Της Νικολέττας Χάρου
7 χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, 5,5 χρόνια μετά από την έναρξη της δίκης, 453 δικαστικές συνεδριάσεις μετά την 20η Απριλίου του 2015, οι οικογένειες των θυμάτων, οι δικηγόροι της πολιτικής αγωγής, οι 153 μάρτυρες και όλα τα «δεν είναι αθώοι» που ακούστηκαν, δικαιώθηκαν με την καταδικαστική απόφαση της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής.
Ανάμεσα σε αυτούς η Δήμητρα και η Παρασκευή, αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Οι δυο τους συνδιαμόρφωσαν τη χθεσινή καταδικαστική απόφαση, αφού τραγούδησαν (μέσα κι έξω από το Εφετείο) με τον τρόπο τους «σιγά μη φοβηθώ». Δεν «κοίταξαν τη δουλειά τους»: έδωσαν τα ονόματα τους, πήγαν στο τμήμα μετά τη δολοφονία, κατέθεσαν, βρέθηκαν στο δικαστήριο, ορκίστηκαν και μίλησαν. Και γι’ αυτό, δικαίως είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο κλείσιμο της αγόρευσης του Θανάση Καμπαγιάννη τον Ιανουάριο του 2020.
«Το βράδυ εκείνο, η Καραγιαννίδου επικοινώνησε με τη μητέρα της για να της πει ότι είναι σε ένα αστυνομικό όχημα, ότι υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας μιας δολοφονίας και ότι πάει να καταθέσει. Και η μητέρα της είπε τότε: «κατέβα τώρα από το αυτοκίνητο όπου κι αν είσαι, πάρε ένα ταξί και γύρνα σπίτι σου»,. Και η Καραγιαννίδου της απάντησε: «αν ήταν κάτω πεσμένος ο αδελφός μου, θα έλεγες το ίδιο;». Και την αψήφησε. Και πήγε και κατέθεσε.»
Στην 33η συνεδρίαση του δικαστηρίου, η Δήμητρα απειλήθηκε κατά τη διάρκεια της κατάθεσης της, αφού κατέδειξε τον Καζαντζόγλου ως συνοδηγό του Ρουπακιά την ημέρα της δολοφονίας.
Καζαντζόγλου: «Κοίταξέ με καλά, με θυμάσαι από εκείνο το βράδυ;»
Ζώρζου: «Ναι»
Το πλήθος αμέσως απάντησε «φασίστες δε θα την τρομοκρατήσετε». Και δεν την τρομοκράτησαν ούτε αυτή, ούτε την Παρασκευή.
Γιατί τα κορίτσια αποφάσισαν να είναι μέλισσες, γιατί μας θύμισαν τι σημαίνει ανθρωπιά, γιατί δεν είπαν «δε βαριέσαι», γιατί δεν πρόσεξαν να «αφήσουν τη φωλιά τους καθαρή» όπως οι λύκοι, αλλά να καθαρίσουν τον ουρανό και τον τόπο όλο από τη βρωμιά του φασισμού.
Φωτογραφία: Αλέξανδρος Γαστεράτος/ TPP
ΠΗΓΗ: topontiki.gr
