Η Αριστερή Ενότητα για ρήξη και ανατροπή της ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής συνοπτικά και τεκμηριωμένα παραθέτει 17 σημεία - επιχειρήματα ενάντια στην 'αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση
17 σημεία ΕΝΑΝΤΙΑ στην αξιολόγηση
(με βάση τη σχετική μπροσούρα των Παρεμβάσεων ΔΕ το 2012)
“όταν η αδικία γίνεται νόμος, η αντίσταση είναι ο μόνος δρόμος”
1 Δεν είναι δυνατό ούτε και πρέπει να αξιολογούνται μ1ε την απαραίτητη “αντικειμενικότητα” και ακρίβεια όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες και όλα τα επαγγέλματα .
2 Ο καλός, ο επαρκής, καθηγητής είναι αυτός που περιορίζεται να διδάσκει ό,τι περιλαμβάνει το σχολικό βιβλίο ή αυτός που συμβάλλει στην όξυνση της κρίσης των μαθητών και επεκτείνεται πέρα από αυτό το βιβλίο. Ποιος και με Ποια κριτήρια θα το κρίνει;
3 Υποτίθεται ότι καλός, επαρκής, καθηγητής είναι αυτός που έχει μεταδοτικότητα. Ποιος την κρίνει; Ο μαθητές; Μα είναι επισφαλής η κρίση τους. Οι συνάδελφοι, ο σύμβουλος, ο διευθυντής και μάλιστα παρευρισκόμενοι στο μάθημα; Μα έτσι αλλοιώνεται το περιβάλλον λόγω ασυνείδητης αλλαγής συμπεριφοράς μαθητών και καθηγητή γιατί προσπαθούν να προσαρμοστούν στις προσδοκίες του παρατηρητή.
4 Αδιάφορη μας είναι η μεταδοτικότητά μας προς τους παρατηρητές αυτούς, μας ενδιαφέρει πολύ αυτή προς τους μαθητές μας, αλλά και εδώ είναι επισφαλή τα συμπεράσματα, εφόσον η μεταδοτικότητα εξαρτάται από την αντιληπτική ικανότητα την αυτοσυγκέντρωση τη διάθεση το ενδιαφέρον των μαθητών σε δεδομένες στιγμές. Η δουλειά στην τάξη είναι μια ιδιαίτερη, ευμετάβλητη και ευαίσθητη διαδικασία.
5 Σήμερα που το σχολείο δεν είναι η μοναδική πηγή γνώσης ,οι καθηγητές πρέπει να συγκεντρώνουν πολλές δεξιότητες και ρόλους, δάσκαλοι, επιστήμονες, παιδαγωγοί, γονείς, φίλοι, ψυχολόγοι, νοσηλευτές, δικαστές. Άρα πρόκειται για μία πολύπλοκη πραγματικότητα που δεν είναι δυνατόν να αξιολογηθεί με αντικειμενικό και επιστημονικό τρόπο. Πρόκειται για ένα μη γραμμικό, δυναμικό σύστημα, ένα χαοτικό σύστημα πολύ ευαίσθητο στις αρχικές συνθήκες Άρα επισφαλές σε όποια σίγουρα συμπεράσματα. Αρκεί να δούμε τις κρίσεις τους για διευθυντικές και άλλες θέσεις ευθύνης!
6 Στόχος μας είναι η δυνατότητα κατάκτησης και ερμηνείας του τρόπου λειτουργίας της κοινωνίας και της φύσης με κριτικό πνεύμα. Θέλουμε μαχητές της ζωής!
7 Θέλουν εργαζόμενους ανειδίκευτους ή το περισσότερο απόλυτα εξειδικευμένους σε συγκεκριμένα αντικείμενα, χωρίς ευρύτητα γνώσεων, ευέλικτους εργασιακά και χωρίς ταξική Συνείδηση. Αυτό σημαίνει στροφή στην κατάρτιση και στην ανήλικη και τζάμπα δουλε(ί)α...
8 Ποιος αξιολογεί Ποιον; Τι, Πώς και Γιατί;
9 Σε ένα συγκεντρωτικό ή ''αποκεντρωμένα'' συγκεντρωτικό και αυστηρά ιεραρχικό αστικό σχολείο δεν υπάρχει κακή και καλή αξιολόγηση. Απλά είναι ιεραρχική και συμμορφωτική. Επιβάλλει ανατροπή
εργασιακών σχέσεων, κατάργηση μονιμότητας και απολύσεις. Στο μόνιμα μνημονιακό πλαίσιο της συνεχούς κρίσης η αξιολόγηση μόνο μηχανισμός απόλυσης, τρομοκράτησης και εφεδρείας είναι.
