ΠΗΓΗ: Από Μιχάλης Αγραφιώτης - iskra.gr 

Την ώρα που ο Ερντογάν μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και ο κόσμος μετά το β’ παγκόσμιο πόλεμο, ασκεί πολυδιάστατη πολιτική στη «Μεγάλη Σκακιέρα», διεκδικώντας με αρκετή επιτυχία ένα ακόμα πιο αναβαθμισμένο στρατηγικό ρόλο, η χώρα μας «τρισάθλιο προτεκτοράτο» βυθίζεται στην παρακμή, στο βάλτο, στα αδιέξοδα και στα παρακμιακά, μικροπολιτικά, πελατειακά παιχνίδια μιας παραδομένης, καρεκλοθηρικής, ανίκανης και καταστρεπτικής πολιτικής ηγεσίας.

Σύμφωνα με αρκετά βάσιμες πληροφορίες τα μνημονιακά υποτελή και ολιγαρχικά «συνεταιράκια» ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ με μεταξύ τους παρασκηνιακή συμφωνία αποφάσισαν να πάει η χώρα για άλλη μια φορά σε πρόωρες εκλογές τον Μάη, μετά τις οποίες θα ακολουθήσει σχηματισμός κοινής κυβέρνησης τους με πρωθυπουργό είτε τον αρχηγό του πρώτου κόμματος είτε πρόσωπο κοινής αποδοχής και με το συμβούλιο αρχηγών σε πρώτο πλάνο να διαμορφώνει τον κυβερνητικό πολιτικό προσανατολισμό.

Η απόφαση αυτή για εκλογές και συγκυβέρνηση κρίθηκε σκόπιμη όχι για εθνικούς λόγους ούτε για να εφαρμοσθεί ένα σχέδιο εθνικής διάσωσης και ανασυγκρότησης, το οποίο άλλωστε δεν υπάρχει ούτε το διαθέτει κανένα από τα εξαρτημένα και καρεκλοθηρικά διαπλεκόμενα κόμματα αλλά για να “διασωθούν”, όπως νομίζουν, οι ηγεσίες τους και πιο συγκεκριμένα οι αρχηγοί τους.

Τη «λύση» αυτή για το «προσωπικό-αρχηγικό» του μέλλον προκρίνει ο Κυρ. Μητσοτάκης, γιατί βλέπει τη θύελλα και την φτώχεια που έρχεται. Την προκρίνει ο Αλ. Τσίπρας, παραδόξως κράχτης στην κυριολεξία των πρόωρων εκλογών και αυτού του σχεδιασμού, αφού έτσι είναι ο μόνος τρόπος να μην εκπαραθυρωθεί ως εκλογικά για δεύτερη χαμένος και να βρεθεί στο τρίο της εξουσίας. Η «λύση» αυτή συμφέρει και τον Ν. Ανδρουλάκη, γιατί θα πεταχτεί γρήγορα από το πουθενά στο κυβερνητικό προσκήνιο.

Το ναυάγιο μιας τέτοιας προοπτικής θα είναι η Ελλάδα, η οποία χρειάζεται σήμερα όσο ποτέ για την ίδια την επιβίωση της μια εθνική και όχι υποτελή, παραδομένη, βαθύτατα διαπλεκόμενη κυβέρνηση τριών κομμάτων και αρχηγών που θα διαγκωνίζονται τώρα πολύ χειρότερα για τις καρέκλες, τα προνόμια και τα λάφυρα της εξουσίας, από την περίπτωση που δεν συγκυβερνούσαν.

Η τραγωδία για την Ελλάδα, στο δρόμο και τον εκφυλισμό που έχει περιπέσει είναι ότι δεν υπάρχει προς στιγμήν μια πραγματική αξιοπρεπής και έντιμη αντιπολίτευση με προοπτική διακυβέρνησης της χώρας και με ένα πρόγραμμα εθνικής ανεξαρτησίας, επαναθεμελίωσης, αξιών, παραγωγικής και κοινωνικής ανόρθωσης και κυρίως με τη βούληση να ξαναδώσει ταυτότητα, αξιοπρέπεια, και θέληση στον λαό μας.

Δεν υπάρχει όμως προς στιγμήν.

Διότι αναμένονται εξελίξεις!