«Γιατί αρνούνται τον όρο "γυναικοκτονία" (femicide), που δέχεται ο ΟΗΕ, Η ΕΕ κι όλοι οι διεθνείς οργανισμοί; Γιατί τσουβαλιάζουν και σμικρύνουν το φαινόμενο στους όρους "ανθρωποκτονία", "έγκλημα πάθους", κ.λπ. συσκοτίζοντας την έμφυλη διάστασή του;» τα ερωτήματα που θέτει εύλογα η Πρωτοβουλία.

Και συνεχίζει: «Δεν είναι προφανώς κάθε δολοφονία γυναίκας γυναικοκτονία, αλλά μόνον αυτή που γίνεται ακριβώς επειδή είναι γυναίκα. Τις περισσότερες φορές αποτελεί την κατάληξη μιας μακράς, βίαιης, συντροφικής σχέσης κι αυτό συνέβη στην Καβάλα, όπως και στη Λέσβο, στη Μάνη, στην Κρήτη, στη Φολέγανδρο, στην Αθήνα, παντού».

Η νέα γυναικοκτονία στην Καβάλα «μας θυμίζει ακόμα, πως αυτού του είδους η βία δεν επηρεάζει μόνο γυναίκες, αλλά και παιδιά, οικογένειες, καθώς και τις κοινωνίες στο πλαίσιο των οποίων λαμβάνει χώρα το φαινόμενο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν δύο μικρά παιδιά κι όπως δείχνουν όλα τα επιστημονικά δεδομένα, κατά κανόνα, τα συγκεκριμένα παιδιά γίνονται εσωστρεφή, έχουν φοβίες, υποφέρουν από έλλειμμα επικοινωνίας και υστερούν στις σχολικές επιδόσεις, ενώ δεν αποκλείεται στην ενήλικη ζωή τους να γίνουν φορείς βίας» εξηγεί.

Κατά συνέπεια, επαναφέρει το αίτημα της αναγνώρισης της γυναικοκτονίας ως «σεξιστικού, τιμωρητικού εγκλήματος και την ένταξη του όρου στον Ποινικό Κώδικα». Επίσης, ζητά τη λήψη όλων εκείνων των αναγκαίων πολιτικών και μέτρων που στοχεύουν, σύμφωνα και με όλους τους διεθνείς οργανισμούς, «στην ενδυνάμωση των γυναικών, των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους, και με τη δημιουργία όλων των αναγκαίων δομών, έτσι ώστε όσες βιώνουν ή απειλούνται από βία που συνδέεται με το φύλο τους να είναι σε θέση να βρουν αποτελεσματικούς τρόπους για να τερματίσουν βίαιες σχέσεις και να προστατεύσουν τη ζωή τους».