ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, εκπαιδευτικά Σωματεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, Ενώσεις Γονέων, μαθητές και φοιτητές με αποφάσεις τους καλούν την εκπαιδευτική κοινότητα, τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους φοιτητές και τους γονείς να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο την Τετάρτη 28 Ιούλη στις 6 μμ στο Σύνταγμα
Το αντιεκπαιδευτικό Πολυνομοσχέδιο του ΥΠΑΙΘ εισάγεται στη Βουλή για συζήτηση τη Δευτέρα 26 – 7 – 2021 με στόχο να ψηφιστεί από τη Βουλή την Τετάρτη 28 – 7 – 2021.
Το πολυνομοσχέδιο για την εκπαίδευση συνιστά μια βαθιά αντιδραστική τομή που φιλοδοξεί να αλλάξει ριζικά το τοπίο στην εκπαίδευση, οικοδομώντας ένα αυταρχικό, ταξικό, εμπορευματοποιημένο σχολείο ανισοτήτων, προωθώντας την κατηγοριοποίηση των σχολείων μέσα από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο της «σχολικής αυτονομίας με λογοδοσία», δηλαδή την ενοχοποίηση της εκπαιδευτικής κοινότητας για τα προβλήματα της εκπαίδευσης και του σχολείου και την επιβολή του φόβου και της υποταγής των εκπαιδευτικών στην αντιεκπαιδευτική πολιτική μέσα από ένα σκληρό πλαίσιο ατομικής αξιολόγησης:
- Αυτονομία της λειτουργίας της σχολικής μονάδας με στραγγαλισμό της παιδαγωγικής ελευθερίας των εκπαιδευτικών,
- με την απαλλαγή του κράτους από την υποχρέωση της χρηματοδότησης, της στελέχωσης, της επιμόρφωσης,
- κατηγοριοποίηση των μαθητών και των σχολείων,
- ασφυκτικό πλαίσιο ατομικής αξιολόγησης,
- ακόμα πιο κάθετη και ιεραρχική δομή διοίκησης,
- εργαστήρια δεξιοτήτων,
- διαχείριση του ήδη υπάρχοντος εκπαιδευτικού δυναμικού με σχέδιο μείωσης των προσλήψεων των αναπληρωτών/συμβασιούχων εκπαιδευτικών,
- κατακερματισμός του ενιαίου χαρακτήρα της γνώσης και του σχολικού προγράμματος με το πολλαπλό βιβλίο,
- διδακτικές μέθοδοι που ακυρώνουν τη ζωντανή διδασκαλία όπως η «ανεστραμμένη μάθηση»,
- λειτουργία ΚΔΑΠ και υποβάθμιση του ολοήμερου σχολείου.
Αυτό είναι το πνεύμα του πολυνομοσχεδίου: Εξετάσεις παντού, γνώση πουθενά. Ατομικός ανταγωνισμός παντού, συνεργασία πουθενά. Φόβος και υποταγή παντού, δημοκρατία πουθενά. Επιχειρηματικότητα και επιχειρηματικά συμφέροντα παντού, δημόσιο δωρεάν σχολείο πουθενά.
Για πρώτη φορά, μετά το 1982, συνενώνεται στο πρόσωπο των αξιολογητών ο διοικητικός και ο παιδαγωγικός έλεγχος. Και μάλιστα με μια ιεραρχική πυραμίδα που ξεκινάει από το εσωτερικό του σχολείου με έναν διευθυντή-manager που αποφασίζει για όλα, με συμβούλους εκπαίδευσης, με επόπτες εκπαίδευσης με μέντορες, με περιφερειακούς επόπτες, με το ΙΕΠ και την ΑΔΙΠΠΔΕ. Όλοι αυτοί θα σηκώνουν τη δαμόκλειο σπάθη της τετράβαθμης κλίμακας πάνω από τα κεφάλια των εκπαιδευτικών. Μάλιστα ο Διευθυντής του σχολείου θα μπορεί να μπαίνει στην τάξη και να παρακολουθεί το μάθημα για να αξιολογήσει.
Τα δημοκρατικά θεσμικά όργανα απαξιώνονται πλήρως μπροστά στην παντοδυναμία ενός διευθυντή που θα καθορίζει ποιος θα είναι ο υποδιευθυντής, ποιος θα είναι ο συντονιστής των εκπαιδευτικών θεμάτων, ποιος θα είναι ο μέντορας, που αποφασίζει ποια προγράμματα θα κάνει το σχολείο, που μπορεί να κάνει γραπτή επίπληξη στον εκπαιδευτικό, που αποφασίζει ποια τεκμήρια θα ανεβάσει στον ηλεκτρονικό φάκελο ενός εκπαιδευτικού, που αποφασίζει εν τέλει πως θα λειτουργήσει το σχολείο.
