Από την εκλογική καθίζηση του ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ εισπράττει ένα μέρος της εκλογικής επιρροής του. Ψηφοφόροι που κινήθηκαν προς τα αριστερά και αυτό έχει μια ορισμένη θετική σημασία, σε σχέση με άλλους που απομακρύνθηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ και κινήθηκαν δεξιότερα προς το ΠΑΣΟΚ ή προς τη ΝΔ.
Θριαμβολογεί η ηγεσία του ΚΚΕ για το αποτέλεσμα του 7,2% και θέτει το δίλημμα μπροστά στις επόμενες εκλογές ότι η ενίσχυση του ΚΚΕ θα είναι η ενίσχυση της μόνης εργατικής – λαϊκής αντιπολίτευσης.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια παίρνει αντίστοιχο εκλογικό ποσοστό.
Το ίδιο περίπου ποσοστό 7,5 % πήρε και στις εκλογές του 2009 ως τρίτο κόμμα, μετά το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αλλά και στις εκλογές του 2012, με 8,5%, στην περίοδο που ξέσπασε στην πλάτη του ελληνικού λαού η καταιγίδα των μνημονίων.
Οι ίδιοι ισχυρισμοί διατυπώνονταν και τότε από την ηγεσία του ΚΚΕ, για τη μόνη λαϊκή αντιπολίτευση στη βουλή και στην κοινωνία.
Μπροστά, ωστόσο, στην κρίσιμη στιγμή της μνημονιακής επέλασης, μέσα σε συνθήκες απότομης πτώσης του βιοτικού επιπέδου των μαζών, μέσα σε συνθήκες καθίζησης των δύο μεγάλων αστικών κομμάτων της μεταπολιτευτικής περιόδου, μέσα σε συνθήκες απότομης ανόδου του λαϊκού κινήματος με την κάθοδο εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων στο δρόμο, μέσα σε συνθήκες ιδιαίτερα ευνοϊκές για ένα κομμουνιστικό κόμμα, το ΚΚΕ διεκήρυττε παντού, στην κοινωνία και στα συνδικάτα, πως είναι κάλπικος ο αντιμνημονιακός αγώνας και πως στην ημερήσια διάταξη δεν βρίσκεται ο αγώνας για την απόκρουση των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων αλλά ο αγώνας για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας και για να «περάσει ο πλούτος στα χέρια των εργατών»!
Αποχωρώντας ουσιαστικά έτσι από το κεντρικό πολιτικό προσκήνιο, ανοίγοντας το δρόμο στην χρυσή εφεδρεία του αστικού συστήματος που ήρθε από τον πάγκο της «αριστεράς» και του 4,5 % -εκεί που βρέθηκε το ΚΚΕ στη συνέχεια- ανοίγοντας το δρόμο στο ΣΥΡΙΖΑ να καπηλευτεί τον αντιμνημονιακό αγώνα μαζί με το αντίστοιχο δεξιό -δήθεν αντιμνημονιακό- μόρφωμα τους ΑΝΕΛ, δίνοντας τη «λύση» στο αστικό σύστημα. Υπογράφοντας το τρίτο μνημόνιο και δίνοντας στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ την επιβεβαίωση και την επιβράβευση για την πολιτική που άσκησαν.
Πριν λίγες μέρες έλεγε ο Κουτσούμπας, στέλνοντας δώρο στο Μητσοτάκη, ότι η «χειρότερη κυβέρνηση όλων των εποχών ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ του ’15-’19».
Αν από τη μια μεριά είναι απαράδεκτη μια τέτοια πριμοδότηση της ΝΔ μπροστά στο αντιλαϊκό δίπολο ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη το ΚΚΕ συσκοτίζει το γεγονός ότι φέρει βαρύτατες ευθύνες για τον ερχομό του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και για όλες τις κατοπινές εξελίξεις, μέχρι σήμερα.
Όταν έλεγε η Παπαρήγα ότι «εμείς δεν είμαστε αριστεροί, αλλά κομουνιστές», όταν αρνούνταν τα συνθήματα και τον αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία, όταν αρνούνταν τα συνθήματα και τον αγώνα ενάντια στα μνημόνια, εκχωρώντας τα δεξιά και αριστερά σε δυνάμεις που ανώδυνα τα ενσωμάτωσαν στα αστικά πλαίσια, δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να σπρώχνουν τον κόσμο της αριστεράς κάτω από από την ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ.
Όσο η ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ αποτέλεσε δήθεν τη μόνη και πραγματική αντιπολίτευση στην περίοδο εκείνη, άλλο τόσο την αποτέλεσε και στην περίοδο της κυβέρνησης της ΝΔ 2019-’23.
