Καλοκαίρι … τρόμου
Αναδημοσίευση από τη "Φωνή των Αργυραδιτών", αρ. φ. 165
Του Γιώργου Κ. Καββαδία
Εκεί που ελπίζαμε σε ένα αλλιώτικο καλοκαίρι με την πανδημία να ξεθυμαίνει ήρθε ο πόλεμος και χίλια δυο κακά. Τη βαριά σκιά απλώνει ο παρατεταμένος πόλεμος στην Ουκρανία. Η στρατιωτική εισβολή που εξαπέλυσε η Ρωσία και η ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ, αποκαλύπτουν τη σφοδρή σύγκρουση των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Μια νέα κατάσταση διαμορφώνεται τόσο στην ανατολική Ευρώπη όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ο διεθνής ορίζοντας σκοτεινιάζει και επανέρχεται η απειλή ενός γενικευμένου πολέμου και πυρηνικού αλληλοεκβιασμού.
Στο εσωτερικό μέτωπο, η πρωτοφανής ακρίβεια στα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα τιμολόγια του ρεύματος και στα καύσιμα, φτωχοποιούν βίαια και εξαθλιώνουν τον λαό μας, πλήττουν τα πλατιά εργατικά και λαϊκά στρώματα. Όσο κι αν ο οικονομικός πόλεμος των ΗΠΑ και ΕΕ ενάντια στη Ρωσία επιδρά στη σημερινή κατάσταση, η φτώχεια και η ακρίβεια δεν είναι αποκλειστικά «εισαγόμενο προϊόν», αλλά αποτέλεσμα της σκληρής ταξικής πολιτικής. Τα ψίχουλα που τώρα μοιράζει, τάχα για την «ανακούφιση» των λαϊκών στρωμάτων, αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό της ακρίβειας, της φτώχειας και της ανεργίας.
Ο τελικός απολογισμός στη διαχείριση της πανδημίας είναι αρνητικός. Αντί για την πραγματική και ουσιαστική ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας με γιατρούς, νοσηλευτές, υποδομές, νοσοκομεία και ΜΕΘ, αντί για την επίταξη του ιδιωτικού τομέα, η κυβέρνηση στήριξε προκλητικά τους κλινικάρχες προσφέροντας πακτωλό εκατομμυρίων και ασυλία. Δυόμισι χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, η κυβερνητική διαχείριση αφήνει πίσω της εκατόμβες νεκρών και ένα κατερειπωμένο Δημόσιο Σύστημα Υγείας.
Την περίοδο της πανδημίας ένα φαινόμενο που ξεκίνησε από την Αμερική και απλώθηκε και στο υπόλοιπο κόσμο με διαφορετικές μορφές και τρόπους και είχε να κάνει με την μαζική παραίτηση εργαζομένων κατά κύριο λόγο από χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας ονομάστηκε « Η μεγάλη παραίτηση». Τα υψηλότερα ποσοστά παραίτησης σημειώνονται σε εργαζόμενους σε ξενοδοχειακές μονάδες, εστίασης, λιανικού εμπορίου και ψυχαγωγίας. Η ίδια τάση άρχισε να εμφανίζεται και στην χώρα μας στην λεγόμενη βαριά βιομηχανία του Τουρισμού. Περίπου 100.000 προβλέπεται να είναι οι ελλείψεις εργαζομένων στον τουρισμό κατά την Ομοσπονδία Εργαζομένων στον Επισιτισμό και Τουρισμό μέχρι το 2023 ενώ μέχρι τώρα τουλάχιστον 60.000 θέσεις παραμένουν ακάλυπτες με αποτέλεσμα να ακυρώνονται κρατήσεις σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες λόγω έλλειψης προσωπικού. Εδώ οι εργαζόμενοι παραιτούνται γιατί στην κυριολεξία οι συνθήκες εργασίας είναι αυτές μιας ιδιόμορφης εργασιακής σκλαβιάς. Οι δε μισθοί είναι οι χαμηλότεροι σε όλη την Ευρώπη, ενώ η παράνομη εργασία, η κλοπή των υπερωριών και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Οι ξενοδόχοι είχαν καλομάθει όλα αυτά τα χρόνια. Με την αβάντα όλων των κυβερνήσεων είχαν επιβάλει ένα καθεστώς εργασιακής γαλέρας σε αμοιβές και συνθήκες εργασίας, με εργαζόμενους να λιποθυμούν από τα εξαντλητικά ωράρια ακόμα και να πεθαίνουν από υπερκόπωση. Οι εργαζόμενοι στον τουρισμό και την εστίαση πέρα από τους μισθούς ψίχουλα, πέρα από τις κλοπές του κόπου τους αναγκάζονταν να διαμένουν σε δωμάτια τρύπες, σε κοντέινερ, σε χώρους ακατάλληλους…
Τα συνδικάτα και τα δημοκρατικά δικαιώματα μπαίνουν στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής. Πλάι στους χουντονόμους που απαγορεύουν τις διαδηλώσεις, την καταπάτηση του ασύλου και την εισβολή της πανεπιστημιακής αστυνομίας, η κυβέρνηση οικοδομεί ένα νέο αντιδραστικό καθεστώς χειραγώγησης των συνδικάτων. Ο διαβόητος νόμος «Χατζηδάκη», που ψηφίστηκε εν μέσω πανδημίας, γυρίζει προς τα πίσω το ρόλοι της Ιστορίας πάνω από έναν αιώνα.
Η οργανωμένη δράση και αντίσταση για να ανατραπούν αυτές οι πολιτικές αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε!