10 Ο ρόλος του αστικού σχολείου είναι η αναπαραγωγή των κοινωνικών τάξεων και η εγχάραξη της κυρίαρχης ιδεολογίας. Το σχολείο δεν λειτουργεί για το ''κοινό καλό'' αλλά επιλεκτικά, κατά συνέπεια “δεν μπορούν όλοι να πάνε καλά στο σχολείο''. Αποφεύγουν οι ιθύνοντες να απαντήσουν... Ποιος έχει την εξουσία στην εκπαίδευση και την κοινωνία, Ποιος καθορίζει τα αναλυτικά προγράμματα, τα βιβλία, Ποιος οργανώνει τις εξετάσεις, Ποιος την εκπαιδευτική νομοθεσία ποιος, ποιος... Η αντιδραστική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης έχει ως όπλα την αξιολόγηση, το μετασχηματισμό του ρόλου της διοίκησης και την αλλαγή χρηματοδότησης των δημόσιων οργανισμών.
11 Η αξιολόγηση οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης και αυτό σημαίνει έμφαση στα αποτελέσματα και την απόδοση με βάση τους στόχους και τις απαιτήσεις των επιχειρήσεων. Έχουμε τη λογική του management και του εμπορεύματος κι έτσι κατηγοριοποιείται η εκπαίδευση με τα πετυχημένα και τα αποτυχημένα σχολεία. Η Δημόσια χρηματοδότηση προσανατολίζεται προς την υψηλή εκπαιδευτική απόδοση. Επομένως, έχουμε ανταγωνισμό των σχολικών μονάδων με τα κριτήρια της αγοράς ακόμη και στο επίπεδο των σχολικών εγγραφών.
12 Ο διαχωρισμός πιστοποιείται με ένα σύστημα Εθνικού επιπέδου αξιολόγησης με βάση προκαθορισμένους στόχους και κριτήρια όπως είναι η τράπεζα θεμάτων και ο μισθός των εκπαιδευτικών συνδέεται με τα αποτελέσματα της αξιολόγησης. Με αυτό τον τρόπο προκύπτει ο αποκεντρωμένος συγκεντρωτισμός με τους δήμους και τις τοπικές επιχειρήσεις ως χορηγούς και επίσης έχουμε την κοινωνική διαφοροποίηση των σχολείων και των μαθητών τους. Με αυτό τον τρόπο επικυρώνονται οι ανισότητες ως το φυσικό αποτέλεσμα υπέρ ταξικών εκπαιδευτικών επιπέδων και των διαφοροποιημένων ατομικών μορφωτικών επιλογών.
13 Αγγλία 1988. Έχουμε ανοιχτές εγγραφές, επιτόπια διαχείριση σχολείων ως αυτόνομες επιχειρηματικές μονάδες με διοικητική αυτοτέλεια. Τα σχολεία των εργατικών περιοχών αντιμετωπίζουν πρόβλημα γιατΊ είναι υψηλότερο το ενδεχόμενο αποτυχίας με αποτέλεσμα την αρνητική αξιολόγηση από το κράτος και για τον λόγο ότι η εκπαίδευσή τους κόστιζε παραπάνω. Διότι συνοδεύεται από ένα σύνολο αντισταθμιστικών εκπαιδευτικών δράσεων και επιπρόσθετου προσωπικού που απορροφούν μεγάλο μέρος του σχολικού προϋπολογισμού σε συνθήκες περιορισμένων πόρων και χαμηλών εγγραφών. Άρα δεν οδηγούμαστε σε μία διεύρυνση των αποτελεσματικών μορφών εκπαίδευσης και των πετυχημένων σχολείων δια μέσου του αόρατου χεριού της αγοράς αλλά στην κατηγοριοποίηση. Έτσι, μέσω της ευέλικτης ζώνης στο γυμνάσιο μπορούν οι επιχειρήσεις και οι δήμοι να διαμορφώνουν και να επιβάλλουν το 1/3 του προγράμματος. Η λογική αυτή οδηγεί στην εφαρμογή μοντέλων αξιολόγησης και ελέγχου με πιστοποιητικά ποιότητας σύμφωνα με τα πρότυπα της βιομηχανίας και του εμπορίου. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκεται να επικυρωθούν ως αντικειμενικά μετρήσιμα στοιχεία η προσωπικότητα και οι νοητικές λειτουργίες των υποκειμένων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως είναι η διδακτική και μαθησιακή ικανότητα, η πνευματική και επιστημονική συγκρότηση, η ικανότητα επικοινωνίας, ο τρόπος συμπεριφοράς, οι ιδέες, η φαντασία, η πρωτοβουλία. Λείπουν από την αξιολόγηση παράγοντες όπως η κοινωνική προέλευση, η οικογενειακή κατάσταση, οι συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας, η υλικοτεχνική υποδομή, ο τύπος εξετάσεων, τα ασχολικά βιβλία, το εκπαιδευτικό κλίμα. Συνολικά, Αγνοούνται οι κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες.
