Για εμμονική στοχοποίηση εκπαιδευτικού (που συμβαίνει να είναι και Γραμματέας του ΔΣ εκπαιδευτικού σωματείου) από Διευθυντή σχολείου κάνει λόγο ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Νέας Σμύρνης- Καλλιθέας- Μοσχάτου.
Τα γεγονότα, σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΛΜΕ: ο Διευθυντής του 2ου Λυκείου κατέθεσε στις 17/11/2020 αναφορά στη ΔΔΕ Δ' Αθήνας σε βάρος της καθηγήτριας. Ο λόγος; Επειδή η εκπαιδευτικός, που σε όλη της την εκπαιδευτική πορεία έχει σταθεί στο ύψος της Δασκάλας, από την ημέρα που έκλεισαν τα σχολεία λόγω των μέτρων κατά της πανδημίας, επέλεξε, με απόλυτο αίσθημα παιδαγωγικής ευθύνης, να χρησιμοποιεί με σταθερή συνέπεια ασύγχρονη μορφή εκπαίδευσης και επικοινωνίας με τους μαθητές της στη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης. Κατόπιν της αναφοράς αυτής ακολούθησε πειθαρχική διαδικασία ελέγχου της εκπαιδευτικού από τη ΔΔΕ Δ΄ Αθήνας που κατέληξε στην απόδοση της ποινής της έγγραφης επίπληξης που της επιδόθηκε στις 15/2/2021.
Όμως ο Διευθυντής του Λυκείου δεν ικανοποιήθηκε προφανώς από την ποινή αυτή και μετά το πέρας της προβλεπόμενης προθεσμίας για την ενδεχόμενη άσκηση ένστασης επί της ποινής από την Αρχή Διαφάνειας ή και το ΥΠΑΙΘ, η οποία δεν πραγματοποιήθηκε, επανήλθε στις 12 Μαρτίου 2021 με νέα έγκληση της εκπαιδευτικού για τον ίδιο λόγο που κοινοποιήθηκε στη ΔΔΕ Δ΄ Αθήνας μαζί με ανάλογη όψιμη έγγραφη καταγγελία του Συλλόγου Γονέων του σχολείου. Έτσι διατάχθηκε από τον ΔΔΕ Δ΄ Αθήνας και διεξάγεται ΕΔΕ.
«Εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η εκπαιδευτικός, η οποία είναι και Γραμματέας της ΕΛΜΕ μας, στοχοποιείται από το Διευθυντή του σχολείου, επειδή αγωνίζεται χρόνια με απόλυτη συνέπεια λόγων και έργων ως εκπαιδευτικός και συνδικαλίστρια, για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του σχολείου» σημειώνει, ανάμεσα σε άλλα, στην ανακοίνωσή του το εκπαιδευτικό σωματείο.
Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ, επισημαίνει επίσης ότι «επειδή γνωρίζει ότι κάποιοι ελάχιστοι αισθάνονται αντίπαλοι με τα συνδικαλιστικά όργανα όταν αυτά δεν κρατάνε λιβανιστήρι στις κυβερνητικές πολιτικές, και δεν χάνουν ευκαιρία να τα διαβάλλουν, στηρίζει την εκπαιδευτικό Έφη Ψωίνου και θα εξαντλήσει όλα τα νόμιμα μέσα, έτσι ώστε να μην περάσει η αδικία.
Στήνουν ένα εικονικό σχολείο και θέλουν τους εκπαιδευτικούς πειθήνιους
Πολλούς μήνες τώρα οι καθηγητές, την περίοδο της πανδημίας, σε συνθήκες εγκλεισμού, χωρίς καμιά βοήθεια και παρ' όλη την υποκρισία και τις αντιεκπαιδευτικές μεθοδεύσεις του ΥΠΑΙΘ, έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να κρατήσουν ζωντανή την επαφή με τους μαθητές τους, για να διατηρήσουν όποια στοιχεία εκπαιδευτικής – μαθησιακής διαδικασίας μπορούσαν να διατηρηθούν μέσα από τη λεγόμενη τηλεκπαίδευση, για να σώσουν οτιδήποτε κι αν σώζεται από αυτό που ονομάζεται εκπαίδευση.
Καθηγητές και καθηγήτριες, μόνιμοι και αναπληρωτές, αναγκάστηκαν να μετατρέψουν το σπίτι τους σε χώρο εργασίας, να χρηματοδοτήσουν τις απαιτούμενες ψηφιακές υποδομές και τον τεχνολογικό εξοπλισμό τους, να παραβιάσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα (με πρώτο και κύριο την παραβίαση του διδακτικού και εργασιακού μας ωραρίου), να σπαταλήσουν ώρες πολλές σε μονολόγους, να ζήσουν σε καθεστώς απίστευτης πίεσης και ανασφάλειας και πάνω από όλα να βιώσουν το κακέκτυπο μιας τηλετάξης, όπου δεν έβλεπαν τους μαθητές τους, όπου δεν ήξεραν ποιοι τους βλέπουν και που η μια στις τρεις φράσεις μας ήταν «με ακούτε;».
