Ρεκόρ 2.949 παραιτήσεων Δασκάλων και Νηπιαγωγών φέτος! Οι περιοχές που άδειασαν

Με βάση τα στοιχεία των υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας, οι παραιτήσεις των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης για το 2021 είναι 2.949.

Φέτος υποβλήθηκαν οι περισσότερες αιτήσεις των τελευταίων ετών.

Οι παραιτήσεις ανά έτος από το 2016

Οι αιτήσεις παραίτησης κατ’ έτος από το 2016 έως σήμερα έχουν ως εξής:

Πίνακας παραιτήσεων ανά Διεύθυνση ΠΕ

Ακολουθεί αναλυτικός πίνακας παραιτήσεων ανά Διεύθυνση Π.Ε.:

ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

Αναφορικά με τις παραιτήσεις καθηγητών ανά ειδικότητα το 2021:

Οι παραιτήσεις αυξήθηκαν κατά 67% συγκριτικά με την προηγούμενη χρονιά, ήτοι από 2.109 παραιτήσεις το έτος 2019-2020, έφτασαν τους 3.521 το 2020-2021.

Οι Διευθύνσεις με τις μεγαλύτερες αποχωρήσεις ήταν η Α΄ Αθήνας (283), η Γ΄ Αθήνας (232), η Δυτική Θεσσαλονίκη (231), η Αν. Θεσσαλονίκη (223), η Β΄ Αθήνας (210), ), ο Πειραιάς (137), η Δ΄ Αθήνας (129), η Ανατ. Αττική (124), η Αχαΐα (121) και τέλος η Λάρισα (140).

Πιο συγκεκριμένα οι αποχωρήσεις που έγιναν το Φεβρουάριο και Μάρτιο του 2021 είναι 3521 και οι αποχωρήσεις που έγιναν την τρέχουσα σχολική χρονιά μέσω ΚΥΣΔΕ είναι 133. Η αναλυτική κατανομή είναι η εξής:

Η πλειονότητα μεταξύ των 3.654 αποχωρούντων εκπαιδευτικών, είναι Φιλόλογοι ΠΕ02 (925 25,3% επί των συνολικών αποχωρήσεων). Ακολουθούν οι Μαθηματικοί ΠΕ03 (443 και 12,1%), οι Φυσικής Αγωγής ΠΕ11 (295 και 8,1%),οι Φυσικοί ΠΕ04.01 (270 και 7,3%), οι Θεολόγοι ΠΕ01 (210 και 5,74% επί των αποχωρήσεων) και τέλος οι Αγγλικής Φιλολογίας ΠΕ06 (183 και 5% επί των αποχωρήσεων).

Για την Δευτεροβάθμια τα στοιχεία των αποχωρήσεων είναι τα εξής:

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΕ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΚΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Σχετικά με τις παραιτήσεις εκπαιδευτικών την περίοδο 2010-2021 έχουμε συνολικά 28.031 αποχωρήσεις από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.

Οι φετινές συνολικές αποχωρήσεις από όλη την εκπαίδευση ήταν 6.603. 

Σχετικά με τις παραιτήσεις εκπαιδευτικών υπενθυμίζουμε ότι από το 2010 οι συνολικές αποχωρήσεις των εκπαιδευτικών από όλη την εκπαίδευση ξεπερνούν κατά πολύ τις 46.000, τη στιγμή που οι ενεργοί αναπληρωτές της τρέχουσας χρονιάς είναι 44.100!

Οι μόνιμοι διορισμοί σταγόνα στον ωκεανό!

            Εντός του 2021 αναμένεται, σύμφωνα με τις εξαγγελίες του υπουργείου Παιδείας να ολοκληρωθεί το πρώτο «κύμα» μόνιμων διορισμών εκπαιδευτικών, καθώς από 10.500 προσλήψεις συνολικά, στους επόμενους μήνες αναμένεται να πραγματοποιηθούν οι 5.250.

            Η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως, από το βήμα της Βουλής ανακοίνωσε 5.250 μόνιμες προσλήψεις – διορισμούς για το σχολικό έτος 2020-2021 και άλλες 5.250 το σχολικό έτος 2021-2022. «Oι μόνιμοι αυτοί διορισμοί, καλύπτουν σημαντικές ανάγκες του εκπαιδευτικού μας συστήματος», σημείωσε η υπουργός Παιδείας.

            Ποιες, όμως, αλήθεια σημαντικές ανάγκες του εκπαιδευτικού συστήματος θα καλύψουν οι μόνιμοι διορισμοί 5.250 εκπαιδευτικών όταν τα κενά τη νέα σχολική χρονιά θα ξεπερνούν τις 50.000; Πόσο ακόμη μπορεί να αντέξει το εκπαιδευτικό μας σύστημα όταν ήδη το 29% του συνόλου των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στην Εκπαίδευση της χώρας είναι αναπληρωτές;

            Είναι φανερό ότι η εξαγγελία της Υπουργού Παιδείας να πραγματοποιηθεί η πρώτη φάση διορισμών (5.250 από τις 10.500 προσλήψεις που προβλέπονται συνολικά) πριν την έναρξη του σχολικού έτους, δεν καλύπτει ούτε στο ελάχιστο τα πραγματικά κενά.

            Για τη στοιχειώδη κάλυψη των πολύ σοβαρών κενών με μόνιμο προσωπικό πρέπει άμεσα να γίνουν πάνω από 15.000 μόνιμοι διορισμοί και πριν την έναρξη του νέου σχολικού έτους για να περιοριστεί σε κάποιο βαθμό μόνο το μεγάλο πρόβλημα της έλλειψης μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού.