14 Η αυτοαξιολόγηση δεν θέτει κριτικά ερωτήματα, παραδείγματος χάρη, γιατί διδάσκουμε αυτή τη γνώση, αλλά πώς θα λειτουργήσει σαν καλό λαδωμένο γρανάζι του συστήματος .όποιος διαφωνεί θα απομονώνεται με τη ''Δημοκρατική Βούλα'' του συλλόγου διδασκόντων. πώς θα κινηθεί η αυτοαξιολόγηση με ανθρώπους που διαφωνούν με κεντρικούς αξιακούς προσανατολισμούς του αναλυτικού προγράμματος, Δηλαδή πώς θα αξιολογηθούν μαζί αυτοί που πιστεύουν ότι πρέπει το σχολείο να δίνει δεξιότητες και συσσώρευση πληροφοριών ασύνδετων γνώσεων για τη χαρά της'' αγοράς'' και αυτοί που θέλουν να προσφέρουν ολοκληρωμένη και σφαιρική μόρφωση και κριτική ικανότητα για τη διαμόρφωση μαχητικών πολιτών για ένα καλύτερο κόσμο. Η αυτοαξιολόγηση αντιστοιχεί στη συνδιοίκηση των κοινωνικών και εκπαιδευτικών Θεσμών που συμπυκνώνει την ηγεμονία των κυρίαρχων τάξεων το οποίο είναι αίτημα της σοσιαλδημοκρατίας και των εκσυγχρονιστών.
15 Η έννοια της αξιολόγησης συγχέεται με αυτή του διοικητικού ελέγχου. Ο τελευταίος περιλαμβάνει σημεία όπως να παρουσιάζεται ο εκπαιδευτικός στην ώρα του, να παρακολουθεί την επίδοση των μαθητών του, να τηρεί απουσιολόγιο, να ενημερώνει τους γονείς, να είναι ενήμερος για τους νομούς, να συμμετέχει στις συνεδριάσεις του συλλόγου διδασκόντων. Έμπρακτο παράδειγμα αξιολόγησης είναι ο ΑΣΕΠ. Σε τίποτα δε βελτίωσε την παιδεία, ούτε σε σχέση με τους εκπαιδευτικούς ,ούτε σε σχέση με τα στελέχη της εκπαίδευσης. Πλέον δεν υπάρχει μέριμνα για σοβαρές ασθένειες των εκπαιδευτικών όπως νευρολογικές παθήσεις, καρκίνο, σκλήρυνση κατά πλάκας,καρδιακά νοσήματα. Με όλα αυτά αρκετοί συνάδελφοι είναι αναγκασμένοι ή να εργαστούν ή να απολυθούν. Μέχρι πριν λίγα χρόνια συναινετικά οι συνάδελφοι αυτοί καταλάμβαναν διοικητικές θέσεις .Η Διαμαντοπούλου τους ανάγκασε να επιστρέψουν στην τάξη.
16 Στο Νέο ρόλο του ο διευθυντής είναι ο πειθαρχικός και διοικητικός προϊστάμενος που μπορεί να επιβάλει σοβαρές ποινές, να καθορίζει μέσω της αξιολόγησης την μισθολογική εξέλιξη του εκπαιδευτικού, έχει την ευθύνη της αυτοαξιολόγησης και της κατηγοριοποίησης καθώς και την ευθύνη των οικονομικών στοιχείων. Έτσι, θα έχει το ρόλο του μάνατζερ για ανεύρεση χορηγών. Ο διευθυντής μπορεί να ορίσει υποχρεωτικές υπερωρίες, να επιβάλλει αναπλήρωση εκπαιδευτικών που λείπουν, στέλνοντας στη θέση τους άλλους που έχουν κενό, να παραβιάζει το διδακτικό ωράριο, να χορηγεί άδειες και τα λοιπά. Ο σύλλογος διδασκόντων περιορίζεται αποκλειστικά σε συμβουλευτικό ρόλο.