Πολύ γρήγορα, οι καθηγητές αλλά και οι μαθητές και οι γονείς τους, κατανόησαν ότι παρ΄ όλες τους τις προσπάθειες η λεγόμενη τηλεκπαίδευση δεν έχει καμιά σχέση με τη δια ζώσης εκπαίδευση, αισθάνθηκαν την εγκατάλειψη της προσπάθειας από όλο και μεγαλύτερο τμήμα μαθητών (μαζί με τα σοβαρά ψυχοκοινωνικά προβλήματα που αναπτύσσονται στη νεολαία λόγω του εγκλεισμού και της πολύωρης παρακολούθησης οθονών για τηλεκπαίδευση, τηλεπαφή), διαπίστωσαν την γιγάντωση των ανισοτήτων, καταλάβαν ότι χτίζουν πύργους στην άμμο και πάνω απ΄ όλα κατανόησαν ότι η «κανονικότητα» του ΥΠΑΙΘ με το παρατεταμένο κλείσιμο των σχολείων, με τις ηλεκτρονικές απουσίες, την ηλεκτρονική βαθμολογία, το «προχώρημα της ύλης», τις καθημερινές εγκυκλίους, τις αποφάσεις, τις «οδηγίες», την κολεγιά με τη Cisco και την Webex έκρυβε άλλες στοχεύσεις, όπως είναι η αξιοποίηση της λεγόμενης τηλεκπαίδευσης στο μέλλον για τη μείωση των θέσεων εργασίας, η χρησιμοποίησή της ως απεργοσπαστικού μηχανισμού και η μετατροπή της σε «πύλη εισόδου» για την εισχώρηση ιδιωτικών εταιρειών τεχνολογίας στη δημόσια εκπαίδευση.
Πολύ γρήγορα επίσης, οι καθηγητές αλλά και οι μαθητές και οι γονείς τους, βίωσαν και κατανόησαν αυτά που η επιστημονική έρευνα τεκμηρίωσε: Αρχικά τους περιορισμούς που αφορούσαν στη δυνατότητα συμμετοχής στην εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς αν κάποιος μαθητής/τρια δεν διέθετε τον προαπαιτούμενο εξοπλισμό και υποδομές δικτύου υποχρεώνονταν να βιώσει τον πλήρη αποκλεισμό από αυτήν, ενώ στην πρώτη σειρά των αποκλεισμένων βρέθηκαν οι ευάλωτες ομάδες χιλιάδων μαθητών που έπρεπε «να μάθουν γράμματα» στην πλειονότητά τους μέσα από ένα κινητό τηλέφωνο. Παράλληλα, πολύ γρήγορα κατανόησαν τα προβλήματα στην αλληλεπίδραση μαθητών/τριών και εκπαιδευτικών, τα προβλήματα συγκέντρωσης και οργάνωσης, την κόπωση και την περιορισμένη ανταπόκριση των μαθητών/τριών στα μαθήματα και στις εργασίες που τους ανατίθενται (Έρευνα του Κέντρου Μελετών και Τεκμηρίωσης, ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ).
Οι συμφωνίες της κυβέρνησης με επιχειρήσεις κεκλεισμένων των θυρών προδιαγράφουν ένα μέλλον με αύξηση της ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης και λειτουργίας της ως πεδίου κέρδους, σαν αυτό των 6 εκατομμυρίων ευρώ για 1,6 εκατ. άχρηστες μάσκες ή των 2 και πλέον εκατομμυρίων € που στοίχισε η "δωρεάν" Cisco μαζί με την παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας, συμπεριλαμβανομένων και των ανήλικων μαθητών, μαζί με την παραχώρηση προσωπικών δεδομένων και μεταδεδομένων 1,6 εκατομμυρίων πολιτών (ανήλικων στη συντριπτική τους πλειονότητα) δωρεάν σε μια ιδιωτική εταιρεία, χωρίς μάλιστα να ενημερώσει κανέναν (όπως εύστοχα σημείωσε η Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας).
Έγινε επίσης αντιληπτό ότι το ΥΠΑΙΘ επιχειρεί να στήσει ένα παράλληλο, εικονικό σχολείο, το «σχολείο» της τηλεκπαίδευσης και να αλλάξει άρδην την αντίληψη και την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Για πρώτη φορά στα εκπαιδευτικά χρονικά με τα "διαδικτυακά τμήματα" είχαμε εκπαιδευτικούς που δεν είχαν ποτέ καμιά επαφή με τους μαθητές τους, αλλά και μαθητές που δεν ήρθαν ποτέ σε φυσική και ζωντανή επαφή με τους δασκάλους τους, που δεν είχαν καμιά σχέση μεταξύ τους, καθώς οι διευθύνσεις ομαδοποιούσαν μαθητές διαφορετικών τμημάτων σε διαφορετικά σχολεία ακόμη και σε ολόκληρο το εύρος κάθε Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης στήνοντας ένα πειραματικό εργαστήρι των νέων απρόσωπων, αντιπαιδαγωγικών σχέσεων.
ΕΛΜΕ: Η μοίρα του Δασκάλου είναι ο ίδιος ο Δάσκαλος
Η ΕΛΜΕ Νέας Σμύρνης Καλλιθέας Μοσχάτου έχοντας επίγνωση των μεθοδεύσεων και της «κανονικότητας» του ΥΠΑΙΘ, είχε δηλώσει από την αρχή και με βάση τις θέσεις της ΟΛΜΕ ότι στον αγώνα αυτό θα σταθεί αποφασιστικά δίπλα στους εκπαιδευτικούς που θα επιλέξουν ένα διαφορετικό, ασφαλέστερο παιδαγωγικό τρόπο επικοινωνίας και εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Και επειδή κοινό ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών είναι να μάθουν οι μαθητές τους γράμματα, το εκπαιδευτικό σωματείο, έδωσε τα χέρια για έναν διπλό σκοπό, αυτόν που θεωρεί ότι η μοίρα του Δασκάλου είναι ο ίδιος ο Δάσκαλος: Να κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει τους μαθητές και παράλληλα να αποκαλύψει την αντιεκπαιδευτική – αντιπαιδαγωγική πολιτική του ΥΠΑΙΘ που έχει καταδικάσει ένα χρόνο τώρα, τους μαθητές στην απομόρφωση και τους εκπαιδευτικούς σε απόγνωση.
