Τη δεκαετία του 1980 ένας γνήσιος οπαδός του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» είχε γίνει διάσημος με το «νούμερο της κότας». Ιδιοκτήτης ενός πορνοκλάμπ κάπου στην περιοχή του «Χίλτον», έκανε ένα νούμερο κτηνοβασίας, προσποιούμενος ότι βιάζει μια κότα. Οι μπάτσοι που τον προστάτευαν (πάντα οι μπάτσοι προστατεύουν τον… ανθό της εθνικοφροσύνης) αναγκάστηκαν να τον συλλάβουν μετά το θόρυβο που ξέσπασε. Ο τύπος αυτός, που είχε του κόσμου τις κατηγορίες για μαστροπεία, ίδρυσε ένα φασιστικό μόρφωμα (αν θυμόμαστε καλά ονομαζόταν «Εθνική Σταυροφορία»), που συνεργάστηκε με άλλα φασιστικά και χουντοβασιλικά μορφώματα, ενώ κάποια στιγμή έκανε και… θρησκευτικού περιεχομένου εκπομπές στην trash tv.
Θυμηθήκαμε την ιστορία αυτού του μπουμπουκιού της εθνικοφροσύνης καθώς από το πρωί ακούμε τους «σοβαρούς» των ερτζιανών να καταδικάζουν με το γνωστό μένος τον 53χρονο παράγοντα της ΝΔ από τα Σεπόλια, που συνελήφθη και κατηγορείται ότι βίαζε, βιντεοσκοπούσε και εξέδιδε σε άλλους ένα 12χρονο κοριτσάκι φτωχής οικογένειας, και ταυτόχρονα να μας κουνούν το δάχτυλο λέγοντας ότι πρέπει να μην τον συνδέουμε με τη ΝΔ, γιατί «ανώμαλοι υπάρχουν σε όλες τις παρατάξεις».
Ε, όχι, κύριοι και κυρίες κουτοπόνηροι και κουτοπόνηρες. Για να το πούμε όσο πιο απλά και κατηγορηματικά γίνεται, στην Αριστερά δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι. Ξέρετε γιατί; Είναι ζήτημα ιδεολογικών αρχών και πολιτικής παράδοσης.
Οι άνθρωποι της Αριστεράς πέρασαν από τη φωτιά και το σίδερο. Θυσιάστηκαν, είδαν τις οικογένειές τους να υποφέρουν, επειδή ήθελαν ν’ αλλάξουν τον κόσμο. Να φτιάξουν ένα κόσμο που δε θα βιάζονται και θα εκδίδονται 12χρονα κοριτσάκια, γιατί θα έχει εξελειφθεί η κοινωνική βάση γι’ αυτό. Αυτή η πολιτική παράδοση ακολουθεί αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί μέχρι και σήμερα. Και μην μας πείτε για κάτι πουλημένες ηγεσίες, που ακόμα και απ’ αυτές δεν είδαμε να ξεπηδούν Γεωργιάδηδες και Λιγνάδηδες και 53χρονοι των Σεπολίων. Εμείς μιλάμε για τον απλό κόσμο που αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός.
Αντίθετα, η παράταξη της εθνικοφροσύνης, η Δεξιά σε όλες τις εκδοχές της, τραβούσε αυτά τα καθάρματα όπως τραβάει το μέλι τις μύγες. Γιατί τα καθάρματα πρέπει να έχουν τις πλάτες της εξουσίας για να επιτελούν το… θεάρεστο έργο τους. Και εξουσία σ’ αυτόν τον τόπο είχε η εθνικοφροσύνη.
Η σύγχρονη ιστορία του τόπου μας έχει καταγράψει τους σωματέμπορους και τους ναρκέμπορους της περιοχής του Μεταξουργείου να είναι ταυτόχρονα οι ρουφιάνοι της Ειδικής Ασφάλειας που κυνηγούσε τους κομμουνιστές και τους αριστερούς. Αυτοί έγιναν και οι πρώτοι συνεργάτες των ναζιφασιστών κατακτητών, στους οποίους -εκτός από καταδόσεις αντιστασιακών- εξασφάλιζαν και «λευκή σάρκα», ακόμα και κοριτσάκια που κόντευαν να πεθάνουν από την πείνα. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος έχει γυρίσει μια συγκλονιστική σκηνή με ένα κοριτσάκι στο οποίο ασελγεί ένας μαυραγορίτης με αντάλλαγμα μερικούς κόμπους λάδι.
Εκτέλεσε κάμποσους η ΟΠΛΑ αλλά έμαθαν να προστατεύονται πίσω από τους κατακτητές και πολλοί γλίτωσαν. Κι όταν έφτασε η ώρα της απελευθέρωσης, αυτοί που έπρεπε να στηθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα συνέχισαν να υπηρετούν τα νέα αφεντικά, ενώ στα εκτελεστικά αποσπάσματα στήνονταν οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες του ΚΚΕ, του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ, του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ.
