Του Γιώργου Κ. Καββαδία
Άλλη μια τραγική είδηση ανήμρα Χριστουγέννων. Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων βρέθηκε νεκρό μέσα στο σπίτι του, στο Ηράκλειο Κρήτης. Σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης, οι πρώτες εκτιμήσεις είναι ότι οι δύο ηλικιωμένοι μπορεί να έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας αναθυμιάσεων, από το μαγκάλι που είχαν για να ζεσταθούν.
Ανθρώπινες τραγωδίες σε καθημερινή βάση… Τα επίσημα στοιχεία από την πυροσβεστική για τους θανάτους ανθρώπων που οφείλονται σε πυρκαγιά που ξέσπασε μέσα στα σπίτια τους στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν θέρμανση σοκάρουν. Στο διάστημα 20 Νοεμβρίου με 20 Δεκεμβρίου έχουν καταγραφεί 16 θάνατοι από φωτιές σε διαμερίσματα με πιθανότερη αιτία εκδήλωσης των πυρκαγιών τα θερμαντικά μέσα που χρησιμοποιούσαν. Μόνο την Τρίτη 20 Δεκεμβρίου τέσσερις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Στα αποκαΐδια του «κράτους – πρόνοιας» καίγονται καθημερινά ανθρώπινες ψυχές, στα μαγκάλια μιας ανάλγητης πολιτικής που αποκλείει από τα βασικά κοινωνικά αγαθά, όπως το ρεύμα, τη θέρμανση τις στρατιές των φτωχών και των ανέργων, οδηγώντας πολλούς από αυτούς στο θάνατο. Η κυβέρνηση της ΝΔ παίρνοντα ςτη σκυτάλη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ξεπουλάει μπιρ παρά ό, τι ξεπουλιέται. Ρεύμα, νερό, δασικές και αστικές εκτάσεις, την επικουρική ασφάλιση στο χρηματιστήριο, αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμους. Το ξεπούλημα της ενέργειας έχει εκτοξεύσει τις τιμές σε ρεύμα και φυσικό αέριο με αυξήσεις στους λογαριασμούς που φτάνουν μέχρι και 200% οδηγώντας στη γιγάντωση της ενεργειακής φτώχειας. Ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει υπέρογκα ποσά για ρεύμα και φυσικό αέριο. Μια φτώχεια που πλέον μετρά θύματα. Φτωχοί άνθρωποι που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν θέρμανση και επιστρατεύουν μαγκάλια, ξυλόσομπες και άλλα απαρχαιωμένα και επικίνδυνα μέσα για να αντιμετωπίσουν το κρύο και πέφτουν σε παγίδες θανάτου. Σε αυτές τις συνθήκες πολλαπλασιάζονται τα κρούσματα με συνανθρώπους μας που χάνουν άδικα τη ζωή τους μόνο και μόνο επειδή δεν ήταν σε θέση να έχουν αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης και θέρμανσης εν έτει 2021.
Η δημόσια υγεία βρίσκεται «στο μάτι του κυκλώνα». Νοσοκομεία υποβαθμίζονται τραγικά με ελλείψεις σε υλικό και προσωπικό. Λειτουργίες των νοσοκομείων (π.χ. εργαστήρια) εκχωρούνται σε ιδιώτες. Η υγειονομική φτώχεια οδηγεί σε υγειονομική γενοκτονία. Η αποσάρθρωση του δημόσιου και δωρεάν συστήματος υγείας προκαλεί τις θυσίες των ανθρώπινων ζωών στο βωμό του κορονοϊού. Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας. Η υγειονομική κρίση κλιμακώνεται επικίνδυνα, ο εργαζόμενος λαός, οι φτωχοί και οι ευπαθείς συναντάνε την αδιαφορία της κυβέρνησης, καθώς οι ανάγκες της «οικονομίας» μπαίνουν πάνω από την ανθρώπινη ζωή. Κανένα μέτρο πρόληψης δεν έχει παρθεί σε χώρους δουλειάς, ειδικά σε μεγάλους εργασιακούς χώρους, όπου οι εργαζόμενοι συνωστίζονται για να βγει η παραγωγή. Κανένα μέτρο δεν έχει παρθεί ώστε να διορθωθεί η απαράδεκτη κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στα οποία στοιβάζεται ο κόσμος για να πάει καθημερινά στη δουλειά του.
Η κυβέρνηση και οι υπουργοί της λειτουργούν σαν dealer των ξένων δυναστών – δανειστών και ως έμποροι των κοινωνικών αγαθών. Αυτές οι συνθήκες διαμορφώνουν τον «καπιταλισμό του κόκκινου αίματος», της συσσώρευσης που επιτυγχάνεται μέσα από το βάθεμα των κοινωνικών ανισοτήτων. Δίπλα στους άνεργους – φτωχούς πολλαπλασιάζονται οι εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι φτωχοί με γρήγορους ρυθμούς. Ταυτόχρονα πειθαναγκάζονται οι εργαζόμενοι να αποδεχτούν μορφές κατανομής της φτώχειας και της ανεργίας που μας γυρίζουν σε έναν εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα. Το τέλος του «κράτους – πρόνοιας» σηματοδοτεί την πιο βάρβαρη επίθεση που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο μετά τον β’ παγκόσμιο πόλεμο.
Όμως, πάνω στα συντρίμμια του «κράτους πρόνοιας» η Αριστερά της ανατροπής δεν μπορεί να αρχίσει το μοιρολόι. Αυτό είναι για τις δυνάμεις της συνθηκολόγησης και της υποταγής, για την «κυβερνώσα» αριστερά, που στο όνομα της «ευθύνης» γίνονται στυλοβάτες του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος. Η Αριστερά της αντίστασης και της ανατροπής οφείλει να υπερασπιστεί τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα. Ποτέ άλλοτε δεν ήταν πιο αναγκαίο ένα παλλαϊκό κίνημα υπεράσπισης των κοινωνικών αγαθών – δικαιωμάτων και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής που να συνδέεται με τη στρατηγικό στόχο για την εγκαθίδρυση μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στο πλαίσιο της οποίας «η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη όλων».
