικές διευθετήσεις, ωστόσο, που υιοθετούνται κατά τη διεξαγωγή των εξετάσεων, ως στοιχεία της τελετουργίας εκθέτουν και εξαναγκάζουν τα άτομα σε συμμόρφωση, παρά τον έντονο ατομικισμό τους: αν και οι μαθητές είναι απομονωμένοι στο χώρο, στην πραγματικότητα κάνουν ή καλούνται να κάνουν την ίδια ακριβώς εργασία, πάνω στο ίδιο περιεχόμενο και στα πλαίσια προκαθορισμένου χρόνου και ρυθμού. Έτσι αναιρούνται βασικές αρχές της ατομικότητας, της αυτονομίας, της ελεύθερης έκφρασης, της μοναδικότητας, της διαφοράς, της πρωτοβουλίας, της δημιουργικότητας, κ.τ.ο. Με άλλα λόγια, υποθάλπεται η ιδεολογία του ατομικισμού με όρους και προϋποθέσεις που ευνοούν την παθητική ομοιομορφία και τη συμμόρφωση.

Η επιτήρηση της αντιγραφής

Οι εξετάσεις δίνουν έμφαση στη μηχανική και παθητική απομνημόνευση που προσφέρεται για επινόηση  ευρηματικών τρόπων αντιγραφής. Έτσι, η επιτήρηση γίνεται όλο και πιο επιτακτική. Τόσο όμως η μηχανική απομνημόνευση, όσο και η επιτήρηση ευνοούν την κατασκευή μιας παραλλαγής παθητικού και πειθαρχημένου υποψηφίου που δεν ενισχύεται στην ανάπτυξη δημιουργικής και κριτικής σκέψης, όσο στην εξάσκηση σε πρακτικές νόμιμης μνημονικής  λογοκλοπής. Η κυριαρχία της απομνημόνευσης τόσο στις λεγόμενες προφορικές εξετάσεις και στις καθημερινές ανταλλαγές  όσο και στις γραπτές εξετάσεις, είναι μια πολύ έγκυρη και αξιόπιστη ένδειξη για τη θεμελίωση του συγκεκριμένου ισχυρισμού.

Θα λέγαμε ότι η όλη τεχνολογία των επιτηρήσεων στις εξετάσεις καταλήγει να είναι επιτήρηση για επιβράβευση της μνημονικής αντιγραφής. Δεν έχουμε συναντήσει μαθητή ή φοιτητή που στις εξετάσεις να αναφέρει την πηγή από την οποία  αντιγράφει τους ισχυρισμούς του. Αμφιβάλλουμε εάν γνωρίζουν τα ονόματα των συγγραφέων των  βιβλίων που μελετούν. Τα βιβλία ταυτίζονται με τα γνωστικά αντικείμενα και ως τέτοια αναφέρονται. Τα βιβλία δεν έχουν συγγραφείς. Αλλά και οι ίδιοι οι συγγραφείς των σχολικών βιβλίων, όταν κάνουν παιδαγωγική «μεταποίηση» επιστημονικών γνώσεων σε σχολικές, προσφεύγουν σε διάφορες τεχνικές ανοικτές στο ενδεχόμενο αντιγραφής.

Οι κυρώσεις που προβλέπονται είναι πολύ βαριές: μονογραφή του γραπτού και μηδενισμός, αποβολή από την εξέταση, χαρακτηρισμός της διαγωγής, κ. α.. Ωστόσο, με τις εξετάσεις και τη βαθμολόγηση των γραπτών, επιβραβεύεται με άριστα η μνημονική αντιγραφή συναφών αποσπασμάτων από τις σχετικές σελίδες του βιβλίου. Είναι ενδιαφέρον ότι  ακόμη και στις προφορικές εξετάσεις γίνεται, συνήθως, η υπενθύμιση «κλείσε το βιβλίο… όχι από μέσα»(: μπορείς να αντιγράψεις, αλλά απέξω).

Θα λέγαμε ότι έχουμε  να κάνουμε, σε τελευταία ανάλυση, με μια εκπαίδευση  παπαγάλων που απαγορεύει την αντιγραφή και τα «σκονάκια» αλλά την ίδια στιγμή  με συστηματικό τρόπο επιβραβεύει τη μνημονική  αντιγραφή και  διδάσκει  μαθήματα  νόμιμης κλοπής  της πνευματικής ιδιοκτησίας άλλων. Έτσι, ετοιμάζει και  αντιγραφείς και πολίτες που επιβραβεύονται για την άκριτη αποδοχή απόψεων, χωρίς να χρειάζεται να σκέφτονται, να συνθέτουν και να δημιουργούν.

