Την οργή και την αγωνία τους εκφράζουν οι μαθητές της Γ’ Λυκείου ΓΕΛ Λουτρών Αιδηψού για την τηλεκαπίδευση και τις αιφνιδιαστικές αλλαγές στο Εκπαιδευτικό Σύστημα. "Δεν είμαστε μηχανές να πατάμε ένα κουμπί και να προσποιούμαστε ότι όλα είναι ρόδινα! Δεν είμαστε άψυχα αντικείμενα για να μη φοβόμαστε τις αλλαγές. Κάντε τες! Όχι έξι μήνες, αλλά χρόνια πριν εφαρμοστούν! Με αυτά που "απειλείτε" πως θα κάνετε (καθώς μόνο σαν απειλές ακούγονται) επιδεινώνετε την ήδη επιβαρυμένη ψυχολογία των μαθητών! Είναι καλό λοιπόν να καταλάβετε ότι έχουμε και κάποια ψυχικά όρια."
Αναλυτικά το κείμενό τους:
Δεδομένης της δυσχερούς κατάστασης στην οποία βρισκόμαστε, τόσο εξ αιτίας της αποτυχημένης τηλεκπαίδευσης (προβλήματα σύνδεσης, ανεπαρκής τεχνολογικός εξοπλισμός για όλους τους μαθητές), όσο και του πρωτόγνωρου άγχους που βιώνουμε μαθητές, γονείς κι’ εκπαιδευτικοί εξ αιτίας της πανδημίας, δηλώνουμε την πλήρη αντίθεση μας στις νέες μεταρρυθμίσεις της υπουργού παιδείας. Μόλις λίγους μήνες πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις, το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση , αλλάζει.
Πλέον ορίζεται ελάχιστη βάση εισαγωγής για κάθε τμήμα με αποτέλεσμα κάθε πανεπιστημιακό τμήμα να επιλέγει τους φοιτητές του (κι’ όχι το αντίστροφο). Παράλληλα, η δήλωση μηχανογραφικών δελτίων σε δύο φάσεις και με περιορισμένο αριθμό σχολών, ενέχει τον κίνδυνο αποκλεισμού μαθητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η τράπεζα θεμάτων για την Α και Β λυκείου.
Λίγο πολύ οι περισσότεροι έχουν δώσει ή θα δώσουν πανελλήνιες, επομένως μπορούμε να πούμε ότι γνωρίζουν την πίεση που αισθάνεται η πλειοψηφία. Υπάρχει περίπτωση αρκετοί να αμφισβητήσουν εμάς και όσα λέμε ότι αισθανόμαστε, αφού φαινομενικά οι πανελλήνιες δεν καθορίζουν την πορεία που θα έχουμε στην υπόλοιπη ζωή μας, με την πιο κοινή φράση "Ε δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου, όλοι δώσαμε πανελλήνιες... δεν είναι τίποτα".
Ναι εσείς δώσατε, μπορεί και σε πιο δύσκολες εποχές, αλλά τώρα; Τώρα βιώνουμε και εμείς πρωτόγνωρες καταστάσεις. Ζούμε όλη μέρα μέσα στο σπίτι, πίσω από μια οθόνη. Καθόμαστε σε μια καρέκλα που μόνο αναπαυτική δεν είναι και επαναλαμβάνουμε την ίδια ρουτίνα: οθόνη, διάβασμα. Προσπαθούμε να διαβάσουμε ενώ ταυτοχρόνως καλούμαστε να εξοικειωθούμε με την καινούργια κατάσταση. Ακόμη, αποπειρώμεθα να τα βρούμε με τον ίδιο μας τον εαυτό! Ο εγκλεισμός επηρεάζει την ψυχική υγεία του ατόμου.
Ο άνθρωπος μένει μόνος του για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα προβλήματα που ήξερε να κρύβει μέχρι τότε, αρχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Ο ίδιος χωρίς να το θέλει χάνεται στις σκέψεις του και βρίσκεται αντιμέτωπος με αυτά αναγκασμένος στην τελική να αναμετρηθεί μαζί τους. Η μάχη απαιτεί μόχθο και δεν μπορούν όλοι να ανταπεξέλθουν και να βγουν νικητές. Επιπλέον πρέπει να συγκεντρωθουμε και να βάλουμε τα δυνατά μας για αυτό που έπεται.
Έτσι η πίεση που μας ασκείται γίνεται αφόρητη, γιατί κακά τα ψέματα, το μέλλον μας καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις πανελλαδικές. Είμαστε δεκαοκτώ χρονών παιδιά και καλούμαστε να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Είμαστε έφηβοι που ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας, τον κόσμο, τα θέλω μας. Δεν είμαστε μηχανές να πατάμε ένα κουμπί και να προσποιούμαστε ότι όλα είναι ρόδινα! Δεν είμαστε άψυχα αντικείμενα για να μη φοβόμαστε τις αλλαγές. Κάντε τες! Όχι έξι μήνες, αλλά χρόνια πριν εφαρμοστούν! Με αυτά που "απειλείτε" πως θα κάνετε (καθώς μόνο σαν απειλές ακούγονται) επιδεινώνετε την ήδη επιβαρυμένη ψυχολογία των μαθητών! Είναι καλό λοιπόν να καταλάβετε ότι έχουμε και κάποια ψυχικά όρια.
Σε αυτή την εποχή της πανδημίας και της ψυχικής ξενιτιάς, παραμένουμε η ελπίδα για το μέλλον. Μην μας στερείτε αυτή την ευκαιριά.
Το ΓΕΛ Λουτρών Αιδηψού.
