Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής στην ΕΛΜΕ Πειραιά

(ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΕΙΡΑΙΑ / ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ / ΑΡΕΝ ΠΕΙΡΑΙΑ / ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ) ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ, ΠΕΙΡΑΙΑΣ 8 - 09 - 2020

Για το άνοιγμα των σχολείων

προς γονείς, μαθητές, συναδέλφους

Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν το άνοιγμα των σχολείων και υπάρχει βαθιά ανησυχία σε γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές. Τόσο για την υγεία τους, καθώς τα σχολεία είναι από τους πλέον μαζικούς χώρους συνωστισμού, όσο και για την πορεία της ίδιας της εκπαιδευτικής και εργασιακής καθημερινότητας καθώς η χρήση μάσκας, τα πιθανά κλεισίματα τμημάτων, η κακόφημη τηλ-«εκπαίδευση», μια σειρά από αντιεκπαιδευτικές ρυθμίσεις προϊδεάζουν για μια δύσκολη σχολική χρονιά.

Δεν ισχυριζόμαστε ότι μια πανδημία από έναν άγνωστο ιό μπορεί να ελεγχθεί σε όλες τις συνέπειες. Υποστηρίζουμε όμως ότι το Υπουργείο έκανε – και δεν έκανε – ό,τι είναι δυνατόν για να είναι αυτές οι συνέπειες όσο το δυνατόν εις βάρος των εκπαιδευτικών, των γονιών και των μαθητών:

- Νομοθέτησε, μέσα σε συνθήκες πανδημίας και μέσα στο καλοκαίρι, μια σειρά αλλαγές που πλήττουν το δικαίωμα στη δημόσια εκπαίδευση, αποκλείουν από την εκπαιδευτική διαδικασία μια μεγάλη μερίδα μαθητών, μέσω της τράπεζας θεμάτων, ιδιαίτερα από τα ασθενέστερα στρώματα, καθώς και το δικαίωμα στην εργασία. Τα νέα ωρολόγια προγράμματα που συρρικνώνουν την καλλιτεχνική εκπαίδευση και «εξαφανίζουν» τις κοινωνικές επιστήμες, ένα νέο καθεστώς απολύσεων συναδέλφων που υπηρετούν ως συμβασιούχοι εδώ και δέκα – δεκαπέντε χρόνια, την αύξηση του ανώτατου ορίου μαθητών ανά τμήμα (κι αυτό, εν μέσω πανδημίας!), την κακόφημη αξιολόγηση σχολικής μονάδας και εκπαιδευτικών με στόχο την κατηγοριοποίηση των σχολείων, τη μετατροπή της εκπαίδευσης σε εμπόρευμα και την πειθάρχηση-χειραγώγηση των εκπαιδευτικών.

- Το μόνο μέτρο που πήρε για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι... η μάσκα. Ενώ η κοινή λογική, ακόμη και ο ΠΟΥ και ο δικός τους Τσιόδρας (πέρα από τις γελοίες δηλώσεις άλλων «ειδικών») υποστηρίζουν ό,τι το πρωτεύον είναι ο μη συνωστισμός και έπεται η υγιεινή των χεριών και η μάσκα, η κυβέρνηση δεν παίρνει κανένα μέτρο για το πρωτεύον και στοιβάζει τους μαθητές ανά δύο στα θρανία και σε μικρές τάξεις. Και επειδή με αυτήν την τακτική σε σύντομο χρονικό διάστημα θα κλείνουν τμήματα και σχολεία, επέκτεινε και την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, για να καμώνεται ότι η εκπαιδευτική διαδικασία δε θα διακοπεί.

Όμως η τηλ-«εκπαίδευση» σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστά τη ζωντανή λειτουργία του σχολείου.

