Όσο υπάρχουν εκπαιδευτικοί, όπως οι Δάσκαλοι του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ζεφυρίου υπάρχει ελπίδα! Υπάρχει ελπίδα ότι η πολιτική εξουσία δε θα πετύχει αυτό που επιδιώκει, να τους μετατρέψει δηλαδή σε διεκπεραιωτές – τηλεχειριστές, σε on – line παιδονόμους που σε συνθήκες βαθιάς κρίσης θα εξαντλούν το παιδαγωγικό τους έργο στο πώς θα «συνδεθούν» για να διεκπεραιώσουν την ύλη και να βάζουν απουσίες.
Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ζεφυρίου εκφράζει τη αγωνία πως η τηλεκπαίδευση μετατρέπεται σε καταλύτη των κοινωνικών ανισοτήτων εκφράζουν εκπαιδευτικοί του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ζεφυρίου - Συμμετέχει το 4% (!) των μαθητών, αλλά οι απουσίες... απουσίες!
Είναι χαρακτηριστικό πως μόλις το 4% των μαθητών, ήτοι 10 από τους 229 εγγεγραμμένους μαθητές της σχολικής μας μονάδας, μπορούν να συμμετέχουν κανονικά στο μάθημα, ωστόσο οι απουσίες, βάσει των σχετικών οδηγιών, προμετρώνται κανονικά, ενώ η ύλη πρέπει να προχωρήσει στις επόμενες ενότητες.
Η ανακοίνωση του συλλόγου:
Τρίτη μέρα εφαρμογής της σύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης σε όλη την χώρα, και εμείς, οι εκπαιδευτικοί του 3ου Δημοτικού Σχολείου Ζεφυρίου, νιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε για την δική μας πραγματικότητα, άγνωστη και διαφορετική για τους περισσότερους, αλλά υπαρκτή για εμάς και τους μαθητές μας.
Εργαζόμαστε με παιδιά που ανήκουν σε ευπαθή κοινωνική ομάδα, τα οποία ζουν πλειοψηφεί σε αποστερημένο κοινωνικά, οικονομικά και πολιτισμικά περιβάλλον. Πρόκειται για μέλη πολύτεκνων, διευρυμένων οικογενειών. Αρκετά από αυτά στερούνται το δεκατιανό τους, απουσιάζουν γιατί τα παπούτσια τους είναι τρύπια, δυσκολεύονται να προμηθευτούν τα αναγκαία σχολικά είδη. Δε χρειάζεται να είναι κανείς εκπαιδευτικός για να αντιληφθεί πώς νιώθουμε όταν ρωτάμε αν υπάρχει δυνατότητα σύνδεσης στο διαδίκτυο. Τα εμπόδια που συναντάμε είναι ανυπέρβλητα, καθότι ελάχιστοι διαθέτουν τον τεχνολογικό εξοπλισμό για την πραγματοποίηση της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, όπως επίσης και την γνώση για να καταφέρουν να συνδεθούν. Στις παραπάνω δυσκολίες προστίθεται και η ανεπάρκεια σε ηλεκτρονικό και τεχνολογικό εξοπλισμό της σχολικής μας μονάδας, αφού μετά από πρόσφατη διάρρηξη του σχολείου μας, αυτός δεν αντικαταστάθηκε από τους αρμόδιους φορείς παρά τα επανειλημμένα αιτήματά μας.
Καλούμαστε λοιπόν εμείς, ως εκπαιδευτικοί, σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία να ακολουθήσουμε τις άστοχες οδηγίες του Υπουργείου Παιδείας, να προχωρήσουμε την ύλη όπως μας επιβάλλεται και να περνάμε απουσίες , τη στιγμή που το ποσοστό συμμετοχής των μαθητών αγγίζει το 4%, αφορά δηλαδή τους 10 από τους 229 εγγεγραμμένους μαθητές της σχολικής μας μονάδας. Καλούμαστε να επισημοποιήσουμε και να σφραγίσουμε τις άνισες εκπαιδευτικές ευκαιρίες, να στηρίξουμε υποχρεωτικά την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, όταν είναι ολοφάνερο πως αδυνατεί να παρέχει στους μαθητές μας το μορφωτικό αγαθό.
Ακολούθως, παραθέτουμε τα μέτρα που από την αρχή της σχολικής χρονιάς επιδιώκαμε να ληφθούν από τους αρμόδιους, με στόχο να παραμείνουν τα σχολεία ανοιχτά: λήψη αυξημένων μέτρων υγιεινής και προστασίας, όπως είναι τα συχνά δειγματοληπτικά τεστ στους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και την ευρύτερη κοινότητα, σχολαστική ιχνηλάτηση των κρουσμάτων, συχνότερες απολυμάνσεις, συνεχής ενημέρωση των μελών της κοινότητας από τις αρμόδιες υγειονομικές αρχές. Μέτρα που στοιχειωδώς δεν ελήφθησαν κατά το προηγούμενο διάστημα, παρά τις συνεχείς και επίμονες εκκλήσεις μας προς τον Ε.Ο.Δ.Υ., τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και τον Δήμο Φυλής, βάζοντας σε κίνδυνο την ζωή και υγεία των παιδιών αλλά και των εκπαιδευτικών που εργάζονται στο σχολείο μας.
Σε καιρούς που η ατομική ευθύνη παρουσιάζεται ως θέσφατο για την προστασία της δημόσιας υγείας, που παρά τις οικονομικές αντιξοότητες χιλιάδες συμπολίτες μας έρχονται αντιμέτωποι με πρόστιμα για το αν κυκλοφόρησαν με άδεια ή χωρίς, που οι ατομικές ελευθερίες καταστέλλονται καθημερινά με παράλογες απαγορεύσεις, δηλώνουμε πως η κρατική ευθύνη για την προστασία και ασφάλεια μας ήταν και συνεχίζει να είναι εκκωφαντικά ανύπαρκτη.
Τέλος, μακριά από τις «αστείες» αλλά διαρκώς αναπαραγόμενες αντιλήψεις σχετικά με τον κλάδο μας, που μας παρουσιάζουν ως βαριεστημένους και τεχνολογικά αναλφάβητους δημόσιους υπαλλήλους, αναρωτιόμαστε: έξι μήνες μετά το πρώτο κύμα πανδημίας, γιατί το Υπουργείο Παιδείας, που απαιτεί να είμαστε καθόλα έτοιμοι, δεν προέβη σε καμία σχετική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών τόσο για την πρακτική αξιοποίηση της τηλεκπαίδευσης όσο και για την ουσιαστική, μορφωτική της λειτουργία; Πέρα από τις μιντιακές κυβερνητικές επιτυχίες, πόσο επιτυγχάνεται στην πράξη αυτό για το οποίο εν τέλει πληρωνόμαστε;
Και απαντάμε, προτάσσοντας την ουσία της παιδαγωγικής επιστήμης: αιτούμενοι την καθημερινή, και πνευματική μας επαφή με τα παιδιά μέσω δια ζώσης εκπαίδευσης, στοχεύοντας στην ολόπλευρη ανάπτυξη των προσωπικοτήτων τους, πράγμα που όφειλε να διασφαλισθεί εξ αρχής με όλους τους δυνατούς τρόπους.
Σύλλογος Εκπαιδευτικών 3ου Δημοτικού Σχολείου Ζεφυρίου