Την ίδια ώρα θα δημιουργηθεί ένα νέο πρωτόγνωρο καθεστώς εξαρτήσεων και πελατειακών σχέσεων μέσα στο σχολείο, ενώ η βασική δουλειά των συμβούλων ουσιαστικά και πρακτικά θα είναι να προωθούν την αξιολόγηση και την αντιεκπαιδευτική πολιτική.
Ανάμεσα στα άλλα, η προωθούμενη αξιολόγηση φορτώνει με νέα γραφειοκρατικά βάρη τους εκπαιδευτικούς και την ήδη επιβαρυμένη καθημερινή εργασία τους, στερώντας τον πολύτιμο αέρα του κύριου έργου τους που είναι το παιδαγωγικό – εκπαιδευτικό.
Η εκπαιδευτική αυτονομία σχετίζεται με την εγκαθίδρυση των αρχών της επιχειρηματικής λειτουργίας στο δημόσιο σχολείο, την ανταγωνιστική, εμπορευματοποιημένη και ανταποδοτική του λειτουργία. Με την εισαγωγή στο νομοσχέδιο διατάξεων περί χορηγιών, «δωρεών» και «εσόδων» αποδεικνύεται ότι το Υπουργείο Παιδείας και η πολιτεία σκοπεύει να απεγκλωβιστεί από τον «βραχνά» της υποχρέωσης για παροχή δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης στους μαθητές.
Στο νομοσχέδιο προβλέπονται ρυθμίσεις που νομιμοποιούν και επιβραβεύουν την απλήρωτη εργασία με τη μορφή του εθελοντισμού στο πλαίσιο λειτουργίας εκπαιδευτικών ομίλων (άρθρο 84) και της διαρκούς επιμόρφωσης για την ενίσχυση του προσωπικού φακέλου του εκπαιδευτικού, εκτός διδακτικού ωραρίου. Ας μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά προωθούνται στη νέα πραγματικότητα που διαμορφώνει ο νόμος Χατζηδάκη, με την προσπάθεια διάλυσης των πρωτοβάθμιων σωματείων και την ανελέητη επίθεση στις συλλογικές διαδικασίες και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Επανέρχονται οι εξετάσεις παντού. Με το άρθρο 97 θεσπίζεται η ελληνική PISA, δηλαδή, πανελλαδικές εξετάσεις στην Στ΄ Δημοτικού και στην Γ΄ Γυμνασίου. Οι εξετάσεις αυτές, υψηλών απαιτήσεων, θα είναι μεν ανώνυμες, αλλά θα δίνουν αποτελέσματα σε πανεθνικό επίπεδο, σε επίπεδο περιφέρειας και σε επίπεδο σχολείου, τροφοδοτώντας έτσι την ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών, των μαθητών, των γονιών για την αποτυχία του σχολείου και απενοχοποιώντας τις κοινωνικές ανισότητες και τις πολιτικές που τις παράγουν.
Επιδιώκεται η λειτουργία του σχολείου να υποταχτεί στη διαμόρφωση όλου του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος, των προγραμμάτων, των διδακτικών μεθόδων, γύρω από αυτές τις εξετάσεις, ώστε το σχολείο να πάει καλά σε αυτές τις εξετάσεις. Οι εξετάσεις αυτές σημαίνουν γνώση; Ή μήπως σημαίνουν τη διαμόρφωση ενός τεράστιου εμπορευματικού συστήματος φροντιστηρίων και ιδιαίτερων, παρόμοιου με αυτό που ήδη αναπτύσσεται για την εισαγωγή στα πρότυπα. Ή μήπως θα διαμορφώσουν την αντίληψη ότι γνώση και μάθημα είναι ό,τι έχει σχέση με τις εξετάσεις; Και τελικά τι είναι το σχολείο; Ποιος είναι ο ρόλος του; Να υπηρετεί ένα εξεταστικό σύστημα; Ποιος είναι ο ρόλος του νηπιαγωγείου και του δημοτικού σχολείου; Να εγχαράξει στα παιδιά μια χαμηλή προσδοκία για το μέλλον τους;
Αν συνδυάσει κανείς τα παραπάνω με το άρθρο 98 όπου προβλέπει υποχρεωτική ιστοσελίδα του σχολείου όπου πρέπει να αναγράφονται τα αποτελέσματα αξιολόγησης του σχολείου, αντιλαμβάνεται το ανταγωνιστικό πλαίσιο που επιχειρεί να διαμορφώσει η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας.
Η εφαρμογή των σχεδιασμών, που προωθούνται από το εν λόγω νομοσχέδιο, αποτελούν κεντρικές επιλογές της ΕΕ και του ΟΟΣΑ για τα θέματα εκπαίδευσης, και βήματα υλοποίησής τους έχουν γίνει από όλες τις τελευταίες κυβερνήσεις. Αποτελούν μια βαθιά αντιεκπαιδευτική τομή, διαμορφώνουν ένα ακόμα πιο ταξικό, κατηγοριοποιημένο σχολείο και συνιστούν πλήγμα στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και στα εργασιακά των εκπαιδευτικών, όπως αποδεικνύεται περίτρανα από τα αποτελέσματα που έχει η εφαρμογή τέτοιων μεταρρυθμίσεων σε άλλες χώρες: διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης και κρίση στελέχωσης με εκπαιδευτικούς.