Σε εμπροσθοφυλακή της ξενόδουλης εθνικοφροσύνης αναδείχτηκαν ο υπόκοσμος και ο κόσμος τού «πνεύμα και ηθική», σε εναγκαλισμό μεταξύ τους. Με τους μεγάλους σταυρούς στις εκκλησιές και τις κάθε είδους βρομιές στα κρυφά. Ακόμα κι αν ακουγόταν κάτι για δαύτους, είχαν την προστασία του κράτους. Της αστυνομίας και της ΚΥΠ πρώτα-πρώτα, αφού ήταν οι ρουφιάνοι τους σε κάθε γειτονιά. Ποιος θα τολμούσε να τους καταγγείλει; Οι κομμουνιστέςς ήταν… παραθέριση στα ξερονήσια και οι εαμικοί ζούσαν υπό το καθεστώς του φόβου. Ηξεραν ότι μια καταγγελία θα μετατρεπόταν σε κατηγορία σε βάρος τους για… συκοφαντική δυσφήμηση. Οταν οι άνθρωποι μάθαιναν τι κουμάσι είναι ο εθνικόφρων επιχειρηματίας και επίτροπος στην εκκλησιά, μάζευαν τα παιδιά τους για να μην κακοπάθουν στα χέρια του.
Δεν βρέθηκαν τυχαία, λοιπόν, στη ΝΔ ο Ν. Γεωργιάδης (που αναζητούσε ανήλικους στη Μολδαβία) και ο καταδικασμένος για δύο βιασμούς ανήλικων Λιγνάδης. Εκεί ήταν ο φυσικός τους χώρος, ο χώρος που η παράδοσή του τούς εξασφάλιζε τουλάχιστον ανοχή στην εγκληματική τους διαστροφή και ανεμπόδιστη ανέλιξη στην καριέρα τους, του ενός ως βουλευτή και μετά συμβούλου του Κυριάκου Μητσοτάκη και του άλλου ως απόλυτου αφεντικού στη μεγαλύτερη κρατική θεατρική σκηνή.
Δηλαδή ήξεραν τα στελέχη της ΝΔ το ποιόν του 53χρονου που κατηγορείται για παιδοβιασμό και έκδοση ανήλικης στην πορνεία; Λάθος ερώτημα. Το σωστό ερώτημα δεν είναι αν ο Πατούλης, που εκθείαζε τον καλό άνθρωπο, καλό οικογενειάρχη, καλό νεοδημοκράτη, καλό Ελληνα, επειδή αυτός του έστηνε προεκλογικές συγκεντρώσεις στο σπίτι το,υ ή ο Σαμαράς, ο Πλεύρης και άλλα στελέχη της ΝΔ, με τα οποία ο συγκεκριμένος φρόντιζε να φωτογραφίζεται, ήξεραν το ποιόν του, αλλά γιατί ο άνθρωπος αυτός φρόντισε να «φωλιάσει» στο συγκεκριμένο κόμμα, όπως και στους κόλπους της Εκκλησίας της Ελλάδος (χάσαμε το μέτρημα από τις φωτογραφίες του με διάφορους ρασοφόρους, που δημοσιεύτηκαν);
Τυχαίο ήταν; Σαν πολλά τυχαία δεν μαζεύτηκαν; Εμείς, λοιπόν, κρατάμε τα διδάγματα της Ιστορίας για την εθνικοφροσύνη που παραδοσιακά περιλάμβανε στους κόλπους της τέτοια μπουμπούκια. Ανθρωποι που δε σέβονται την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια, άνθρωποι που δε διστάζουν να βιάζουν παιδιά και να εμπορεύονται παιδιά, υπόκοσμος και καμουφλαρισμένος «καλός κόσμος», κινούνταν πάντοτε στο συγκεκριμένο χώρο.
Μπορεί σήμερα το αντικοινωνικό μίσος να το εκφράζουν ανοιχτά ναζιφασιστικές συμμορίες, ενώ οι κοινοβουλευτικοί το παίζουν… νομιμόφρονες, έως και… δικαιωματιστές, όμως δεν ξεχνάμε από πού έλκει το (πολιτικό) γένος η ΝΔ, όπως δεν ξεχνάμε πόσο ωραία ξεπλένει φασίστες, ρατσιστές και ακροδεξιούς, προσφέροντάς τους υπουργεία και βουλευτικές έδρες. Εκεί θα βρουν καταφύγιο και αυτοί με τα πιο αντικοινωνικά, τα πιο ζωώδη ένστικτα. Ξέρουν, άλλωστε, ότι δεν θα τους «ξεψαχνίσουν» για να δουν ποιοι πραγματικά είναι. Είναι κι αυτό στοιχείο της πολιτικής παράδοσης των πολιτικών εκφράσεων της εθνικοφροσύνης.