Οι αλχημείες των μετρήσεων της σχολικής επίδοσης

Αν βέβαια, εξετάσουμε τις παραδοχές ενός εξεταστικού συστήματος σε σχέση με τους βαθμούς που απονέμονται, προκύπτουν κάποιες  ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις. ‘Ετσι π.χ. οι βαθμοί είναι αναπαραστάσεις της επίδοσης σε ένα γνωστικό αντικείμενο, όπως αυτές προκύπτουν μέσα από διαδικασίες κατακερματισμού της γνώσης. Οι βαθμοί που δίδονται σε διάφορα γνωστικά αντικείμενα, από διαφορετικούς εκπαιδευτικούς, σε διαφορετικά σχολεία και από διαφορετικούς βαθμολογητές μπορούν να αθροιστούν και να γίνουν μέσος όρος που είναι και ο δείκτης της επίδοσης. Δηλαδή, μέσα από διαδοχικές και αλλεπάλληλες, κλιμακωτές αναπαραστάσεις, σταδιακά, η επίδοση του μαθητή απογυμνώνεται από το πλαίσιο της.

Έτσι, όμως, οι επιδόσεις ορίζονται ως το αποτέλεσμα εσωτερικών μετρήσιμων ικανοτήτων παρά ως κοινωνικές κατασκευές που παρήχθησαν με τη συνεργασία δασκάλων, μαθητών, βαθμολογητών, βαθμών, τεχνικών αξιολόγησης, κάτω από τους υφιστάμενους κοινωνικούς, πολιτικούς και υλικούς όρους. Ας αφήσουμε, βέβαια, το γεγονός ότι η απονομή βαθμών δίνει στη γνώση «ανταλλακτική αξία» για την εσωτερική αγορά και την «οικονομία» του εξεταστικού συστήματος, χωρίς αξία χρήσης έξω από το σχολείο. Έτσι διαμορφώνονται συνθήκες αποξένωσης, κάτω από τις οποίες, δραστηριότητες που έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά αντικειμενικοποιούνται. Η προετοιμασία για τις εξετάσεις και η συμμετοχή σ’αυτές είναι κάτι έξω από τον μαθητή και επιβάλλεται από τα έξω. Οι μαθητές μελετούν ό,τι μελετούν και με τον τρόπο που μελετούν ενόψει των εξετάσεων και προκειμένου... ώστε να εξασφαλίζουν την προαγωγή τους  ή την εισαγωγή τους στην επόμενη βαθμίδα. Ένας μαθητής έχει πει! «Ό,τι έμαθα στο σχολείο με βοηθούσε να περάσω στην επόμενη τάξη».

Η επιτήρηση της εκπαίδευσης

Όλα, όσα έχουν αναφερθεί πιο πάνω, συγκροτούν τα στοιχεία  μιας συγκεκριμένης μορφής άσκησης ελέγχου στην ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία. Οι προδιαγραφές ενός εξεταστικού συστήματος προτείνουν και προβάλλουν ένα σύστημα αρχών, αντιλήψεων και αρχών για την οργάνωση και τη διεκπεραίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Ένα φύλλο εξέτασης υποβαστάζει μια συγκεκριμένη αντίληψη για την σχολική γνώση, τη διδασκαλία, τη μάθηση, την σχολική επιτυχία, κ.α. Αν, όπως υποστηρίζεται ευρύτατα, οι εξετάσεις του λυκείου, οι προαγωγικές και απολυτήριες που θεσμικά και αντικειμενικά είναι εισαγωγικές εξετάσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αξιοποιούνται ως μοχλός εισαγωγής εκπαιδευτικών αλλαγών στην τάξη, αντιλαμβανόμαστε ότι το σχολείο θα μετατραπεί σε διαρκές «πανοπτικό» επιτήρησης και εποπτείας σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η ενίσχυση και η εντατικοποίηση των εξετάσεων, η διεύρυνση των τομέων αξιολόγησης, η χρονική τους επέκταση, οι πολιτικές επιείκειας, η διάρκειά τους, η επανάληψή τους και η τεχνοδομή τους θα ενισχύσουν ακόμα πιο πολύ τις βασικές κοινωνικές λειτουργίες του σχολείου και των εξετάσεων σε βάρος της μάθησης, της σχολικής εργασίας, της εργασίας των εκπαιδευτικών, της διδασκαλίας, της παιδαγωγικής σχέσης.