Πιο ειδικά για τη μάσκα. Το μάθημα με μάσκα θα είναι μια δύσκολη και επώδυνη διαδικασία και για το μαθητή και τον εκπαιδευτικό. Ειδικά στις μικρές ηλικίες θα έχει ακόμα περισσότερες δυσκολίες. Η χρήση μάσκας συστήνεται ανάλογα με την ηλικία αλλά κυρίως το βαθμό έξαρσης της πανδημίας και τις αποστάσεις των μαθητών μεταξύ τους. Κοινώς σε μια τάξη που οι μαθητές κάθονται ένας σε κάθε θρανίο και με αποστάσεις πάνω από 1 μ και σε φάση που δεν υπάρχει έξαρση, η χρήση μάσκας έχει μικρότερη σημασία.

Διαχωριζόμαστε από τις απόψεις που θεωρούν ότι γενικά δεν πρέπει να φορέσουμε τη μάσκα στο σχολείο και δεν πρέπει να παίρνουμε μέτρα προστασίας που να περιορίζουν την εξάπλωση της πανδημίας. Ειδικά στους μαθητές μας, που είναι απόλυτα λογικό όλοι αυτοί οι περιορισμοί λόγω πανδημίας να τους καταπιέζουν και λόγω ηλικίας, θέτουμε το ζήτημα των μέτρων προστασίας από την άποψη της αυτοπροστασίας αλλά και της κοινωνικής αλληλεγγύης προς τον αδύναμο, τον ασθενή, τον ηλικιωμένο. Θέτουμε το ζήτημα ότι με άλλες κοινωνικές ιεραρχήσεις για τα συστήματα υγείας, τη φροντίδα των ηλικιωμένων, όσους έχουν προβλήματα υγείας και είναι και φτωχοί (σε ΗΠΑ, Βραζιλία, Μ. Βρετανία έχει αποδειχτεί ότι ο κορονοϊός χτυπάει τους φτωχούς περισσότερο), η αντιμετώπιση της πανδημίας θα ήταν διαφορετική. Ας αναρωτηθούμε γιατί ο κορονοϊός είναι πιο φονικός σε χώρες που είναι πολύ πιο έντονα ο ατομισμός, η αποθέωση του κέρδους και της ατομικής ιδιοκτησίας, η έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης, η εγκατάλειψη των ηλικιωμένων, η αποθέωση των ιδιωτικών συστημάτων υγείας και ασφάλισης. Προσπαθούμε να πείσουμε τους μαθητές μας ότι με το να μη φοράμε τη μάσκα δεν αντιστεκόμαστε στην ανάλγητη πολιτική του Υπουργείου που ανοίγει τα σχολεία με τους μαθητές στοιβαγμένους. Δε θα γίνουμε όμως ο σάκος του μποξ, ούτε κατασταλτική δύναμη. Εμείς θα συνεχίσουμε να καλούμε γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς ότι αντίσταση δεν είναι η άρνηση των μέτρων προστασίας ή των τεστ, αλλά η από κοινού διεκδίκηση:

- Λιγότεροι – έως 15 μαθητές ανά τμήμα. Ένας μαθητής ανά θρανίο. Μαζικοί διορισμοί για τα επιπλέον τμήματα. Λεφτά υπάρχουν και δίνονται στα ΜΜΕ, την ολιγαρχία, τους Αμερικάνους, Γερμανούς, Γάλλους κλπ πλασιέ όπλων. Είναι πολιτική επιλογή να μην δίνονται στην ενίσχυση των συστημάτων δημόσιας υγείας και δημόσιας παιδείας.

- Προστασία ευπαθών ομάδων. Ειδικές άδειες, καθηγητές για κατ’ οίκον διδασκαλία, ειδικά ολιγομελή τμήματα για μαθητές που το έχουν ανάγκη.

- Να αποσυρθεί η τροπολογία για την τηλ-«εκπαίδευση», που την επεκτείνει για οποιοδήποτε λόγο και με οποιαδήποτε αφορμή. Τα σχολεία πρέπει να λειτουργήσουν δια ζώσης και πρέπει να παρθούν μέτρα γι’ αυτό και όχι μέσω τηλεκπαίδευσης.

Προτείνουμε μαθητικά συμβούλια, ΕΛΜΕ, συλλόγοι γονέων να οργανώσουν κινητοποιήσεις με κεντρικά αυτά τα αιτήματα