Καθώς πληθαίνουν οι πληροφορίες ότι στην ανενεργή πρώην τουριστική μονάδα «Κλαμπ Μεντιτερανέ» στη Δασιά και στον Ύψο σχεδιάζεται ένα ακόμη πιο φαραωνικό ξενοδοχειακό συγκρότημα από εκείνο που είχαμε υπόψη μας μέχρι πρόσφατα, μήπως αξίζει να ξανασκεφθούμε το θέμα;

Το θέμα που είχε συζητηθεί, εννοούμε, για την παραχώρηση μέρους της τεράστιας έκτασης στον Δήμο Κεντρικής Κέρκυρας, όπως άλλωστε η υφιστάμενη νομοθεσία δίνει ακόμη τη δυνατότητα μετά και την ψήφιση από τη Βουλή νέου χωροταξικού νομοσχεδίου.

Μήπως είχε και έχει δίκιο ο πρώην νομάρχης του νησιού Στέφανος Πουλημένος και δεν αξίζει να τα θυσιάζουμε όλα στο όνομα των αναγκαίων και ευπρόσδεκτων επενδύσεων, αλλά πρέπει, πρωτίστως μάλιστα όταν αυτές αναφέρονται σε κορεσμένες τουριστικά πανέμορφες περιοχές, να διαφυλάσσουμε μέρος της γης για δημόσια χρήση με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον; Μήπως πρέπει να επανέλθει το θέμα της εκχώρησης γης, αντί χρήματος, από τον ενδιαφερόμενο, πολύ πλούσιο άλλωστε, ξενοδοχειακό όμιλο;

Οπωσδήποτε ο πρώην νομάρχης Κέρκυρας δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι αντιτάχθηκε για αντιπολιτευτικούς ή πολύ περισσότερο για ιδεολογικούς λόγους στην επιλογή της δημάρχου Κεντρικής Κέρκυρας και της περιφερειάρχη Ιονίων Νήσων και των οικείων παρατάξεων για την προτίμηση μελλοντικού χρήματος αντί γης, όπως για τους δικούς του λόγους επιθυμούσε ο ενδιαφερόμενος επιχειρηματικός όμιλος.

Αλλά δεν υπάρχει και κανείς ίσως, θα λέγαμε, που αντιτάσσεται γενικώς στις επενδύσεις. Ποιος δεν θέλει, σε τελική ανάλυση, περισσότερες δουλειές, ακόμη και αν υπάρχει ο κίνδυνος ή η βεβαιότητα ότι θα στερηθούμε κάποια γη ή, καλύτερα, την πρόσβαση σε κάποιο όμορφο μέρος, εφόσον υπάρχει κάποιο σεβαστό γενικότερο όφελος! Πάντα υπάρχει, άλλωστε, η δυνατότητα κάποιων αντισταθμιστικών προβλέψεων. Ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο η νομοθεσία έχει προβλέψει εξάλλου την εισφορά γης σε τέτοιες περιπτώσεις, εναλλακτικά προς την εισφορά χρήματος. Όπως και να το δούμε, η πρόνοια για την επιβολή όρων αποσκοπεί στην εξασφάλιση, όσο αυτό είναι δυνατόν ή κατά κάποιον τρόπο τέλος πάντων, μιας ισόρροπης ανάπτυξης. Όλη η ζωή έτσι είναι: κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις!

Κανείς δεν μπορεί να προσπερνά αδιάφορα και το επιχείρημα ότι η αξιοποίηση από τον Δήμο μέρους της γης της τεράστιας έκτασης του «Κλαμπ Μεντιτερανέ», ακόμη κι αν υποτεθεί ότι η δημιουργία μικρών κοινόχρηστων χώρων και κάποιου μικρού ενδεικτικού έστω Βοτανικού Κήπου με πιθανώς σημαντικά έσοδα δεν απαιτεί μεγάλες δαπάνες, οπωσδήποτε έχει κάποιο κόστος και οι δύσκολες εποχές που διανύουμε απαιτούν την αναγκαία περίσκεψη, αν και ο πλούτος γύρω μας δεν κρύβεται. Αλλά γιατί, σε τελική ανάλυση, να μην επιχειρηθεί καν να συνδεθεί η επένδυση με παρεμφερή ανταποδοτικά οφέλη, έστω με εξασφάλιση μικρότερης δημόσιας γης;

