• Αργυράδες - Κέρκυρας
  • Thursday , Feb 1 , 2018

Επικαιροτητα

Σύνταγμα: Σε... αστυνομικό κλοιό ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο που δεν «καίει»

December 09, 2021 709


Χρήστος Κάτσικας

Το όλο σκηνικό «άγγιζε» τα όρια του σουρεαλιστικού, με τουρίστες να φωτογραφίζουν τους άνδρες των δυνάμεων καταστολής να φυλάσσουν ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, την ώρα που λίγα μέτρα πιο πέρα περνούσε η πορεία των φοιτητών και των μαθητών.
Το γύρο του διαδικτύου έκαναν οι φωτογραφίες από μια διμοιρία αστυνομικών της ΥΜΕΤ, η οποία ήταν επιφορτισμένη με τη φύλαξη του... χριστουγεννιάτικου δέντρου στην πλατεία Συντάγματος, στο πλαίσιο των μέτρων της ΕΛΑΣ για τη 13η επέτειο από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Το όλο σκηνικό «άγγιζε» τα όρια του σουρεαλιστικού, με τουρίστες να φωτογραφίζουν τους άνδρες των δυνάμεων καταστολής να φυλάσσουν ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, την ώρα που λίγα μέτρα πιο πέρα περνούσε η πορεία των φοιτητών και των μαθητών.
Πιθανότατα η αστυνομία φοβήθηκε εικόνες όπως εκείνες το 2008, αν και 13 χρόνια τώρα δεν έχει καεί άλλη φορά το χριστουγεννιάτικο δέντρο του δήμου Αθηναίων.

mat_dentro_syntagma_2jpg.jpg
Η πανδημία και η οικονομική κρίση που χτυπάει χρόνια τώρα κάθετα και οριζόντια όλα τα λαϊκά στρώματα τροποποίησε και τροποποιεί αναμφίβολα όλες τις υφιστάμενες κοινωνικές σχέσεις και εμβόλισε εδραιωμένες πεποιθήσεις, συγγενικές σταθερές, παγιωμένες αξίες και τρόπους ζωής. Τίποτα δεν είναι όπως πριν και από αυτή την άποψη η κρίση δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένα λογιστικό και αριθμητικό δεδομένο που αφορά μισθό, μεροκάματο, σύνταξη, επιδόματα, αλλά ως ένα πολυσύνθετο γεγονός με δεκάδες απολήξεις, άλλοτε εμφανέστατες, άλλοτε λιγότερο εμφανείς, που μετασχημάτισε όλον τον κοινωνικό ιστό.

Και εδώ βλέπουμε ανάγλυφα και παραστατικά τις δύο ψυχές του κοινωνικού χώρου. Τον αριθμητή και τον παρονομαστή. Τους πάνω και τους κάτω. Και να, την ώρα που μπαίνει στην πρίζα ο εορταστικός φωτισμός στο κέντρο της Αθήνας, την ίδια ακριβώς ώρα ο θάνατος, φυσικός, οικονομικός, πολιτιστικός, με τη μορφή της ανεργίας, της φτώχειας, του αποκλεισμού αλλά και όσων χάνουν τη ζωή τους αναμένοντας μια θέση στις ΜΕΘ, γυρίζει πια πάνω από τα κεφάλια όλο και περισσοτέρων.


Να, όπως τα χιλιάδες παιδιά που ξεπαγιάζουν στα «κέντρα φιλoξενίας», καμπ, hotspots, στρατόπεδα συγκέντρωσης, μήνες τώρα, επειδή ανήκουν στους κολασμένους αυτής της Γης. Και δεν είναι παρά μόνο η κορφή του παγόβουνου. Αποκλεισμός από την εκπαίδευση, παιδική εργασία, κακοποίηση, σεξουαλική εκμετάλλευση είναι μόνο μερικά στιγμιότυπα από το παζλ των «χρόνων της χαμένης αθωότητας», σε μια κοινωνία που για τα πιο αδύναμα μέλη της λειτουργεί ως βιομηχανία παραγκωνισμένων ανθρώπων που πριν ακόμη κοπεί η κορδέλα των εγκαινίων της παιδικής τους ηλικίας ζωντανεύουν της «Γης τους κολασμένους» των παραμυθιών του Αντερσεν, του Ντίκενς, του Ουγκό, του Μαλό...

«Γεννιούνται οι άνθρωποι, δεν γίνονται», θα απαντήσουν οι μόνιμοι προσηλυτιστές της κοινής γνώμης, γιατί είναι εύκολη απάντηση να ρίχνεις τον ψόγο στον θεό, στο σύμπαν, στο DNA, στους προγόνους και στη μεταφυσική. Οι ίδιοι, ακόμα και όταν τα βήματα που ακούγονται δεν έχουν παρά μόνο το ουρλιαχτό των ανθρώπων που συντρίβονται, θα πουν, ε, ατύχημα είναι, αυτά συμβαίνουν.

Να σαν τους delivery, τους χιλιάδες τροφοδιανομείς κατά τον Μπαμπινιώτη, με τα μηχανάκια που, δουλεύοντας κατά κανόνα με ποσοστά, πυκνώνουν τους δρόμους της Αθήνας, μεταφέροντας, αγχωτικά, το «έτοιμο φαγητό» στο σπίτι.

Και μαζί, χέρι χέρι, θάνατοι από την πανδημία και την εγκατάλειψη των νοσοκομείων από την ελίτ, γυναικοκτονίες, «νεοάστεγοι», αυτοκτονίες, φτώχεια, ανεργία, πλειστηριασμοί, και όποιος αντέξει το σωτήριον νέον έτος 2022.

