Η 8η του Μάη έχει οριστεί ως Γιορτή της Μητέρας. Τραγούδια, ποιήματα, βιβλία έχουν γραφτεί για Εκείνη. Για την άδολη αγάπη της, για την τρυφερότητα και τη φροντίδα που δείχνει, για το αληθινό νοιάξιμό της, για τη δύναμή της.

Τα τελευταία χρόνια, μέσα από τραγικές αφορμές, έχουμε γνωρίσει πολλές μάνες. Μάνες που μας δίδαξαν ανθρωπιά. Μάνες που στάθηκαν με αξιοπρέπεια απέναντι στους δολοφόνους των παιδιών τους. Μάνες που δε λύγισαν και έδωσαν αγώνα να αποδοθεί δικαιοσύνη, στη μνήμη των παιδιών τους.

Είναι η μάνα του Παύλου Φύσσα, που στεκόταν για χρόνια σε κάθε δικάσιμο απέναντι από τα φασιστικά χέρια που σκότωσαν το παιδί της και περίμενε να τιμωρηθούν, σύμφωνα με τον νόμο. «Ο Παύλος τα κατάφερε… Γιε μου» φώναξε η Μάγδα Φύσσα, μετά την ανακοίνωση της απόφασης του δικαστηρίου για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την επιβεβαίωση ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση.

Η μάνα του Ζακ είδε να σκοτώνουν στο ξύλο το παιδί της. Για τη δολοφονία του Ζακ, κρίθηκαν ένοχοι μεσίτης και κοσμηματοπώλης και αθώοι οι τέσσερις αστυνομικοί, παρά τη βιαιότητα που επέδειξαν και έχει καταγραφεί σε βίντεο. «Σκέφτομαι τον Ζακ ψηλά στον ουρανό να σκορπάει τόνους γκλίτερ παντού και αυτό να κολλάει και να μη ξεπλένεται με τίποτα» είπε η μαμά Ελένη, μετά την απόφαση.

Η Ελένη κι η Μάγδα. «Να μην υπάρξει άλλος Ζακ. Να μην υπάρξει άλλος Παύλος. Δικαιοσύνη» έχουν πει κι οι δύο. Κοιτώντας μας στα μάτια, έχουν πει πως «υπάρχουν οι άνθρωποι και τα κτήνη». «Αυτοί που σκότωσαν είναι κτήνη και πρέπει να τιμωρηθούν». «Καμία άλλη οικογένεια μην περάσει αυτό».

Η μάνα της Ελένης, της Ελένης που βιάστηκε και δολοφονήθηκε βάναυσα, το 2018. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική μελέτη, η Ελένη Τοπαλούδη βιάστηκε ομαδικώς. Έπειτα, δέχτηκε επίθεση με σιδερένιο αντικείμενο και έχασε τις αισθήσεις της, κάτι που έκανε τους δύο άνδρες να τη μεταφέρουν αναίσθητη σε παραλία κοντινής περιοχής και να την πετάξουν στη θάλασσα. Η Κούλα Αρμουτίδου, μητέρα της Ελένης, έχει πει «Όσο μεγαλώνουμε νταήδες και ψευτόμαγκες, που δεν έχουν μάθει να σέβονται και να αγαπούν, οι γυναικοκτονίες θα αυξάνονται. Η πληγή όταν χάνεις το παιδί σου δεν κλείνει ποτέ. Κάθε μέρα ζω με τον θάνατο και τις αναμνήσεις. Ο χρόνος δεν γιατρεύει. Δεν μπορείς να ξεχάσεις. Δεν θα σβήσουν ποτέ απ’ τη μνήμη μου αυτές οι εικόνες που έζησα με την κόρη μου. Απεναντίας, κάθε μέρα αιμορραγείς περισσότερο. Νιώθω σαν να συνέβησαν όλα χθες. Ο πόνος στην ψυχή μου είναι σαν ένα κάρβουνο που σιγοκαίει την καρδιά μου. Έχασα το παιδί μου και μαζί μού πήραν και το πιο φωτεινό κομμάτι της ζωής μου».

Η μάνα της Γαρυφαλλιάς, της νεαρής γυναίκας που το καλοκαίρι δολοφονήθηκε από τον σύντροφό της στη Φολέγανδρο. Η Αλέκα Ψαράκου έχει πει «Πίσω από την κόρη μου είναι όλες οι κόρες, γιατί για εμένα όλες αυτές οι αδικοχαμένες κοπέλες και τα αγόρια, γιατί είναι πάρα πολλά. Και το συνειδητοποίησα όταν είδα κάποια ματωμένα πορτρέτα, ήταν και πολλά αγόρια. Ο Φύσσας, ο Ζακ, ο Γιακουμάκης. Όλα αυτά τα μάτια ήταν ζωντανά και με κοιτούσαν, έχοντας ένα ”γιατί”. Και πρώτα από όλα της κόρης μου». «Είναι ξερίζωμα, είναι απώλεια. Δεν έχω προλάβει ούτε εγώ, ούτε τα αδέλφια της να της πούμε πράγματα… να της πούμε τελευταία φορά “Σ’ αγαπώ”».

Η μάνα της Ερατούς, της κοπέλας που βρήκε φριχτό θάνατο από τον εν διαστάσει σύζυγό της με καραμπίνα, στη Μυτιλήνη το 2019. « Από εκείνη μου λείπουν τα πάντα. Το γέλιο της, η καθημερινή μας επαφή, η επικοινωνία μας έστω και με βιντεοκλήσεις. Μου λείπει η καθημερινότητά μας. Θέλω να δω τη μορφή της, να ακούσω τη φωνή της. Μου λείπει η μυρωδιά της. Αχ, αυτή η μυρωδιά. Τα “σ’ αγαπώ” που ανταλλάσσαμε. Μου λείπει το παιδί μου. Μου λείπει η κόρη μου», είπε η Ελένη Κρεμαστιώτη.

Η μάνα του Βαγγέλη Γιακουμάκη, του φοιτητή που βασανίστηκε και δολοφονήθηκε στη Γαλακτοκομική στολή στα Γιάννενα, το 2015. «Έχασα το παιδί μου. Ένα κεράκι μου έμεινε» έχει πει η μητέρα του, Μαρία.

Οι μάνες σύμβολα δύναμης, αξιοπρέπειας και διαύγειας. Άλλοτε με σταθερό βήμα κι άλλοτε με τρεμάμενα πόδια περνούσαν μέσα από δικαστικές αίθουσες, με μία υπόσχεση στα παιδιά τους: να κυνηγήσουν την απόδοση δικαιοσύνης. Να λυτρωθούν. Να μην υπάρξει άλλη μάνα να κλάψει το παιδί της.