17 Ποιο είναι το πρόσωπο του άριστου εκπαιδευτικού με το οποίο συγκρίνεται ο αξιολογούμενος εκπαιδευτικός; ποιος εγγυάται την αμεροληψία σε ένα κράτος διαφθοράς και ασυδοσίας των μηχανισμών και με ποιο μέτρο θα αξιολογεί; υπάρχει παιδαγωγική “μεζούρα”; ποια παιδαγωγικά και επιστημονικά ρεύματα είναι αποδεκτά; μόνο αυτά που νομιμοποιεί η κυρίαρχη Ιδεολογία; Η επιστημονική συγκρότηση, η παιδαγωγική κατάρτιση και η διδακτική ικανότητα δεν είναι ποσοτικά μεγέθη που μπορούν να μετρηθούν. Άρα, δεν υπάρχουν αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια. Δεν υπάρχει κώδικας διδασκαλίας που να μπορεί να εφαρμοστεί παντού και πάντα με τα ίδια αποτελέσματα. Ούτε μπορεί να εξακριβωθεί επιστημονικά ποια διδασκαλία αποδίδει περισσότερο. Οι εκπαιδευτικοί κινούνται σε κινούμενη άμμο, οι μαθητές αλλάζουν από μέρα σε μέρα, από τμήμα σε τμήμα, από ώρα σε ώρα. Η εκπαιδευτική διαδικασία δεν μπορεί να διασπαστεί σε επιμέρους αξιολογούμενα στοιχεία που θα μετρηθούν με δυο-τρεις επισκέψεις του συμβούλου. Η διαδικασία έχει χαρακτήρα δυναμικό, όχι στατικό. Επηρεάζεται από πλείστους κοινωνικούς, εκπαιδευτικούς παράγοντες και άρα δεν μπορεί να διασπαστεί και να μετρηθεί. Όσο επεκτείνεται η διαδικασία των εξετάσεων και αυξάνεται η βαθμολογική κρισιμότητα για την επιλογή ή την απόρριψη των μαθητών, τόσο συρρικνώνεται ο παιδαγωγικός και ο μορφωτικός ρόλος του σχολείου. Όταν το σχολείο
υποτάσσεται στις εξεταστικές ανάγκες, τότε η μαθησιακή διαδικασία μεταλλάσσεται σε μεθοδολογική εκγύμναση, αφού επιβάλλεται ο φορμαλισμός και η σχηματοποίηση και κερδίζει η παραπαιδεία. Σε συνθήκες εξεταστικού ολοκληρωτισμού, όπου η διδασκαλία αφανίζεται, υπάρχει ρήξη με το παιδαγωγικό ιδεώδες της εστίασης και της υποστήριξης προς τον κάθε μαθητή χωριστά, που δεν είναι δρων πρόσωπο πια, αλλά μετατρέπεται σε ένα “γραπτό ντοκουμέντο”. Έτσι, ο εκπαιδευτικός γίνεται ο επιτηρητής της τάξης, ο σχεδιαστής διαγωνισμάτων, ο διανομέας φωτοτυπιών, ο διορθωτής, ο βαθμολογητής και όχι αυτός που κατανοεί και καθοδηγεί!… Σύμφωνα με τη χυδαία αντίληψη του πελάτη - καταναλωτή, ο εκπαιδευτικός είναι αυτός που προετοιμάζει τους μαθητές για τις εξετάσεις. Οι εξετάσεις με τη σειρά τους είναι τα εργαλεία που μετατρέπουν τη μόρφωση σε εξάσκηση για το κυνήγι ''χρήσιμων γνώσεων'' που αποφέρουν βαθμούς. Οι γνώσεις με τη σειρά τους αποκτούν ανταλλαξιμότητα, γίνονται δηλαδή εμπόρευμα. Παρέχονται ως ''συνταγές επιτυχίας'' για τη συγκομιδή βαθμών. Όσο η εργασία του εκπαιδευτικού αποκτά γραφειοκρατικά χαρακτηριστικά, όπως του ελεγκτή επιδόσεων, κι αμβλύνεται ο παιδαγωγικός του ρόλος και η παιδαγωγική του ελευθερία, οδηγούμαστε στην εποχή της κυριαρχίας ''των εκγυμναστών για τις εξετάσεις''.
Το 1892 ειπώθηκε ''όσοι διδάσκαλοι εργάζονται χάριν των εξετάσεων και ουχί χάριν της ορθής μορφώσεως , αυτοί είναι διδάσκαλοι αγύρται και ασυνείδητοι''.
Και ο Γληνός είπε '' ο δάσκαλος που θα υποχρεωθεί να καταπνίξει τη σκέψη του θα γίνει διπλά σκλάβος ή θα καταντήσει ένας ψυχικά ανάπηρος άνθρωπος, ανίκανος να μορφώσει άλλους.''
Αγώνας σταθερός και αδιαπραγμάτευτος για μια Παιδεία Δημόσια, Δωρεάν, Δημοκρατική!!!
Ανοιχτή σε όλη τη γνώση και σε όλα τα παιδιά δίχως κανένα αποκλεισμό!!