Από την άλλη, στις από άμβωνος ικεσίες έχουν προστεθεί οι φαρισαϊκές παραινέσεις τού «όλοι μαζί» όσων κανοναρχούν τον χορό του «καπιταλισμού της συμπόνιας». Την ίδια ώρα που δοξολογούν την κατεδάφιση του «σπάταλου» κοινωνικού κράτους, την ίδια στιγμή που θυμιατίζουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό, παραδίδουν μαθήματα φιλανθρωπίας και εθελοντισμού! Από κοντά οι προύχοντες και ιεροκήρυκες της λιτότητας επενδύουν στον ανθρώπινο πόνο ένα ψίχουλο από τα «καρβέλια της εκμετάλλευσης» εκατομμυρίων ανθρώπων.

O Δημήτρης Γληνός, σε ένα συγκλονιστικό κείμενό του που γράφτηκε στην Ελλάδα της κρίσης του ’30, περιγράφει -περίπου 90 χρόνια πριν- τι συμβαίνει στην Ελλάδα τού σήμερα. Εγραφε: «Μέσα σ’ αυτή τη φοβερή στιγμή της παγκόσμιας κρίσης πλήθυνε το κακό, που ήτανε πάντα πολύ, μεγάλωσε η αθλιότητα των απαθλιωμένων ανθρώπων. Ο εργάτης, ο φτωχός αγρότης, ο μικροεπαγγελματίας, ο υπάλληλος ζούνε μέσα σε μια αδιάκοπη αγωνία (…). Αγριος πόλεμος κοινωνικός έχει ξεσπάσει και οι πεινασμένοι, διεκδικώντας τα πιο απλά δικαιώματά τους στη ζωή, γίνονται θύματα κι από τούτη την πλευρά. Απέναντι στην απέραντη τούτη τραγωδία, που πλημμυρίζει τα σκοτεινά υπόγεια και τις υγρές αυλές μέσα στις πολιτείες, τα χαμόσπιτα των συνοικισμών και τις καλύβες της αγροτιάς σ’ όλη τη χώρα, η βοήθεια που η επίσημη και ιδιωτική φιλανθρωπία καταπιάνεται να δώσει δεν είναι ούτε σα σταγόνα νερού σε φλογισμένο καμίνι.

Τα ελατήριά της άλλως τε δεν είναι καθαρά. Για να υπάρχει της χρειάζεται να υπάρχουν θύματα. Ο φτωχός εργαζόμενος λαός που είναι το θύμα, και τα παιδιά που είναι διπλά θύματα, πρέπει να ζητήσουνε και να βρούνε τη βοήθεια και την απολύτρωση από τον ίδιο τον εαυτό τους. Αλληλεγγύη και ενότητα. Και μαζί με τον εργαζόμενο φτωχό λαό πρέπει να βαδίσουν όσοι νιώθουν τον εαυτό τους αλληλέγγυο με κείνους που αγωνίζονται για την απολύτρωση, όσοι νιώθουν και όσοι πονούν».

Ενενήντα χρόνια αργότερα, σήμερα, ένα ανώνυμο σχόλιο στο Διαδίκτυο συμπυκνώνει «διασχίζοντας» τα ματωμένα γεγονότα τη νέα κραυγή:

Θα βάλουμε το δικό μας δέντρο στην πλατεία. Θα ’ναι από αυτά που κάψατε στην Εύβοια, που ρίξατε με μπουλντόζες στις Σκουριές, που θέλετε να κόψετε στα Αγραφα. Στη βάση του αντί για φάτνη θα ’χει ένα αντίσκηνο σαν κι αυτά των στρατοπέδων όπου φυλακίζετε μετανάστες και μια οικογένεια από το Αφγανιστάν να προσπαθεί να ζεσταθεί. Αντί για δώρα θα ’χει σκισμένα από τη βία των ΜΑΤ ρούχα, κούτες με τα παιδικά παιχνίδια των προσφυγικών καταλήψεων που εκκενώσατε. Και τα κλαδιά του δεν θα τα φωτίζουν λαμπιόνια αλλά τα πρόσωπα του Αλέξη και του Παύλου που δολοφονήθηκαν δύο φορές. Το δικό μας δέντρο δεν θα καίγεται, θα καίει!

Καββαδίας

This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Illusion Hair Studio

Boschetto (Άγιος Γεώργιος Αργυράδων)

MAMA 'S MARKET

Corfu Office Systems

PRANZO CHANIOTI

 

Καφέσας ψαροταβέρνα

Cosy finger food bar

Lord Travel Group

Blue sea hotel

Ιονική

 

Calendar

« March 2024 »
Mon Tue Wed Thu Fri Sat Sun
        1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31

Argyrades - News

argyrades.gr

Σελίδες για τη ζωή, την ιστορία, τον πολιτισμό, στην Κέρκυρα. Με κριτική ματιά στην επικαιρότητα.

drepani.gr

Μια από τις ονομασίες με τις οποίες ήταν γνωστή η Κέρκυρα στην αρχαιότητα ήταν και η Δρεπάνη. Όνομα που χρησιμοποιήθηκε λόγω του σχήματός της. Η Δρεπάνη ταυτίζεται με το όπλο με το οποίο ο Κρόνος σκότωσε τον πατέρα του τον Ουρανό.

logo

© 2018 Your Company. All Rights Reserved. Designed By Your Company

Search