Ταυτόχρονα, επιχειρείται να παρεμποδιστεί η συνδικαλιστική δράση, με την απειλή της αρνητικής αξιολόγησης αφού η υλοποίηση των αποφάσεων του σωματείου οδηγεί ρητά στην αρνητική αξιολόγηση «μη ικανοποιητικός» (π.χ. απεργία-αποχή από την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας καθιστά τον εκπαιδευτικό υπηρεσιακά ανεπαρκή και του στερεί το δικαίωμα να μονιμοποιηθεί, αν είναι δόκιμος ή να διεκδικήσει θέση ευθύνης μέχρι και για οκτώ χρόνια).
Ο κόσμος της εκπαίδευσης έχει ωστόσο αποδείξει εδώ και δεκαετίες ότι μπορεί να ανατρέπει και να ακυρώνει νομοσχέδια.
Το νέο νομοσχέδιο Κεραμέως εντάσσεται και υπηρετεί τις στρατηγικές στοχεύσεις όλων των προηγούμενων νομοθετημάτων της κυβέρνησης στα οποία το εκπαιδευτικό κίνημα με τους αγώνες του και εν μέσω πανδημίας έχει ταχθεί απέναντι και μάλιστα του πρόσφατου ν. 4692 οπότε το σύνολο του κλάδου με το 97% και πλέον συμμετοχής του στην απεργία – αποχή έκλεισε αποφασιστικά τον δρόμο σε κάθε απόπειρα εφαρμογής της αξιολόγησης.
Όλοι/όλες στο Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο την Τετάρτη 28 – 7 – 2021 (ημέρα ψήφισης του αντιεκπαιδευτικού πολυνομοσχεδίου) στις 6μμ στο Σύνταγμα – Πάρτε πίσω το αντιεκπαιδευτικό πολυνομοσχέδιο.
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΛΜΕ
Ο.Λ.Μ.Ε.
ΚΑΛΕΣΜΑ
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΌ – ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
Νέο Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα
Τετάρτη 28 Ιουλίου στις 6μ.μ.
Η κυβέρνηση κατέθεσε το νομοσχέδιο στη Βουλή σε ακόμα χειρότερη μορφή, με τιμωρητικές τροπολογίες για όσους δεν συμμετέχουν στις διαδικασίες της αξιολόγησης και πλήθος άλλων αντιδραστικών διατάξεων που αλλοιώνουν το χαρακτήρα του Δημόσιου σχολείου.
Θέλουν να επιβάλλουν τα σχέδιά τους με εργαλείο την τρομοκράτηση του κλάδου. Το πολυνομοσχέδιο για την εκπαίδευση συνιστά μια βαθιά αντιδραστική τομή που φιλοδοξεί να αλλάξει ριζικά το τοπίο στην εκπαίδευση, οικοδομώντας ένα αυταρχικό, ταξικό, εμπορευματοποιημένο σχολείο ανισοτήτων, προωθώντας την κατηγοριοποίησή τους μέσα από την «αυτονομία» τους και επιβάλλοντας τον φόβο και την υποταγή των εκπαιδευτικών στην αντιεκπαιδευτική πολιτική μέσα από ένα σκληρό πλαίσιο ατομικής αξιολόγησης. Το πολυνομοσχέδιο κατατέθηκε στο κατακαλόκαιρο, με τα σχολεία κλειστά, όπως κάνουν πάντα εκείνες οι κυβερνήσεις που φέρνουν για ψήφιση αντιεκπαιδευτικούς – αντιλαϊκούς νόμους προκειμένου να τους επιβάλλουν.
Να δώσουμε απάντηση τώρα. Η μαζική συμμετοχή και η αποφασιστικότητά μας να χαλάσει τα κυβερνητικά σχέδια. Να δώσουμε μήνυμα αντίστασης, τα εκπαιδευτικά συνδικάτα μαζί με το μαθητικό και το γονεϊκό κίνημα, να ακυρώσουμε το νέο νομοσχέδιο έκτρωμα της Κεραμέως. Το νομοσχέδιο αυτό δεν παίρνει βελτιώσεις και επιμέρους τροποποιήσεις. Απορρίπτεται συνολικά Δεν πρέπει να ψηφιστεί.
Συνεχίζουμε τον αγώνα μας και καλούμε όλες και όλους στο νέο Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στο Σύνταγμα την Τετάρτη 28 Ιουλίου στις 6μ.μ.
Έχουμε τη δύναμη να τους σταματήσουμε!
ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΟ Ν/Σ ΠΟΥ ΣΑΡΩΝΕΙ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ!
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΈΔΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΤΩΡΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ΜΑΣ!