Τα τελευταία χρόνια, οι ελαστικές μορφές εργασίας αυξάνονται συνεχώς στη δημόσια εκπαίδευση

Υπενθυμίζουμε ότι την τρέχουσα σχολική χρονιά είχαμε 3.250 προσλήψεις περισσότερες από την προηγούμενη που ισοδυναμεί με αύξηση προσλήψεων κατά 26,8% σε σχέση με το 2019-20 και κατά 198,2% σε σχέση με το 2014-15! Μέσα σε μια πενταετία (2016-2021) οι προσλήψεις αναπληρωτών αυξήθηκαν κατά 156%! Οι ελαστικές μορφές εργασίας αυξάνονται συνεχώς στη Δημόσια εκπαίδευση με τους αναπληρωτές να αποτελούν πλέον σχεδόν το 26% επί του συνόλου των υπηρετούντων εκπαιδευτικών!

            Βρισκόμαστε στην εποχή των αναπληρωτών «νομάδων εκπαιδευτικών», η επινόηση των οποίων καταργεί την παιδαγωγική σχέση και την αφοσίωση, που είναι απαραίτητες στην εκπαίδευση, η οποία είναι προφανέστατο ότι έχει ανάγκη από μόνιμους διορισμούς κι όχι από πλανόδιους εκπαιδευτικούς για να κλείνουν τρύπες του συστήματος.

            Το σχολικό έτος 2011-2012 το ποσοστό των αναπληρωτών και ωρομίσθιων εκπαιδευτικών επί των μόνιμων εκπαιδευτικών ήταν 8%, για να φτάσουμε το 2015-2016 στο 14%, ενώ για τη νέα σχολική χρονιά το ποσοστό θα είναι στο τέλος της χρονιάς περίπου 26%!

            Έτσι η αναλογία μόνιμου και ελαστικά εργαζόμενου προσωπικού (αναπληρωτές-ωρομίσθιοι) μεταβάλλεται κάθε χρόνο και περισσότερο υπέρ των αναπληρωτών, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο το εργασιακό μοντέλο που αργά και συστηματικά εμπεδώνεται στις σχολικές μονάδες.

            Είναι φανερό ότι από το 2010 μέχρι σήμερα όλες οι πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου Παιδείας έχουν επέμβει στις ζωές των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, του πιο αδύναμου κρίκου στην αλυσίδα της εκπαίδευσης.

            Στην τελευταία έκθεσή του ΟΟΣΑ «Για ένα λαμπρό μέλλον της εκπαίδευσης στην Ελλάδα» (2018) το ζήτημα των διορισμών και της διαχείρισης του εκπαιδευτικού προσωπικού έχει κεντρική θέση. Το παρακάτω απόσπασμα είναι ενδεικτικό της αντίληψης που έχει για το θέμα της στελέχωσης των σχολείων με εκπαιδευτικούς και για τον τρόπο επίλυσής του:  «Η επίλυση του προβλήματος των λιγότερων οργανικών θέσεων ήταν ευφυής (!) και από διοικητική και από οικονομική άποψη. Η εναλλακτική λύση ήταν η χρήση αναπληρωτών εκπαιδευτικών, με τη συμφωνία και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. (…) Δεν μισθοδοτούνται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, κι έτσι –από μια μακροοικονομική άποψη- δεν αποτελούν μια επιπλέον μακροχρόνια επιβάρυνση του εθνικού προϋπολογισμού».

            Ο ΟΟΣΑ λοιπόν, διαφωνούσε με τον μόνιμο διορισμό εκπαιδευτικών «ως δαπανηρή επιλογή που αναπαράγει τις σημερινές “ακαμψίες” του μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού που δεν αξιολογείται» και πρότεινε νέες, ακόμα πιο ευέλικτες και ελαστικές σχέσεις εργασίας. Ο ΟΟΣΑ είναι σαφής στην κυνικότητά του: «Οι ελληνικές αρχές πρέπει να χρησιμοποιήσουν την κρίση για την εφαρμογή μακροπρόθεσμων λύσεων, οι οποίες ενδέχεται να μην είναι διαθέσιμες υπό διαφορετικές συνθήκες. Δύο τέτοιες πιθανές λύσεις είναι: α. Εισαγωγή πολλών κατηγοριών δημοσίων υπαλλήλων, παράλληλα με την κατηγορία των οργανικών θέσεων, και β. Αλλαγή των ισχυόντων κανόνων όσον αφορά την απασχόληση των δημοσίων υπαλλήλων».

Οι ανομολόγητοι στόχοι

            Ποιος είναι ο στόχος;

            Πρώτον, με τις διαφορετικές εργασιακές σχέσεις στον ίδιο χώρο να παγιωθούν σταδιακά οι χειρότερες για όλους ως φυσικό γεγονός. Δεύτερον, με το τέλος του ΕΣΠΑ και αφού έχει γίνει η «βρόμικη δουλειά», με ένα νέο «τέντωμα» του ωραρίου των εκπαιδευτικών, με μείωση των σχολικών μονάδων (μέσω των νέων συγχωνεύσεων αλλά και του εξοστρακισμού χιλιάδων μαθητών από Λύκεια και ΕΠΑΛ) και με τη γενίκευση της «κινητικότητας» να μειωθούν οι εκπαιδευτικοί που απαιτούνται για τη λειτουργία των σχολείων.

ΠΗΓΗ: e-prologos.gr