Γράφουμε αυτές τις γραμμές με τη βεβαιότητα ότι ποτέ δεν είναι αργά και ότι το «mea culpa» στον δημόσιο πολιτικό και αυτοδιοικητικό ας πούμε λόγο δεν είναι ντροπή, αλλά μαρτυρεί γενναιότητα. Ποιος δεν κάνει λάθη είτε συνειδητά με κάποιο σκεπτικό είτε ασυνείδητα;

Βιάστηκαν στις επιλογές τους, είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε με σεβασμό, οι τοπικές Αρχές μας. Όσο κι αν ήθελαν να εκπέμψουν, όπως υποθέτει κανείς, το μήνυμα ότι διευκολύνονται οι επενδύσεις ή και ν’ ανταποκριθούν ενδεχομένως σε ανάλογες απαιτήσεις της Αθήνας, τι ωφελεί να εμφανίζεται κανείς βασιλικότερος του βασιλέως; Πώς αγνόησαν κιόλας οι αρμόδιες υπηρεσίες, αναρωτιόμαστε επίσης, το γεγονός ότι η ταυτόχρονη σχεδόν αναθεώρηση της νομοθεσίας για τα σχετικά χωροταξικά και επενδυτικά θέματα, με βάση τον νέο νόμο που συζητούσε η Βουλή, ενδέχεται να καθιστούσαν αίολες τις προβλέψεις πάνω στις οποίες στηρίχτηκαν οι σχετικές τουλάχιστον εσπευσμένες αποφάσεις!

Δεν είμαστε ειδικοί ώστε να προβλέψουμε με ασφάλεια τις επιπτώσεις της νέας νομοθεσίας στα ζητήματα που συνδέονται με τις ληφθείσες αποφάσεις για την υπόθεση του «Κλαμπ Μεντιτερανέ» στη Δασιά και στον Ύψο. Θέλουμε να ελπίζουμε όμως ότι τόσο ο Δήμος Κεντρικής Κέρκυρας όσο και η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων θα τις σταθμίσουν ως οφείλουν αναλόγως και θα μας ενημερώσουν ή έστω θα πράξουν τα δέοντα, αφού τα έργα είναι αυτά που μετράνε και όχι τα λόγια. Διότι αν προκύπτει όντως το συμπέρασμα ότι οι σχετικές αποφάσεις ελήφθησαν με λανθασμένα και ανακριβή δεδομένα και δεν ήταν ακριβείς ούτε οι θέσεις του ενδιαφερόμενου ομίλου, όσον αφορά όλες τις πλευρές του θέματος, εύλογα γεννάται θέμα που νομιμοποιεί την έγερση απαίτησης για την επανεξέταση του θέματος, λαμβάνοντας υπόψη τα όσα διαφορετικά εσυζητούσε και εψήφιζε η Βουλή τις ώρες των αποφάσεων και των υπογραφών!

Μην ξεχνάμε άλλωστε τα λόγια του αείμνηστου δημοκράτη βουλευτή και κάθε άλλο παρά πολέμιου της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» Σπύρου Πλασκοβίτη, αυτού του σημαντικότερου Κερκυραίου μεταπολεμικού συγγραφέα και ανυπότακτου κορυφαίου δικαστή που εφυλάκισε η Χούντα, ότι κάποιες επενδύσεις στο νησί, ανεξάρτητα ίσως κιόλας από τις όποιες καλές προθέσεις των επενδυτών, καταλήγουν να είναι «φονιάδες της Κέρκυρας».

Πολύ περισσότερο, θα λέγαμε, όταν αφορούν μια περιοχή του νησιού που τόσο εκπληκτικά ύμνησε ο συγγραφέας Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος στο αθάνατο βιβλίο του «Κέρκυρα, το νησί της λυρικής φαντασίας», θεωρώντας τη την καλύτερη όλου του νησιού.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΡΦΙΑΤΗΣ