Μια από τις σχετικά άγνωστες σελίδες της Ιστορίας του τόπου μας είναι ο βομβαρδισμός και η κατάληψη της Κέρκυρας από το στρατό του Μουσολίνι στις 31 Αυγούστου 1923.

Ένα χρόνο μετά τη μικρασιατική καταστροφή στην κυβέρνηση επικεφαλής είναι ο Νικόλαος Πλαστήρας με πρωθυπουργό τον Στυλιανό Γονατά. Μετά τη συνθήκη της Λωζάνης (Ιούλιος 1923) ορίζεται διεθνής επιτροπή διαχάραξης των ελληνοαλβανικών συνόρων.

Στις 26 Αυγούστου δολοφονείται ο αξιωματούχος Ε. Τελίνι και οι συνοδοί του εκπρόσωποι της Ιταλίας στην παραπάνω διεθνή επιτροπή. Μία από τις πιθανότερες εκδοχές είναι ότι ο Μουσολίνι πο είχε καταλάβει την εξουσία τον Οκτώβρη του 1922 οργάνωσε τη δολοφονία για να εξυπηρετήσει τα επεκτατικά του σχέδια.

Μετά από τελεσίγραφο που η ελληνική κυβέρνηση δεν αποδέχτηκε στο συνολό του, αλλά τέσσερις από τους επτά όρους, οι Ιταλοί αρχίζουν τον κανονιοβολισμό, ενώ 500 Ιταλοί στρατιώτες αποβιβάζονται και καταλαμβάνουν την πόλη, χωρίς αντίσταση, αφού κανείς δεν περίμενε μια τέτοια επίθεση.

Υπολογίζεται ότι 15 άμαχοι σκοτώθηκαν, 35 τραυματίστηκαν, ενώ πολλά σπίτια, καταστήματα και εκκλησιές καταστράφηκαν. Στις 3 Σεπτεμβρίου οι Ιταλοί καταλαμβάνουν και τους Παξούς.

Η Πρεσβευτική Διάσκεψη στο Παρίσι καταδικάζει την Ελλάδα με μεγάλη χρηματική αποζημίωση με σοβαρές παρενέργειες για την οικονομία της και την αξιοπρέπειά της.

Στις 2 Οκτωβρίου οι Ιταλοί εγκαταλείπουν την Κέρκυρα. Όμως ο βομβαρδισμός της Κέρκυρα ήταν η “prova jenerale” για τον καταστροφικό Β’ παγκόσμιο πόλεμο.

Γιώργος Κ. Καββαδίας, από τη «Φωνή των Αργυραδιτών»