Επιλογικά: Θέλουμε πίσω το δημόσιο σχολείο που μορφώνει

Η  ολοκληρωτική επίθεση που έχει δεχτεί το δημόσιο σχολείο μας εξαναγκάζει να ζητήσουμε πίσω το ανοικτό δημόσιο σχολείο που κατακτήθηκε με πολλούς  κοινωνικούς αγώνες. Αν υπάρχει κρίση στην εκπαίδευση, η ενίσχυση των εξετάσεων συνιστά μια πολιτική «αστυνόμευσης της κρίσης» και μια τέτοια πολιτική γίνεται μέρος του προβλήματος. Η λύση βρίσκεται στην καθιέρωση του υποχρεωτικού δημόσιου δωδεκάχρονου σχολείου και στην ελεύθερη πρόσβαση από τη δευτεροβάθμια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η πολιτική της ελεύθερης πρόσβασης βρίσκεται σε αντιφατική σχέση με την πολιτική έντασης των εξετάσεων. Η ελεύθερη πρόσβαση προϋποθέτει μετατόπιση της προτεραιότητας από διαδικασία μέτρησης και καταγραφής των ικανοτήτων των μαθητών σε διαδικασία ανάπτυξης αυτών των ικανοτήτων. Χρειάζεται να γίνει μετατόπιση από πολιτικές ανάπτυξης ενός πολυσύνθετου εξεταστικού συστήματος σε πολιτικές απελευθέρωσης των μαθητών/ τριών για ολόπλευρη ανάπτυξη, καλλιέργεια, μόρφωση. Οι εξετάσεις είναι ένα test στην κόπωση και στην αντοχή, δεν είναι διαδικασία μάθησης, διάγνωσης, ανατροφοδότησης, κινητοποίησης. Η ένταση των εξετάσεων είναι η πιο αποτελεσματική συνταγή για αναστολή της εκπαιδευτικής διαδικασίας, της παιδαγωγικής σχέσης και της μάθησης. Όσο η σχολική αποτυχία και η διάκριση είναι αναπόσπαστο στοιχείο ενός εξεταστικού συστήματος, από την άποψη ότι είναι μεγάλος αριθμός υποψηφίων αποκλείεται από παραπέρα εκπαίδευση (ή αν δεν αποκλείεται δεν επιλέγει τις σπουδές του), η αξιολόγηση δεν απελευθερώνει ούτε το δάσκαλο, ούτε το μαθητή, ούτε το σχολείο. Οι εξετάσεις μετατρέπουν το σχολείο σε μηχανισμό διαρκούς επιτήρησης και τάξης, όπου επιτηρητές και επιτηρούμενοι εμπλέκονται σε σχέσεις αμοιβαίας επιτήρησης στη συμμόρφωση, στον ατομικισμό και στον ανταγωνισμό. Δε μοιάζει λίγο – πολύ πολεμική η ατμόσφαιρα στην περίοδο διεξαγωγής των εξετάσεων; Τι θα λέγατε αν κλείναμε με τον Μπρέχτ:

«Μονάχα εκεί όπου υπάρχει πόλεμος

υπάρχουν συστηματικοί κατάλογοι και αρχεία,

μπαίνουν τα ρούχα στο μπόγο και το σιτάρι στο σακί,

μετριούνται άνθρωποι και ζωντανά και τους πάνε γι’αλλού,

γιατί το ξέρουν ακριβώς πως, χωρίς τάξη,

πόλεμος δε γίνεται».

Αν είναι έτσι, που είναι η εκπαίδευση, που είναι η μάθηση, που είναι η γνώση, που τα κίνητρα, που το σχολείο; Που είναι ο δάσκαλος και που ο μαθητής και η μαθήτρια; Που μένει χώρος και χρόνος για το αξιακό πρόταγμα του ανθρωπισμού;

 

Καββαδίας

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Illusion Hair Studio

Boschetto (Άγιος Γεώργιος Αργυράδων)

MAMA 'S MARKET

Corfu Office Systems

PRANZO CHANIOTI

 

Καφέσας ψαροταβέρνα

Cosy finger food bar

Lord Travel Group

Blue sea hotel

Ιονική

 

Calendar

« March 2024 »
Mon Tue Wed Thu Fri Sat Sun
        1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31

Argyrades - News

argyrades.gr

Σελίδες για τη ζωή, την ιστορία, τον πολιτισμό, στην Κέρκυρα. Με κριτική ματιά στην επικαιρότητα.

drepani.gr

Μια από τις ονομασίες με τις οποίες ήταν γνωστή η Κέρκυρα στην αρχαιότητα ήταν και η Δρεπάνη. Όνομα που χρησιμοποιήθηκε λόγω του σχήματός της. Η Δρεπάνη ταυτίζεται με το όπλο με το οποίο ο Κρόνος σκότωσε τον πατέρα του τον Ουρανό.

logo

© 2018 Your Company. All Rights Reserved. Designed By Your Company

Search