Το προηγούμενο διάστημα οι μηλοπαραγωγοί και της Ημαθίας αγωνιστικά διεκδίκησαν δίκαιες αποζημιώσεις για την παραγωγή τους, ταυτόχρονα με τα γενικότερα αιτήματα για μείωση τους κόστους παραγωγής και τιμές που να καλύπτουν το κόστος παραγωγής και να τους επιτρέπουν να έχουν ένα εισόδημα για να ζήσουν.
Δυστυχώς όμως διαβάζοντας το πρόσφατο δελτίο τύπου του ΥΠΑΑΤ διαπίστωσαν ότι επιχορηγούνται με de minimis οι μηλοπαραγωγοί της Αγιάς Λάρισας και έπονται οι ΠΕ Καστοριας, Κοζάνης, Πιερίας, Φλώρινας και Μαγνησίας, χωρίς να αναφέρονται πουθενά οι παραγωγοί της Ημαθίας.
Αυτό σήκωσε δικαιολογημένες αντιδράσεις στους αγρότες και τους φορείς του, ενώ έδωσε «χρυσή» ευκαιρία στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ να σηκώσουν «παντιέρα» με ανακοινώσεις για την «αδικία της κυβέρνησης», ενώ για τους τοπικούς κυβερνητικούς βουλευτές σήμαινε «συναγερμός» προκειμένου να πιέσουν τον αρμόδιο υπουργό ν’ αλλάξει τη σχετική απόφαση, μιας και για όλους τους παραπάνω αυτό που μετρά είναι οι ψήφοι των αγροτών!
Ας δούμε όμως ορισμένες πλευρές
– Οι ανακοινώσεις περί καταβολής μέσω de minimis 300 ευρώ ανά παραγωγικό στρέμμα καλλιέργειας μήλου), προκειμένου να στηριχθούν οι παραγωγοί που έχουν ζημιωθεί εξαιτίας του αυξημένου κόστους παραγωγής και των προβλημάτων που παρουσιάστηκαν στις αγορές του εξωτερικού, είναι μία “ανάσα” αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων που έγιναν και φυσικά δεν λύνουν το πρόβλημα. Να σημειώσουμε εδώ ότι οι de minimis έχουν σαν «κόφτη» τα 18.000 ευρώ, που σημαίνει ότι όσοι έχουν παραπάνω από 60 στρέμματα δεν θα αποζημιωθούν πλήρως.
– Η κυβέρνηση με στόχο τη διάσπαση του ενιαίου αγώνα των αγροτών ακολούθησε διαφορετική τακτική στους μηλοπαραγωγούς των διαφόρων νομών, γεγονός φυσικά απαράδεκτο. Η άμεση αποκατάσταση της αδικίας αυτής είναι αναγκαία.
– Όμως εκτός από το μήλο υπάρχει ανάγκη στήριξης και για τ’ άλλα αγροτικά προϊόντα της περιοχής και κυρίως για το ροδάκινο. Το πλαίσιο αιτημάτων που προβάλουν οι παραγωγοί μέσα από το οργανωμένο αγροτικό κίνημα, για μείωση του κόστους παραγωγής με συγκεκριμένα μέτρα, της προστασίας του αγροτικού εισοδήματος, την αλλαγή του Κανονισμού του ΕΛΓΑ κ.α προφανώς και δεν χωρά στο στενό «κοστούμι» των κατευθύνσεων της Ε.Ε, των «δημοσιονομικών αντοχών της οικονομίας», το πλαίσιο της “ελεύθερης αγοράς” που πρακτικά σημαίνει μη υλοποίηση του δίκαιου αιτήματος για κατώτατες εγγυημένες τιμές στα προϊόντα, που θα ανταποκρίνονται στο κόστος παραγωγής και θα διασφαλίζουν εισόδημα επιβίωσης.
– Και εδώ είναι η κοροϊδία των άλλων αστικών κομμάτων. Από τη στιγμή που δέχονται ως «θέσφατο» το παραπάνω πλαίσιο, τότε οι φωνές τους είναι υποκριτικές, προεκλογικού χαρακτήρα! Να γιατί θα πρέπει ο αγώνας των αγροτών να συνεχιστεί, μαζικά, ενωτικά, οργανωμένα, μη δίνοντας εμπιστοσύνη σε κανέναν «σωτήρα» παλιό και νέο, που απλά τους χτυπά τώρα φιλικά την πλάτη για να τους πάρει την ψήφο, ενώ στην ουσία συμφωνεί με την ουσία της ακολουθούμενης πολιτικής!