Στην περίοδο της πανδημίας το ΚΚΕ αναπαρήγαγε την πολιτική της κυβέρνησης και της προέκτασής της, της επιτροπής των υγειονομικών, ότι οι μαζικές συγκεντρώσεις αποτελούν υγειονομική βόμβα. Όταν η κυβέρνηση απαγόρευε τις κινητοποιήσεις, το ΚΚΕ έκανε μυστικά οργανωμένες συμβολικές συγκεντρώσεις λίγων αντιπροσώπων, όπως την Πρωτομαγιά και στο Πολυτεχνείο του 2020. Όταν η κυβέρνηση το «επέτρεπε», καλούσε σε μαζικές κινητοποιήσεις όπως στη δίκη της Χρυσής Αυγής τον Οκτώβρη του ’20. Αντίστοιχα, όταν πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες κινητοποιήσεις των φοιτητών ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία, όσο και να ψάξει κανείς και πάλι δε θα βρει ούτε ένα κάλεσμα μαζικής κινητοποίησης των δυνάμεων του ΚΚΕ.
Ανάλογη στάση πειθάρχησης στα κυβερνητικά μέτρα επέδειξε το ΚΚΕ και στην υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών και μάλιστα αρνήθηκε να υποστηρίξει τον αγώνα για επαναπρόσληψη στη δουλειά των ανεμβολίαστων υγειονομικών.
Την άφθονη κατασταλτική πολιτική της κυβέρνησης, την πολιτική της αστυνομοκρατίας και του αυταρχισμού, επιβράβευσε και το ΚΚΕ και η κοινοβουλευτική του ομάδα μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ, ψηφίζοντας το μπόνους των 600 ευρώ του Μητσοτάκη στους ένστολους.
Στις συνθήκες της έκρηξης της ακρίβειας, όχι μόνο δεν πρότεινε αλλά αρνήθηκε και υπονόμευσε κάθε κλιμάκωση απεργιακών κινητοποιήσεων και μαζικών αντιδράσεων σε συνεννόηση με τις συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος, που κατά τα άλλα υποτίθεται πως καταπολεμά.
Καμία ουσιαστική καταπολέμηση δεν κάνει η ηγεσία του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ ενάντια στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες -πέρα από τσακωμούς ή και συνεννοήσεις για το μοίρασμα των συνδικαλιστικών εδρών- και καμιά καταπολέμηση δε συνιστά η πολύχρονη διάσπαση που εφαρμόζει των απεργιακών κινητοποιήσεων.
Οι δυνάμεις του δεν έχουν να επιδείξουν τίποτε το διαφορετικό, εκτός από παχιά λόγια, κούφια αντικαπιταλιστική ρητορική και αγωνιστικές σάλτσες. Κανένα αγώνα που να οργάνωσαν, να καθοδήγησαν, να πάλεψαν, να έφεραν σε πέρας, να στήριξαν με παλμό και πάθος με όλες τους τις δυνάμεις, που να κράτησαν με νύχια και με δόντια, που να αποτελεί σημείο αναφοράς, φάρο και εμψυχωτή των αγώνων των εργαζομένων.
Αντίθετα, υπονόμευσαν στην πράξη τη συνέχιση και κλιμάκωση των αγώνων των καλλιτεχνών, των εκπαιδευτικών, των υγειονομικών, των αγροτών, αντιμετωπίζοντας το μαζικό κίνημα και τις κλαδικές κινητοποιήσεις σαν συμπλήρωμα των μεγάλων κοινοβουλευτικών και ψηφοθηρικών σκοπών τους.
Ακόμη και στις συνθήκες του μεγάλου λαϊκού ξεσπάσματος μετά τα Τέμπη, όταν πάλι σε συνεννόηση με τις ίδιες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ακύρωσαν κάθε συνέχιση των κινητοποιήσεων μετά τις μεγάλες απεργίες, δίνοντας όλο το χώρο και το χρόνο στη στριμωγμένη κυβέρνηση και στα ΜΜΕ για την κήρυξη των εκλογών, για την αποσιώπηση του εγκλήματος και των λαϊκών αντιδράσεων και για την αλλαγή της πολιτικής ατζέντας.
Στα εκλογικά ποσοστά και στην εκπροσώπηση στο κοινοβούλιο η ηγεσία του ΚΚΕ υποτάσσει όλη του τη δράση, εκεί διοχετεύει όλο το δυναμισμό και την ενεργητικότητα του μηχανισμού και των οργανώσεών του. Αυτοί οι στόχοι, οι εκλογικοί, ανυψώνονται στο άπαν και για αυτούς η ηγεσία του ΚΚΕ προσφεύγει σε χαζοχαρούμενες εκπομπές φτηνιάρικου life style, αλλά και «πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας, επιστημονικά επεξεργασμένο» λέει πως διαθέτει.
πηγή: Λαϊκός Δρόμος
