Υπάρχει ένα κινηματογραφικό έργο του 2017 (από τον κύκλο των προοδευτικών ισραηλινών σκηνοθετών) όπου ο μικρόκοσμος της κοινωνίας του Ισραήλ παρομοιάζεται στις αντιδράσεις του –με αφορμή την συγκάλυψη ενός εγκλήματος- ως αγέλη λύκων. Λύκοι γίνονται για τον άλλον συνηθισμένοι καθημερινοί άνθρωποι…. Αυτά βέβαια στον κινηματογράφο. Στην πραγματική ζωή;

Η θεωρία της «ανοσίας της αγέλης» ως τρόπος (από τους δύο συστημικά προτεινόμενους ) είναι κατά μία έννοια η αγγλοσαξονική εκδοχή αντιμετώπισης  της πανδημίας του κορονωϊού. Πραγματικά οι «καλές πρακτικές» αυτής της θεωρίας ακολουθήθηκαν στην Βρετανία και στις ΗΠΑ μέχρι πρότινος και δείχνουν να αναθεωρούνται υπό το βάρος της αύξησης των κρουσμάτων και τη γενική κατακραυγή.

 Αγγλοσάξονας ήταν επίσης ο σχετικά πρόωρα χαμένος μεγάλος εξελικτικός βιολόγος Stenfen Gould , αυτός που σε αντίθεση με τους συναδέλφους του βιολόγους  θιασώτες της αποκλειστικά γονιδιακής προσέγγισης   ( πχ  «εγωϊστικό γονίδιο») ή  τους μονόπλευρα και άγονα  υποστηρικτές της φυσικής επιλογής,    πρόβαλλε τη συνεργασία και τον «γονιδιακό αλτρουισμό» ως μία σημαντική λειτουργία της φύσης. Τόσο στην αναπαραγωγή του κύτταρου όσο και στην μακροσκοπική αναπαραγωγή των ειδών και του είδους. 

Κάτω από αυτή την προσέγγιση , όντως, η ανοσία της αγέλης είναι μία φυσική διαδικασία όπου ένα κομμάτι του «είδους» θυσιάζεται για να επεκταθεί η ανοσία στους νέους πληθυσμούς και να διασωθεί εν τέλει το πιο αδύνατο κομμάτι που δεν έχει προλάβει να νοσήσει.

Αυτά βέβαια που ισχύουν στη φύση ίσχυσαν  για τις   κοινωνίες  των δίποδων  πριν τον εξανθρωπισμό του πιθήκου.  Και πολύ περισσότερο πριν τον κοινωνικό εξανθρωπισμό του … εξανθρωπισμένου -βιολογικά -πιθήκου. Δηλαδή την εμφάνιση του σοσιαλισμού και τον εξαναγκασμό της καπιταλιστικής κοινωνίας να υιοθετήσει τα «νόθα» της παιδιά: το κοινωνικό κράτος, τη δημόσια περίθαλψη…

Μέχρι που η αγέλη των λύκων , το αδηφάγο για κέρδη κεφάλαιο στην κάθε εθνική εκδοχή του επιθυμώντας και άλλο αίμα –υπάρχει ο μύθος ότι ο λύκος όταν επιτεθεί στο κοπάδι από ένα σημείο και μετά σκοτώνει ανεξέλεγκτα μεθυσμένος τάχα από το αίμα των αμνών – ξεπέρασε και αυτόν ακόμα τον μύθο του αιμοβόρου λύκου .

Διαλύοντας τις κοινωνικές κατακτήσεις, «απορρυθμίζοντας» (τι έκφραση!) τα δημόσια συστήματα υγείας- περίθαλψης… 

Αν οι πιο τυπικοί εκπρόσωποι της αγέλης των λύκων σαν τον Τραμπ και τον Τζόνσον μπορούν να υιοθετούν σήμερα  προκλητικά την θεωρία της ανοσίας της αγέλης , τα πράγματα δεν είναι καθόλου πιο στρογγυλά για την άλλη εκδοχή που φαίνεται –με αρκετές καθυστερήσεις και ανισότητες- να υιοθετείται από τους Ευρωπαίους. Στηριγμένη στον μαζικό αναγκαστικό κομφορμισμό, στην λεγόμενη ατομική ευθύνη και στην κατασταλτική απειλή η εκδοχή αυτή δεν θυσιάζει βέβαια άμεσα –δηλαδή βιολογικά- μία μερίδα των μαζών. Και αυτό οπωσδήποτε είναι κάτι… Όμως ζητά από τις μάζες να απαρνηθούν και να θυσιάσουν βασικά θεμελιώδη δικαιώματα τώρα και –πιο πολλά – στο μέλλον. Προκειμένου να ρυθμιστεί η διασπορά της πανδημίας καθώς τα δημόσια συστήματα περίθαλψης είναι. .. απορρυθμισμένα (από ποιους;). 

Βέβαια σποραδικά ακούμε για πχ για κινητά συνεργεία που κάνουν δωρεάν τεστ στην Τσεχία (εδώ και καιρό άγρια καπιταλιστική), ή στη Ρωσία επίσης . Ακόμη και ο Μητσοτάκης (που προγραμμάτιζε την μετατροπή των δημόσιων νοσοκομείων σε πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου μέσα στον Μάρτιο αλλά τον πρόλαβε ο… ιός) υποσχέθηκε πληρωμή από το κράτος μέρους του μισθού (πόσο μέρους;) για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που κλείνουν ακόμα και επίταξη ιδιωτικού θεραπευτηρίου! Υπάρχουν λοιπόν περιθώρια ακόμα και αν «μένουμε σπίτι» να ακουστεί και να εκφραστεί η υπόκωφη απαίτηση για μέτρα υπέρ της υγείας των λαϊκών μαζών . Εξακολουθούμε να είμαστε πιο πολλοί ακόμα και από το σπίτι. 

Όσο και αν απρόθυμα η αγέλη των λύκων -στη όποια διαχειριστική εκδοχή-  που βρίσκεται στην κυβέρνηση- και στην κάθε κυβέρνηση- θα υποχρεωθεί να τα «υιοθετήσει»… 

Δημήτρης Μάνος, Μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων εκπαιδευτικών